ว่ากันว่าอัลฟ่าและโอเมก้าต่างดึงดูดกันด้วยกลิ่นฟีโรโมน แต่ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อพวกเขาต่างดึงดูดกันด้วยโรคประหลาดที่ต่างฝ่ายต่างพึ่งพากัน แยกขาดจากกันไม่ได้
ดูเพิ่มเติมพวกเขาสองคนเดินจูงมือกันเดินดูคณะของตัวเอง ดูตึกเรียน ห้องแล็บต่าง ๆ กันอย่างเพลิดเพลินจนคีย์รู้สึกว่ามีสายตาคอยจ้องมองอยู่ด้านหลังตลอดเวลา จึงจับจังหวะพลิกกายหันเป็นหาต้นตอก่อนจะเห็นใครสักคนแวบ ๆ ผลุบเข้าไปในเงามืดของซอกตึกข้างบนชั้น 2 ของห้องแล็บที่เขากับตะวันพึ่งเดินลงมาได้ไม่กี่ก้าว เห็นท่าทีของพี่คีย์ที่หน้านิ่วคิ้วขมวดแบบนั้นคนตัวเล็กข้างกายเลยหยุดเดินพร้อมหันหลังมาถามไม่ได้“มีอะไรเหรอพี่คีย์”คีย์จ้องมองอยู่นาน จนร่างกายตื่นส่งสัญญาณระวังภัยออกมาไม่รู้ตัว โอเมก้าข้างกายสั่นเล็กน้อยคีย์กระชับกุมมือของอีกฝ่ายแน่น พร้อมปรับร่างกายให้เป็นปกติให้เร็วที่สุด ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ“เปล่า ไปกันเถอะ”—ฟู่ว—ไวชะมัดไอ้หมอนั่น นักศึกษาปีหนึ่งจริง ๆ เหรอ ทำไมบุคลิก สายตา และความระวังภัยของอีกฝ่ายแม้แต่เขาที่เป็นอาจารย์อัลฟ่าตระกูลใหญ่ยังต้องเกรง แล้วโอเมก้าหน้าหวานข้างกายเป็นอะไรกับไอ้หมอนั่นกันแน่ ทำไมถึงไม่ตื่นตกใจกับสัญญาณระวังภัยที่อีกฝ่ายปล่อยออกมา อัลฟ่านั่นคงมาจากหนึ่งในตระกูลใหญ่ไม่ธรรมดาแน่นอน หรือเพราะพันธะโชคชะตาอัลฟ่าโอเมก้า คู่รัก?ศาสตราจารย์อีโวลยกมือขึ้นมาลูบคางอย่างใช้ความ
คีย์และตะวันสองคนพี่น้องได้เข้าเรียนที่มหา’ ลัย MMR เป็นมหา’ ลัยชื่อดังแห่งหนึ่งของประเทศ โดยผ่านโควตาที่มหา’ ลัยให้กับสถานสงเคราะห์บ้านแม่นิภาทุกปี ไม่ได้จะเดินเข้าเลย มีการจัดทดสอบถึงที่ ถ้าสอบตกรอบแรกก็ได้สิทธิพิเศษทดสอบครั้งที่ 2 อีกครั้ง แต่ส่วนใหญ่ก็สอบติดกันตั้งแต่รอบแรกการสอบแข่งขันกับคนที่มีอายุถึงเกณฑ์ซึ่งถือว่าโชคดีที่ทั้งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าบ้านแม่นิภาที่อายุถึงเกณฑ์มีแค่ 2 คนคือคีย์กับตะวันคีย์เป็นรุ่นพี่ก็จริงแต่เพราะรอให้ตะวันอายุครบ 18 ปีจึงรอและเป็นติวเตอร์ให้เจ้าตัวด้วย รอที่จะออกไปใช้ชีวิตข้างนอกและในรั้วมหา’ ลัยพร้อมกัน ซึ่งเขาทั้งสองคนตื่นเต้นมาก เหมือนอย่างที่เคยบอก ชีวิตที่นี่สะดวกสบายกินอิ่มนอนหลับก็จริง แต่ไม่ต่างจากคุกสักเท่าไหร่ ไม่มีอิสระที่จะไปไหนมาไหนนอกเหนือจากรั้วกำแพงสูงใหญ่ที่สูงท่วมหัวที่เป็นกำแพงกั้นพวกเขาออกจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง แถมยังไม่อนุญาตให้ใช้เครื่องมือสื่อสารอิเล็กทรอนิกส์ทุกชนิดคีย์สูดหายใจเข้าเต็มปอด เมื่อเท้าได้ก้าวออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้คนข้าง ๆ ก็ทำเหมือนกัน—ฟืด ฟืด—“นี่นะเหรอโลกภายนอก มีกลิ่นแปลกปลอมสารพัดเลยเนอะ ต
