บทที่3

'นางเอกสาวถูกปลดฟ้าผ่าออกจากค่ายหลังจากมีรูปถ่ายหญิงสาวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับคนมีเจ้าของ'

ใบหน้าของนักแสดงสาวอย่างแสงดาวเต็มเปี่ยมไปด้วยความตึงเครียดเมื่อตัวเธอเองกำลังเผชิญเรื่องยุ่งยากอยู่ในตอนนี้

ปึก

"เธอกล้ามากนะที่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับลูกชายของฉัน ทั้งที่เธอเองก็รู้ว่าก้องเกียรติมีภรรยาอยู่แล้ว"เจ้าของบริษัทค่ายดังฟาดหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะด้วยอารมณ์คุกรุ่นเมื่อนางเอกสาวตรงหน้าเข้ามาวุ่นวายกับลูกชายจนมีภาพหลุดออกมาในขณะที่เดินทางไปเลี้ยงปิดกล้องต่างจังหวัด

"คิดจะเป็นนางเอกดังแต่ทำตัวไม่ต่างอะไรกับแม่ค้าข้างถนน ชั้นต่ำ"

"ดาวต้องกราบขอประทานโทษคุณหญิงดุจเดือนด้วยนะคะ แต่เรื่องข่าวที่ออกมาดาวไม่ได้เป็นคนเข้าไปยุ่งกับคุณก้องเกียรติเลยด้วยซ้ำ"แสงดาวเงยหน้าขึ้นมาสบตาพร้อมกับอธิบายให้ประธานบริษัทของค่ายได้เข้าใจแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล

"หึ ขนาดมีรูปถ่ายมายืนยันแน่ชัดขนาดนี้เธอยังหน้าด้านเถียงฉันอีกอย่างนั้นเหรอ ไป เก็บข้าวของออกไปจากบริษัทของฉันนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธอไม่ใช่นักแสดงในบริษัทของฉันอีก"

แสงดาวดับลงในพริบตาเมื่อไม่รู้ว่าใครแอบถ่ายรูปพวกนี้เอาไว้แล้วนำมาปล่อย จากนางเอกดังนามว่าแสงดาวตอนนี้ไม่เหลืออะไรให้เป็นที่น่าภาคภูมิใจเธอกลายเป็นคนธรรมดาเพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น

ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เกินกว่าจะรับไหวจากที่มีรายได้เธอต้องกลับไปเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง

ติ๊ด ปึง

ร่างสูงโปร่งของอดีตนักแสดงสาวเดินเข้ามาในห้องพักซึ่งเป็นคอนโดขนาดไม่ใหญ่มากที่ได้มาจากการทำงานหนักซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงทั้งหมดของเธอที่มี

สีหน้าเรียบนิ่งในเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นเศร้าหมองโดยทันทีเมื่อได้เก็บตัวอยู่เพียงลำพัง ความหวังที่จะหาเงินมารักษามารดาพังทลายลงภายในพริบตา

"ฮือ"น้ำตาแห่งความเสียใจไหลออกมาไม่รู้ว่าเธอควรจะกล่าวโทษโชคชะตาหรือว่ากล่าวโทษตัวเองดี

ความสวยของวัยสาวสะพรั่งต่างเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มมากมาย ร่างกายเพรียวบางมีส่วนเว้าส่วนโค้งเด่นชัดยิ่งเป็นจุดขายในสายตาของบุรุษชาย 

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดึงสติของแสงดาวให้กลับมาเธอคว้าขึ้นมากดรับเมื่อเห็นว่า 'เจนจิรา'โทรมา

"ฮัลโหลค่ะพี่เจน"

"ดาว ตอนนี้ดาวอยู่ที่ไหน"น้ำเสียงร้อนรนของอีกฝ่ายดังมาจากปลายสาย

"ดาวอยู่ที่ห้องค่ะ พี่เจนมีอะไรหรือเปล่าคะ"

"ดาวฟังพี่นะ ดาวต้องอยู่แต่ในห้องห้ามออกไปไหนเด็ดขาด"

"ทะ...ทำไมคะ"

"เชื่อฟังพี่ เดี๋ยวอีกสิบนาทีพี่จะเข้าไปหาห้ามเปิดประตูให้ใครถ้าไม่ใช่พี่ เข้าใจไหม"

