LOGINShare
บทที่ 97
Related chapters
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 98
หวงจุนหลางรู้สึกราวกับว่าเขากินขี้หยางชู่ตกลงบนพื้นยังยืนตกตะลึง จนถึงตอนนี้เขายังไม่ฟื้นเลยเขาถูกบล็อกจริงเหรอ?แถมยังในมหาวิทยาลัยเจียงหนาน?ไม่ต้องพูดถึงมหาวิทยาลัยเจียงหนานแม้ว่าเขาจะเป็นตัวแทนของมหาลัยและแข่งขันกับมหาวิทยาลัยภายนอก เขาก็ไม่เคยถูกขัดขวางแบบนี้ที่ตะกร้านี่เป็นเพียงความอัปยศสำหรับอาชีพนักบาสเก็ตบอลของเขาหยางชู่มองไปที่หลินตงซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขาและเตี้ยกว่าเขาเกือบหนึ่งหัว และพูดคำแรกเมื่อเขามาถึงสนาม"หลินตง นาย ได้นี่!"แต่เห็นได้ชัดว่าคำพูดของเขาพูดออกมาด้วยความโกรธที่ไม่มีที่สิ้นสุดหลินตงส่ายไหล่แล้วตอบว่า "นายก็ไม่เลย!"จากนั้นเขาก็วิ่งออกไปนอกเส้นสามแต้มเพื่อรับบอลสีหน้าของหยางชู่เขียวและขาวเมื่อลูกบาสเก็ตบอลถูกตบล่วงใกล้กับฟ่านเปียวหลินตงรับบอลจากฟ่านเปียวหวงจุนหลางเข้ามาทันทีและกดดันหลินตงอย่างใกล้ชิด โดยไม่ให้โอกาสเขาชู้ตหลินตงแกว่งไปมา แต่หวงจุนหลางยังคงติดอยู่ใกล้ ๆในความเป็นจริงหลินตงสามารถชู้ตได้โดยตรง และการป้องกันอย่างใกล้ชิดของหวงจุนหลางไม่ได้ทำให้เขามีอุปสรรคใด ๆอย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าการชนะแบบนี้ไม่น่าตื่นเต้นหรือน่า
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 99
ผู้ชมทั้งหมดตกใจ!หยางชู่ถูกหลินตงจิ้มกระเด็น?ทุกคนไม่อยากจะเชื่อหลินตงซึ่งสูงร้อยแปดสิบ และหนักแค่ห้าสิบกว่าโล ล้มหยางชู่ที่สูงเกือบสองเมตร และหนักร้อยสามสิบโลลงไปได้จริง ๆ?สิ่งนี้ล้มล้างจินตนาการของทุกคนหยางชู่นอนอยู่บนพื้นด้วยความงุนงงไม่ต้องพูดถึงการถูกบล็อก ยังถูกจิ้มลอยด้วย!เขาอายเกินกว่าจะลุกขึ้นได้หวงจุนหลางก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจบนใบหน้าของเขาผู้ชมทั้งหมดส่งเสียงเชียร์อย่างหูหนวกหลังจากเจ้าชายเปียโน หลินตงก็มีชื่อใหม่อีกชื่อเจ้าชายแห่งบาสเก็ตบอลลูกต่อไปไม่ต้องสงสัยเลยหลังจากที่หลินตงขโมยบอล เขาก็ขว้างอย่างเจ๋งโดยหันหลังให้ตะกร้าลูกบาสเก็ตบอลพุ่งเข้าไปในตาข่ายทีมหลินตง 11:8 ทีมหวงจุนหลางหลินตงไม่แม้แต่จะมองตะกร้าเมื่อเขาชู้ตเหรอ?นี่มันมากเกินไปแล้วเขายิงสามพอยน์เตอร์ไปทั้งหมดสี่ลูกและดังค์โทมาฮอว์กหนึ่งลูก ซึ่งทั้งหมดนี้เข้าไปทั้งหมดสิ่งที่เข้าใจยากที่สุดคือการยิงสามพอยน์เตอร์สุดท้ายโดยไม่ได้มองตะกร้า?เกมจบลงแล้วชื่อของหลินตงก้องไปทั่วมหาวิทยาลัยเจียงหนานอีกครั้งในตอนเย็นหวงจุนหลางได้จัดโต๊ะอาหารราคาต่ำสุดที่โรงแรมโกลเด้นลิฟตามท
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 100
