ความรักนี้เพื่อเธอ

    เอนั้นได้นอนหลับไปแล้วแต่อ้นยังไม่หลับ เพราะยังรู้สึกดีใจและอิ่มใจกับรสชาติรักที่เอมอบให้ถึงจะติดขัดไปบ้างเขาก็พอใจ อ้นจึงนอนคิดเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อไม่นาน เพียงเอสัมผัสที่ริมฝีปากของเขาเพียงครั้งเดียวก็สุขใจ หลังจากเอจึงนอนหงาย

   “อมให้หน่อย”เอพูดจบพร้อมถอดกางเกงออกจนหมดจนเผยเห็นท่อนเอ็นที่นอนสงบ หลังจากนั้นเขาเปิดคลิปโป๊ดู

   ทีแรกอ้นกล้าๆกลัวๆ เพราะยังไม่เคยได้สัมผัสสิ่งนี้มาก่อนจนอายุยี่สิบปี  แต่ก็พอรู้มาบ้างว่าต้องทำอย่างไรแต่ก็ยังรู้สึกประหม่าอยู่ดี

   “เร็วๆหน่อยเดี๋ยวเปลื่ยนใจนะ”เอพูดขึ้นอีกครั้ง เพราะเขาคิดว่าเรื่องแค่นี้ไม่น่าจะเสียหายอะไร

   “ก็ได้”อ้นลุกขึ้นนั่งและจับท่อนเอ็นของเอรูดส่วนปลายออกและอมทั้งที่ยังไม่แข็งตัว อ้นรูดขึ้นรูดลงจนท่อนเนื้อแล้วแข็งขึ้น

   “โดนฟันระวังหน่อย”

   อ้นรู้สึกเสียหน้าพอสมควรกับเหตุการณ์นี้ และกลัวเอจะไม่ให้เล่นท่อนเอ็นอีก คราวนี้อ้นจึงพยายามอย่างเต็มที่ระมัดระวังไม่ให้ฟันไปโดยท่อนเอ็น แต่แล้วความสนุกเพลิดเพลินก็มลายสิ้น เพราะเอได้พ่นน้ำในกายออกมาเต็มปากของอ้นพร้อมเสียงครางแผ่ว

   “อ่า อ่า อ่าส์”เสร็จแล้วเอปิดคลิปโป๊และดึงท่อนเอ็นออกจากปากของอ้น

   อ้นจึงรีบเข้าห้องน้ำไปล้างปากทำความสะอาด พออ้นออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเอหลับไปแล้ว อ้นรู้สึกว่ายังไม่จุใจเลยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะท่อนเอ็นเป็นของเอก็แล้วแต่เขาจะให้เล่นเมื่อไรเท่านั้น  อ้นจึงล้มตัวลงนอนข้างๆเอที่หลับกรนเสียงดังพอสมควร

   อ้นตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมไปวิทยาลัย แต่ก่อนไปเขาได้เตรียมบีบยาสีฟันไว้ให้เอ และ รีดเสื้อผ้าจนเรียบวางไว้ปลายเตียง หลังจากนั้นเขาก็จัดการธุระส่วนตัวของตัวเองจนเสร็จแล้วจึงปลุกเอ

   “ตื่นได้แล้วเอ”อ้นเขย่าตัวอยู่หลายครั้งกว่าเอจะตื่น

   “แจ้งแล้วเหรอเนี่ยไวจังเลย”

   “ก็ใช่น่ะซิ”

   เอบิดขี้เกียจสองสามท่าแล้วก็ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไปในทันที ส่วนอ้นก็เก็บผ้าห้มพับไว้อย่างเรียบร้อยบนหัวเตียง และนั่งรอเออาบน้ำเพราะว่าต้องไปวิทยาลัยพร้อมกัน  เมื่อเอออกมาจากห้องก็เช็ดเนื้อเช็ดตัวหลังจากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าเกงมาใส่ เอรู้สึกว่าได้แฟนเป็นผู้ชายเผลอๆดีกว่าผู้หญิงอีกช่างดูแลเอาใจใส่  ไม่ขาดตกบกพร่องแม้แต่อย่างเดียว เมื่อเอแต่งกายเรียบร้อยแต่เขาก็ยังไปในทันที  ต้องมีเรื่องที่จะคุยกับอ้น ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับเขา

   “เรามีเรื่องที่จะรบกวนนายหน่อย”เอพยายามใข้คำพูดที่ดูสุภาพที่สุด

   “อะไรเหรอ”อ้นมีสีหน้าที่สงสัย

   “พูดตรงๆเลย เรายังไม่ได้จ่ายค่าเทอมเลยนะ”

   “ปกติจ่ายตั้งแต่ต้นเทอมแล้วไม่ใช่เหรอ”