5 ปีแล้วที่ซีห่าวมาเมืองไทยตามหาคนคนหนึ่งตามคำสั่ง ไม่มีแม้กระทั่งรูปภาพ ข้อมูลรายละเอียดประวัติส่วนตัว รู้แค่ว่าอาจจะอยู่ชานเมืองของกรุงเทพมหานคร เป็นอัลฟ่าชาย (อีนิกม่า) นี่มันยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก บอกเพียงว่าจะรู้ด้วยสัญชาตญาณ ไม่ว่าการต่อสู้ จิตสังหาร แล้วจะมีวิธีใดเล่าที่จะทำให้อัลฟ่าปลดปล่อยสัญชาตญาณเหล่านี้ออกมา นอกจากสร้างสถานการณ์คับขัน การเอาตัวรอดยามภัยมาถึงตัวคิดได้ดังนั้นซีห่าวจึงเลือกดักปล้น หรือฉกสิ่งของไม่ว่าจะโทรศัพท์ นาฬิกาหรือกระเป๋าสตางค์เฉพาะอัลฟ่าที่แข็งแกร่ง ดูพละกำลัง การต่อสู้ต่าง ๆ แต่ไม่มีใครที่เข้าข่ายนั้นเลยสักคน ไม่ได้จะปล้นจริง ๆ เพียงแค่หาเรื่องสะกิดให้ประลองกำลังกันเท่านั้น เลือกเวลาที่เหมาะสม ไม่ใช่เข้าหาโต้ง ๆ มันต้องมีลูกล่อลูกชน ค่อยหาจังหวะลงมือ ดูลาดเลาผู้ติดตามพร้อมประเมินพละกำลังของอีกฝ่ายด้วย หลีกเลี่ยงสถานการณ์เลือดตกยางออกให้มากที่สุดหมดกันลุคที่เคยสะสมมา จากสมาชิกหนึ่งในตระกูลมาเฟียใหญ่ของจีนต้องมานั่งทำอะไรแบบนี้แล้วจะต้องติดแหง็กอยู่ที่นี่อีกกี่ปี การตามหาอีนิกม่าที่ไม่มีแม้แต่รูปภาพ ชื่อแซ่ เหมือนงมเข็มในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่
อีกฟากหนึ่งของประเทศจีน เมืองต้าเหลียน มณฑลเหลียวหนิง“ได้ข่าวนายน้อยบ้างหรือยัง”“ยังเลยครับนายท่าน”“บอกอาห่าวให้เร่งมือหน่อย” จะยี่สิบปีแล้วที่ผู้เฒ่าเว่ยหยางเจี้ยนยังตามหา ‘เว่ยหยางหลง’ อย่างไม่ลดละ สายเลือดอัลฟ่าพิเศษทายาทคนสุดท้ายของตระกูลเว่ย“ครับนายท่าน”ตระกูลเว่ยเป็นหนึ่งในไม่กี่ตระกูลมาเฟียที่เหลืออยู่ในปัจจุบัน หลังจากหมดยุคเจ้าพ่อครองเมืองก็พลิกจากธุรกิจสีเทามาทำธุรกิจขาวสะอาดอย่างท่าเทียบเรือ เพราะเมืองต้าเหลียนมีทำเลที่ตั้งอยู่ปลายแหลมคาบสมุทรเหลียวตงทางตอนใต้ของมณฑลเหลียวหนิง และถูกล้อมรอบด้วยทะเล 3 ด้านโดยฝั่งตะวันออกของเมืองติดกับทะเลเหลืองและฝั่งตะวันตกติดกับทะเลโป๋ไห่ จึงเป็นศูนย์กลางการประมงและการเดินเรือเป็นเมืองท่าที่มีความสำคัญอีกแห่งหนึ่งของเอเชียตระกูลเว่ยในตอนนี้เหลือเพียงผู้เฒ่าหยางเจี้ยนที่อายุย่าง 80 ปี ใบหน้าคมคร้ามแต่ทว่าแฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม ดวงตาดำขลับยาวรีเหมือนใบมีด ผมสั้นสกินเฮดหงอกขาวไปทั้งหัว ผู้เฒ่ามักจะสวมเสื้อจีนกระดุมผ่าหน้าสีดำ ข้างหน้าของเสื้อปักด้วยดิ้นลายมังกรคู่สีทอง เพราะสีดำเปรียบเสมือนการไว้ทุกข์ไว้อาลัย ซึ่งเขาใส่มาเกือบตลอดหลายส
