Mag-log inShare
บทที่ 356
Pinakabagong kabanata
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 359
ซูมั่วฟังหลักการดำรงชีวิตเหล่านี้ก็ไม่ได้พูดอะไร“ตั้งแต่เด็กคุณก็ถูกฝึกอบรมอย่างเป็นระบบ บวกกับเรียนเก่ง เลยยิ่งถูกกลืนไปกับกรอบมากขึ้น เป็นคนสุภาพ มีการอบรมสั่งสอน รู้จักละอายใจ และรู้กาลเทศะ”ยากนักที่หลีเชินจะพูดมากอย่างนี้ บางทีเพราะเขาทำใจไม่ได้ รังแกอีกฝ่ายมากเกินไป“สิ่งเหล่านี้เป็นคุณลักษณะที่ดีงาม แต่ไม่เหมาะกับกฎแห่งป่า แต่คุณถือว่าเพิ่งเข้าสังคม ต่อไปคุณจะสัมผัสและตระหนักเอง”ซูมั่วตั้งใจฟังจนจบหลีเชินมีตัวตนที่ไม่ธรรมดา ในฐานะที่บุคคลสำคัญ นี่เทียบเท่ากับการสอนความรู้ที่ต้องจ่ายเงินให้เธอฟังฟรี ๆ“ขอบคุณสำหรับการสั่งสอนของประธานหลีค่ะ ฉันได้เรียนรู้มาก” ซูมั่วพูดหลีเชินได้ยินคำพูดเป็นทางการอย่างนี้ก็หัวเราะอย่างจนใจถ้าซูมั่วเข้าใจคำพูดของเขาและรู้จักนำไปใช้ เช่นนั้นเรื่องแรกที่เธอต้องทำในเวลานี้ก็คือปฏิเสธการห่ออาหารให้เขาแต่น่าเสียดาย เขารู้ว่าเธอจะไม่ทำอย่างนั้นบางทีอาจเพราะอย่างนี้ บนตัวเธอจึงรักษาความดีและบริสุทธิ์ที่เพิ่งออกมาจากหอคอยงาช้าง ทำให้เขาอดคิดจะ “รังแก” เธอประจำไม่ได้มนุษย์มักอย่างอยู่ใกล้กับเรื่องหรือสิ่งที่ดีงามบริสุทธิ์ แต่ขณะเดียวกันจะม
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 358
“ฉันก็แค่กินฟรีอยู่ฟรีที่บ้านมั่วมั่วเท่านั้น เราสนิทกัน ไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องพวกนั้นหรอก”หลีเชินได้ยินแล้วกำลังพูด สุดท้ายหลีโย่วพูดต่อ“ฉันว่าพี่อิจฉาริษยาชัด ๆ ก็เลยขัดหูขัดตาฉัน พูดเหน็บฉัน”หลีเชิน “...”ซูมั่วที่นั่งอยู่ข้างหลัง “...”ซูมั่วมองเพื่อนสนิท สีหน้าปนความกระอักกระอ่วนหลีเชิน “อิจฉาริษยา” เพราะหลีโย่วกินนอนอยู่ที่บ้านเธอ?โย่วจื่อ เราอย่าพูดกันเลยจะดีไหม...“หลีโย่ว...” ซูมั่วหันไปพูดกับเพื่อนสนิท“เรื่องนี้ก็พอแค่นี้เถอะ ฉันกับประธานหลีเห็นพ้องกันแล้ว” เธอพูดหลีโย่วหันมามองซูมั่วที่ “ยึดมั่นในความคิดของตนเอง” อย่าง “ดื้อรั้น” เห็น ๆ ว่าไม่ต้องเกรงใจพี่ชายเธอขนาดนั้น“งั้นก็ทำตามที่ฉันบอก ทำครั้งเดียวก็พอแล้ว ให้เลขาเขามาเอา” หลีโย่วพูดหลีเชิน ‘มื้อเดียวก็ได้ ถึงยังไงก็ “กินฟรี” เขากำไรแล้ว’“ฉันคิดว่าจะกำหนดเวลาที่หนึ่งปี ทำสองมื้อทุกวันเสาร์” ซูมั่วเอ่ยปากหลีโย่วที่ได้ยินคำนี้ “??!!!”หลีเชินตะลึงนิ่งค้างหนึ่งปี...เขาเคยคิดว่าซูมั่วเป็นคนซื่อ แต่ไม่คิดว่าจะซื่ออย่างนั้นทีแรกคิดว่าหนึ่งเดือนสี่เสาร์ อย่างมากก็หนึ่งเดือน แต่ใครจะรู้...กลับ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 357