หวงจุนหลางรู้สึกภูมิใจเล็กน้อยครั้งนี้เขาใช้เงินไปมากมาย สองวันนี้เจียงซานไม่สนใจเขา ซื้อของมามากมายก็เกลี้ยกล่อมไม่ได้สุดท้ายหวงจุนหลางก็โกรธเล็กน้อยและโยนเงินสองแสนห้าให้เจียงซาน และขอให้เธอเอาเด็กออกด้วยตัวเอง ทั้งสองคนจึงบ๊ายบายกันไปยังไงเล่นก็เล่นพอแล้ว พอหมดความสดชื่นก็ควรหาเป้าหมายใหม่แล้วนี่ไม่ หันความสนใจไปที่หานชือหยุนอีก ดอกไม้อย่างหานชือหยุนนี้ ใครก็ได้กลิ่นหอม แต่ไม่มีใครเก็บได้ ทําให้เขาจั๊กจี้หัวใจมากยิ่งไปกว่านั้น เขาใช้เงินเป็นล้านเพื่อหานชือหยุน เขาจะไม่ยอมแพ้แบบนี้อย่างแน่นอน ยังก็ต้องเอาหานชือหยุนมาให้ได้เงินหลายล้านไม่ใช่เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ของลูกคนรวยอย่างเขา ดังนั้นช่วงนี้เขาจึงไม่ค่อยมีเงินและหาข้อแก้ตัวหลายประการกว่าจะขอเงินจากพ่อแม่ในเวลานี้ เจิ้งโหย่งพูดว่า "หวงต้าเซียน ให้สร้อยคอนายเชยไปเปล่า ชือหยุน มาดูของขวัญที่ผมมอบให้คุณสิ"หลังจากที่เจิ้งโหย่งพูดจบ เขาก็มอบกล่องที่สวยงามให้หานชือหยุนหานชือหยุนเปิดกล่องและเห็นกุญแจรถบีเอ็มดับเบิลยูวางอยู่ข้างในนี่?ให้รถเลย?เพื่อนร่วมห้องและเพื่อนร่วมชั้นของหานชือหยุนแทบคลั่งด้วยความอิจฉาถ้าให้รถพว
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 101
"ชือหยุน ผมมอบมันให้กับคุณด้วยความจริงใจ ดังนั้นอย่ารู้สึกเป็นภาระใด ๆ เลย""ชือหยุน ผมก็ด้วย!"ทั้งสองตอบอย่างรวดเร็ว"พวกคุณสองคนฟังฉันนะ วันนี้ฉันไม่ได้เชิญพวกคุณมาเพื่อรับของขวัญ แค่อยากขอบคุณพวกคุณที่ดูแลฉัน ขณะเดียวกันก็อยากเคลียร์กับพวกคุณด้วย จริง ๆ แล้วฉันมีคนชอบอยู่แล้ว ดังนั้นขอให้พวกคุณอย่าส่งของให้ฉันอีกในอนาคต พวกเราเป็นเพื่อนกันธรรมดาดีไหม?" หานชือหยุนรวบรวมความกล้าพูดนี่เป็นผลมาจากการพิจารณาอย่างรอบคอบของเธอในระหว่างการจัดอันดับครั้งล่าสุด หลินตง และหวงจุนหลางมอบของขวัญให้เธอมากกว่าสิบล้านส่วนแบ่งที่เธอได้รับมากกว่าเจ็ดล้าน เธอนำเงินมากกว่าเจ็ดล้านกลับบ้าน ซื้อบ้านใหม่ให้ครอบครัว ซื้อรถยนต์ให้พ่อแม่ และมอบเงินหนึ่งล้านให้กับพ่อแม่ของเธอเธอยังมีเงินเหลืออยู่สามล้าน ความปรารถนาเดิมของเธอคือการทำให้พ่อแม่มีชีวิตที่ดีขึ้น แต่เธอไม่คิดว่ามันจะเป็นจริงเร็วขนาดนี้ดังนั้นตอนนี้เธอไม่มีความต้องการเงินมากนักอีกต่อไป และเธอไม่ต้องการยุ่งกับหวงจุนหลางและเจิ้งโหย่ง อีกต่อไปเดินไปที่ริมฝั่งแม่น้ําบ่อย ๆ ที่ไหนรองเท้าจะไม่เปียก เธอก็กลัวว่าวันหนึ่งพวกเขาจะกลับมาคิดบัญชี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 102
