Share
บทที่ 737 จะไม่เข้าไปยุ่งอีกต่อไป
Related chapter
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 738 ไม่ใช่พี่ใหญ่
ทุกคนรู้ดีว่าแม้ว่าพวกเขาจะชนะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังต้องสูญเสียอย่างหนักมันไม่มีประโยชน์เลยเมื่อเวลาผ่านไปไม่มีใครกล้ายุ่งกับพี่น้องอีกต่อไปต่อมาพี่ใหญ่กลายเป็นบุคคลแรกในเมืองเล็ก ๆ ที่ทำงานนอกเมืองเดิมทีเมืองนี้ถูกซ่อนไว้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความคิดของคนดั้งเดิมการทำงานนอกเมืองแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยในสายตาของพวกเขาอย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขายากจนและสิ้นหวังจนไม่มีอะไรจะกิน พี่ใหญ่ก็ออกไปทำงานเขาไม่เพียงแต่ออกไปนอกเมืองเท่านั้น แต่เขายังได้พบกับเจ้านายใหญ่ผู้มั่งคั่งอีกด้วยเขาได้ยินมาว่าหัวหน้าใหญ่ชื่นชมพี่ใหญ่มากจนทำให้เขามีความรับผิดชอบมากมาย ดังนั้นพี่ใหญ่จึงทำเงินได้มากมายและจะส่งให้เขาเป็นระยะ ๆก่อนหน้านี้เขาไม่ได้พบพี่ใหญ่มาหลายปีแล้วดังนั้นเมื่อพี่ใหญ่กลับมาครั้งนี้ เขาคิดว่าทั้งสองคนน่าจะได้พบปะพูดคุยกันและรักษาความสัมพันธ์ที่ดีไว้ได้อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังว่าอารมณ์ของพี่ใหญ่จะเปลี่ยนไปอย่างมาก ดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเพียงเพราะเขาออกไปไม่กี่ปีเนื่องจากเขารับเงินของพี่ใหญ่ เขาจึงไม่กล้าถามเขา ถึงแม้ว่าเขาจะมีความสงส
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 739 สายลับของศัตรู
ด้วยเหตุนี้ เกรกอรี่จึงได้นับถือหัวใจของน้องชายที่โง่เขลาคนนี้มากขึ้นเขาโล่งใจที่เกรกอรียอมรับเจตนาที่ดีของเขาพี่ชายที่โง่เขลาได้แลกเปลี่ยนความสนุกสนานกับเกรกอรีอีกสองสามเรื่อง คราวนี้ เกรกอรีไม่ได้ร้อนอีกต่อไปเขาฟังอย่างเงียบ ๆ และตอบก่อนจะจากไปครั้งนี้รถฮัมเมอร์ออฟโรดสองคันขับผ่านหน้าในแสงสลัวยามพลบค่ำ ร่างกายขนาดใหญ่ของพวกเขาที่มีเส้นขนสีดำเรียบเหมือนสัตว์ร้ายสองตัวที่ยืนอยู่เฉย ๆ และดูน่ากลัวหลังจากที่หญิงสาววิ่งออกไป เธอก็ตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นรถสองคันดังกล่าวจอดอยู่หน้าประตูนี่เป็นเรื่องน่าประหลาดใจหลังจากนั้น ดวงตาของเธอก็ส่องประกาย และเธอก็ยิ้มขณะที่เธอวิ่งไป“สวัสดี ฉันควรนั่งตรงไหนดี”ผู้คุ้มกันที่อยู่ในรถได้รับข่าวแล้วว่าคราวนี้เจ้านายจะพาผู้หญิงไปด้วย แม้ว่าเขาจะรู้สึกประหลาดใจ แต่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรเขาชี้ไปที่รถและเปิดประตูให้เธอ จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็นั่งอย่างเชื่อฟังอยู่ข้างในเกรกอรี่ออกมาจากบ้านหลังจากนั้นไม่นานผู้ชายคนนั้นสูงและขายาว ดังนั้นแม้ว่าเขาจะสวมใบหน้าธรรมดา ออร่าของเขาก็ยังโดดเด่นในฝูงชนอาจเป็นเพราะเขาถูกสั่งให้ไม่ทำ คราวนี้น้องชาย
