บทที่ 3

“แพร คิดอะไรอยู่คะ” เสียงถามของเจ้ลิลลี่ทำให้ฉันต้องกลับมาอยู่กับปัจจุบัน

“อ๋อ เปล่าค่ะ ไก่ย่างร้านนี้อร่อยนะคะ” ฉันถึงกับต้องเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เจ้ทั้งสองของฉันคุยเรื่องอะไรกัน

“อร่อยสิ ก็ไก่ร้านนี้เขาเป็นต้นตำรับ ไก่ย่างเขาสวนกวางเชียวนะ” เจ้ติ๊กกี้ผู้มีความรอบรู้เรื่องการกิน ดูได้จากหุ่นของเจ้เขา รับประกันได้ ฉันเลยต้องพยักหน้าตาม

“เออ อีกี้มึงรู้ไหม อีหมวยมันเอาของขวัญวันเกิดไปให้บอสด้วยนะ” เออ ใช่วันนี้วันเกิดผัว ฉันลืมได้ยังไงเนี่ย มิน่าละวันนี้เขางอแงไม่อยากมาทำงาน

“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นยายแพร แกเป็นแค่เด็กฝึกงานไม่ต้องให้ของวันเกิดบอสก็ได้” อยากจะบอกเจ้ติ๊กกี้ว่าหนูก็อยากทำอย่างนั้นนะเจ้ แต่ถ้าไม่ให้ ความลับที่หนูพยายามปกปิดรับรองว่าไม่มิดอีกต่อไป ไม่อยากจะนึกหน้าพ่อคุณ

“เปล่าค่ะ แพรแค่สงสัยใครเหรอคะยายหมวยที่พี่ว่า”

“โอ๊ย ก็แม่ประชาสัมพันธ์คนสวยนั่นไง นางถือว่านางเคยขึ้นเวทีงานเลี้ยงบริษัทปีที่แล้วกับบอสไง นางเลยทำตัวสนิทสนมกับบอส” เจ้ลิลลี่เล่าด้วยอินเนอร์ระดับสิบ สงสัยเก็บกดน่าดู รอยยิ้มของฉันผุดขึ้นมาบ้างแล้ว มีทางออกแล้วโว้ย! อีแพร

“เจ้ แล้วเขาชอบกันเหรอคะ”

“ตบปากเท่าอายุเลยอีแพร” เจ้ติ๊กกี้กลายร่างเป็นผีเสื้อสมุทรแล้ว เมื่อได้ยินสิ่งที่ฉันถาม

“แพรขอโทษ ‘บอสเป็นของหลวงใครดีใครได้’ ไหนเจ้บอกใครดีใครได้ไง ” ฉันท่องสโลแกนที่เจ้ทั้งสองบอกไว้ตั้งแต่เข้ามาทำงาน

“ใช่ค่ะ ใครดีใครได้ แต่ต้องไม่ใช่อีหมวยกระทะเหล็กนั่น” เจ้ติ๊กกี้พูดแต่สายตาบ่งบอกถึงความเคียดแค้น

“ทำไมละคะ” ฉันไม่เข้าใจว่าเจ้สองคนจะไปโกรธแค้นพี่หมวยประชาสัมพันธ์คนสวยอะไรขนาดนั้น พี่เขาก็ดูน่ารักดีนะ พูดช้า ๆ เนิบ ๆ ฟังแล้วเหมือนเสียงในห้างดี

“ก็ยายนั่นแย่งผัวอีลี่ไป” ฉันมองหน้าเจ้ลิลลี่เพื่อยืนยันคำพูดของเจ้ติ๊กกี้ เจ้ลิลลี่ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ

“เล่าให้มันฟังดีไหมอีลี่ เผื่อน้องจะได้ระวัง ไม่หลงไปคบกับยายหมวยกระทะเหล็กนั่น” เจ้ติ๊กกี้ถามเจ้ลิลลี่ก่อนจะเล่า จะว่าไปทั้งสองคนนี้ถึงจะพูดจากันแรง ๆ แต่ทั้งสองก็ต่างเคารพความเป็นส่วนตัวของกัน