หานชือหยุนยืนอยู่ที่นั่นด้วยความรู้สึกหมดหนทางเธอคิดแล้วว่าสิ่งต่าง ๆ จะไม่ได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดาย แต่เธอไม่คิดว่าหวงจุนหลางและเจิ้งโหย่งจะพูดเช่นนั้น!คนรอบข้างเขาก็เริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติพวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนที่ดีของหานชือหยุน ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วจึงเข้าข้างหานชือหยุน"หวงจุนหลาง เจิ้งโหย่ง พวกคุณจะทำอะไร? ฉันบอกพวกคุณไว้ก่อน อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม! ไม่อย่างนั้นเราจะแจ้งตำรวจ!" เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งของหานชือหยุนกล่าว"ใช่ อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม! เราจะรายงานเรื่องนี้ที่กับมหาลัยแล้วไล่พวกคุณออก" คนที่อยู่ข้าง ไๆ ก็ช่วย"ออกไป! ไม่ใช่เรื่องของคุณ! ไม่อย่างนั้นฉันก็จะจัดการกับคุณด้วย!" หวงจุนหลางตะโกนใส่ผู้หญิงที่เพิ่งพูดผู้หญิงคนนั้นก็ตกใจเช่นกัน และเธอไม่คาดคิดว่าจู่ ๆ หวงจุนหลางก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเธอไม่กล้าพูดอีกต่อไป หวงจุนหลางและเจิ้งโหย่งเป็นลูกคนรวยของเจียงเฉิงหานชือหยุนเริ่มสะอื้นในเวลานี้ เนื่องจากเธอเป็นผู้หญิงและเมื่อเธอถูกคุกคามเช่นนี้ น้ำตาของเธอก็ไม่สามารถหยุดไหลได้"หานชือหยุน มันไม่มีประโยชน์สำหรับคุณที่จะร้องไห้ หากคุณต้องการแก้ไขปัญหาน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 103
คนที่อยู่ในเหตุการณ์มองลู่เซียวเซียวน้องสาวที่แต่งตัวแปลก ๆ คนนี้ก็ตกใจเล็กน้อยแค่ชื่อก็สามารถทำให้หวงจุนหลางเป็นแบบนี้ได้ ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน"พี่หลินตง เขาชื่ออะไร?" ลู่เซียวเซียวถามหลินตง"ชื่อของเขาคือหวงจุนหลาง และครอบครัวของเขาดูเหมือนจะมาจากเจียงเฉิง! เขาน่าจะมีพลังมากและเขาเป็นลูกคนรวยอย่างแท้จริง!" หลินตงตอบด้วยรอยยิ้มทำให้ลู่เซียวเซียวขุ่นเคือง เขาก็ไม่จำเป็นต้องดำเนินการใด ๆ หวงจุนหลางจะต้องเสร็จอย่างแน่นอน"ลูกคนรวย?"ลู่เซียวเซียวถามอย่างสงสัยจากนั้นเขาก็หันไปมองพี่สาวที่อยู่ข้างหลังแล้วถามว่า "พวกเธอรู้ไหมว่าในแวดวงเรามีคนแซ่หวงด้วย?""ไม่รู้!""ไม่รู้!""ไม่รู้จัก!""ไม่เคยได้ยินเลย!"เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ หลายคนส่ายหัวพร้อมกันแล้วพูดลู่เซียวเซียวมองไปที่หวงจุนหลางและพูดว่า "คุณยังไม่ได้เข้าสู่แวดวงเจียงเฉิง แล้วคุณคิดว่าคุณเป็นลูกคนรวยแบบไหน?"หวงจุนหลางคุกเข่าลงบนพื้นและตอบอย่างรวดเร็ว "ใช่ ใช่ ใช่! คุณหนูรองลู่พูดถูก! ผมไม่ใช่ลูกคนรวย ผมเป็นแค่คนธรรมดา คุณเป็นคนใหญ่โตมีความเมตรตา โปรดปล่อยผมไปด้วย!""อยากให้ฉันปล่อยคุณไปเหรอ? คุณก็รู้! ตั้งแต่เด็ก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 104
