3

"พวกเจ้าหลีกทางให้ข้าด้วย" เซียนหยีเอ่ยขอทางอย่างสุภาพ หลินซีพลันมองหน้าหญิงอ้วนนางนี้ที่ปีนเตียงคู่ม้าไผ่เหมยเขียวของนาง อย่างเซียวอ๋อง

เซียนหยีพลันมองสตรีสามคนที่ไม่เข้าใจภาษาคนไม่ยอมถอยให้นาง

"คุณหนูรองเซียน เจ้ายังมีหน้ามาที่สำนักศึกษาหลวงเทียนตี้อยู่อีกรึ" เหตุใดนางจะมาไม่ได้เล่า 

"พวกเจ้าช่างไร้สาระเสียจริง" เซียนหยีไม่สนใจสามคนนั้น นางรีบเดินจนชนไหล่ของหลินซี 

"พี่หญิงรองทำไมท่านเสียมารยาทเช่นนี้เล่า ชนผู้อื่นแล้วไม่รู้จักขอโทษ มิใช่นิสัยของวิญญูชน" นังน้องสาวสาระแนผู้นี้ ช่างปากเก่งเสียจริง ๆ

ใบหน้าอวบของเซียนหยีพลันโมโหโชคดีที่มีผ้าขาวบางปิดหน้า 

"น้องหญิงสาม ข้าหรือไร้มารยาท เป็นพวกนางต่างหากไม่หลบทางผู้อื่นยืนขวางทางข้า หากน้องสามมีตาก็น่าจะรู้ มิใช่มาป้ายความให้พี่สาวอย่างข้าว่าเป็นคนผิด" เซียนหยีเอ่ยเช่นนี้แล้วมุ่งหน้าเข้าห้องเรียน

เหล่าคุณหนู คุณชายต่าง ๆ ตกใจมากในสิ่งที่เซียนหยีเอ่ยขึ้นนั้น เป็นความจริง เซียนโหรวไม่เข้าข้างพี่สาว แต่ยังไปเข้าข้างคนอื่นมันใช้ได้ที่ไหนกัน

เซียนโหรวพลันหน้าบางรีบเดินตามหลังเซียนหยีทันที 

หลินซีนางเป็นถึงบุตรสาวท่านราชครูหลิน นางเป็นคู่ม้าไผ่เหมยเขียวเซียวอ๋อง เหตุใดนางถึงต้องมาได้หมั้นกับหยางอ๋อง ลูกของนางสนมชั้นต่ำ เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้

แล้วทำไมนังอ้วนอัปลักษณ์แค่ปีนเตียงเซียวอ๋อง ฮ่องเต้โอวหยางตี้ถึงกับต้องพระราชทานสมรสให้ ทั้งที่ตระกูลเซียนเป็นเจ้ากรมการคลังเท่านั้น

หลินซียิ่งคิดยิ่งแค้น "อาซีพวกเราเข้าเรียนกันเถอะ" หลีหลานกับตงฮวาเอ่ยขึ้น กระนั้นทำให้หลินซีพลันได้สติ นางต้องหาทางให้นังอ้วนอัปลักษณ์ขายหน้า...

วันนี้สำนักศึกษาเปิดเรียนเป็นวันแรกหลังจากหยุดเรียนไปหลายวัน อาจารย์จ้าวที่สอนวิชาวาดภาพมองลูกศิษย์ทุกคนชายหญิงที่แบ่งฝั่งกัน ต่างคนต่างตั้งใจเรียน

"เอาล่ะวันนี้พวกเจ้าก็เปิดเรียนเป็นวันแรก ข้าให้เจ้าวาดภาพมาหนึ่งภาพพร้อมกับบอกความหมายเหตุใดถึงวาดภาพพวกนั้น" อาจารย์จ้าวเอ่ยเจ้า 

ลูกศิษย์ทุกคนเตรียมกระดาษกับพู่กันขึ้นมาเตรียมที่จะวาดภาพ

เซียนหยีนั่งคู่เมิ่งชีชี เมิ่งชีชีเป็นบุตรสาวของท่านผู้ตรวจการ เมิ่งฮูหยินเป็นสหายสนิทของเซียนฮูหยิน ในความทรงจำของเซียนหยี เมิ่งชีชีถือว่าเป็นสหายที่ดีเชียวล่ะ

ได้เวลาที่อาจารย์จ้าวจะตรวจภาพแล้ว กระนั้นเหล่าลูกศิษย์จึงรวบรวมภาพวาด มาให้อาจารย์จ้าวหวัน

"ภาพนี้ ดอกไห่ถังร่วงโรยรา มีความหมายว่าอย่างไร หลินซี" อาจารย์จ้าวหวันเรียกชื่อหลินชี พร้อมโชว์ภาพวาดที่งดงามให้เหล่าลูกศิษย์ชายหญิงได้ดูกัน