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 740 ตอนนี้มันแตกต่างไปแล้ว
ลอร์เรน ยังคงดื้อดึงพอที่จะขอให้แฮร์ริสันช่วยอธิบายแต่เธอก็ไม่เคยได้รับคำอธิบายนั้นจากเขาเลยแม้แต่ตอนที่เธอกำลังจะตายลอร์เรนได้เสียชีวิตไป 7 ปีหลังจากให้กำเนิด เกรกอรี เกรแฮมหลังจากที่เธอได้เลิกกับแฮร์ริสันแล้วเธอก็ได้รู้ว่าเธอท้องเด็กน้อยคนนี้คือความโศกเศร้าของเธอ เขาเป็นตัวแทนของความรักที่สวยงามของเธอและเป็นหลักฐานในการโดนทิ้งของเธอความรู้สึกของเธอที่มีต่อเด็กคนนี้จึงรู้สึกซับซ้อนมาก ซึ่งตัวเธอเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่าความรู้สึกนั้นเป็น ความรักหรือความเกลียดชังแต่ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ความสัมพันธ์ของเธอกับแฮร์ริสันได้ถูกเปิดเผย ผู้คนในตระกูลนีซ ที่รู้สึกละอายใจที่เป็นคนทำลายบ้านของเธอ กลัยมองว่าเธอนั้นเป็นความอัปยศต่อครอบครัวและพวกเขาก็ได้ขับไล่เธอออกจากบ้านนับตั้งแต่นั้นมา ลอร์เรนก็พาเกรกอรีย้ายไปกับเธอและได้อาศัยอยู่ในปราสาทแห่งนี้ในสมัยนั้น คู่สองคนแม่ลูก ถูกครอบครัวนั้นไล่ออกไปและไม่ชอบพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีมรดกที่พ่อของลอร์เรนเหลือทิ้งไว้เลี้ยงชีพอยู่บ้าง แต่ชีวิตของพวกเขาก็ยังคงลำบากลอร์เรนติดอยู่กับความสัมพันธ์ที่มีแต่ทำให้เธอเจ็บปวด และความภาคภูมิใจของเ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 741 หนีจากการแต่งงาน
เขา… เขาจากไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ?หญิงสาวรู้สึกสับสนเล็กน้อย ในความคิดเห็นของเธอ เขาได้ซื้อเธอมาแล้ว ดังนั้นเขาควรจะทำให้ชีวิตการเป็นอยู่ของเธอดีขึ้นแต่ว่าในตอนนี้เขาเพิ่งจะ...จากไป?พ่อบ้านออสบอร์นได้เดินมาเห็นเธอที่กำลังมึนงงอยู่ เขาก้าวเท้าไปข้างหน้า และพูดอย่างเป็นมิตรด้วยรอยยิ้มว่า “สาวน้อย ได้โปรดตามผมมาทางนี้ครับ”เด็กสาวจึงกลับมามีสติอีกครั้ง เธอมองไปที่พ่อบ้านพลางพยักหน้ารับในที่สุดเธอก็ถูกจัดให้อยู่ในห้องรับแขกของคฤหาสน์ทุกอย่างในห้องรับแขกถูกเตรียมเอาไว้หมดแล้ว และแม้ว่าเธอจะมาที่นี่อย่างเร่งด่วน แต่คฤหาสน์แห่งนี้ก็มีของใช้สำหรับผู้หญิงที่เตรียมเอาไว้อยู่แล้วพ่อบ้านออสบอร์นตั้งตารอวันที่เกรกอรีจะพาผู้หญิงสักคนหนึ่งกลับมาที่นี่นานแล้ว เขาคิดมาเสมอว่าข้าวของเครื่องใช้พวกนี้คงจะไม่ได้ใช้อีกต่อไปแล้วแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเกรกอรีได้พาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาที่บ้าน สิ่งของเหล่านี้จึงกลายเป็นสิ่งที่เธอจำเป็นต้องใช้ในทันทีเมื่อหญิงสาวเข้ามาในห้อง เธอก็ต้องตกใจกับการตกแต่งภายในที่ดูหรูหรา รวมไปถึงเหล่าเครื่องสำอาง เสื้อผ้า และรองเท้าแบรนด์หรูจากประเทศต่าง ๆ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 742 เต็มไปด้วยคำถาม
