Share
บทที่ 441 กำจัด
Related chapter
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 442 เธอแวะมาเยี่ยม
เด็กน้อยมองมาที่เธอและตอบอย่างสุภาพว่า “ขอบคุณครับ!”จากนั้นเขาก็รีบเปิดกระดาษห่อของขวัญภายใต้กระดาษห่อของขวัญเผยให้เห็นชุดอุปกรณ์วาดรูปครบชุดเนลล์ เจนนิ่งส์ยิ้มและพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าไอเดนตัวน้อยชอบวาดรูปมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ฉันไม่รู้จะซื้ออะไรดี ฉันเลยเลือกชุดวาดรูปนี้ ฉันหวังว่าของขวัญจะไม่เชยมากจนเกินไป!”ทุกคนได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ ตระกูลกริฟฟินมีธุรกิจที่เฟื่องฟูและมีสมบัติแทบทุกประเภท ดังนั้นโดยปกติแล้วพวกเขาไม่สนใจการรับของขวัญที่มีราคาแพงกิดเดียน ลีย์ยังมอบของขวัญที่เขาเตรียมไว้ด้วยอย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนตรงไปตรงมามากกว่าและยื่นบัตรสีดำให้ จัสติน กริฟฟินตกตะลึงกับของกำนัลอันสูงส่งนี้และปฏิเสธที่จะรับมันไว้กิดเดียนตอบอย่างสบาย ๆ เมื่อ จัสติน กริฟฟินปฏิเสธ “เก็บไว้ เพื่อในอนาคตเขาจะต้องแต่งงาน”คนที่เหลือจากงานเลี้ยงอาหารค่ำได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมาดัง ๆจัสติน กริฟฟินหัวเราะ แล้วเขาก็ยอมรับของขวัญชิ้นนั้นท่านผู้หญิงกริฟฟินกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เธอยิ้มและลูบหัวหลานชายของเธอ แล้วถามว่า “ไอเดน โตขึ้นอยากมีภรรยาไหม?”เด็กน้อยได้แกะกระดาษห่อของขวัญออกแล้ว และนิ้วขอ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 443 ถามเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ
อเล็กซานเดอร์ จีฟส์ พูดจากด้านหลังว่า “นายน้อยกำลังดูแลบางสิ่งอยู่ คุณผู้หญิง เชิญนั่งก่อน!”เจเน็ตหันกลับมาและยิ้มให้เขา เธอวางเค้กลงบนโต๊ะและนั่งบนโซฟา“อยากดื่มอะไรไหมครับ?”“อะไรก็ได้ค่ะ”“ชาแดงโอเคไหม?”"ได้ค่ะ!"มีชุดน้ำชาโบราณวางอยู่บนโต๊ะ อเล็กซานเดอร์ชงชาอย่างชำนาญ แสดงให้เห็นถึงสไตล์ชากังฟูที่เชี่ยวชาญของเขาเจเน็ตดูอย่างสนใจไม่นานหลังจากนั้น กลิ่นหอมสดชื่นของชาก็ฟุ้งเต็มห้อง อเล็กซานเดอร์เสิร์ฟชาที่ชงให้กับเจเน็ต เธอจิบเล็กน้อยและได้ลิ้มรสความขมของชาเล็กน้อย ตามด้วยรสชาติที่หวาน มันเป็นชาที่ดีจริง ๆ“ฉันไม่คิดว่าคุณจะมีความสามารถในการชงชาที่ดีขนาดนี้!”อเล็กซานเดอร์ยิ้มอย่างเขินอายและนั่งตรงข้ามกับเจเน็ต“นายน้อยชอบมัน ผมจึงเรียนหลักสูตรระยะสั้นในเวลาว่าง! ผมหวังว่าผมจะไม่ทำให้ตัวเองอับอาย!”เจเน็ตยิ้มและพูดว่า “เลียมโชคดีที่มีผู้ช่วยที่ซื่อสัตย์!”อเล็กซานเดอร์ส่ายหัว อารมณ์ซับซ้อนวาบบนใบหน้าของเขา“ตระกูลกริฟฟินใจดีกับผมและนายน้อยก็เป็นทายาทของตระกูลกริฟฟิน ไม่เพียงแต่ผมจะชงชา ถึงแม้ว่าผมต้องเสียสละชีวิต ผมก็ยินดีที่จะทำ”ในเวลานั้นประตูห้องถูกเปิดออกและผู้
