การเดินเล่นกินเวลาตั้งแต่เที่ยงถึงเย็นท้องของเนลล์ร้องออกมาด้วยความหิว กิดเดียนชวนเธอไปทานอาหารค่ำเพื่อขอบคุณที่เธอช่วย ‘เลือก’ เสื้อผ้า เนลล์หิวเธอจึงไม่ปฏิเสธเขา ดังนั้นเวลา 19.00 น. พวกเขาจึงไปที่ร้านอาหารใกล้เคียงเพื่อรับประทานอาหาร เธอกินปูก้ามขน เป็นสิบตัวที่จับได้จากทะเลสาบหยางเฉิงชายที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไปเฝ้าดูเธอและคิดในใจว่า “ผู้ชายคนนั้นดูดีและหล่อขนาดนี้เขาให้แฟนอดยากแบบนั้นได้ยังไง? เธอไม่ได้กินข้าวมากี่วันแล้ว?”เมื่อเนลล์หิวเธอก็กินโดยไม่สนใจว่าเธอจะหน้าตายังไง นี่คือสิ่งที่เธอฝึกฝนในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาขณะทำงาน นั่นเป็นเพราะปกติแล้วเธอจะยุ่งเกือบตลอดเวลาดังนั้นการกินอาหารให้ตรงเวลาจึงเป็นเรื่องหรูหรามาก เธอจะมีจิตใจสนใจภาพลักษณ์ของเธอที่ไหน สิ่งที่เธอคิดคือต้องกินให้เสร็จเร็วขึ้นเพื่อที่เธอจะได้กลับไปทำงานเมื่อเธอแกะปูตัวที่สิบเสร็จแล้ว เธอก็เอื้อมมือออกไปเพื่อหยิบเพิ่มอีก แต่จู่ ๆ ปูในจานก็ถูกแย่งไป เธอเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่กิดเดียนอย่างว่างเปล่า "คุณกำลังทำอะไร?" กิดเดียนยื่นจานให้บริกรเพื่อนำออกไปและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า“ร่างกายของคุณจะเย็นถ้าคุณกินปูม
ในวันถัดไปงานเลี้ยงวันเกิดของเซลีนเวลา 20.00 น. ที่โรงแรมดิจู แม้ว่างานเลี้ยงจะเพิ่งเริ่ม แต่แขกส่วนใหญ่ก็มาถึงแล้ว บุคคลที่มีอำนาจและมีชื่อเสียงส่วนใหญ่ของ จินเฉิงรวมตัวกันอยู่ในห้องโถงที่ตกแต่งอย่างหรูหราและผสมผสานกันภายใต้โคมไฟระย้าที่งดงาม บรรยากาศคึกคักด้วยแขกที่แต่งตัวฟุ่มเฟือยเซลีน เจนนิ่งส์ สวมชุดเดรสยาวปักด้วยมือสีม่วงพร้อมดีไซน์ท่อนบน ซับในของชุดยาวถึงข้อเท้าของเธอและชั้นบนชั้นของผ้าฝ้ายโปร่งที่กองอยู่บนพื้นทำให้เธอดูราวกับสวรรค์และสวยงาม ด้วยแก้วในมือเธอเดินไปท่ามกลางฝูงชนและทักทายแขกทีละคน วิธีที่เธอพูดและแสดงนั้นดูสง่างามและสงบและกิริยามารยาทของเธอเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบจากสังคมชั้นสูงเสียงสรรเสริญในระดับต่ำดังขึ้นรอบ ๆ ตัวเธอทันที "คุณเจนนิงส์สวยจริง ๆ คุณคู่ควรกับการเป็นดอกไม้แนวหน้าแห่งวงการบันเทิง”“แน่นอน เธอไม่เพียง แต่สวยเท่านั้น แต่เธอยังรู้วิธีเลือกคู่! ไม่ใช่แค่ใครก็สามารถไต่เต้าไปสู่ระดับปรมาจารย์หนุ่มของตระกูลมอร์ตันได้”“เป็นเวลาเพียงไม่กี่ปีนับตั้งแต่เธอเดบิวต์ แต่เธอสามารถไต่ขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงเช่นนี้ได้ด้วยความสามารถของเธอ ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถทำเช
ผู้คนเริ่มกระซิบกัน "คนนั่นใคร? เธอสวยจัง!"“ฉันไม่รู้ แต่ฉันคิดว่าเธอเป็นแขกรับเชิญจากตระกูลเจนนิงส์!” เนลล์ยังเด็กตอนที่เธอหนีออกจากตระกูลเจนนิงส์เมื่อห้าปีก่อน ใบหน้าของเธอยังไม่โตเต็มที่และเธอใช้เวลาส่วนใหญ่ในการเรียนหนังสือจึงมีน้อยคนที่เคยเห็นเธอมาก่อน มากจนตอนนี้เธอกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งดูเหมือนจะไม่มีใครจำเธอได้ อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะไม่มีใครจำเธอได้ แต่เซลีนจำได้เซลีนถูกกลุ่มคนรายล้อมเมื่อเธอเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาจากทางเข้า เธอก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงเช่นกันนั่นคือ เนลล์ เจนนิ่งส์ เหรอ? ในความคิดของเธอ เนลล์มักจะแต่งตัวด้วยชุดที่เป็นทางการหรือชุดลำลองธรรมดา ๆ แม้ว่าเธอจะดูสะอาดและเรียบร้อย แต่ก็ดูเรียบง่ายและน่าเบื่อ หากผู้คนมองเธอในระยะเวลานานพวกเขาจะรู้สึกว่าเธอไม่มีความเป็นผู้หญิง นอกจากนี้เธอยังไม่ชอบแต่งหน้าและไม่ดูแลผมด้วย ผมยาวสีดำของเธอเรียบตรงและดูเชยเสมอ ชุดนี้ของเธอถือว่าโดดเด่น ถ้าหากเทียบกับกองเสื้อผ้าที่ไว้ใส่ไปทำงานของเธอ อย่างไรก็ตามจะไม่น่าประทับใจในสายตาของหญิงสาวที่ชื่นชอบลงทุนแฟชั่นและการแต่งตัวอย่างไรก็ตามคนที่ไม่น่าประทับใจอย่างเธอก็ดูน่าทึ่งม
การแสดงออกของคุณนายโจนส์ และซิลเวียเริ่มเปลี่ยนไปเช่นกัน“แกกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร? ฉันไม่ได้…” เนลล์ขัดจังหวะเธอ “ยายค่ะ หนูกับเจสัน เราไม่เหมาะสมกัน เราเลยเลิกกันไปนานแล้ว ยายไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเรา” คุณนายโจนส์ขมวดคิ้วและมองซิลเวียอย่างสงสัย“เนลลี่ เธอบอกให้หนูพูดแบบนี้หรือเปล่า?” เนลล์ยิ้มและไม่พูดไม่แสดงความคิดเห็นอะไรซิลเวียลุกลี้ลุกลนทันที “เนลล์! แกกำลังพูดอะไร? ฉันบอกให้แกพูดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่? แกเป็นคนที่บอกว่า แกต้องการอธิบายเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวกับคุณนายโจนส์ เพราะนี่เป็นวิธีเดียวที่เธอจะให้อภัยแก แกลืมไปแล้วเหรอ?” เนลล์ยิ้มอย่างประชดประชัน “หืม? หนูไม่ค่อยแน่ใจว่าตัวเองทำอะไรผิดถึงต้องได้รับการให้อภัยจากคุณยาย” ในขณะนั้นเซลีน และเจสันก็เดินจับมือกันเธอยืนอยู่ข้าง ๆ แซลลี่และมองไปที่เนลล์ราวกับว่าเธอได้ทำผิด “พี่ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ดังนั้นเลิกดื้อซะที ไม่มีใครในครอบครัวของเราไม่รู้จัก คุณคอลลินส์? เราซ่อนความจริงไว้เพื่อประโยชน์ของพี่มาเสมอ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดีที่จะป่าวอากาศในที่สาธารณะ แต่คุณนายโจนส์ ก็ดูแลพี่มาอย่างดี พี่จะท
