Share
บทที่ 799 แรงจูงใจอื่น
Related chapter
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 800 ข้างเตียงเธอ
เกรกอรีอธิบายต่อว่า "หลังจากการตรวจสอบพบว่าคนขับได้ซ่อนยาพิษเอาไว้ในฟันของเขา และทันทีที่มีบางอย่างผิดปกติเขาก็จะฆ่าตัวตายในทันที สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นนักฆ่าที่เตรียมตัวมาพร้อม"ใบหน้าของวิกกี้เย็นลงภาพของรถที่ขับเข้าหาเธออย่างบ้าคลั่งผุดขึ้นภายในใจของเธอเกรกอรีให้ความสนใจกับการแสดงออกของเธอและเตือนเธอว่า “คนที่ขับรถชนเจนนี่ เทย์เลอร์…ภูมิหลังของเขายังไม่ชัดเจนสำหรับเราในตอนนี้ เราจึงต้องการเวลาตรวจสอบ ถ้าเธอออกไปตอนนี้ แม้ว่าเธอจะเป็นนักสู้ แต่แม้แต่เฮอร์คิวลีสก็ไม่สามารถต่อสู้กับคนสองคนได้ในเวลาเดียวกัน ดังนั้น เธออาจจะโดนพวกเขาจับตัวได้ในอีกไม่ช้า“เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น ถ้าหากว่าเธอจะต้องตายแล้วใครจะแก้แค้นให้เจนนี่ เธอจะปล่อยให้เจนนี่ตายอย่างสูญเปล่าเหรอ?”วิกกี้เจ็บใจยิ่งขึ้นไปอีก!เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างแปลกใจ"แล้วฉันควรทำยังไง?""อยู่ที่นี่”ทันใดนั้นมือของเขาก็วางลงบนไหล่ของเธอ และแบกรับพลังงานอันหนักหน่วงและสงบนิ่งไปพร้อมกัน “ไม่ว่าเธอต้องการทำอะไร ฉันจะไปกับเธอ สิ่งที่เธอทำไม่ได้ฉันจะช่วยเธอเอง ขอแค่เธออยู่และรักษาตัวเองให้ปลอดภัย "ดวงตาของวิกกี้ฉายแว
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 801 รอดูไปก่อน
ในหน้าที่อาชีพการงานของเธอ เทคนิคนี้ถือว่าช่วยวิกกี้ โทมัส ได้เป็นอย่างดีแม้แต่พวกอาวุธลับที่เธอได้เรียนรู้ในภายหลังก็ล้วนมาจากอาวุธชิ้นนี้ทั้งนั้นในขณะที่เธอกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ ดวงตาของเธอก็มืดลงเล็กน้อยความรู้สึกแปลก ๆ ได้ผ่านเข้ามาในหัวใจของเธอแอนเดรียเห็นว่าวิกกี้กำลังเล่นปาเป้าอย่างตั้งอกตั้งใจ และอมยิ้มไปด้วย“คุณโทมัสคะ คุณปาลูกดอกได้แม่นมากเลยค่ะ”วิกกี้ยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางหยิบลูกดอกขึ้นมาหนึ่งอันแล้วยื่นมันให้กับเธอ"เธออยากลองเล่นดูบ้างไหมล่ะ?"แอนเดรียจ้องไปที่เธอด้วยความประหลาดใจ“ฉันเหรอคะ ไม่ค่ะ ไม่ดีกว่า”เธอโบกมือปฎิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ฉันปาไม่เข้าเป้าหรอกค่ะ”วิกกี้มองเธอแล้วหัวเราะออกมา“ถ้าหากว่าเธอไม่ลองละเธอจะรู้ได้ยังไง”เมื่อเธอได้ยินคำพูดของวิกกี้ แอนเดรียก็ขยับตัวเล็กน้อยเธอรู้สึกลังเลใจ แต่ว่าในที่สุดเธอก็หยิบลูกดอกขึ้นมาอย่างไม่รอช้า"ถ้าอย่างนั้น...ฉันจะลองปาดูค่ะ แต่ถ้าเกิดว่ามันพลาดเป้าขึ้นมา คุณก็อย่าหัวเราะเยาะฉันนะคะ!"วิกกี้พยักหน้ารับพร้อมกับสร้างความมั่นใจกับเธอ"เอาเลย ปามันออกไปเลย! ฉันจะไม่หัวเราะเยาะเธอหรอก"แอนเดรียเดิน
