บทที่ 1896  

พูดให้ถูกก็คือคาถาหุ่นเชิดประเภทนี้คือการควบคุมจิตใจ

กู้หว่านเยว่วิเคราะห์อย่างละเอียดอยู่ในใจ “แม้ว่าจะเคยเห็นคาถาหุ่นเชิดประเภทนี้ในต้าฉีมาก่อน แต่คาถาหุ่นเชิดทั้งสองประเภทนี้ก็ยังมีส่วนที่แตกต่างกัน

ไม่สู้คอยสังเกตการณ์อย่างเงียบ ๆ ไม่แน่อาจจะเจอวิธีการแก้ไขก็ได้

ถึงอย่างไรคาถาหุ่นเชิดก็เป็นคาถาควบคุมจิตใจ หากบุ่มบ่ามลงมือตอนนี้ การควบคุมจิตใจถูกขัดขวางฉับพลัน มีความเป็นไปได้สูงว่าอาจจะทำให้เกิดความเสียหายด้านจิตใจต่อฮ่องเต้ไปตลอดกาลก็ได้”

หลังจากวิเคราะห์กันแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ตัดสินใจว่าอยู่เฉยๆ เฝ้าสังเกตการณ์อย่างเงียบ ๆ ไปก่อน

ลั่วหลิงพูดพึมพำบางอย่าง

เดี๋ยวก็หยิบเข็มออกมาปักบนศีรษะของฮ่องเต้ เดี๋ยวก็ป้อนยาให้เขา

จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปหนึ่งก้านธูป นางก็ได้ถอนหายใจ จากนั้นก็แสร้งทำเป็นเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส

“ฝ่าบาท ลืมตาได้แล้วเจ้าค่ะ”

ช่างเป็นภาพที่น่าตกใจอย่างยิ่ง ฮ่องเต้ที่อยู่ตรงข้ามค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

“พิธีชำระล้างในวันนี้เสร็จสิ้นแล้ว ฝ่าบาท ไปพักผ่อนก่อนเถอะเจ้าค่ะ”

ตอนนี้ฮ่องเต้เหมือนหุ่นเชิดไปแล้ว เขาลุกขึ้นยืนราวกับหุ่นยนต์ จากนั้นก็เดินทีละก้าวไปนอนบนเ