   “ใช่ พอดีแม่เราไม่มีเงินก็เลยผ่อนไปก่อน ตอนนี้แม่เราก็ยังไม่มีเพราะต้องส่งน้องเรียนอีกสองคน”เอตีสีหน้าเศร้า

   “แล้วจะทำอย่างไงดีอีกไม่กี่วันก็จะสอบปลายภาค ปีสุดท้ายด้วย”อ้นครุ่นคิด

   “นั่นแหละถ้าไม่ให้ก็ไม่จบเรากลุ้มใจมากเลย”เอถอนหายใจเฮือกใหญ่และชำเลืองมองอ้น

   “เท่าไรเหรอ”อ้นถาม

   “ห้าพันกว่าบาทเอง”

   “ห้าพันเหรอ เราก็พอมีนะเป็นเงินที่เก็บไว้เรียนต่อ”ตอนนี้อ้นเรียน ปวส พาณิชย์เทียบเท่าอนุปริญญาซึ่งบอมบอมมีเป้าหมายจะต่อปริญญาอีกสองปี

   “เราขอยืมหน่อยได้ไหม  จะได้ไปจ่ายค่าเทอมวันนี้ ถ้างั้นไม่ได้สอบแน่  ถ้าแม่เราโอนมาให้แล้วเราจะมาคืนนะ”เอเข้าไปโอบกอดอ้นพร้อมหอมแก้มหนึ่งฟอด

   “ก็ได้ แต่นายต้องเอามาคืนเรานะ”

   “คืนอยู่แล้วที่รัก”เอหอมแก้มอ้นอีกหนี่งฟอด

   “หมายเลขบัญชีล่ะ”อ้นถาม

   “สแกนคิวอาร์โคตก็ได้”เอคลายกอดอ้นและหยิบมือถือมาเปิดคิวอาร์โคตให้บอมบอมสแกนจ่าย

   เมื่อเงินเข้าสู่ในระบบเอสเอ็มเอสเด้งขึ้นมา เอจึงกอดอ้นจากข้างหน้าพร้อมหอมแก้มหลายฟอดติดๆกันจนบอมบอมต้องเบี่ยงหน้าหนี

   “พอได้แล้วจะหอมอะไรหนักหนา”อ้นหน้าแดง

   “คืนนี้จะทำมากกว่าหอมอีกคอยดู”เอจับที่ก้นของอ้น

   “บ้าไปเรียนกันเถอะ”

   “คือ มีตังค์ย่อยซักร้อยไหมไม่มีกินข้าวเลย”เอยิ้มฝืนๆ

   “ก็ได้”อ้นควักเงินในกระเป๋าจ่ายให้เอหนึ่งร้อยบาท

   หลังจากคุยธุระเรื่องเงินเสร็จทั้งสองจึงลงมาจากห้องนอน เพื่อไปเรียนหนัง ก่อนที่เอจะสตาร์ทรถออกเขาก็มีอีกเรื่องที่จะขออ้น

   “วันนี้เราเลิกไวนะ ขอยืมรถมอเตอร์ไซค์หน่อยได้ไหม เดี๋ยวตอนเย็นเรามารับนายหน้าวิ ทยาลัย”

   “จะไปไหนเหรอ”

   “ไปกับเพื่อนไปเที่ยวน่ะ”

   “จะสอบแล้วทำไมไม่กลับมาอ่านหนังสือ”

   “กลับมาอ่านตอนกลางคืนก็ทัน ให้ยืมนะ”เอทำเสียงเล็กเสียงน้อย

   “ก็ได้ แต่ต้องมารับให้ทันก่อนสี่โมงเย็นนะ”

   “ได้ครับ อ้นใจดีจังเลยถ้าได้ใครได้เป็นแฟนนี่โชคดีเป็นบ้าเลย เราไปกันเถอะเดี๋ยวไปเรียนสาย”

   เอเป็นคนขับรถให้อ้นนั่งในวันนี้เขาขับเลยหน้าวิทยาลัยตัวเองเพื่อไปส่งอ้น เมื่อถึงหน้าวิทยาลัยที่อ้นเรียนเอจึงจอดรถในทันทีส่วนอ้นก็รีบลงด้วยเช่นกัน

   “เดี๋ยวตอนเย็นมารับนะรอตรงนี้แหละ”ก่อนสตาร์ทรถออกไปเอยิ้มให้อ้นด้วยสายตาหวานฉ่ำ

   “มาจริงๆนะ”อ้นก็ยังระแวงอยู่เหมือนกันแต่ด้วยความรัก เขาจึงไม่สามรถที่จะปฏิ เสธคำขอได้

