บทที่ 1897  

เสียงของระบบดังขยายออกมาจากห้วงมิติ กู้หว่านเยว่เพิ่งจะเก็บสมุนไพรเสร็จพอดี นางจึงโบกมือพาฮ่องเต้หนานถ่าจากแคว้นเซียนหลิงออกมาจากห้วงมิติ

ภายในห้องที่สว่างไสวจากเชิงเทียน กู้หว่านเยว่วางหนานถ่าลงบนเตียง จากนั้นก็ใช้เข็มเงินปลุกเขา

ทันทีที่หนานถ่าลืมตาขึ้น นัยน์ตายังคงงัวเงีย กระทั่งเห็นสตรีแปลกหน้าผู้หนึ่งข้างเตียง ก็ได้สติกลับมาในทันที จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างระแวดระวังว่า “เจ้าเป็นใคร?”

กู้หว่านเยว่ขยับเข้าไปใกล้เชิงเทียนที่อยู่ด้านข้าง แสดงป้ายหยกของนางให้หนานถ่าดู “ข้าคือสหายของฝ่าบาทรอง ตั้งใจมาช่วยเหลือฝ่าบาทเจ้าค่ะ”

หนานถ่ากำลังเรียกสติกลับมา เรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ได้ถาโถมเข้ามาในสมอง ทันทีที่เห็นใบหน้าชัด ๆ ของกู้หว่านเยว่ เขาก็ตื่นตระหนกอย่างฉับพลัน

“อ๊าก เจ้า เทพธิดา!”

กู้หว่านเยว่ได้รู้เรื่องราวจากปากของพวกเขาว่านางและรูปปั้นเทพธิดาบนเจดีย์เก้าชั้นมีรูปร่างหน้าตาที่คล้ายกันมาก

ในเมื่อหนานถ่าคือฮ่องเต้ของแคว้นเซียนหลิง ก็ต้องเคยเจอรูปปั้นเทพธิดามาแล้วหลายครั้ง เมื่อเห็นโฉมหน้าของนางก็ย่อมตื่นตระหนกเป็นธรรมดา

กู้หว่านเยว่รีบชูนิ้วขึ้น พร้อมกับเอ่ยเตือนว่า “