"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัว" หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางยังคงนิ่งเฉย ลุกขึ้นจากโซฟาทำท่าจะเดินออกไป แต่... "เดี๋ยว..." เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเรียกคนตัวเล็กขึ้นทำให้พราวดาวชะงักเท้า แต่แล้วก็ต้องนิ่งไปกับประโยคต่อมาที่ได้ยิน "...เธอยังไม่ได้จ่ายดอกเบี้ยครั้งสุดท้าย"
View MoreBAD INTEREST เพื่อน (ขัดดอก)
เพราะหมดหนทาง เธอจึงยอมทิ้งศักดิ์ศรีทุกอย่าง กระทั่งเอาตัวเข้าแลกขัดดอกกับเพื่อน... (เคย)สนิท
แพทริค
ลูกชายคนรองของนักธุรกิจใหญ่ผู้มีอำนาจระดับประเทศ ทว่าเขากลับไม่ต้องการมัน
นิสัยส่วนตัว : รักอิสระ ไม่ชอบอยู่ในกรอบ
"เธอเป็นคนยื่นข้อเสนอเอง"
พราวดาว
หญิงสาวผู้ต้องทำงานส่งตัวเองเรียนและรับผิดชอบอะไรอีกมากมาย ฮอตพอตัว เป็นคนค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง
นิสัยส่วนตัว : แข็งนอก อ่อนใน
"ใช่ ฉันเป็นคนเสนอมันเอง"
"อย่าบอกใคร...อย่าให้ณิชารู้"
"อืม"
...
"เดี๋ยว..."
"...เธอยังไม่ได้จ่ายดอกเบี้ยครั้งสุดท้าย"
_____________________________________________________________________
1 ความรู้สึกฉายเข้ามา
ตึก
ตึก...
เสียงสองเท้าเล็กของร่างบางหุ่นดีที่อยู่ในชุดเสื้อครอปโชว์หน้าท้องแบนราบ เจ้าของใบหน้าเรียวสวยออกแนวไปทางเซ็กซี่เดินตรงเข้าไปนั่งลงยังบริเวณที่มีเพื่อนชายทั้งห้านั่งอยู่ ซึ่งทันทีที่พราวดาวเดินเข้าไปถึงบริเวณโต๊ะวีไอพี เสียงเซฟที่นั่งอยู่ก็เอ่ยทักทายเพื่อนตัวเล็กขึ้น
"มาแล้วเหรอวะ"
"อืม" พราวดาวพยักหน้าตอบ ก่อนที่สายตาของเธอจะเหลือบไปมองยังร่างสูงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับตัวเอง โดยคนที่ถูกจ้องมองก็เลื่อนสายตาคมมองยังอดีตเพื่อนคนสนิทกลับด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พราวดาวที่เห็นแบบนั้นก็ชะงักเบือนสายตาหนีไปอีกทางพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่ฉายเข้ามาในความรู้สึกของหญิงสาว...
- ย้อนไปเมื่อสี่ปีก่อน -
@โรงเรียนเอกชนชื่อดัง
เสียงเพลงในวันจัดกิจกรรมประกวดดาวเดือนของโรงเรียนดังขึ้น ซึ่งจะเป็นการจัดหานักเรียนหน้าตาดีเพื่อรับรางวัลแบบนี้ทุกปี โดยเรียงไปจากมัธยมต้นจนไปถึงมัธยมปีสุดท้าย ผู้ที่ได้รับผลโหวตมากที่สุดจากคณะกรรมการและทางผลโหวตจากนักเรียนด้วยกันจะต้องดำรงการเป็นดาวเดือนของโรงเรียนเพื่อสร้างชื่อเสียงเป็นหน้าเป็นตาให้แก่โรงเรียน
'M22 นางสาวมนวดี ตรีสุวรรณ จากชั้นม.6/5...' อาจารย์ผู้เป็นคนรับหน้าที่พิธีกรของงานพูดขึ้นพร้อมกับผายมือไปยังร่างเล็กของหญิงสาวเจ้าของชื่อที่เดินออกมาด้วยท่าทีเขินอายชวนมอง
'ต่อไปไอ้พราวแล้วปะวะ' เสียงเซฟพูดขึ้น
'อือ' กันต์ขานตอบ โดยทันทีที่กันต์พูดจบ
'คนต่อไปนะครับ M23 นางสาวพราวดาว กุลกะรัต จากชั้นม.6/6' สิ้นเสียงอาจารย์หนุ่มเอ่ย สองเท้าบางของพราวดาวก็เดินขึ้นอยู่บนเวทีด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไม่ยิ้มและพยายามแสดงท่าทีให้เห็นได้ชัดว่าเธอ'ถูกบังคับ'ให้ลงประกวด