ทั้งสองคนขึ้นรถ หลีโย่วนั่งอยู่ข้างคนขับ ซูมั่วนั่งด้านหลัง จากนั้นจึงสตาร์ตรถ“จะไปห้างไหน?” หลีเชินถามน้องสาวของเขาหลีโย่วบอกชื่อไป หลีเชินจึงเปิดนำทางในที่นั่งด้านหลังซูมั่วเม้มริมฝีปากเล็กน้อย คิดคำพูดเมื่อครู่ของหลีเชินอีกฝ่ายไม่เอาเงิน แต่ใช้อาหารที่เธอทำมา “หักล้าง”อาหารหนึ่งมื้อน้อยมาก ต่อให้ซื้อเนื้อวัวกับซี่โครงมา ครั้งหนึ่งก็แค่พันกว่า แต่มื้ออาหารในวันนี้...คำนวณแล้วเธอต้องทำ...ซูมั่วคำนวณราคากับจำนวนครั้งวันธรรมดาเธอต้องทำงาน ถ้าทำข้าวเย็นจะส่งไม่ทัน วันสุดสัปดาห์หลีเชินกินข้าวที่บ้าน มีแต่วันเสาร์ที่ทำโอทีที่บริษัทอาทิตย์ละหนึ่งวัน นับมื้อกลางวันกับเย็นสองมื้อ นี่อย่างน้อยเธอต้องทำเป็นปีแล้วถึงเวลาจะดูนาน แต่ก็ไม่ยุ่งยากอะไร แค่วันเสาร์วันเดียว และเธอก็ต้องทำกับข้าวกินอยู่แล้วพอคิดอย่างนี้ ซูมั่วจบการคิดและพูดขึ้น“งั้นทุกวันเสาร์ ฉันจะทำสองมื้อ ถ้าหลีโย่วมากินข้าวก็รวดเอาไปให้ แต่ถ้าเธอไม่มา ฉันจะเอาไปส่งเองค่ะ”หลีเชินที่กำลังขับรถได้ยินก็เลิกคิ้ว วันเสาร์ยังจะได้กินมื้อเย็นด้วยเหรอ? เขานึกว่าอย่างมากก็มื้อเที่ยงอีกอย่าง เมื่อกี้ซูมั่วบอกว่า “
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 356
“นี่ฉันเป็นคนเชิญคุณ...” ซูมั่วพูด“คุณเชิญผม ผมจ่ายเงิน สองอย่างนี้มันไม่ขัดกันนี่” หลีเชินมองเธอพลางพูดซูมั่ว “...”ทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ? แต่นี่มันจะต่างอะไรกับเธอไม่ได้เลี้ยงอีกฝ่าย?“ฉันว่า...”ซูมั่วยังอยากจะพูด แต่หลีโย่วที่อยู่ข้าง ๆ คล้องแขนเธอ พาเธอเดินออกไปข้างนอกแล้ว ขณะเดียวกันก็ถามขึ้น“ไปกันเถอะมั่วมั่ว ฉันอยากซื้อกระเป๋า เธอไปชอปปิงเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ~”ซูมั่วถูกลากเกิน ยังไม่ลืมหันมามองหลีเชิน เธอยังพูดไม่จบเลยหลีเชินเอามือสอดใส่กระเป๋าเดินตามอยู่ข้างหลัง ทั้งสามไปตรงหน้าลิฟต์ ขึ้นลิฟต์ลงไปลานจอดรถชั้นใต้ดินในลิฟต์ในที่สุดซูมั่วก็มีโอกาสพูดแล้ว เธอหันมามองผู้ชาย กำลังจะพูดแต่หลีโย่วก็พูดเตือนขัดเธออีก“เธอเชิญมาเป็นแขกก็เชิญแล้ว อย่าติดใจเรื่องนี้เลยน่า”“แต่ฉันไม่ได้จ่ายเงิน...” ซูมั่วพูด“ไม่เป็นไร เธอ “เชิญ” แล้วนี่ คนจ่ายเงินก็อีกเรื่อง” หลีโย่วพูดซูมั่ว ‘ไม่มีการพูดแบบนี้จริง ๆ...’“เอาละ พี่ฉันไม่ใช่ว่าจ่ายค่าอาหารไม่ไหวสักหน่อย แถมเขายังสั่งเครื่องดื่มไฮคลาสอีก เขาไม่ควรจ่ายแล้วใครควรจ่าย?” หลีโย่วพูด“เครื่องดื่มก็ไม่เป็นไร ฉันจ่ายไหว” ซูมั่
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 355
