คืออะไร

เมื่อได้ยินเสียงหัวใจตัวเองบอกว่าจะหยุดไว้ที่ผู้หญิงคนนี้  

อี้เฟยหลิงก็เกิดอาการต่อต้านทันที  

จะเป็นไปได้อย่างไร 

เพียงแค่เจอกันครั้งแรก 

จะมีความรู้สึกเช่นนั้น

ทุกคนต่างเห็นท่าทางของอี้เฟยหยางตะลึงความสวยของไป๋หรง

ต่างก็โอดครวญเสียใจ  วันนี้ผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นคือ ไป๋หรง   แน่นอน

 ไม่ผิดจากที่ทุกคนคาดการณ์ ไป๋หรงเมื่อเดินออกมาจากในงาน   

ก็เจออี้เฟยหยางยืนรอเด่นพร้อมบอดี้การ์ด 4 หนุ่ม 

ประกบซ้ายขวาอย่างละ 2 คน

ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของอี้เฟยหยางอยู่แล้ว  

เขาจะปรากฏกายพร้อม บอดี้การ์ด 4 หนุ่มหล่อไปไหนมาไหนตลอด ทำให้เขากลายเป็นจุดเด่นผู้คนให้ความสนใจ 

วันนี้เขายังคงใส่สูทดำ เปิดกระดุม 2 เม็ดเช่นเคย  ผู้หญิงล้วนอ่อนระทวยเมื่อได้เจอซิกแพคอันขาวๆของเขา

ไป๋หรงเมื่อเจอชายหนุ่มผู้มั่งคั่งอวดรัศมีความร่ำรวยเช่นนี้  เธอเองก็ชะงักตกตะลึง   และเริ่มกังวลถึงสติปัญญาของตนเองเหตุใด เมื่อก่อนก็เป็นหนึ่งในหญิงสาวที่เคยฝันคะนึง หลงใหลผู้ชายคนนี้  

เพียงเสี้ยวนาทีเธอก็เข้าใจ เพราะในความทรงจำของเธอ   ฮองเต้ เธอก็เคยกลืนกินมาแล้ว

  อี้เฟยหยางจึงกลายเป็นบุคคลธรรมดาสามัญไป

ชายหนุ่มไม่ล่วงรู้ความคิดหญิงสาว เขาเอามือล้วงเข้าไปในกางเกงข้างหนึ่งแล้วเดินหรี่เข้ามาไป๋หรงอย่างมาดเท่ห์  หยุดปลายเท้าอย่างมีชั้นเชิง  เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มทรงเสน่ห์

“สวัสดีครับ  ผมอี้เฟยหยางยินดีที่ได้รู้จักคุณไป๋หรงครับ”

ได้มายืนอยู่ใกล้ๆ อี้เฟยหยางจึงได้เห็นผิวหน้าใส ที่ไป๋หรงล้างเครื่องสำอางออกจนหมดสิ้น 

ผู้หญิงคนนี้ บนเวทีกับตอนนี้ให้ความรู้สึกต่างกันมาผิวเนียนละออให้ความรู้สึกว่าไร้เดียงสาเป็นอย่างมาก

ความรู้สึกอารมณ์ของผู้ล่าก็ปะทุขึ้น    

  “ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก มีธุระอะไรกับฉันรึเปล่าคะ”

ไป๋หรงไม่มีทางเอาตัวเองไปให้เป็นของเล่นไฮโซเด็ดขาด   เธอเอ่ยถามทำให้ชายหนุ่มชะงักไป

“จะรบกวนเวลาไม่นานครับ  ไปด้วยกันก่อนได้ไหม เอ่อผมจะสอบถามเรื่องภาพวาด”

เมื่ออี้เฟยหยางเอ่ยธุระออกมา  ถึงจะแปลกใจที่มาติดต่อที่นี่  ไป๋หรงก็ไม่ได้ถามให้มากความเธอตอบตกลงทันที  

“ได้ค่ะ…พี่เฟยเฟยค่ะ  ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ”  

เฟยเฟยพนักหน้ายิ้มแป้นอย่างยินดี  เมื่อสักครู่เธอก็ได้ยินบทสนทนาแล้วก็ไม่มีเหตุผลอันใดที่เธอต้องอยู่ต่อ  เธอกล่าวลาไป๋หรงทันที  พร้อมเดินออกใบด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข  เธอมั่นใจว่าภายในไม่กี่ชั่วโมงต้องมีคนติดต่อเข้ามาเพื่อขอร่วมงานกับไป๋หรงอย่างแน่นอน  ใช่ ใช่ เธอต้องรีบตั้งสติ  จะรับง่ายมั่วๆ ไม่ได้   

อี้เฟยหลางไม่ได้สนใจเฟยเฟย  ใบหน้ายังคงยิ้มสุภาพ  

เมื่อหญิงสาวตอบตกลง  เขาก็ผ่ายมือเชื้อเชิญอย่างสุภาพบุรุษพึงกระทำ   ทั้งสองเดินออกจากงานไปด้วยสายตาที่จ้องมองมาอย่างสนใจ  บ้างถ่ายคลิป บ้านถ่ายภาพ แล้วนำไปโพสตั้งคำถาม จนเกิดกระแสขึ้นทันที

