สิ่งที่รักที่สุด

“ป้ายหยกที่เจ้าถือมานั่น คือสิ่งที่ข้าหวงแหนที่สุด”

“หว่านหนิงได้มาจากท่านแม่” ดวงตาไหววูบมีแววเศร้าสร้อยในดวงตา

“นาง เป็นท่านแม่เจ้าอย่างนั้นหรือ มิน่าข้าเห็นเจ้าจึงเหมือนเห็นนาง นางมีลูกสาวงดงามเหมือนนางเหลือเกิน”น้ำเสียงเหมือนจะกล้ำกลืนบางอย่างแสร้งยินดี หว่านหนิงยิ้มอย่างเป็นมิตร คนผู้นี้หากมองผิวเผินช่างเป็นคนที่หยิ่งยโสหรือว่าจะสะกดกลั้นความหยิ่งไว้แต่คำพูดบางคำช่างอ่อนโยนจริงใจ

“ท่านแม่ให้ข้าหว่านหนิง นำของสิ่งนี้มามอบให้ฝ่าบาทจนถึงมือ”กล่องสีทองใบเล็กถูกส่งให้ขันทีข้างกาย ฟงฉานรับมาเปิดออกช้าๆ ม้วนกระดาษแผ่นเล็กถูกคลี่ออก แววตาสนเท่ห์ปรากฏอยู่ในนั้นในสายตาคม

ฝ่าบาท การศึกสงครามระหว่างสองแคว้นแต่เดิมเป็นหว่านหวงลู่ที่เป็น ..ตัวประกัน ..มิให้มีการก่อสงครามระหว่างแคว้น เพื่อประชาชนและเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายใหญ่หลวง แม้ฝ่าบาทจะพร่ำพูดเสมอว่าหวงลู่มิใช่ตัวประกัน หากเป็นสิ่งที่ฝ่าบาทไม่อาจเอื้อมคว้า แต่กระนั้นฝ่าบาทก็ทรงปล่อยมือจากหว่านหวงลู่คนนี้ตลอดระยะเวลา 18ปี เราสองคนหลายปีมานี้ต่างคนต่างคงสำนึกผิดบาปที่ทำให้ใจเป็นทุกข์ หวงลู่ไม่รู้ว่าฝ่าบาทจะเศร้าโศกเสียใจหรือไม่ หรืออาจดีใ