ทุกสายตาต่างมองไปที่โฉมงามผู้ใดก็รู้ว่าหลินซีเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งต้าโจว เพลงพิณ กวี วาดภาพ หมากล้อม นางล้วนได้ที่หนึ่ง อาจารย์จ้าวหวันหยิบผลงานนางออกมาเป็นคนแรกย่อมให้เห็นว่า เขาชื่นชอบในตัวหลินซีอย่างยิ่ง

"ข้าขอบตอบอาจารย์ ความหมายของข้านั้น คือการรอคนรัก บุรุษให้คนหมั่นสัญญากับสตรี แต่ว่าวันหนึ่งเขาไม่รักษาสัญญา ไปมีหญิงอื่น ไม่ต่างจากภาพวาดนี้ บุปผาย่อมร่วงโรยรา มิสามารถรอเขาได้ต่อไป" หลินซีเอ่ยเป็นนัยยะ มองไปทางเซียนหยี

ตีวัวกระทบคราดชัด ๆ เซียนหยีรู้ว่าหลินซีชื่นชอบในตัวเซียวอ๋องหรือโอวหยางเสียนอย่างมาก แต่จะให้ทำยังไงเล่า

คิดว่านางชอบเจ้าคนเย็นชานั่นนักรึ นั่นมันเจ้าของร่างเดิมที่ตายไปแล้ว ส่วนนางคือวิญญาณโชคร้ายที่เข้ามาในร่างนี้แค่นั้น และทุกสายตาก็กำลังตำหนิเซียนหยีทางอ้อม เซียนโหรวเพียงแค่มองคนอื่นด่าพี่สาวของนางทางสายตา ช่างสาแก่ใจยิ่งนัก

"ดูเหมือนว่านางจะกัดเจ้าไม่ปล่อยนะ เพราะเจ้าได้หมั้นกับเซียวอ๋อง" เมิ่งชีชีพลันมองสหายรักอย่างน่าสงสาร

เซียนหยีมิได้ใส่ใจ 

"ภาพวาดคุณหนูหลินงดงามมาก" ทุกคนต่างเอ่ยปากชม อาจารย์จ้าวหวันพลันเห็นด้วย

แต่ทว่าสิ่งที่อาจารย์จ้าวหวันพลันรู้สึกตื่นเต้นนั่นคือ ภาพทหารทำสงครามเสียเลือด ศพกอดเท่าภูเขา

"เซียนหยีเหตุใดเจ้าถึงได้วาดภาพนี้" อาจารย์จ้าวหวันโชว์ภาพให้ทุกคนดู ภาพสงครามนั้นน่ากลัวมาก และก็งดงามมากเช่นกัน พวกเขาไม่คิดว่าหญิงอ้วนที่เอาแต่กินจะมีความสามารถเช่นนี้

"ข้าขอตอบว่า ที่ข้าวาดภาพสงครามนี้ อยากจะให้เราทุกคนในแคว้นต้าโจวพึงตระหนักถึงทหารที่อยู่นอกเมืองที่ทำศึกสงคราม กว่าจะปกป้องดินแดนต้าโจวไว้ได้ พวกเราต้องเสียทหารไปกี่ร้อยศพ ไปกี่พันศพ กระนั้นขอให้พวกเราสามัคคีกัน อย่าได้อิจฉาริษยากันเลย" คำพูดของเซียนหยีมีนัยยะแฝงอยู่เช่นกัน

"ดีมากสหายข้า" เมิ่งชีชีชมสหายไม่คิดว่านางจะวาดภาพได้ดี อีกทั้งบรรยายได้ดีอีกด้วย

อาจารย์จ้าวหวันพลันมองหญิงอ้วนเสียใหม่ เขาไม่คิดเลยว่า เซียนหยีที่เอาแต่กินวันนี้จะพูดจามีเหตุผลช่างแปลกมาก หลินซีจะยอมได้อย่างไร เมื่อนางเคยเป็นที่หนึ่งของห้องเรียนมาตลอด

ยามนี้สายตาอาจารย์จ้าวหวันพลันมองเซียนหยีเปลี่ยนไป

"ดียิ่งนัก" ลูกศิษย์ทุกคนต่างมองอาจารย์ที่ชมนังอ้วนอัปลักษณ์

หลังจากที่อาจารย์จ้าวหวันได้ดูภาพวาดของทุกคนเสร็จแล้ว สรุปว่าเซียนหยีได้สิบคะแนนเต็มนำหน้าเพื่อนร่วมชั้นเรียน

เซียนโหรวพลันโกรธจนเก็บอาการไม่อยู่ หลินซีก็เช่นกัน...