คุณนายโจนส์ส่ายหัวอย่างคนผิดหวัง“เนลลี่แม่ของหนูมอบความไว้วางใจของหนูให้กับยายและขอให้ยายดูแลหนูให้ดี แต่เมื่อเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นหนูก็ไปต่างประเทศโดยไม่พูดอะไรสักคำ ยายไม่สามารถติดต่อหนูได้เลย แต่นั่นเป็นเพราะความประมาทของยาย อย่างไรก็ตามยายไม่เคยคิดว่าหนูจะเลือกไปบนเส้นทางที่คดเคี้ยวเช่นนี้!“ไม่สำคัญหรอกว่าหนูอยากจะอยู่กับผู้ชายอย่าง ไอแซค คอลลินส์ แต่หนูควรบอกยายตรง ๆ! แม้ว่ายายจะไม่เห็นด้วย แต่ถ้าหนูยืนยันที่จะแต่งงานกับเขายายก็ยอมรับ!“แม้ว่าจะโดนประณามในทางลบ แต่หนูก็ยังมีครอบครัวโจนส์และการ์เร็ตต์อยู่เคียงข้าง เขาก็ไม่กล้าแตะต้องหนูด้วยซ้ำ! แต่หนูเก็บเป็นความลับจากยายและยังคงปฏิเสธที่จะสารภาพหลังจากซักถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า หนูเห็นยายเป็นคนยังไง?“ยายยังเป็นคนที่เคารพและรักที่สุดของหนูอยู่หรือเปล่า? ในช่วงห้าปีที่ยายไม่ได้รับการติดต่อจากหนู ยายกังวลทั้งวันทั้งคืนว่ายายทำให้แม่ของหนูผิดหวัง แต่หนูล่ะ? นี่คือวิธีที่หนูตอบแทนยายเหรอ?” ใบหน้าของเนลล์ซีดขาว เธอเปิดปากอธิบายซิลเวียหยุดชะงักก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรและยิ้มอย่างขอโทษ "คุณนายโจนส์อย่าโกรธเลย เธอกลัวถูกดุถ้าเธอบอกความจ
“คุณกิดเดียน ลีย์ จากบริษัทลีย์ มาแล้ว!”ฝูงชนที่ส่งเสียงดังหลีกทางอย่างเป็นธรรมชาติหันมามองด้วยความประหลาดใจ ในตอนท้ายของฝูงชนร่างเพรียวก็ค่อย ๆ เข้ามาดูเนลล์สั่นขณะที่ดวงตาของเธอเบิกกว้าง ชายคนนั้นดูเหมือนจะกวาดไปกับสายลม ฝีเท้าของเขารวดเร็ว แต่ก็ไม่ได้รีบร้อน คิ้วของเขาคมและดวงตาสีดำที่แหลมคมของเขาเหมือนหยกดำที่ดีที่สุดที่เปล่งประกายด้วยแสงเย็น ร่างกายทั้งหมดของเขาเปล่งออร่าที่เย็นชา และรุนแรงที่ห้ามไม่ให้คนอื่นเข้าใกล้เขา ด้านหลังเขาคือ แมทธิว สตาร์ก และบอดี้การ์ดสองสามคนในชุดสีดำยืนอยู่ที่ประตูแต่ไม่ได้เข้าไปแมทธิวยื่นของขวัญแสดงความยินดีในมือให้กับฝ่ายต้อนรับก่อนจะเดินตามกิดเดียนเข้าไปข้างใน“กิดเดียน ลีย์! เป็นเขาจริง ๆ เขามาทำอะไรที่นี่?” ใครบางคนในหมู่แขกพึมพำ ทำให้คนอื่นกลับมามีสนใจ ทุกคนตกตะลึงแขกส่วนใหญ่ที่นี่ในปัจจุบันเป็นคนที่มีฐานะในสังคมดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็น กิดเดียน ลีย์ มาก่อน แต่อย่างน้อยก็เคยเห็นเขาในนิตยสารและทางทีวี ดังนั้นเกือบทุกคนจึงจำผู้ชายคนนี้ต่อหน้าพวกเขาได้เขาเป็นทายาทแห่งโชคลาภของลีย์! ผู้ควบคุมที่แท้จริงของบริษัทลีย์! เขายังเป็นผู้