"ด่าเธอประโยคเดียว เธอก็เอาขวดเหล้ามาทุบหัวคนอื่นเหรอ? เธอรู้หรือไม่ว่าขวดนี้ของเธอจะมีผลอย่างไร? บางครั้งการแก้ปัญหาจะใช้ความรุนแรงเพียงอย่างเดียวไม่ได้ รีบเอาขวดเหล้าวางลง""โอ้!" ลู่เซียวเซียววางขวดลงอย่างไม่เต็มใจ"นอกจากนี้ ในอนาคตเธอไม่ได้รับอนุญาตให้มาที่สถานที่แบบนี้ระหว่างเรียน! ดูสิว่าเธอหน้าตาเป็นยังไงแล้ว? ดูเหมือนนักศึกษาตรงไหน? ครั้งต่อไปที่เธอให้ฉันเห็นเธอแบบนี้อีก ฉันจะสั่งสอนเธอแทนพี่ชาย"หลินตงรู้สึกไม่สบายใจเมื่อมองดูชุดของลู่เซียวเซียวนักศึกษาที่ดีที่แต่งตัวแบบนี้ทุกวันมันขัดตาถ้าน้องสาวของเขาเป็นแบบนี้ทุกวันเขาคงจัดการเธอไปนานแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมลู่เฉินถึงเพิกเฉยต่อเธอทันทีที่หลินตงพูดแบบนี้ ทุกคนก็มองเขาด้วยความตกใจ!หวงจุนหลางเพิ่งบอกว่าจะสอนบทเรียนแทนพ่อแม่ของลู่เซียวเซียว และตอนนี้เขายังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น!หลินตงเพิ่งบอกว่าเขาต้องการสอนบทเรียนของลู่เซียวเซียวแทนพี่ชายของเธอเหรอ?แม้แต่เพื่อนสาวของลู่เซียวเซียวก็มองหลินตงอย่างติดตลกทำไมวันนี้คนจำนวนมากถึงอยากสั่งสอนลู่เซียวเซียว?พวกเขากำลังรอพายุที่รุนแรงของลู่เซียวเซียว!อย่างไรก็ตาม ลู่เซียวเซียว
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 105
ลู่เซียวเซียวจากไปพร้อมกับพวกเหลือเพียงคนที่เพิ่งกินข้าวด้วยกันเท่านั้นที่เหลืออยู่ในห้องส่วนตัวหวงจุนหลางนั่งทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาของเขาหมองคล้ำ!เจิ้งโหย่งแอบดีใจหานชือหยุนมองไปที่หลินตงด้วยดวงตาที่สดใสไม่ใช่แค่หานชือหยุนสาว ๆ ในห้องส่วนตัวมองดูหลินตงด้วยดวงตาที่เปล่งประกายไม่คิดว่าหลินตงจะเป็นเจ้านายใหญ่ขนาดนี้นี่มันซ่อนเร้นมาก!หลินตงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยกับสายตาที่กินคนเหล่านี้"เอ่อ! เพื่อนหาน ผมมีธุระต้องไปก่อน พวกคุณสนุกกันต่อเถอะ!" หลินตงกล่าวเมื่อหานชือหยุนได้ยินว่าหลินตงบอกว่าเขาต้องการออกไป เธอก็ไม่เห็นด้วยโดยธรรมชาติ เธอเข้ามากอดแขนของหลินตงแล้วพูดว่า "หลินตง คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไป วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน คุณยังไม่ได้ให้ของขวัญฉันเลย!"หลินตงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเมื่อหานชือหยุนกอดแขนของเขา เขาสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของหานชือหยุน และต้องการหลุดพ้น แต่หานชือหยุนจับไว้แน่นและไม่ให้โอกาสเขา"เอ่อ! เพื่อนหาน คราวหน้าจะชดเชยของขวัญให้ได้ไหม ผมไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ!""ไม่! ต้องให้วันนี้!" หานชือหยุนกอดแขนหลินตงไว้แน่นแล้วพูดพูดพลางจงใจกอดแข
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1417