สุดท้ายแล้วใครจะคิดว่าชายหนุ่มที่เหมือนว่าจะมาจากในเมือง และดูมีการศึกษาสูงจะสมรู้ร่วมคิดกับผู้ค้ามนุษย์?พวกสาว ๆ คงคิดว่าเขาเป็นเพียงรุ่นพี่คนหนึ่งที่มาเที่ยวพักผ่อน ดังนั้นพวกเขาจึงไว้วางใจในตัวเขาเป็นอย่างมากผลก็คือเพราะความเชื่ออย่างไม่ลืมหูลืมตาในตัวเขา พวกเธอจึงต้องลงเอยด้วยการเดินเข้าไปติดกับดักด้วยตัวของพวกเธอเองเดิมทีเขาก็ไม่ได้เตรียมที่จะมุ่งเป้าไปที่ยูเลียนา ลินช์เพราะว่าพ่อของยูเลียนาก็เป็นนักธุรกิจที่มีกิจการอยู่ในพื้นที่นี้อีกอย่างเขาก็มาจากบ้านเกิดเดียวกับยูเลียนาเหมือนกัน เนื่องจากเขายังมีแม่และพี่น้องอยู่ที่บ้าน เขาจึงกังวลว่าหากกำจัดยูเลียนาไป พ่อของเธอจะทำร้ายครอบครัวของเขาแม้ว่าเขาจะย้ายไปอยู่กับยูเลียนามาหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรกับเธอเลยแต่ว่าตอนนี้มันต่างไปจากครั้งก่อนเพราะว่าครั้งนี้ยูเลียนาเป็นคนที่หนีออกมาด้วยตัวของเธอเอง และก่อนที่เขาจะพาเธอไป เขาก็ได้บอกกับเธอไว้แล้วว่าเขาสามารถช่วยเธอได้ แต่เธอจะต้องไม่ให้พ่อของเธอรู้อย่างเด็ดขาดยูเลียนาที่กำลังจดจ่อกับการหลบหนีจากความทุกข์ยากในเวลานั้น ทำไมเธอถึงต้องมัวมาคิดแล้วคิดอีกด้วยล่ะ?เธอคิด
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 743 เธอไม่มีวันที่จะกลับไป
ยูเลียนาเห็นว่าเกรกอรีเริ่มรู้สึกกังวลและหยุดพูดไป เธอจึงคิดว่าเธออาจจะถามอะไรบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลออกไปหรือเปล่าขณะที่เธอกำลังคิดที่จะกลับไปหลังจากเปลี่ยนเรื่องคุย เธอก็ได้ยินเสียง "อืม" ดังมาจากเขา เสียงนั้นฟังดูเบามาก ราวกับว่ามีก้อนหินตกลงไปในจิตวิญญาณของยูเลียนา เธอไม่เคยคิดว่าเกรกอรีจะยอมรับมัน ท้ายที่สุดเธอก็แค่... เธอรู้สึกแปลก ๆ ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมองเกรกอรีด้วยสายตาที่งุนงง ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอดูหล่อเหลามาก เป็นความหล่อแบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ยิ่งควบคู่ไปกับรัศมีอันเจิดจ้าของเขาแล้ว ทำให้ดูรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่เข้าถึงได้ยาก แต่การที่เข้าถึงเขาได้ยากนั้น มันยิ่งทำให้หัวใจของยูเลียนาเต้นแรง ราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับผู้ชายที่เธอชอบ ในอีกด้านหนึ่งเกรกอรีไม่ได้คิดถึงมันอีกครั้ง หลังจากที่ยอมรับอดีตของเขาแล้ว เขาก็มองไปที่เธอและพูดว่า “หลังจากที่คุณกลับไปที่จีนแล้ว จงลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ไปให้หมด เข้าใจไหม?” เขาหรี่ดวงตาที่มีแววของความอันตรายของเขาลง ยูเลียนาตกใจมาก เธอรู้สึกผิดเล็กน้อยหลังจากถูกจ้องมอง แต่เธอก็ยังส่าย
