Mag-log inShare
จริงจัง... หรือแค่ต้องการรับผิดชอบ NC 18+
Huling Na-update:
2025-06-03 20:53:30
Pinakabagong kabanata
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง คาวมรู้สึกที่พรั่งหรู
ข้าวหอมสะอึก ริมฝีปากเริ่มสั่นไหวเขารักเธอ… จริงๆหรือ?คนที่เธอเคยผลักออกไปเพราะกลัวจะเจ็บ คนที่เธอเคยพยายามลืมด้วยการทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรแต่พอถึงเวลาที่เธอตกลงไปในหลุมลึกที่สุด…คนที่เธอคิดถึงไม่ใช่ใครอื่นเลย นอกจากเขา...พี่ธีร์“ถึงข้าวจะเกลียดพี่…” เขาพูดต่ออย่างยากลำบาก แววตาแดงจัดราวกับจะร้องไห้“ต่อให้พี่ไม่มีโอกาสได้รักอีก… พี่ก็แค่อยากให้ข้าวรู้ ว่าความรู้สึกนี้… มันไม่เคยเปลี่ยนเลยสักวัน”น้ำตาไหลออกจากดวงตาของข้าวหอมช้าๆเมื่อได้ยินคำสารภาพจากเขาชัดๆหัวใจของเธอเหมือนจะหลุดจากอกเธอรู้… ตั้งแต่ตอนที่เขาถีบประตูเข้ามาในวินาทีสุดท้ายตั้งแต่ตอนที่เธอหมดหนทาง แล้วในหัวกลับมีแค่ชื่อของเขาเธอรู้แล้ว ว่าเธอไม่เคยตัดใจจากเขาได้เลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวข้าวหอมเม้มปากแน่น เสียงสะอื้นยังคงเล็ดลอดออกมาไม่ขาดน้ำตาไหลอาบแก้มนวล ใบหน้าสั่นไหวก่อนจะหันไปมองเขาทั้งที่หัวใจบีบรัดแน่นแทบขาดใจเธอส่ายหน้าเบาๆทั้งที่เสียงยังสั่น เธอก็ยังกลั้นใจถามออกไปอีกครั้งแม้จะกลัวคำตอบแค่ไหน… ก็ยังอยากรู้ความจริงให้จบเสียที“แล้วที่พี่ไปบอกพี่มีนาว่า… พี่เห็นข้าวเป็นแค่น้องสาวล่ะ…”เธอพยายามกลั้นน้
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง สิ่งที่อยากฟังที่สุด… แต่ก็กลัวที่สุดเช่นกัน
เมื่ออาการของข้าวหอมคงที่ แพทย์แจ้งว่าจำเป็นต้องเฝ้าดูผลข้างเคียงจากยาอีกอย่างน้อยหนึ่งคืน พ่อแม่ของเธอเตรียมจะอยู่เฝ้า แต่เสียงของธีร์ก็ดังขึ้นก่อน สีหน้าหนักแน่นแต่แฝงด้วยความอ่อนล้า“ลุงครับ ป้าครับ… ผมอยากอยู่ดูน้องข้าวหอมคืนนี้เองครับ ผมไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง ผมจะดูแล้น้องให้ดีที่สุด ให้ผมอยู่เถอะนะครับ”พ่อของข้าวหอมหันมามองเขาอยู่นาน ก่อนจะพยักหน้าอย่างช้าๆ “งั้นลุงกับป้าจะกลับไปเอาของจำเป็น พรุ่งนี้เช้าเราจะมาเปลี่ยนเฝ้า” ว่าจบก็หันไปมองลูกสาวที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงด้วยแววตาเป็นห่วง“ดูแลข้าวให้ลุงด้วยนะธีร์”ธีร์พยักหน้ารับอย่างหนักแน่น ดวงตาทั้งคู่สื่อความหมายแทนคำสัญญา“ผมสัญญาครับ”เมื่อทุกคนกลับไป เหลือเพียงธีร์ที่นั่งอยู่ข้างเตียงเงียบๆ เขาจับมือของเธอไว้แน่นไม่ปล่อย จ้องมองใบหน้าซีดเซียวของเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก ความเจ็บปวด และคำสัญญาเงียบงันในใจว่า...จะไม่มีใครแตะต้องเธอได้อีก ไม่ว่าใครก็ตาม และไม่ว่าเขาจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม เขาจะปกป้องเธอไว้ด้วยชีวิตเมื่อพ่อแม่ของทั้งเขาและข้าวหอมกลับไปแล้ว ความเงียบก็เข้าปกคลุมห้องผู้ป่วยที่มีเพียงแสงไฟอ่อนสลัวจากหัวเตียง ธ
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง ไม่มีวันยอมให้มันเกิดขึ้นอีก