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 802 เรียกพบเธออย่างกระทันทัน
วิกกี้ โทมัสไม่ได้ออกไปไหนไกล เธอนั่งอยู่ในสวนด้านหน้าของอาคารรับรองเพียงชั่วครู่แสงแดดอันอบอุ่นสาดส่องมายังเหนือศีรษะ ราวกับว่ามีสำลีก้อนใหญ่กำลังห่อหุ้มร่างกายของเธอเอาไว้ ชั้นแล้วชั้นเล่าจนเกิดความอบอุ่นขึ้นมาแอนเดรียที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็กลัวว่าวิกกี้จะเป็นหวัดขึ้นมา เธอจึงเอาผ้าห่มบาง ๆ มาห่มให้วิกกี้“คุณโทมัสคะ ดอกบัวในสระทางโน้นกำลังบานสะพรั่ง คุณอยากจะไปดูรึเปล่าคะ?”มีสระน้ำขนาดใหญ่อยู่ที่ส่วนนอกสุดในสวนของคฤหาสน์ พ่อบ้านออสบอร์นมักจะให้คนคอยไปดูแลที่นั้นอยู่เสมอ ส่วนเกรกอรี เกรแฮม เขาไม่ค่อยได้ไปที่นั่นพ่อบ้านออสบอร์นรู้สึกว่าสระน้ำว่างเปล่าจนเกินไปและดูไม่ค่อยสวยมากนัก เขาจึงขอปลูกดอกบัวไว้ที่นั่นตอนนั้นยังเป็นเดือนเมษายนอยู่ จึงไม่ใช่ฤดูที่ดอกบัวจะเบ่งบานหรือว่าบางทีอาจจะเป็นเพราะสภาพอากาศที่ร้อนขึ้น หรืออาจจะเป็นเพราะความมากเรื่องของพ่อบ้านออสบอร์นที่สั่งให้เพาะพันธุ์ที่ไม่เหมือนกัน แต่ถึงยังไงในตอนนี้ดอกไม้หลายดอกก็ได้เบ่งบานขึ้นมาแล้ววิกกี้กำลังครุ่นคิด เนื่องจากว่าเธอไม่มีอะไรจะทำที่ดีไปมากกว่านี้แล้ว เธอจึงเลือกที่จะไปดูดอกบัวเธอไปพร้อมกับรถเข็นของเธอแอ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 803 ความรู้สึกดีที่บอกกับใครไม่ได้
ในขณะนั้นประตูถูกผลักให้เปิดออกฮาโรลด์ได้พายูเลียนา ลินช์ เข้ามาในห้อง เมื่อเขาเห็นชายวัยกลางคนที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาจึงยิ้มและเอ่ยคำทักทายออกมาด้วยความสุภาพนอบน้อม“สวัสดีครับ คุณฟลินเดอร์”ชายที่รู้จักกันในชื่อคุณฟลินเดอร์พยักหน้ารับเล็กน้อยเป็นคำตอบฮาโรลด์เดินเข้าไปหาเกรกอรี เกรแฮม แล้วกระซิบว่า "นายน้อยครับ เธอมาถึงแล้วครับ"เกรกอรีเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วส่งเสียง "อืม""นายออกไปได้""ครับผม"ฮาโรลด์จึงเดินถอยหลังกลับออกมาด้วยความเคารพยูเลียนาที่กำลังยืนอยู่ตรงนั่นรู้สึกค่อนข้างสับสนเดิมทีเธอคิดว่าเกรกอรีต้องการพบกับเธอเป็นการส่วนตัว มันจึงทำให้เธอรู้สึกปลาบปลื้มใจ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังมีแขกเขาขอให้เธอมาหาในเวลาแบบนี้ทำไม?ยูเลียนาเป็นคนที่หัวสูงมากจนคิดไปเองว่าเกรกอรีจะพาเธอออกไปสังสรรค์กับแขกของเขา แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ไม่ได้มีค่าอะไรในสายตาของเขา ไม่มีค่าพอที่จะเป็นผู้หญิงของเขาแล้วเขาเรียกเธอมาทำไม?ยูเลียนามองไปทางเกรกอรีด้วยความรู้สึกงงงวยเธอเห็นว่าเขากำลังจับตามองเธออยู่ ความน่าสะพรึงกลัวได้แวบเข้ามาในส่วนลึกของดวงตาที่ดูลึกล้ำขอ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 804 มันเป็นแผนการของเธอ