อี้เฟยหยาง ย่อมเป็นบุคคลที่ไว้ใจได้เขามีชื่อเสียงและในชื่อเสียงนั้นมีแค่เรื่องความเจ้าชู้เท่านั้นที่เป็นข้อเสีย

ไป๋หรงจึงตกลงขึ้นรถไปกับเขา  

“ผมขอถามตามตรงนะครับ คุณมีภาพวาดอีกไหม”

อี้เฟยหยางเป็นนักเจรจาขั้นยอดลูกเล่นแพรวพราว ย่อมมองออกแต่แรกว่าจะเข้าหาหญิงสาวอย่างไร เธอคงไม่เต็มใจหากจะนัดทานข้าวกัน  ในเมื่อหญิงสาวดูให้ความสำคัญกับภาพวาดเขาก็จะพูดถึงแค่เรื่องภาพวาด  

“มีค่ะ เหลืออีก 7 รูป”  

เมื่อมีลูกค้ามาติดต่อซื้อถึงที่เธอย่อมยินดี  โอกาสข้างหน้าถ้าเป็นเช่นนี้เรื่อยๆ ก็ไม่ต้องออกไปนั่งขายอีก

7 ภาพ ซื้อไว้นำมาสร้างคอนเนคชั่นก็ได้กำไรแล้ว  ทว่านะถ้าเป็นภาพคุณภาพเช่นเดิม

“ถ้าผมขอดูทั้ง 7 ภาพ จะได้ไหมครับ”

“ได้ค่ะ งั้นไปที่คอนโดนฉันเลย ไปที่ถนนรอบเมืองวงแหวนที่ 5 เลยค่ะ”

ได้ยินเช่นนั้นอี้เฟยหลิงก็ยิ้มกระหยิ่มในใจ  เรื่องใช่จะยากอย่างที่คิด

ทว่าสีหน้าชายหนุ่มยังคงสุภาพอ่อนโยน   

ไม่นานก็มาถึงคอนโดของหญิงสาว   อี้เฟยหลิงเดินตามไป๋หรงอย่างมั่นใจ  เสียงฝีเท้าที่ตามข้างหลังมาทำให้ไป๋หรงหยุดชะงักแล้วหันมา 

“ฉันต้องรบกวนคุณรอที่ห้องรับรองคอนโดรอสักครู่ค่ะ ฉันจะไปหยิบภาพลงมา”

สีหน้าของอี้เฟยหลิงดูไม่ได้ชั่วขณะ

หนุ่มบอดี้การ์ดทั้ง 4 ต่างก้มหน้าลงทันที  

นี้น่าจะเป็นครั้งแรกที่เจ้านายให้รอใต้คอนโดแทนการขึ้นไปข้างบน

ไม่รู้ว่าเจ้านายจะโมโหหงุดหงิดแค่ไหน

สิ่งที่บอดี้การ์ดคิดกลับไม่ใช่ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เจอ 

อี้เฟยหยางกลับยิ้มมุมปากบางสีหน้าบ่งบอกว่าพอใจ ดูท่าทางคล้ายกำลังสนุก

เขากำลังรู้ถึงอารมณ์ที่ต้องจีบ พลังที่ต้องเข้าหา โจมตี มันดีตื่นเต้นดี

ไม่นาน ไป๋หรงก็นำภาพลงมา

ภาพ 7 วัน วางเรียงกัน อี้เฟยหลิงตกตะลึงทั้ง 7 ภาพนี้สวยและมีมิติมากกว่าภาพที่น้องสาวเขาซื้อไปเสียอีก 

“เธอขายเท่าไร”

หนุ่มบอดี้การ์ดทั้ง 4 ต่างเงยหน้าทันที  ใบหน้าเต็มไปด้วยคำถาม เหตุใด BOSS ถามเช่นนี้

ไป๋หรงสะดุ้งตกใจกับคำถามเล็กน้อย  แต่ไม่แสดงอาการ พอนึกขึ้นได้ว่าอี้เฟยหยางเอ่ยถามถึงภาพวาด  กำลังจะเอ่ยบอก  ชายหนุ่มก็เสนอราคามาก่อน 

“ผมขอซื้อทั้ง 7 ภาพ 70 ล้านหยวน ตกลงราคานี้ไหมครับ” 

อี้เฟยหยางหลบสายตาไป๋หรงเล็กน้อย ทันทีที่เขาเห็นหน้าตาเหล่าบอดี้การ์ดก็ทำให้เขารู้สึกร้อนรน

คราวนี้ไป๋หรงตกใจมากกว่าเดิม แววตากระพรืมไหวเล็กๆ  ส่วนอี้เฟยหยางกลับคิดว่าหญิงสาวจะไม่ตกลง

“100 ล้านผมให้คุณไป๋หรงมากสุดได้เท่านี้”

“ตกลงค่ะ”  ไป๋หรงตกลงอย่างงงงวย   ตั้งคำถาม 

แล้วที่เธอขายไป 3000 หยวนคืออะไร