ภาพของเขาผุดขึ้นมาในหัวชัดเจนยิ่งกว่าภาพตรงหน้าทั้งรอยยิ้มของ เสียงดุเสียงเย้าแหย่ที่คุ้นเคย มือใหญ่ที่เคยปกป้องเธอจากทุกอย่างคนที่เธอเพิ่งผลักออกจากชีวิตคนที่เธอพยายามตัดใจ ตัดขาดแต่พอถึงนาทีที่เธอกำลังจมดิ่งอยู่ในนรกขุมนี้…เธอกลับคิดถึงเขาเพียงคนเดียวช่วยข้าวด้วยนะพี่ธีร์… ได้โปรด…หัวใจของเธอเหมือนจะขาด…และเสียงที่ไม่มีใครได้ยินนั้น กำลังส่งผ่านไปถึงเขาคนเดียวเท่านั้น ที่เธอยังกล้าเชื่อว่าพร้อมจะช่วยเธอเสมอ แม้ว่าเธอจะผลักเขาไปไกลแค่ไหนก็ตาม…แล้วในจังหวะที่ไนท์โน้มตัวเข้าไปใกล้เธอจนลมหายใจร้อนเป่ารดอยู่เหนือริมฝีปากปลายจมูกของเขากำลังจะเฉียดลงบนผิวเนื้อของเธอ…ปัง!!!!เสียงถีบประตูดังสนั่นจนผนังสะเทือน เฟอร์นิเจอร์ในห้องกระเพื่อมตามแรงกระแทก ทุกอย่างหยุดนิ่งราวกับเวลาถูกสั่งให้หยุดค้างไว้ข้าวหอมสะดุ้งสุดตัว เผลอหวีดร้องออกมาทั้งน้ำตาร่างสูงในชุดช็อปสีแดงเข้มทะลุเข้ามาจากบานประตูพังๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ สายตาแดงกร้าว และแววตาของคนที่พร้อมจะฆ่าทุกคนในห้องถ้ามีใครเข้าใกล้เธออีกแม้แต่นิ้วเดียวธีร์มองเห็นร่างของข้าวหอม เห็นเธอนอนชิดพนักโซฟาด้วยสภาพเสื้อผ้าหลุดรุ่ย น้ำตาอ
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง สถานการณ์ไม่สู้ดี
ข้าวหอมขยับถอยหลังอย่างไร้จุดหมาย จนแผ่นหลังกระแทกขอบโซฟาอย่างจังเธอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ฝืนพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา“อย่าทำอะไรข้าวเลยค่ะ... ข้าวขอร้อง...”เธอพูดไปในขณะที่เสียงตัวเองสั่นเครือ เธอรู้ดีว่าตอนนี้ไม่มีใครช่วยเหลือเธอได้ในตอนนี้ เธอต้องยื้อให้นานที่สุดจนกว่าพี่ธีร์จะมา เธอเชื่อว่าเขาจะต้องมาแน่ๆไนท์หัวเราะในลำคออีกครั้ง หน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้จนเธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์ชัดเจน เสียดแทงเข้ามาในจมูกจนรู้สึกคลื่นไส้“กลัวเหรอ?” เขาย้ำคำเหมือนกำลังล้อเลียนข้าวหอมเบี่ยงหน้าหนี แต่เขายังโน้มตัวเข้ามาใกล้ขึ้นอีก ราวกับจงใจบีบให้เธอไม่มีทางหลบ“ไม่ใช่ว่าข้าวอยากได้พี่เหรอ ถึงได้ตามพี่มา หืม?”น้ำเสียงของเขามีความเย้ยหยันอย่างชัดเจนจนข้าวหอมรู้สึกสะอิดสะเอียนข้าวหอมกำมือแน่นจนเล็บจิกลงบนฝ่ามือ ความกลัวพุ่งสูงขึ้นจนแทบหายใจไม่ออก เธอไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อจากนี้บรรยากาศในห้องเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เสียงเพลงหยุดลงโดยไม่มีใครสังเกต รุ่นพี่บางคนทยอยเดินออกไปเหมือนหมดหน้าที่ แต่คนที่ยังอยู่กลับยิ่งน่ากลัวกว่ากลุ่มผู้ชายห้าหกคนยืนล้อมรอบ แต่ละคนมีเบียร์ในมือ บ้างก็หัวเราะ บ้างก็ส่
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง ตกอยู่ในอันตราย
