บทที่ 307

“เปล่านะ ผมไม่ได้มีหน้าใหญ่ขนาดนั้น เรื่องนี้ยุ่งยากมาก จริงอยู่ที่ผมกับเขาเป็นเพื่อนกัน แต่ก็ไม่ได้เจอไม่ได้ติดต่อกันมาหลายปีแล้ว” เจิ้งเซวียนกล่าว

“เพราะงั้น คุณซู ไม่ต้องสงสัยอีกแล้ว เขาตั้งใจทำเพื่อ...”

เจิ้งเซวียนตั้งใจจะช่วยเพื่อน โดยบอกว่าอีกฝ่ายตั้งใจทำเพื่อซูมั่วเป็นพิเศษ แต่ยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกอีกฝ่ายขัดขึ้น

“งั้นต้องเป็นหลีโย่วแน่ ๆ”

“ไม่...” เจิ้งเซวียนกำลังจะปฏิเสธ ถึงแม้หลีเชินจะเคยบอกว่าเสี่ยวโย่วจื่อขอร้องเขาจริง ๆ ก็ตาม

แต่ในเวลาแบบนี้ เสี่ยวโย่วจื่อสามารถถอยออกมาก่อนได้ แล้วมอบความดีความชอบทั้งหมดให้พี่ชาย แบบนี้ทั้งสองคนถึงจะเกิดจุดเริ่มต้นแห่งรักได้

“ไม่สิ”

ขณะที่เจิ้งเซวียนเอ่ยคำว่า ‘ไม่’ ทันใดนั้น ซูมั่วก็พูดคำว่า ‘ไม่’ ออกมาคำหนึ่งเช่นกัน

เพราะเธอเพิ่งนึกขึ้นได้

“ฉันเป็นคนไปขอให้หลีโย่วช่วย และวันเสาร์พวกเรายังช่วยกันวิเคราะห์ว่าจะเริ่มลงมือจากกล้องวงจรปิดของหมู่บ้านอยู่เลย ขอโทษด้วย ฉันไม่ควรบอกว่าคุณเป็นคนขอร้อง” ซูมั่วกล่าว

ตอนนั้นความคิดของเธอไขว้เขวไป หลีเชินติดต่อกับเจิ้งเซวียนโดยตรง เธอยังคิดว่าเจิ้งเซวียนเป็นคนขอให้หลีเชินช่วย

แต่ตอนนี้เจิ้งเซว