หลังจากที่ยูเลียนา ลินช์ ได้แสดงความขอบคุณกับเกรกอรี เกรแฮม ที่เปลี่ยนใจไม่ให้เธอกลับไปแล้วนั้น เขาก็ได้ขอให้พ่อบ้านออสบอร์นชงชามาให้ พลางพูดคุยกับชิม่อน ฟลินเดอร์ ต่อไปจวบจนถึงพระอาทิตย์ตกดินเกรกอรีและชิม่อน พากันเดินออกมาจากห้องรับแขก เกรกอรีเดินไปส่งแขกที่ทางเข้าแล้วพูดว่า "คุณฟลินเดอร์ ในเมื่อคุณมีงานที่ต้องไปทำต่อ ผมก็คงจะไม่รบกวนคุณให้อยู่ทานอาหารเย็นด้วยกัน ไว้เราค่อยคุยรายละเอียดกันให้มากกว่านี้ เมื่อเรามีเวลานะครับ"ชิม่อนพยักหน้ารับ และดูเหมือนว่าเขาจะจำอะไรบางอย่างได้ขึ้นมา ทันใดนั้นเขาก็พูดว่า "เกรกอรี ผู้หญิงคนนั้นที่อาศัยอยู่ที่นี่… ถ้าหากว่ามันไม่ได้มีอะไร ผมหวังว่าคุณจะปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดีในนามของผมนะ"เกรกอรีเลิกคิ้วขึ้นในฐานะแขกเห็นได้ชัดว่ามันค่อนข้างกระทันหัน และดูไม่ค่อยสุภาพสักเท่าไรที่จะพูดแบบนี้ออกมาแต่เกรกอรีก็ไม่ได้ถามอะไรเขาต่อ เขาเพียงพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มเท่านั้น“คุณฟลินเดอร์ ในเมื่อคุณพูดออกมาแบบนี้แล้ว ผมก็คงต้องทำตามที่คุณพูดแหละครับ”ชิม่อนหยุดชะงักเขามองเกรกอรีด้วยสายตาที่มีความหมายบางอย่าง แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะหั
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 805 เกิดการเข้าใจผิด
เกรกอรี เกรแฮมหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาพลางเช็ดเหงื่อออกจากศีรษะของเขา จากนั้นเขาก็ดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่ ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับฮาโรลด์ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงทางออกของโรงฝึก พวกเขาก็ถูกขัดขวางเอาไว้ด้วยร่างเล็กที่กำลังวิ่งออกมา“เกรกอรีคะ ฉันมีบางอย่างจะบอกกับคุณค่ะ”เกรกอรีขมวดคิ้วขึ้นก่อนจะมองไปที่ยูเลียนา ที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมาความหงุดหงิดผุดขึ้นในใจของเขาทันที แต่เมื่อเขานึกถึงบางอย่าง เขาก็แสดงท่าทีอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เขาไม่ได้ไล่เธอไปเขากลับตอบเธอด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “มานี่สิ”พอพูดจบเขาก็เดินตรงไปยังห้องรับรองที่อยู่ข้าง ๆยูเลียนาเดินตามหลังเขาไป เมื่อเธอมองไปที่แผ่นหลังของเขา เธอก็กัดริมฝีปากของเธอในห้องรับรองอากาศค่อนข้างเย็นเหมือนเคย เกรกอรีนั่งอยู่บนโซฟาหนัง พลางมองเห็นผู้หญิงคนนั้นกำลังเดินก้มหน้าเข้ามาฮาโรลด์เดินออกไปอย่างเงียบ ๆ และปิดประตูลงด้วยความสุภาพเกรกอรีเอ่ยถามว่า "มีอะไร?"ก่อนที่เธอจะพูดออกมา ดวงตาของยูเลียนาแดงก่ำ เธอก้มหน้าลงและกัดริมฝีปากไว้ด้วยความประหม่า ราวกับภรรยาตัวน้อยที่ไม่มีปากไม่มีเสียง หลังจากโดนทำร้ายและใส่ร้ายมาจนรู้สึกโกร
