บทที่ 298

สีหน้าของเขาเคร่งขรึม คำพูดแฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม กลับมีมาดของผู้มีอำนาจในฐานะทนายความอยู่จริง ๆ

เจิ้งเซวียนออกแรงดึงคน ซูมั่วก็ดิ้นหลุดออกมาพร้อมกัน ในที่สุด ครั้งนี้ก็หลุดพ้นจากกรงเล็บเหล็กของใครบางคนได้

เจิ้งเซวียนแค่นเสียงเย็นชาใส่และมองอีกฝ่ายแวบหนึ่ง จากนั้นก็พาซูมั่วออกไป

ฟู่อี้ชวนยืนอยู่ที่เดิม สองมือกำหมัดแน่น แววตาเต็มไปด้วยความไม่ยอมแพ้

หลังจากส่งคนขึ้นนั่งที่เบาะข้างคนขับและปิดประตูรถแล้ว เจิ้งเซวียนก็ไปที่ฝั่งคนขับก่อนจะขับรถเบนซ์ออกไปอย่างรวดเร็ว

ภายในรถ

ซูมั่วคาดเข็มขัดนิรภัย ลมหายใจค่อนข้างแรง ทรงผมและเสื้อผ้ายุ่งเหยิงเล็กน้อย รีบจัดแจงสองสามที

“ขอบคุณค่ะทนายเจิ้ง เจ้าหน้าที่บังคับคดีจะมาเร็วไหมคะ? ถ้าฟู่อี้ชวนหนีไปจะทำยังไง” ซูมั่วกล่าว

“หนีก็หนีไปสิ เมื่อกี้ผมไม่ได้โทรหาเจ้าหน้าที่บังคับคดีหรอก” เจิ้งเซวียนพูดขณะขับรถ

ซูมั่วตกตะลึงในทันที

หลอกเหรอ? เมื่อกี้เป็นแค่การขู่ฟู่อี้ชวนงั้นเหรอ?

“จริง ๆ แล้วก็ขอความช่วยเหลือได้นะ แต่ไม่จำเป็นขนาดนั้น คดีเราชนะแล้ว อีกฝ่ายยังไงก็เป็นคนของตระกูลฟู่ ถ้าถูกควบคุมตัวจริง ๆ ฝั่งคุณท่านฟู่ก็จะลำบากใจ” เจิ้งเซวียนเอ่ยขึ้น