"พี่เฉิน ฉันขอโทษ ฉันเป็นคนทำให้คุณเดือดร้อน ไปสู้กันเถอะ"หลังจากหลินตงพูดจบ เขาก็แปลงร่างกายาทองคำอมตะอีกครั้ง!แม้ว่าเฉินจิงจื่อหานจะไม่ค่อยเข้าใจว่าคำพูดของหลินตงหมายถึงอะไรแต่เมื่อเห็นว่าหลินตงเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้อีกครั้งเขาก็ไม่สามารถถอยกลับได้เช่นกันท้ายที่สุดแล้ว เขาก็มาจากอารยธรรมระดับสูง จะแพ้คนอย่างหลินตงที่มาจากอารยธรรมระดับต่ำกว่าได้อย่างไร?ให้ได้รู้ซะบ้าง วิชาลับของสำนักดาวสวรรค์น่ากลัวขนาดไหนทั้งสองแสดงกายาทองคำอมตะออกมาทีละคน พร้อมที่จะต่อสู้ในขณะนี้ ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมาท่ามกลางอสูรยักษ์สีทองหลายสิบตัว"โจมตี!!!"ทันใดนั้น อสูรยักษ์สีทองทั้งหมดก็ปลดปล่อยความเร็วสูงสุดและพุ่งเข้าหาหลินตงและเฉินจิงจื่อหานในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็เตรียมท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาเช่นกันตั้งใจที่จะทำร้ายหรือแม้กระทั่งฆ่าหลินตงและสหายในการโจมตีครั้งแรกนี่จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการป้องกันไม่ให้พวกเขาตอบโต้กันปรมาจารย์ระดับเซียนเดินดินเกือบสามสิบคนลงมือพร้อมกันช่างเป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจจริง ๆ?ยุนซีกับสาวๆ ที่กำลังดูอยู่ ต่างก็ใจเต้นรัวเธอกลัวว่า
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1416
เฉินจิงจื่อหานอาจยังคงนึกถึงภาพที่อสูรดาราเหล่านี้คุกเข่า และขอความเมตตาหลังจากที่ป้าหงของเขาลงมือ!แต่ความจริงก็คือคนที่ทำให้เกิดสถานการณ์เช่นนี้ ต้องตำหนิหลินตงถ้าไม่ใช่เพราะเขาไป๋หลี่เหยียนหงจะใช้พละกำลังทั้งหมด เพื่อควบคุมตัวเองแ ละไม่สามารถลงมือได้อย่างไร?แต่ว่าหลินตงเองก็บริสุทธิ์เช่นกันการเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณของเขากับไป๋หลี่เหยียนหง เป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขาอย่างสิ้นเชิงใครทำให้ร่างเสน่ห์ของไป๋หลี่เหยียนหงน่าดึงดูดเกินไปล่ะ?ทำให้พลังจิตวิญญาณของเขาถูกดึงดูดเข้าหาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และทำสิ่งที่เลวร้ายเช่นนี้หลินตงก็เพิ่งค้นพบเป็นครั้งแรกเช่นกัน ว่าพลังจิตวิญญาณก็สามารถเป็นเช่นนี้ได้?นั่นทำลายความเข้าใจของเขาที่มีต่อโลกไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อมองดูอสูรยักษ์สีทองเกือบสามสิบตัวเคลื่อนเข้ามาใกล้เฉินจิงจื่อหานยังคงเฉยเมยในความคิดของเขาใครหนุนหลังเขาอยู่?นั่นคือไป๋หลี่เหยียนหง!!!ผู้นำของเจ็ดเซียนแห่งนิกายแก้วเจ็ดแสงรุ่นก่อนราชันย์อมตะแห่งอาณาจักรนิรันดรนิกายแก้วเจ็ดแสงจะมีเซียนที่ไม่มีใครเทียบได้เจ็ดคนซึ่งเป็นตัวแทนด้วยเจ็ดสี ได้แก่ แดง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1415