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 444 เขาเป็นคนน่ารังเกียจ
อีกด้านหนึ่งของการโทร เอลริก แฮนค็อกคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดว่า “ตอนนี้พี่ไม่มีมากขนาดนั้น?”"พี่มีเท่าไร?"“ประมาณ 8 ล้าน”“โอนแค่นั้นให้ฉันก่อน ที่เหลือฉันจะหาวิธีเอง”“ก็ได้ แต่...”เขาหยุดและถามด้วยน้ำเสียงกังวลว่า “แกมีปัญหาหรือเปล่า? แกสามารถแก้ไขได้ด้วยตัวเองใช่ไหม?”เจเน็ต แฮนค็อกผงะไปชั่วขณะและหัวเราะ “ไม่ต้องกังวล! ฉันสบายดี ฉันจะคืนเงินให้พี่ในเร็ว ๆ นี้”“ฮา! แกไม่จำเป็นต้องคืนเงิน แค่ดูแลตัวเองดี ๆ มันก็ผ่านไปนาน แกยังบาดหมางกับพ่ออยู่อีกเหรอ? เลียม แจ็คแมนเด็กคนนั้นเขาปฏิบัติต่อแกดีไหม?”กลัวว่าเธอจะไม่สามารถระงับอารมณ์ของเธอไว้ได้ เจเน็ตไม่ต้องการคุยนานเกินไปและพยายามย่อให้มันสั้นลง“อืม เขาปฏิบัติกับฉันอย่างดี ไม่ต้องห่วงพี่ชาย!”“โอเค เยี่ยมมาก!”“เอาล่ะ ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำ ค่อยคุยกันทีหลัง! บาย!""บาย!"เจเน็ตวางโทรศัพท์ลงและจ้องไปที่คำว่า "ตัดการเชื่อมต่อการโทร" บนหน้าจอของเธอ เธอนั่งอยู่ในรถและรู้สึกงุนงงสักพักริมฝีปากของเธอก็ขดขึ้นมีความรู้สึกอบอุ่นและคลุมเครือผุดขึ้นในหัวใจของเธอเธอออกจากสำนักงานใหญ่ของบริษัทกริฟฟิน และขับรถไปที่โรงแรมเมื
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 445 การประมูลคฤหาสน์เก่า
ทันทีที่พิธีกรปิดเสียงไมค์ ฝูงชนก็เกิดความโกลาหลเจ้าภาพพอใจและกล่าวว่า “ก่อนเริ่มการประมูล ขอต้อนรับนายน้อยมัวร์มาพูดสักสองสามคำ”จู่ ๆ ไฟบนเวทีก็หรี่ลง และเมื่อมันสว่างขึ้นอีกครั้ง ตอนมีคนพิเศษอยู่บนเวทีฮาร์วีย์ มัวร์สวมชุดสูทสีดำและดูแพรวพราวภายใต้สปอตไลท์สีขาว ลักษณะที่หล่อเหลาของเขาซ่อนความเจตนาร้ายซึ่งทำให้เขาดูสง่างาม ทันทีที่เขาปรากฏตัวบนเวที ภาพลักษณ์ที่ดีของเขาก็เด่นขึ้นท่ามกลางแขกรับเชิญหญิงเจเน็ตยังต้องยอมรับว่าแม้แต่เธอก็ยังหลงใหลในเสน่ห์ของเขาเสียงที่นุ่มนวลของ ฮาร์วีย์ มัวร์ก้องกังวานผ่านลำโพงและสะท้อนผ่านห้องโถงประมูลอันกว้างใหญ่ มันดูเป็นกันเองแต่รู้สึกไม่คุ้นเคย“ก่อนอื่น ผมอยากจะขอบคุณทุกคนที่มาเข้าร่วมการประมูลการกุศลครั้งนี้ ผมสามารถเห็นความหลงใหลและความกระตือรือร้นในการกุศลของคุณอย่างชัดเจน บอกตามตรงว่าการมอบบ้านนี้เหมือนเป็นการให้ดอกไม้แก่พระเจ้าเท่านั้น ผมจึงรู้สึกประหม่าจากการได้รับคำชมจากทุกคน“ทุกคนก็รู้ว่าคฤหาสน์หลังเก่าเป็นบ้านของบรรพบุรุษปู่ที่สามของผม พวกคุณหลายคนอาจไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงตัดสินใจประมูลบ้านของบรรพบุรุษของคุณปู่ของผม และอาจคิดว่าผม
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 446 ความสุขของฉัน