"ค่ะ"แสงดาวรับคำก่อนจะวางสายจากผู้จัดการส่วนตัวไป ภายในใจของเธอรู้สึกกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุข

ปึง ปึง ปึง

เสียงทุบประตูดังขึ้นมาจากทางด้านนอกทำเอาแสงดาวสะดุ้งรู้สึกตื่นกลัว ก่อนจะมีน้ำเสียงโหวกเหวกโวยวายของ'นิชานันท์'ภรรยาสาวของก้องเกียรติดังตามมา

"แกเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้นะนางแสงดาว เปิดประตู"

ปัง ปัง ปัง

"อีกะหรี่ เปิดประตูออกมาให้ฉันตบแกเสียดี ๆ ออกมา"น้ำเสียงเกรี้ยวกราดพ่นคำด่าทอออกมาจนแสงดาวถึงกับน้ำตาไหล เธอไม่ได้เป็นฝ่ายไปยุ่งกับสามีของใครแล้วทำไมเวรกรรมมันถึงได้ตกมาอยู่ที่เธอ

"คอยดูเถอะ ฉันนี่แหละจะเป็นคนทำให้แกไม่มีที่ยืนอยู่ในสังคมนี้นางแสงดาว"เสียงแหลมตะวาทดังลั่นก่อนจะจากไปด้วยอารมณ์หัวเสียเมื่อเจ้าของห้องไม่ยอมเปิดประตูออกไป ส่วนตัวแสงดาวได้แต่นั่งร่ำไห้อยู่บนโซฟา

ติ๊ด แกร็ก

"ยายดาว"

"ฮึก พี่เจน"แสงดาวโผเข้ากอดเจนจิราโดยทันทีเมื่อผู้จัดการสาวเดินทางมาถึงหลังจากนิชานันท์กลับออกไปได้เพียงไม่นาน

อดีตนักแสดงสาวค่ายดังร้องไห้อย่างน่าสงสารอยู่ในอ้อมกอดของผู้จัดการสาว เรื่องราวทุกอย่างมันถาโถมเข้ามาจนเธอตั้งตัวรับแทบไม่ทัน ตั้งแต่คืนนั้นที่เธอเสียพรหมจรรย์ให้ใครก็ไม่รู้ได้แต่ความโชคร้ายมันยังคงยังไม่หมดเมื่อเธอกลายเป็นแพะรับบาปจนต้องตกงาน

"ร้องออกมาเสียให้พอ วันนี้แกล้มได้พรุ่งนี้แกก็จะต้องลุกขึ้นสู้ใหม่"

"ฮืออ ดาวไม่เหลืออะไรแล้วพี่เจน ดาวไม่เหลืออะไรแล้ว"

"เหลือสิ แกยังเหลือพี่แกยังเหลือน้าแสงจันทร์"คำพูดของเจนจิราทำให้แสงดาวฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าในชีวิตนี้ของเธอยังคงเหลือผู้หญิงตรงหน้าและยังมีแม่ที่เธอยังคงต้องดูแล

"แกต้องลุกขึ้นสู้นะแสงดาว แกจะยอมแพ้แบบนี้ไม่ได้งานในวงการมีตั้งมากมายฉันเชื่อว่าจะต้องมีใครสนใจอยากร่วมงานกับแก"ริมฝีปากแดงระเรื่อยเม้มเข้าหากัน ดวงตากลมโตคู่นั้นมองหน้าของผู้จัดการสาว

"ตอนนี้ดาวยังพอจะมีงานให้ทำอยู่ไหมพี่"เพราะอีกไม่กี่วันก็ถึงเวลาที่เธอต้องหาเงินไปจ่ายค่าฟอกไตของผู้เป็นมารดาซึ่งกำลังนอนรักษาดูอาการที่โรงพยาบาลเอกชนซึ่งขึ้นชื่อว่าค่ารักษาแพงมาก

"ว่ายังไงคะพี่เจน ตอนนี้พอจะมีบริษัทไหนจ้างงานดาวบ้าง"

"ไม่มีเลยดาว ข่าวของดาวที่ออกไปทำให้ทุกคนหมดความชื่อถือยิ่งคุณนิชานันท์ออกมาให้สัมภาษณ์เรื่องที่ดาวลักลอบไปเป็นชู้กับคุณก้องเกียรติมันก็ยิ่ง...."