ผ่านไปอีกยี่สิบนาที ในที่สุดก็จบมื้ออาหารกลางวันนี้ทั้งสามลุกขึ้นยืน ซูมั่วกอดอก เตรียมเรียกพนักงานมาคิดเงิน“ฉันเองก็พอ” หลีโย่วเอื้อมมือขวางเพื่อนสนิทที่จะเดินไปข้างหน้า พูด“นี่จะได้ยังไงล่ะ วันนี้ฉันเลี้ยงข้าวนะ” ซูมั่วพูด“ถึงยังไงความตั้งใจเดิมของเธอก็คือเลี้ยงพี่ชายฉัน วันนี้เขาก็กินแล้ว ถ้าไม่อยากติดค้างฉัน งั้นเที่ยวหน้าก็เลี้ยงฉันแยกก็พอ” หลีโย่วพูดทีแรกถ้าเป็นมื้ออาหารทั่ว ๆ ไป ให้มั่วมั่วเลี้ยงสักมื้อก็ช่างเถอะ ใครจะรู้ว่าพี่ชายเธอกลับฉวยตอนที่เธอไปเข้าห้องน้ำสั่งเหล้าแพงหูฉี่สามแก้วนี่ไม่แปลกใจเลยสักนิด ตั้งใจปอกลอกเพื่อนเธอโดยเฉพาะ ดังนั้นเธอจะให้ซูมั่วจ่ายเงินได้ยังไง?ตอนนี้พนักงานเดินเข้ามาในห้องส่วนตัว ในมือไม่ได้ถือเครื่องรูดบัตร แต่หลีโย่วกับซูมั่วยื้อแย่งกันจึงไม่ได้สังเกตรายละเอียดนี้ซูมั่วเห็นพนักงานเดินเข้ามา แต่หลีโย่วดึงเธอไว้ไม่ยอมให้เธอจ่าย เธอจะเลี้ยงข้าวอยู่แล้ว มีอย่างที่ไหนให้อีกฝ่ายจ่าย?ระหว่างทั้งสองกำลังยื้อแย่งกัน ซูมั่วสู้แรงหลีโย่วไม่ได้ เห็นเธอกำลังถูกกดลงนั่งกับเก้าอี้อีกครั้งจะให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงระเบิดพลังออก
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 354
เพราะนิสัยคล้าย ๆ กัน คนที่ความคิดเหมือนกันก็จะเป็นเพื่อนกันฝั่งตรงข้ามหลีเชินมองสีหน้าของหญิงสาวก็พยักหน้าแล้วกินข้าวต่อซูมั่วก็ก้มหน้าเหมือนกันเวลาผ่านไปทีละน้อยอีกครั้ง ครั้งนี้คนที่รู้สึกอีหลักอีเหลื่อไม่ใช่ซูมั่วแต่เป็นหลีเชินปัญหาที่พูดเมื่อครู่ หลังจากพูดออกมาแล้ว คำตอบของซูมั่วทำให้เขาพอใจมาก แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เขารู้สึกว่ามัน “แปลก ๆ”อย่างกับเขาจงใจพิสูจน์อะไรอย่างไรอย่างนั้น ซูมั่วไม่ได้คิดจริงจัง เขาก็ยังเน้นย้ำอีก จิตใจคับแคบ ...อีกอย่าง ถ้าซูมั่วคิดว่าทำไมเจิ้งเซวียนพูดอย่างนี้ และคิดว่าโลกนี้ไม่มีมูลหมาไม่ขี้ จึงติดต่อเขาหลีเชินเงยหน้าอีกครั้ง อ้าปากเล็กน้อยจะชี้แจงอีกครั้ง แต่สุดท้ายก็กลืนคำพูดกลับลงท้องเพราะเมื่อกี้ซูมั่วได้ตอบมาแล้ว เธอรู้ว่านั่นเป็นการกระทำส่วนบุคคลของเจิ้งเซวียน ไม่เกี่ยวกับเขาดังนั้นไม่มีอะไรต้องชี้แจงอีก เรื่องนี้จบไปนานแล้วก็ขณะที่หลีเชินคิดแบบนี้ หญิงสาวฝั่งตรงข้ามราวกับรู้สึก จึงเงยหน้าขึ้นอีกครั้งหลีเชินไม่ได้เก็บสายตา สบสายตากับอีกฝ่ายอย่างไม่ทันระวังซูมั่วเอียงศีรษะเล็กน้อย แสดงสายตาฉงนสงสัยหลีเชิน “...”“ผมชอบข
Maaari mong magustuhan
เด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก46.0K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด123.1K viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์230.8K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย23.1K viewsแค่คนที่คุณไม่มีวันจะรัก
ประตูฟ้ายั่งยืน693 viewsเลขาบนเตียง
baiboau-เนื้อนวล16.6K viewsหมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า
ชาไทยเย็น580 viewsAmore โซ่รักซ่อนสายใย
ปลายฟ้า/ไรท์เกว551 views