   เมื่อเอขับรถจากไปอ้นก็เดินเข้ามาในวิทยาลัย โดยมีจีจี้ยืนรออยู่หน้าประตูวิทยาลัย พออ้นไปถึงแค่นั้นจีจี้ใส่ทันทีไม่มีการยั้งอารมณ์แต่อย่างใด

   “ทำไมให้ไอ้เอขับรถไปรู้จักกันนานแค่ไหนเชียว”จีจี้จ้องมองอ้นไม่วางสายตา

   “เขาเอาไปทำธุระเดี๋ยวตอนเย็นมารับ”อ้นเดินน้ำหน้าจีจี้เข้าไปในวิทยาลัย

   “เชื่อได้เหรอ”

   “ได้สิไม่มีปัญหาอะไรหรอก”

   “โลกสวยเกินไปหน่อยมั้ง ให้เขามาอยู่ในห้องยังไม่พอยังให้รถยืมอีก ไม่รู้ว่าต่อไปจะให้อะไรอีก”จีจี้มีสีหน้าเซ็ง

   “ไม่ได้โลกสวยหรอก ไปเหอะได้เวลาเรียนแล้ว”อ้นก็ยังมีความกังวลอยู่บ้าง แต่ด้วยความรักบังตาจึงไม่เห็นข้อผิดพลาดต่างๆที่จะเกิ ดขึ้น

   หลังเลิกเรียนอ้นได้มารอเอที่หน้าวิทยาลัยทีแรกจีจี้ก็จะไปส่ง แต่อ้นปฏิเสธเพราะเขาค่อนข้างมั่นว่าเอจะมารับ จีจี้จึงกลับไปก่อนด้วยความโมโหในความไร้เดียงสาของเพื่อน  อ้นรอจนถึงห้าโมงเย็นเอก็ยังไม่มาโทรหาก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ อ้นเริ่มกังวลใจกลัวเอได้รับอันตราย เพราะขับรถค่อนข้างเร็วพอสมควร ซึ่งในเวลานี้รถประจำทางที่จะกลับบ้านก็ไม่มีแล้ว อ้นเริ่มคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี ยิ่งเสียงฟ้าร้องคะนองดังขึ้นเรื่อยๆนั่นหมายความว่าฝนกำลังจะตกในเวลาไม่ช้า ใจหนึ่งอ้นอยากโทรหาจีจี้ให้มารับแต่ก็ไม่กล้า ถ้าโทรไปจีจี้มารับแน่นอนแต่เขาไม่อยากจะฟังคำด่าจากเพื่อนสาว บอมบอมคิดอยู่นานว่าจะทำอย่างไรดี เพราะถ้าเดินไปก็ยังพอได้แค่สองโลกว่าๆแต่จะเปียกฝนแน่นอน แต่ถ้ารออยู่ที่หน้ามหาวิทยาลัยถ้าเอไม่มาก็ต้องรออยู่ที่นี่ยันแจ้งอย่างแน่นอน  บอมบอมจึงตัดสินใจเดินทางกลับบ้านด้วยเดินเท้า

   อ้นเดินกึ่งวิ่งพร้อมกับความมืดที่เริ่มปกคลุม พร้อมฝนฟ้าร้องคะนองดังขึ้นเรื่อยๆ แต่แล้วอ้นยังไปไม่ถึงไหนฝนก็ตก  อ้นจึงรีบวิ่งไปที่ศาลาข้างทางที่มีผู้คนติดฝนนั่งรออยู่หลายคน อ้นเข้าไปยืนรออยู่นานจนกว่าฝนจะหาย พอฝนเริ่มหายผู้คนต่างทยอยกลับกันจนหมด เหลือเพียงอ้นคนเดียวที่นั่งอยู่ในความมืด

   อ้นตัดสินใจเดินต่อไปเรื่อยๆ เพราะขืนรอให้นานกว่านี้จะดึกไม่มีผู้คนซึ่งจะน่ากลัวกว่านี้มาก อ้นจึงเดินไปเรื่อยๆจนเริ่มปวดขาปวดหน่องและเจ็บเท้า แต่เขาก็ต้องทนเพื่อไปให้ถึงห้องเช่า ส่วนในใจก็โกรธเออยู่เหมือนกันที่ไม่ยอมมารับเขากลับห้อง และคิดไว้แล้วว่าต่อไปจะไม่ให้ยืมรถอีกต่อไป

   กว่าอ้นจะมาถึงห้องเช้าก็สองทุ่มกว่า เมื่อมาถึงก็ไม่เห็นเออยู่ภายในห้องเขาจึงโทรหาเออีกหลายรอบแต่ก็ไม่รับโทรศัพท์ อ้นใจคอไม่ดีรีบเปิดตู้เสื้อผ้าซึ่งเสื้อผ้าของเอกยังอยู่ครบไม่ขาดหายไปไหน อ้นจึงรีบอาบน้ำเพราะร่างกายเปียกโซก