อสูรดาราในอสูรกาแล็กซีเหล่านี้ไม่ได้ฆ่าหลินตงทันที แต่เลือกที่จะค่อยๆ เข้าใกล้และบีบวงล้อมของพวกมันพวกเขาจะทำเช่นนี้เพราะทั้งหลินตงและคนอื่นๆ ต่างก็เป็นปรมาจารย์ระดับเซียนเดินดินที่มีศาสตราเทพมายาอันตรายอย่างยิ่งหากทั้งสองร่วมมือกันและโจมตีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโดยกะทันหัน ก็มีแนวโน้มว่าจะส่งผลให้ได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือถึงแก่ชีวิตได้ดังนั้นจึงจำเป็นต้องป้องกันไม่ให้หลินตงและเฉินจิงจื่อหานตอบโต้ตราบใดที่ขวางทางถอยของหลินตงและค่อยๆ รุกคืบ แม้ว่าหลินตงจะลอบโจมตี พวกเขาก็จะมีเวลาตอบสนองและหลีกเลี่ยงผลที่ตามมาอันเลวร้ายหากปรมาจารย์ระดับเซียนเดินดินเกือบสามสิบคนรวมใจกันเป็นหนึ่ง แล้วโจมตีพร้อมกัน โดยไม่สนว่าตัวเองจะบาดเจ็บหรือไม่ หลินตงกับเฉินจิงจื่อหานจะไม่มีโอกาสต้านทานท้ายที่สุดแล้ว ความแตกต่างด้านจำนวนคนของทั้งสองฝ่ายนั้นมากมายเกินไปน่าเสียดายที่ไม่ใช่พวกเขาอสูรยักษ์สีทองเหล่านี้คือกำลังรบชั้นนำของเผ่าพันธุ์ของตน ไม่เพียงแต่เป็นตัวแทนของเผ่าพันธุ์ตัวเองเท่านั้น แต่ยังเป็นตัวแทนของอสูรดาราที่ัตัวเองสังกัดอยู่ด้วยหากใครคนใดคนหนึ่งถูกหลินตงเล็งเป้าโจมตีอย่างกะทันหันจนได้รับบาดเจ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1414
หลังจากเข้าใกล้เต่ายักษ์แล้ว พวกเขาก็ถอนกายาทองคำอมตะและยืนอยู่บนกระดองของมันอย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์การเคลื่อนไหวของพวกเขาดึงดูดความสนใจของอสูรยักษ์สีทองที่อยู่รอบ ๆ ทันที“เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้แกยังทำเป็นเก่งอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? ไม่เพียงแต่แกเรียกพวกเราว่าสัตว์เดรัจฉาน แถมยังบอกอีกว่าถึงเราจะโจมตีพร้อมกัน ก็ยังไม่สามารถฆ่าแกได้ ตอนนี้ทำไมล่ะ? กลัวขึ้นมาแล้ว? ถ้ากแน่กริงก็เข้ามา! มาสู้กันอีกสามร้อยยก!” ป้าเทียนเยาะเย้ย"ชิ!!! ในหัวนั่นมีสมองอยู่ไหม? แกมองยังไงว่าฉันหนี? ถ้าฉันกลัวคงวิ่งหนีไปแล้ว? ตอนนี้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ถ้าพวกแแกกล้าก็มาฆ่าฉันสิ!" เฉินจิงจื่อหานตะโกนตอนนี้ เขาได้กลับมามีท่าทีเหมือนเจ้าสำนักน้อยแห่งสำนักดาวสวรรค์อีกครั้งแล้วนี่แหละยังอธิบายได้ว่า ใช้อำนาจรังแกคนอื่นมีไป๋หลี่เหยียนหง ปรมาจารย์ระดับราชันย์อมตะหนุนหลังอยู่แน่นอนว่าเขาจะไม่กลัวขยะพวกนี้เฉินจิงจื่อหานเมินอสูรยักษ์สีทองที่กำลังเข้ามาเหล่านี้แต่หลินตงที่อยู่ข้างๆ กลับรู้สึกกังวลเล็กน้อยไป๋หลี่เหยียนหงเคยกล่าวไว้90% ของพลังการต่อสู้ของเธอ จะต้องใช้เพื่อระงับความปรารถนาที่กำ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1413