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 806 คนเลือดเย็น
เกรกอรี เกรแฮมจะไม่ฟังสิ่งที่ วิกกี้ โทมัสพูดได้อย่างไร?ใบหน้าของเขามืดลง แต่เขาก็เข็นรถพาเธอออกไปอยู่ดี ท้ายที่สุดวิกกี้ที่ยังบาดเจ็บอยู่จึงไม่สามารถตอบโต้เขาได้ เธอไม่อยากแกล้งทำเป็นตกจากเก้าอี้รถเข็น เพียงเพื่อต้องการที่จะต่อต้านเขา เพราะว่ามันจะจบลงด้วยการได้รับบาดเจ็บมากขึ้นไปอีก ซึ่งถือว่ามันไม่คุ้มค่าเอาเสียเลยดังนั้นเธอจึงถูกเขาเข็นรถของเธอออกไปวิกกี้โกรธจัด เธอหายใจเร็วขึ้นเพราะความโมโห ก่อนจะกัดฟันกรอดและตะโกนออกมาว่า“เกรกอรี เกรแฮม! นายมันไอ้คนสารเลว!”เกรกอรีไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านกับคำดูถูกของผู้หญิงคนนี้เลยแม้แต่น้อยใบหน้าของเขาบูดบึ้ง ขณะที่เข็นรถของเธอไปที่อาคารหลัก หลังจากที่พวกเขาไปถึงโถงทางเดินแล้ว เขาก็อุ้มเธอขึ้นจากรถเข็นและพาเธอขึ้นไปที่ห้องนอนวิกกี้ตกใจมากเธอแอบสาปแช่งเขาอยู่ในใจ ก่อนจะต่อสู้ดิ้นรน“เกรกอรี เกรแฮม! นายพาฉันมาที่นี่ทำไม ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”เกรกอรียังคงเงียบต่อไปในขณะที่อุ้มเธอขึ้นไปที่ห้องนอน เขาปิดประตูด้วยเท้าของเขา ก่อนจะเดินไปที่ข้างเตียงแล้ววางเธอลงเมื่อร่างกายของวิกกี้ได้สัมผัสลงบนเตียงนุ่ม ๆ ใต้ตัวเธอ เธอก็รู้สึกเป็นกังว
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 807 ไร้ซึ่งความปราณี
เกรกอรี เกรแฮมลุกออกจากเตียงทันที เขาปล่อยให้วิกกี้ตะโกนเรียกหา"คุณลุงออสบอร์นคะ!"พ่อบ้านออสบอร์นเดินเข้ามาในห้องทันทีเกรกอรีมองดูผู้หญิงที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียง ดวงตาของเธอเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็ง“ส่งคุณโทมัสกลับด้วย”"ครับผม"พ่อบ้านออสบอร์นไปส่งวิกกี้ โทมัส กลับไปที่ห้องของเธอทั้งคู่ดูอารมณ์ไม่ค่อยดี ดังนั้นพวกเขาจึงอาจจะยุติการทะเลาะกันได้ไม่ดีนักถ้าหากว่าเกรกอรียังโกรธขนาดนี้ แล้วอารมณ์ของวิกกี้จะพลุกพล่านมากขนาดไหน?เธอดูเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเธอพูดคำเหล่านั้นออกไปในก่อนหน้านี้ราวกับว่าความคับข้องใจทั้งหมดของเธอที่เก็บเอาไว้เป็นเวลานานนั้น ได้ถูกปลดปล่อยออกมาทั้งหมดในคราวเดียวทำไมเธอถึงรู้สึกปวดใจ เมื่อได้เห็นใบหน้าที่เจ็บปวดของเขา?วิกกี้ยกมือขึ้นจับที่หัวใจของเธอเธอรู้สึกราวกับว่ามีมีดเล่มเล็ก ๆ กำลังแทงลึกเข้าไปในหัวใจจนเลือดไหลออกมา ใบหน้าของเธอซีดลงโดยไม่รู้ตัวในอีกทางหนึ่ง หลังจากที่วิกกี้ได้กลับออกไปแล้ว เกรกอรีก็เตะโซฟาข้างเตียงอย่างแรง ก่อนจะปิดประตูและเดินออกไปเขาไม่ได้ออกไปจากคฤหาสน์ แต่เขากำลังตรงไปที่ห้องรับรอง ห้องที่เขาเพิ่งจะออกมาที่
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
