บทที่ 314 พบกันที่บาร์

เพื่อแสดงความขอบคุณ เจเน็ตจึงเชิญโอเวนไปรับประทานอาหารค่ำ

อย่างไรก็ตามโอเวนปฏิเสธอย่างสุภาพ

เนลล์ไม่รู้ว่ามันเป็นเพียงจินตนาการของเธอหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกว่าช่วงนี้โอเวนมีอาการผิดปกติเล็กน้อย

ผู้ชายที่เคยอ่อนโยนสง่างาม และมีชีวิตชีวาดูเหมือนจะขมวดคิ้วอยู่ตลอดในช่วงนี้พร้อมกับความมืดมนเล็กน้อย

เนลล์ถามด้วยความกังวลขณะที่เธอไปส่งเขา “หมอแจ็คแมนช่วงนี้คุณมีอะไรหรือเปล่า? รู้สึกเหมือนคุณมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ”

โอเวนสะดุ้งและฝืนยิ้ม

"ไม่มีอะไร”

"จริง ๆ นะ ?"

"ใช่จริง ๆ" เขาหยุดชั่วคราว ทันใดนั้นเขาก็จำใบหน้าที่ชัดเจน และบริสุทธิ์นั้นได้ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

เนลล์เห็นว่าเขาลังเลที่จะคุย เธอจึงไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม หลังจากส่งเขากลับไปที่รถแล้วเธอก็โบกมือและมองดูเขาจากไป

เวลาผ่านไป

ไวเหมือนกะพริบตา นั่นคืองานเลี้ยงวันเกิดครบรอบร้อยวันของซันนี่

แม้ว่าเจเน็ตจะไม่มีเพื่อนและครอบครัวมากนักในเมืองหลวง แต่ก็เป็นวันที่สำคัญมากสำหรับเด็ก ๆ ดังนั้นทั้งเนลล์และเจเน็ตก็ทำพอเป็นพืธี

พวกเขาได้เชิญเพื่อนที่ดีสองสามคนและจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่ สปอตไลท์ชาโดว์ เพื่อเป็นการเฉลิมฉลอง

เนื่องจ