“เล่าสิ อยากเล่า แต่มึงต้องเล่านะ กูไม่อยากพูดถึง” เจ้ลิลลี่นั่งกินส้มตำอย่างไม่ใส่ใจ ส่วนเจ้ติ๊กกี้ก็พร้อมเต็มที่เรื่องการเล่า

“เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ตอนนั้นเมื่อห้าปีที่แล้วใช่ไหม ตอนนั้นบอสยังไม่ได้มาทำงานที่นี่หรอก อีหมวยกระทะเหล็กนางเพิ่งมาทำงานที่นี่ ตอนนั้นพวกฉันก็อยู่ตำแหน่งรองผู้จัดการอยู่เลย นางก็เข้ามาตีสนิท ฉันกับอีลี่ก็พวกคนใจง่ายไง ใครดีด้วยก็ดีหมด ไปเที่ยวที่ไหนก็ชวนนางไปด้วย”

เจ้ติ๊กกี้ถึงกับพักดื่มน้ำ ส่วนฉันก็ตั้งใจฟังยิ่งกว่าอาจารย์บรรยายเสียอีก เรื่องชาวบ้านคืองานของเรา แต่ตอนนี้เรื่องของชาวบ้านกำลังจะเกี่ยวกับเรื่องของเรา โดยมีท่านประธานนี่แหละเป็นตัวเชื่อม

“แก๊...วันนั้น...วันนั้น”

“วันไหน เจ้กี้รีบพูดสิ แพรตื่นเต้นหมดแล้วเนี่ย”

“มึงรีบเล่าเลยอีกี้ อีกยี่สิบนาทีต้องเข้างานแล้ว” เจ้ลิลลี่ผู้ตรงต่อเวลารีบเร่ง นั่นยิ่งทำให้ฉันอยากรู้มากกว่าเดิม เพราะรู้ว่าถ้าหลุดจากช่วงเวลาบ่ายแล้ว ทุกคนในระดับผู้จัดการต้องเข้าประชุมระดับผู้จัดการ

“วันนั้นเป็นวันเกิดอีลี่ พวกฉันก็เลยไปฉลองบ้านอีลี่ เมามากวันนั้น ฉันกับอีลี่นี่เมาจนหลับไปเลย แต่อีลี่มันดันเป็นคนตื่นง่าย เจออีน้องรักของอีลี่แอบกินกันอยู่ห้องนอนที่อีหมวยมันนอนอยู่” ฉันมือเท้าเย็นขึ้นทันที ไม่รู้ว่าเย็นเพราะเรื่องที่ได้รับฟัง หรือเย็นเพราะว่าอยากจิกหัวใครบางคน

“เจ้เห็นเลยเหรอคะ” ฉันหันไปถามเจ้ลิลลี่

“โอ๊ย! เห็นมันกำลังขย่มผัวอีลี่อยู่ อีหมวยนี่ท่าทางเรียบร้อย แต่บนเตียงนี่ผัวอีลี่ติดใจ”

“ติดใจเลยเหรอคะ”

“ก็ใช่น่ะสิ มันไม่ได้เพิ่งแอบกินกันแค่วันนั้นหรอก แต่มันกินกันมานานแล้ว” คำพูดของเจ้ติ๊กกี้ทำให้ฉันตกใจและเสียใจแทนเจ้ลิลลี่ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้

“ยายแพรไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น ดีแล้วที่มันเกิดเหตุการณ์แบบนั้น เพราะทำให้เจ้รู้จักสันดานคน และได้เขี่ยไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั้นออกจากชีวิต” เจ้ลิลลี่สาวผู้มีความมั่นใจสูง มีหนุ่ม ๆ หลายคนตามจีบ ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างเจ้ลิลลี่จะเคยโดนผู้ชายนอกใจ

“จะว่าไปก็สมน้ำหน้าผัวแกนะ”

“ผัวเก่าย่ะ ควายอย่างมันก็สมควรโดนแล้ว” ฉันกะพริบตาปริบ ๆ เพราะไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้ทั้งสองคนพูดกัน