“ตะวัน...ถ้าอายุครบ 18 ปี ออกไปอยู่กับพี่ข้างนอกไหม ออกไปใช้ชีวิตและยืนด้วยลำแข้งตัวเอง ไปด้วยกันไหม?” คีย์พูดพลางจ้องมองเข้าไปในตาของโอเมก้าหน้าหวานตรงหน้า มันให้ความรู้สึกรักและผูกพันเหมือนพี่น้อง อยากปกป้องมากกว่าที่จะแฝงด้วยความรู้สึกพิเศษแบบอื่น เจ้าตัวยิ้มกว้างทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น “ไปสิ พี่คีย์อยู่ไหนตะวันอยู่นั่น” “ไม่เก็บไปคิดหน่อยเหรอ ไม่กลัวลำบากหรือไง” คีย์เอ่ยถามย้ำอีกครั้ง เมื่อโอเมก้าตอบรับทันทีตะวันส่ายหน้าช้า ๆ พร้อมเปลี่ยนสีหน้าและแววตาจริงจัง ยื่นมาจับมือคีย์ไว้แน่น “ตะวันไม่มีใคร มีเพียงพี่คีย์ที่คอยปกป้อง คิดไม่ออกเลยถ้าไม่มีพี่คีย์ตะวันจะอยู่ยังไง” คีย์ดึงตะวันมากอดแน่น ‘พี่จะคอยปกป้องตะวันให้ดีที่สุด’ แม้ไม่ได้เอื้อนเอ่ยออกก็ไป แต่คีย์ก็บอกกับตัวเองเสมอ ยังไงเขาต้องทำมันแน่ ๆ จนกว่าจะมั่นใจว่ามีคนดูแลตะวันได้ดีกว่า อย่างที่เคยบอกไปว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่นี่เหมือนโรงเรียนกินนอนมากกว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทั่วไปที่ขัดสนหรือต้องรอคอยของบริจาค เด็กทุกคนมีสมุดบัญชีเงินฝากเป็นของตัวเอง เงินบริจาคในแต่ละปีมากเพียงพอที่จะเฉลี่ยฝากออมเงินให้เด็ก ๆ แต่ละคน น
ไม่ว่าเพศรองไหน หากคุณมีเลือดพิเศษไหลเวียนในกาย เงิน บารมี อำนาจต่อกรกับองค์กรดำมืดไม่เพียงพอ คุณก็จะตกเป็นเหยื่อ เป็นผู้ถูกล่า สังเวยชีวิตแก่ชนชั้นอีลีทที่มีความผิดปกติของยีนในร่างกาย เงินตราและความเห็นแก่ตัวในการเอาชีวิตรอดในสังคมเฮงซวยและแก่งแย่งกันหายใจเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อนั่นก็คือ… การขายคนรู้จัก คนรัก ไม่เว้นแม้กระทั่งคนในครอบครัวให้กับพวกองค์กรลับใต้ดินต่าง ๆ เลือดทุกหยดในกายจะถูกดูดจนไม่เหลือสักหยด มิหนำซ้ำซากศพทั้งหลายจะถูกแผดเผาจนไม่เหลือแม้แต่เถ้าถ่าน แม้แต่เพศรองพิเศษอย่างอินิกม่าก็ถูกล่าไม่ต่างจากสุนัขตัวหนึ่ง หากอยากเอาชีวิตรอดจากโลกอันโสมมที่มือใครยาวต่างสาวได้สาวเอาก็ต้องหัดสวมหน้ากาก ตีสองหน้า ไม่มีความจริงใจใด ๆ แม้กระทั่งคนในครอบครัว หากอยากมีชีวิตรอดหายใจต่อไป เลือดพิเศษที่ไหลเวียนในกายเหมือนความลับแห่งจักรวาลที่ต้องปกปิดตัวตนและตกตายไปตามเจ้าของร่าง บางทีความตายอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับยุคนี้ก็ได้ เจ้าของร่างเลือดพิเศษ ดวงตาลึกโบ๋ ผิวหนังผอมแห้งติดกระดูก ตามร่างกายมีเข็มที่คอยดูดเลือดไม่รู้กี่จุด นอกจากจะดูดเลือดออกไปแล้ว ยังได้รับสารอาหารที่ดีที่สุดเพื่
ความคิดเห็น