เจเน็ตมองลงไปที่มือที่ยื่นออกมาและขดริมฝีปากของเธอ“ฉันรู้จักนายน้อยมัวร์แล้วค่ะ คำพูดของคุณช่างน่าประทับใจจริง ๆ”เจเน็ตไม่ได้ยื่นมือของเธอออกไปฮาร์วีย์ มัวร์ แข็งทื่อทันทีเขาดึงมือของเขาออกอย่างระมัดระวังและยิ้ม “คุณแฮนค็อก คุณก็ชมผมเกินไป ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ ผมขอขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกับการกุศลนี้ ด้วยเงินทุนเหล่านี้ ในที่สุดผมก็สามารถให้การสนับสนุนด้านการฟื้นฟูสมรรถภาพแก่เด็กออทิสติกได้ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีเลยล่ะครับ”เจเน็ตเลิกคิ้วและถามว่า “คุณพูดแบบนั้น เหมือนมันไม่ใช่การสนันสนุนของคุณเหรอคะ?”“ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ท้ายที่สุดแล้วพวกเราทุกคนมาถูกที่ถูกเวลา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องดีแค่เท่านั้นที่เรามีส่วนช่วยเหลือประเทศชาติและประชาชนของเรา”ฮาร์วีย์ มัวร์หันไปทาง ลูน่า เกรแฮมและถามว่า “คุณจะอยู่ทานอาหารเย็นไหม?”ลูน่า เกรแฮมส่ายหัวและตอบว่า “ไม่ คืนนี้ฉันยังมีงานต้องทำอีก ดังนั้นฉันจะไม่อยู่ คุณจะอยู่ไหม?”ดวงตาของฮาร์วีย์ มัวร์มืดลงในพริบตา แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ดวงตาที่เฉียบแหลมของเจเน็ตก็จับสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเขายิ้มอย่างอ่อนโยน “ไม่ ผมก็มีงา
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 447 วันหยุดที่แสนสั้น
ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “โอ้ ผมลืมไปเลย พวกเราอยู่คนละแวดวงกัน แน่นอนว่านายน้อยเลียมคงไม่รู้จักผม”แม้ว่าสิ่งนี้จะฟังดูสุภาพ แต่จริง ๆ แล้วมันมีนัยยะเยาะเย้ยว่า เลียมเป็นลูกนอกสมรสและไม่สามารถเปรียบเทียบกับฮาร์วีย์ได้ดวงตาของเลียมหรี่ลงเล็กน้อยฮาร์วีย์ยิ้มอย่างพอใจและพูดเบาๆ กับลูน่าว่า “ลูน่าไปกันเถอะ!”ลูน่าพยักหน้าทั้งสองก็เตรียมตัวเดินออกไปขณะที่พวกเขากำลังเดินออกไป เลียมก็ขมวดคิ้วทันทีทันใดนั้นเขาก็คว้าสมาชิกคนหนึ่งในผู้ติดตามของเขาและถามอย่างจริงจังว่า "เขาคงจะไม่ใช่กับฮาร์วีย์ที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นเพลย์บอย ที่สุดท้ายแล้วเขาเกาะผู้หญิงคนหนึ่งเพื่อไต่เต้าขึ้นไปสินะ"สมาชิกในวงกำลังกลั้นหัวเราะ แต่พยายามทำหน้าบึ้งเพื่อเตือนว่า “นายน้อย ไม่ควรเชื่อในข่าวลือง่าย ๆ แบบนั้นนะครับ”“โอ้! ฉันไม่เชื่อในสิ่งนั้นทั้งหมดนะ มันเป็นเพียงความประทับใจทั่วไปที่ฉันมีแถมยังไม่มีเวลาไปยุ่งเรื่องซุบซิบแบบนี้ด้วย!”ด้วยเหตุนี้ เขาจึงลากเจเน็ตไปที่ห้องวีไอพีกับเขาข้างหลังเลียม สีหน้าของฮาร์วีย์ก็ทะมึนขึ้นทันทีใบหน้าของเขาบูดเบี้ยวอย่างไม่พอใจมากลูน่ามองอย่างขุ่นเคืองกับร่างที่จ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 448 การระลึกถึงความหลัง