   เมื่ออ้นอาบน้ำเสร็จก็นั่งรอการกลับมาของเอ อ้นทั้งนั่งรอนอนรออยู่นานจนทนไม่ไหว เขาจึงล้มตัวลงนอนและหลับอย่างง่ายดาย มารู้สึกตัวอีกทีเพราะได้ยินเสียงเคาะปรตูห้อง อ้นแน่ใจว่าต้องเป็นเออย่างแน่อนเขาจึงรีบไปเปิดประตู และเป็นจริงอย่างที่อ้นคิดไว้ไม่ผิดเพี้ยน

   “ไปไหนมาทำไมไม่มารับเราด้วยปล่อยให้รออยู่ตั้งนาน”อ้นมองค้อน

   “เราขอโทษรถอ้นยางรั่วกว่าเราจะหาที่ปะยางได้ก็นานมาก ฝนตกอีกทำให้เรามาช้า เมื่อกี้เราไปดูที่หน้าวิทยาลัยไม่เห็นนายใจคอเราไม่ดีเลย เราวนอยู่หลายรอบก็ไม่เห็นอ้นก็เลยลองมาดูที่ห้อง  แล้วก็เจอจริงๆเราดีใจมากเลย”

   “พรุ่งนี้ไม่ต้องเอารถไปแล้วนะ วันนี้เราลำบากมากเราต้องเดินกลับเพราะรอนายจนเย็นไม่มีรถคิดแล้ว”

   “เราขอโทษอีกครั้งนะอ้น “เอโผกอดอ้นด้านหลังพร้อมพรหมจูบแก้มทั้งสองข้าง เพราะเมื่อเช้าเขาทำได้ผลคืนนี้เขาเลยลองทำอีกครั้ง

   “ไม่ต้องมากอดมาหอม”อ้นพยายามดิ้นให้หลุด

   “โกรธเราจริงๆด้วยจะให้ทำอย่างไงให้หายโกรธ”เอกอดอ้นรัดแน่นขึ้น

   “ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น”อ้นหยุดดิ้นและยืนนิ่ง

   ในส่วนของเอพยายามคิดค้นหาวิธีง้อให้อ้นคืนดีให้ได้ เพราะถ้าอ้นโกรธเอกลัวจะไม่มีที่อยู่ เอจึงคิดเรื่องเมื่อคืนที่อ้นอมของท่อนเอ็นของเขาดูเหมือนจะชอบมาก วันนี้เขาเลยจะให้อ้นทำให้อีกครั้งและข้อสำคัญเขาก็สนุกกับตรงนั้นด้วย

   “ถ้างั้นเรามามีความสุขคนกันเหมือนเมื่อคืน”เอพูดขึ้น

   “เราไม่ทำ ไม่ต้องการเราจะให้นายออกไปจาก”อ้นยังไม่พูดจบ

   เอพอคาดเดาได้ว่าอ้นจะพูดดอะไรเขาจึงคลายกอดและจับร่างของอ้นหันหน้ามาทางเขา เอรีบจับศีรษะของอ้นไว้ หลังจากนั้นประกบริมฝีปากอ้นและสอดลิ้นใส่ไปข้างในทันที อ้นพยายามดิ้นและผลักร่างของเอให้ห่างออกไป แต่ก็ไม่สำเร็จอ้นจึงปล่อยเลยตามเลย หลังจากนั้นเมื่อเห็นอ้นนิ่งลงเขาจึงถอนปากจากอ้นและช้อนร่างอ้นอุ้มขึ้นไว้ใต้วงแขน

   เออุ้มร่างของอ้นมาที่เตียงและวางลงอย่างทะนุถนอม หลังจากนั้นพรหมจูบทั่วใบหน้าและไซร้ซอกคอของอ้นอย่างเราร้อน แต่อ้นทนกลิ่นเหงื่อและเหล้าไม่ไหวเขาจึงผลักร่างขอเอให้ถอยห่าง

   “เหม็นไปอาบน้ำก่อน”

   เอหยุดไซร้ซอกคอของอ้นและอมยิ้มมองอ้นด้วยสายตาหวานฉ่ำ เพราะเขาคิดว่าอ้นคงหายโกรธแล้วเป็นแน่

   “หายโกรธเราแล้วใช่ไหม”

   “ยัง”บอมบอมหันหน้าหันตัวตะแครงให้เอ

   “หันหลังให้นี่หมายความว่าอย่างไงหน่า หรือว่าอยากให้เราทำอะไรด้านหลัง”

   อ้นไม่พูดอะไรและไม่ได้คิดเช่นนั้นก่อนหน้านี้ พอเอพูดขึ้นเขาเลยอยากลองขึ้นมาแต่ก็ไม่พูดอะไร