ไม่กี่วันต่อมา… หลังหมดคาบเรียนข้าวหอมกำลังจะเก็บของกลับบ้าน แต่ก็โดนไนท์ชวนไปเธอและเพื่อนของเธออีกสองคนไปเที่ยวเล่น เขาบอกแค่ว่าเป็นแค่การนั่งร้องคาราโอเกะกันผ่อนคลายหลังสอบ ไม่ได้มีอะไรมากมาย“ช่วงนี้ข้าวดูเศร้าๆนะ ไปผ่อนคลายหน่อยเถอะ”เสียงของไนท์ยังคงนุ่มนวลเหมือนเดิม ข้าวหอมลังเลอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหันหน้าไปมองเพื่อนอีกทั้งสองคนเชิงถาม และเพื่อนของเธอก็ยินดีที่จะไปอยู่แล้ว เพราะใครๆก็อยากสนิทกับรุ่นพี่สุดหล่อ“ไปสิๆ” เพื่อนสาวทั้งสองคนต่างตอบพร้อมกันหลังจากตกลงกันได้ ทั้งสามคนก็นั่งรถมากับไนท์ ห้องคาราโอเกะขนาดใหญ่เบื้องหน้า เต็มไปด้วยแสงไฟสีม่วงสลัวๆ ที่กระทบกับโต๊ะกระจกใสจนเกิดเงาแวววับเสียงเพลงดังอื้ออึงคล้ายกลบเสียงเต้นของหัวใจที่เริ่มแรงขึ้นของเธอทันทีที่เปิดประตูเข้าไปข้าวหอมถึงกับผงะภายในห้องไม่ใช่บรรยากาศแบบที่เธอคิดไว้รุ่นพี่ชายหญิงนับสิบคนกำลังหัวเราะเสียงดัง บางคนกอดกัน บางคนเต้นกันแบบไม่สนใจใครแอลกอฮอล์นานาชนิดวางเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะ พร้อมแก้วที่ถูกยกขึ้นชนกันแล้วชนกันอีก“เอาไงดีวะข้าว บรรยากาศแปลกๆอ่ะ” เพื่อนคนหนึ่งกระซิบถามข้าวหอมก็พยักหน้าเห็นด้วย “เรากลับ
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง อยากลืม แต่หัวใจมันไม่ยอมให้ลืมเลย
คืนนั้น... ความเงียบของบ้านไม่ได้ช่วยให้หัวใจธีร์สงบลงเลยแม้แต่น้อย เขาเดินวนไปวนมาในห้องนอน โทรศัพท์ในมือแทบจะร้อนผ่าวเพราะเขากดเปิดหน้าจอดูชื่อของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ไม่กล้ากดโทรออก จนกระทั่งความกังวลกัดกินเขาเกินจะทนไหว เขาตัดสินใจกดโทรหาข้าวหอมในที่สุดแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสายเขาลองอีกครั้ง... สองครั้ง... จนเกือบสิบสายหัวใจเขาบีบรัดทุกครั้งที่เจอเพียงเสียงฝากข้อความอัตโนมัติสุดท้าย เขาได้แต่ส่งข้อความไปหาเธอข้อความที่เรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความอ้อนวอน‘พี่ขอแค่ได้คุยด้วยสักหน่อยนะหอม พี่เป็นห่วงจริงๆ’เขาเฝ้ามองหน้าจอเหมือนคนใจร้อนที่รอคำพิพากษาและในที่สุด...เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพร้อมชื่อของเธอปรากฏบนหน้าจอ ธีร์รีบกดรับแทบจะในทันที แต่สิ่งที่ได้ยินกลับไม่ใช่เสียงอ่อนโยนที่เขาคิดถึง เป็นเสียงของเธอที่เย็นชา และตัดขาดจากเขาโดยสิ้นเชิง“พี่ธีร์มีอะไรคะ ถ้าไม่มีอะไรก็ขอร้องว่าอย่าติดต่อมาแบบนี้อีก... เดี๋ยวแฟนของข้าวจะไม่พอใจ”คำนั้น...‘แฟนของข้าว’เหมือนคมมีดเย็นเฉียบแทงลึกเข้ากลางอกเข้าอย่างจังธีร์ถึงกับเงียบงัน ปลายสายกลายเป็นเสียงลมหายใจเบาๆ ของข้าวหอม ขณะที่สมองเข
Maaari mong magustuhan
กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา
SOEUR953 viewsกับดักรักหมอเถื่อน
moonlight -mini531 viewsเฮียฉีคนนี้ยังรัก
Choijihoo_writer 620 viewsไทเลอร์ลวงรัก
วารินทร์ทิพย์816 viewsในปกครองของนายหัว
Naya Solene170 viewsโปรเจกต์ H เกมรักระดับโปร
เซเรีย379 viewsความลับของความรัก THE SECRET OF LOVE
ohpal207 viewsมัดใจยัยร้อยเล่ห์
Chalam whale170 views