ใจของเจเน็ตสั่นสะท้านอย่างรุนแรงราวกับกวางที่ถูกจับได้ เธอรู้สึกได้ว่ามันเต้นกระหน่ำอย่างรวดเร็วเธอเบือนหน้าหนีไม่อยากเผชิญหน้ากับเขาการกระทำของเธอมันปั่นป่วนราวกับว่าเธอกำลังหลีกเลี่ยงอะไรบางอย่างไม่นาน เลียมก็สูบบุหรี่เสร็จและเขาก็ลุกขึ้นยืน"ไปกันเถอะ!"เจเน็ตก็ลุกขึ้นเช่นกันถามว่า “เราจะไปไหนกัน?”“บ้านที่ราคามากกว่าสิบล้าน คุณไม่อยากเห็นมันหรือไงล่ะ?”ทั้งสองเดินออกจากโรงแรมโอเรียนเต็ล ก่อนจะไปขึ้นรถออฟโรดของเลียมเขาสตาร์ทรถและขับไปตามถนนไม่นานพวกเขาก็มาถึงเชิงเขาอันชานเจเน็ตไม่ได้กลับมานานหลายปีแล้ว คิดว่าทุกอย่างที่นี่ยังคงอยู่เหมือนเดิม อิฐและกระเบื้องสีเขียว ลำธารใต้สะพานถึงแม้จะได้กลับมาที่นี่หลังจากที่ผ่านมากว่าสิบปีแล้ว ก็ไม่มีอะไรรู้สึกแปลกหรือไม่คุ้นเคยเลยสักนิดเธอยังคงจำช่วงเวลาที่เธอถูกส่งมาที่นี่เพื่อเรียนวาดรูปตั้งแต่ยังเป็นเด็ก มันเป็นช่วงเวลาที่สั้น แต่ยอดเยี่ยมเลยล่ะหลังจากถามเลียมว่าเขาคิดอย่างไร เขาก็บอกว่าจะไม่เข้าไป เธอจึงลงจากรถเองเธอผลักประตูเปิดและเดินเข้าไปในบ้านเก่าคนเดียวบ้านไม่ใหญ่โต โครงสร้างของมันชวนให้นึกถึงบ้านที่มีลานหน้าบ้
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 449 การเยี่ยมชมที่เร้าใจ
เมื่อผิวของเจเน็ตสัมผัสกับน้ำอุ่น รูขุมขนทั่วร่างกายของเธอก็เปิดออกอย่างช้า ๆ เธออดไม่ได้ที่จะหลับตาและถอนหายใจเบา ๆ มันช่างผ่อนคลายจริง ๆ !หลังจากแช่น้ำนานกว่าครึ่งชั่วโมง เธอก็รู้สึกหิวมากดังนั้นเธอจึงออกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องและเรียกรูมเซอร์วิสอาหารกลางวันถูกเสิร์ฟอย่างรวดเร็วเธอไม่เคยให้ความสำคัญกับอาหาร เธอกำลังกินข้าวอยู่ในห้องนั่งเล่นอยู่ จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเธอมองไปรอบ ๆ และพบว่าเป็นโทรศัพท์บ้านในโรงแรม เธอรับสายทันทีเสียงสดใสของหญิงสาวที่แผนกต้อนรับพูดขึ้น “สวัสดี นี่ใช่คุณแจ็คแมนหรือเปล่าคะ?”เจเน็ตอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอยังคงถือตะเกียบของเธอ “ตอนนี้เขาไม่อยู่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ?”“สวัสดีค่ะ คือพอดี คุณลีเธอรออยู่ที่ชั้นล่าง เธอบอกว่าเธอเป็นเพื่อนของคุณแจ็คแมน เธอมาเยี่ยมเขา คุณช่วยฉันบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ไหม?”เจเน็ตอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ตะเกียบส่งเสียงดังลั่นขณะตกลงไปบนโต๊ะเวลาผ่านไปนาน"สวัสดี? สวัสดีค่ะ คุณยังอยู่ที่ไหมคะ?”เจเน็ตหยิบตะเกียบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ยังคงทำเสียงหงุดหงิด“เอ่อ เลียม แจ็คแมนออกไปแล้ว เขาจะกลับมาในตอนบ่ายเท่านั้น ทำไมคุ
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