คำพูดของเฉินจิงจื่อหาน เรียกได้ว่าด่าอสูรยักษ์สีทองเรียงแบบเหมารวมเลยพวกเขาคืออสูรดาราที่สูงส่ง เคยโดนเหยียบศักดิ์ศรีขนาดนี้เมื่อไหร่ ถึงกลับถูกด่าว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานนี่มันเกินกว่าที่ใครจะทนได้แล้วจริง ๆแต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังไม่มีใครกล้าลงมือทันทีแต่เพราะกำลังรอการกระทำต่อไปของป้าเทียนป้าเทียนคือหนึ่งในสามปรมจารย์อาณาจักรนิรันดรระดับจุดสูงสุดเซียนเดินดินของมังกรทลายฟ้าถูกซัดจนบาดเจ็บไม่พอ ยังโดนด่าเป็นสัตว์เดรัจฉานอีก แน่นอนว่าไม่มีทางปล่อยอีกฝ่ายไว้ได้"ดี! ดีมาก! ดีจริงๆ !"ป้าเทียนพูดคำว่าดีออกมาติดกันถึงสามครั้ง ก่อนจะตะโกนลั่น “พี่ใหญ่! พี่รอง! พวกท่านก็ได้ยินใช่ไหม ไอ้มนุษย์นั่นมันกล้าด่าพวกเรามังกรทลายฟ้าว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานเลือดโสโครก มังกรทลายฟ้าเคยถูกเหยียบศักดิ์ศรีขนาดนี้เมื่อไหร่กัน? แล้วพวกคุณ เมื่อครู่ก็โดนด่าเหมือนกัน ทุกคนยังจะทนได้อยู่อีกเหรอ?”คำพูดของเขายังไม่ทันจบดี ก็มีเสียงตอบรับดังกลับมา“ทุกคนลุยพร้อมกันเลยเถอะ! รีบจัดการให้จบเร็วๆ ตามที่น้องสามของฉันพูดเมื่อกี้ ของรางวัลจากศึกนี้ มังกรทลายฟ้าของฉันขอแค่สนับมือ ส่วนที่เหลือ พวกคุณก็เอาไปแบ่งกันเอ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1412
ไม่ว่าจะเป็นหลินตง หรือมนุษย์ที่อยู่ข้างเขา ก็ไม่ต่างกันหลินตงสามารถข้ามระดับย่อยสองขั้น แล้วเอาชนะปรมาจารย์เซียนเดินดินตอนปลายอย่างหยวนเซิงได้มนุษย์หนุ่มคนนี้ก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน สามารถข้ามย่อยหนึ่งระดับ แล้วเอาชนะป้าเทียน ที่อยู่ระดับจุดสูงสุดเซียนเดินดินเหล่าอสูรยักษ์สีทองที่ล้อมอยู่รอบๆ ต่างก็อิจฉาตาร้อนพวกเขาแทบรอไม่ไหว อยากจะลงมือจัดการหลินตง เพื่อแย่งชิงศาสตราเทพมายาที่เขาครอบครองไว้ถ้าแย่งมาได้ ตัวเองก็จะมีพลังที่สามารถสู้ข้ามระดับเช่นกัน“อาณาจักรนิรันดรระดับจุดสูงสุดเซียนเดินดิน? มีแค่นี้เองเหรอ!!! ฮ่า ๆๆ” เฉินจิงจื่อหานหลังจากซัดป้าเทียน แล้วก็ยังยืนหัวเราะลั่นอยู่ที่เดิมเสียงหัวเราะของเขานั้น ป้าเทียนได้ยินเต็มๆ ช่างบาดหูมากการที่ตัวเองถูกมนุษย์ที่มีพลังต่ำกว่าหนึ่งขั้นเล่นงาน จนได้รับบาดเจ็บถือเป็นความอัปยศครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาเลยในอสูรกาแล็กซี มังกรทลายฟ้าคือเผ่าพันธุ์อันดับหนึ่ง ไม่มีเผ่าพันธุ์ใดกล้าท้าทายเคยชินกับการใช้กำลังข่มขู่ จนกลายเป็นนิสัยของพวกเขา และไม่เคยถูกเหยียบศักดิ์ศรีแบบนี้มาก่อน?ในเวลานี้ ในใจของป้าเทียนเองก็เต็มไปด้วยความตกตะลึ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