ครอบครัวเจนนิงส์รวมทั้ง ไอแซค คอลลินส์ ที่พยายามหลบหนีถูกควบคุมตัวในที่สุดงานเลี้ยงแตกกระจัดกระจายกันไป และแขกต่างก็สับสนและตกตะลึงกับเรื่องตลกที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน อย่างไรก็ตามกับ กิดเดียน ลีย์ในปัจจุบันไม่มีใครกล้าถามอะไร พวกเขาเดาได้ แค่เฉพาะการคาดเดาแบบส่วนตัวกิดเดียน ลีย์ คือใคร? เขาเป็นทายาทของเจ้าสัวตระกูล ลีย์ ชายผู้เป็นเส้นเลือดใหญ่ของชุมชนธุรกิจจีนทั้งหมด ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าผู้ชายอย่างเขาจะสามารถแต่งงานกับเจ้าหญิงได้ถ้าเขาต้องการนอกจากนี้ตระกูลลีย์ ตระกูลเกรแฮม ตระกูลการ์เร็ต และตระกูลฟอสเตอร์ ยังเป็นที่รู้จักในฐานะสี่ตระกูลใหญ่ พวกเขาถือได้ว่าเป็นบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งประเทศจีน และสมาชิกในครอบครัวเหล่านี้แทบไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเรื่องการแต่งงานของตนเอง ส่วนใหญ่จะเป็นการแต่งงานทางการเมืองตระกูลลีย์ ยอมให้ทายาทที่โดดเด่นที่สุดแต่งงานกับลูกสาวของคนธรรมดาได้อย่างไร? คนทั่วไปไม่สามารถหยุดพูดถึงเรื่องนี้ได้กิดเดียนอยู่ในธุรกิจมานานแล้ว หลังจากที่พวกเขาผ่านพ้นความตกใจครั้งแรกแล้วพวกเขาก็ได้ข้อสรุปของตัวเอง ทุกวันนี้ผู้ชายมักจะตะลุยผู้หญิงทุกประเภทอย่างหลีกเลี่
"มีหญ้างูเหลือมผสมลงไปในยาซึ่งมีผลทำให้เส้นเสียงเป็นอัมพาตชั่วคราว แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน เธอน่าจะพูดได้อีกสักพัก ๆ” กิดเดียนพยักหน้าให้ แมทธิวส่งหมอกลับหลังจากพวกเขาออกไป เขาก็เดินไปที่เตียงและมองไปที่ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง ตอนนี้เนลล์เงียบขึ้นมากในขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียงโดยไม่ขยับตัว ดูเหมือนว่าเธอกำลังหลับอยู่ ใบหน้าที่ยังคงสีแดงสดของเธอเผยให้เห็นความเจ็บปวดจากความอดทนของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ กิดเดียนมองดูเธอสักพักก่อนจะเดินหายไป ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงน้ำไหลดังมาจากห้องน้ำเนลล์ลืมตาขึ้นด้วยความงุนงงเมื่อรู้สึกได้ถึงเงาร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่เหนือหัวเธอ“ไปแช่น้ำเย็นกันเถอะ หืม?” เธอมองเขาแล้วพยักหน้า กิดเดียนอุ้มเธอขึ้นมาแล้วพาไปยังห้องน้ำอ่างอาบน้ำที่กว้างขวางเติมเต็มไปด้วยน้ำแล้ว เมื่อกิดเดียนวางเธอลงในน้ำเย็นทำให้เธอตัวสั่นและโอบแขนรอบตัวเธอทันที“คุณลุกขึ้นได้ไหม?” เนลล์พยักหน้าและพยายามตอบว่าใช่ แต่เมื่อกิดเดียนปล่อยเธอนั่งลงเอง ร่างกายของเธอก็อ่อนปวกเปียกแล้วเธอก็ตกลงไปในน้ำเสียงถอนหายใจที่ทำอะไรไม่ถูกดังขึ้นเหนือศีรษะของเธอ วินาทีต่อมาร่างของเธอก็ลอยขึ้น เธอไอด้วยความเ