"ไม่เป็นอะไรค่ะพี่เจน ดาวเข้าใจ"แสงดาวพยักหน้าด้วยความเข้าใจ วงการบันเทิงถ้าหากใครมีข่าวเสียหายต่อให้จะปีนขึ้นไปอยู่บนหอคอยสูงสุดแค่ไหนก็พลัดตกลงมาได้โดยง่าย ยิ่งฝ่ายเธอไม่มีหลักฐานอะไรไปสู่ฝั่งนั้นยิ่งไม่สามารถหลุดพ้นจากคำครหาของประชาชนได้

"เมื่อกี้คุณนิชาเธอมาที่นี่"

"ฮะ คุณนิชานันท์มาแล้วเขาได้ทำอะไรแกหรือเปล่า"เจนจิราตะโกนถามด้วยความตกใจก่อนจะรีบกวาดสายตามองไปตามร่างกายของนักแสดงสาวเพื่อหารอยบาดแผลด้วยความร้อนใจ

"คุณนิชาเธอไม่ได้ทำอะไรดาวหรอกค่ะ เธอแค่มายืนเคาะประตูแล้วก็ทำเหมือนอย่างที่เคยทำ"

"เหอะ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีความเป็นผู้ดีเลยสักนิด มีนิสัยแบบนี้นี่เองผัวถึงได้จ้องจะแอบไปหาผู้หญิงคนอื่น"นิสัยของนิชา หรือ นิชานันท์เป็นที่กล่าวขานในแวดวงสังคมมาช้านานตั้งแต่ที่เธอเริ่มคบและได้แต่งงานกับก้องเกียรติในช่วงแรก อารมณ์หึงหวงออกนอกหน้าไม่ไว้ใจผู้หญิงคนไหนให้เข้าใกล้สามีซึ่งเป็นถึงลูกชายเพียงคนเดียวของท่านประธานค่ายดังอย่างดุจเดือน

นิชานันท์ลูกสาวเจ้าของบริษัทส่งออกผ้าไทยและมีโรงงานทอผ้าเป็นของตัวเองได้พบรักกับก้องเกียรติจนทั้งคู่ได้แต่งงานกัน ความหึงหวงของเธอนั้นพุ่งสูงจนต้องตามเฝ้าระวังสารมีจนบางทีก้องเกียรติรู้สึกรับไม่ไหว ด้วยความอารมณ์ร้ายชวนทะเลาะอยู่บ่อยครั้งเริ่มทำให้สามีเริ่มทนไม่ได้จนการใช้ชีวิตของทั้งคู่เริ่มไปไม่รอดเพราะความหึงหวงไม่ฟังอะไรของนิชานันท์

"ที่งานอีเว้นท์ของดาวถูกยกเลิกหมดก็คงไม่พ้นฝีมือของคุณนิชาใช่ไหมคะพี่เจน"

"นั่นก็ส่วนหนึ่ง มีลูกค้าหลายคนที่ไม่พอใจกับข่าวที่ออกมาพี่ต้องขอโทษดาวด้วยนะที่ไม่สามารถช่วยอะไรดาวได้เลย"เจนจิรากล่าวออกมาด้วยความรู้สึกผิดจากใจจริง

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คิดไปอีกทางมันก็ดีเหมือนกันนะคะเพราะดาวเองก็เบื่อสังคมแบบนี้แล้วเหมือนกัน"สังคมที่ต้องสวมหน้ากากเข้าหาไร้ความจริงใจจะมองไปทางไหนก็ล้วนพบเจอกับผู้คนที่หวังจ้องจะหาผลประโยชน์

"แล้วดาวจะทำยังไงกับเรื่องค่ารักษาน้าแสงจันทร์ ค่าใช้จ่ายในการฟอกไตแต่ละครั้งมันไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะ"

"ตอนนี้ดาวก็พอจะเหลือเงินเก็บอยู่บ้าง ถ้าหากหมดหนทางจริง ๆ ดาวก็คงจะต้องขายคอนโดกับรถเพื่อเอาเงินไปรักษาแม่"

"โถ่ แสงดาว"เจนจิรามองหน้าแสงดาวซึ่งเธอรักเปรียบดั่งน้องสาวด้วยความเห็นใจ

"ไม่เป็นอะไรค่ะพี่เจน ดาวไหว"

"ถ้ามีเรื่องอะไรอยากจะให้พี่ช่วย ดาวบอกพี่ได้เลยนะ"

"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่พี่เจนไม่คิดจะทิ้งดาว"