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 744 ความโชคดีในความโชคร้าย
หลังจากได้ฟังสิ่งที่คนรักษาความปลอดภัยพูดจบ พ่อบ้านออสบอร์นก็ขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยความสงสัย เขายื่นมือออกมารับจดหมายจากคนรักษาความปลอดภัย ขณะที่ยูเลียนากำลังนั่งอยู่ใกล้ ๆ กับพ่อบ้านออสบอร์น เธอยืดคอออกมาเล็กน้อยก็สามารถห็นชื่อที่อยู่บนซองจดหมาย “ถึง เกรกอรี เกรแฮม” คำสามคำนี้ถูกเขียนจ่าไว้บนหน้าซองจดหมายอย่างชัดเจน เกรกอรี เกรแฮม? นี่คือชื่อของเขาอย่างนั้นเหรอ? “เกรกอรี เกรแฮม” เป็นชื่อที่ฟังดูคุ้นหูสำหรับยูเลียนาเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกราวกับว่าเธอเคยเห็นชื่อนี้มาก่อน เมื่อตอนที่เธออยู่ในประเทศจีน แต่ว่าเธอกลับจำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้เลย หลังจากที่พ่อบ้านออสบอร์นได้รับจดหมายแล้ว เขาก็โบกมือลาคนรักษาความปลอดภัย และบอกให้เขากลับไปอยู่ประจำตำแหน่งของเขา จากนั้นพ่อบ้านออสบอร์นก็หันกลับมาบอกกับยูเลียนาว่า “ผมมีธุระที่ต้องไปทำ ถ้าหากว่ามีอะไรขาดเหลือกรุณาช่วยตัวเองไปก่อนนะครับ คุณลินช์” เธอพยักหน้ารับ พร้อมกับพ่อบ้านออสบอร์นที่เดินออกจากห้องไป หลังจากที่พ่อบ้านออสบอร์นจากไป ยูเลียนาก็หยิบโทรศัพท์ที่พ่อบ้านออสบอร์นเตรียมไว้ให้ในห้องของเธอออกมาเงียบ ๆ เธอเข้าใช้อินเทอร์เน็
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 745 ความดื้อดึง
พ่อบ้านออสบอร์นตัวแข็งทื่อ เขารู้สึกประหลาดใจที่เห็นยูเลียนาอยู่ที่นี่ ครั้งสุดท้ายที่เห็นยูเลียนาคือตอนที่เธอกำลังทานอาหารอยู่อีกชั้นหนึ่งของคฤหาสน์ เธอจะมาถึงที่นี่ได้อย่างรวดเร็วได้อย่างไร? เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเกรกอรียังอยู่ในห้องอ่านหนังสืออยู่ สีหน้าของพ่อบ้านออสบอร์นก็เปลี่ยนไป เขารีบเดินไปหายูเลียนาในทันที ในอีกด้านหนึ่ง ยูเลียนากำลังหลงทาง คนใช้เพิ่งจะบอกกับเธอว่าเกรกอรีอยู่ในห้องอ่านหนังสือชั้นบน แต่เธอก็ไม่ได้ชี้ให้เห็นว่ามันอยู่ตรงไหน หลังจากที่ยูเลียนาขึ้นไปที่ชั้นบนแล้ว เธอก็ได้รู้ว่าชั้นนี้มีห้องมากเกินไป ประตูห้องถูกปิดเอาไว้ทุกบาน เธอจึงไม่รู้ว่าห้องไหนเป็นห้องไหน เธอไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องหาห้องของเกรกอรีทีละห้อง แต่เธอก็ไม่ได้ต้องการทำให้มันเกิดความวุ่นวาย เพราะเธอก็ไม่ต้องการถูกมองว่าเป็นคนไร้มารยาท นั่นคือเหตุผลที่เธอเหลือบมองเข้าไปในห้องหลังจากเปิดประตูแต่ละห้องอย่างเงียบ ๆ การที่เธอเดินไปตามทางเดินแบบนั้น เป็นผลให้เธอถูกมองว่าน่าสงสัยในสายตาของคนอื่น เมื่อพ่อบ้านออสบอร์นเดินเข้ามาใกล้ยูเลียนา เธอวางถาดลงบนพื้นและหันหน้าไปทางประตู เธอหมุนลูกบิดประ
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