'ฮ่า ๆ ดูแม่งทำหน้าดิ' เซฟหัวเราะเอ่ยออกมา เพื่อนอีกสี่คนที่ยืนอยู่ด้วยก็หัวเราะออกมาอย่างเห็นด้วย ก่อนที่เสียงทุ้มของแพทริคที่ยืนอยู่จะแสยะยิ้มเอ่ยออกมา
'ถ้าได้เป็นดาวจริง มึงว่า...จะเป็นยังไง'
'จะแกล้งอะไรมัน' กันต์หันมองหน้าถามเพื่อน
'...' แพทริคก็ยิ้มร้ายไม่ตอบเอาแต่จ้องมองไปยังร่างบางหุ่นดีที่ยืนทำหน้าซังกะตายอยู่บนเวทีแววตาเต็มไปด้วยความร้ายกาจ
ด้านพราวดาว
'เมื่อไรจะเสร็จสักทีเนี่ย' ริมฝีปากบางสวยที่ถูกแต่งเติมด้วยลิปสติกสีแดงสดเอ่ยพร้อมกับทำหน้าเบื่อหน่ายออกมากับการที่เธอถูกบรรดาเพื่อนผู้ชายทั้งห้าแกล้งยกมือโหวตให้เธอมาเป็นตัวแทนห้องเพื่อประกวดดาวเดือนในวันนี้ โดยที่หญิงสาวไม่สามารถที่จะปฏิเสธหรือทำอะไรได้ พราวดาวจึงได้แต่เก็บความแค้นไว้รอเวลาเอาคืนเพื่อนตัวสูงทั้งห้า
'ไอ้กันต์ ไอ้มอส ไอ้ภูมิ ไอ้เซฟ...แพทริค! โดนดีแน่ ไอ้พวกชั่ว' เจ้าของใบหน้าเรียวสวยเอ่ยอย่างคาดโทษเพื่อนทั้งห้าไว้ก่อนที่เสียงอาจารย์พิธีกรจะดังขึ้นทำให้พราวดาวพยายามยืนสงบสติอารมณ์ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกมา
'ตอนนี้ก็มาถึงช่วงรับคะแนนจากเพื่อน ๆ ร่วมโรงเรียนแล้วนะครับ หากชื่นชอบคนไหน อยากให้คนไหนไปเป็นดาวเดือนตัวแทนโรงเรียนสามารถมอบดอกกุหลาบให้ได้เลยนะครับ หนึ่งดอกเท่ากับหนึ่งคะแนน...' ทันทีที่อาจารย์หนุ่มพูดจบ สาวสวยหนุ่มหล่อที่ถูกส่งเข้าประกวดก็ต่างเดินหน้าไปยังบริเวณหน้าเวทีเพื่อรับดอกไม้จากบรรดาเพื่อน ๆ พราวดาวเอาแต่ยืนทำหน้างอไม่อยากรับดอกไม้จากใคร
'พี่พราวครับ เดินมาหน่อยสิ' เสียงรุ่นน้องชายคนหนึ่งเอ่ยบอกร่างบางที่ยืนอยู่
'เอาไปให้คนอื่นเลย' พราวดาวบอกพร้อมกับยกมือตอบปฏิเสธ
'...' รุ่นน้องคนนั้นก็ชะงักด้วยความงุนงงอยู่ไม่น้อยแต่ก็ไม่เซ้าซี้อะไรรุ่นพี่สาวต่อ
'เฮ้อ' เรียวปากเล็กถอนหายใจออกมาก่อนจะยืนมองนั่นมองนี่ไปไม่ยอมรับดอกไม้จากใครสักคน จนกระทั่ง...
'ใกล้หมดเวลาแล้วนะครับนักเรียน อีกสามนาทีสุดท้าย' รอยยิ้มพอใจฉายขึ้นมาบนใบหน้าสวยดูดีทันทีที่อาจารย์หนุ่มพูดจบ
การประกวดแสนน่าเบื่อนี้กำลังจะจบลงแล้ว
ตึก
ตึก
'M23ครับ มารับดอกไม้หน่อยครับ' เสียงคุ้นเคยของชายคนหนึ่งดังขึ้นทำให้ดวงตากลมเฉี่ยวหันไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้างออกเมื่อเห็นว่าเพื่อน ๆ ของเธอกำลังถือดอกกุหลาบอยู่
'หยุดเลยนะ! เอาไปให้คนอื่น' พราวดาวเค้นเสียงบอก
'ถ้าไม่เดินมารับ พวกผมจะฟ้องอาจารย์นะค้าบ~' มอสยักคิ้วบอก
'ไอ้...!'
'เดินมาเดี๋ยวนี้ครับ...ว่าที่ดาวโรงเรียน' เซฟหัวเราะเยาะเอ่ย
'ไอ้พวกเลว!' ริมฝีปากบางกดเสียงด่าทอแต่ก็ต้องยอมเดินตรงไปรับดอกกุหลาบจากเพื่อนทั้งสี่
'สารเลวกันจริง ๆ ไอ้พวกนี้!' เรียวปากเล็กที่ถูกเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงยังคงพ่นคำด่าสบถออกมาไม่หยุด
'มึงว่าพวกกูเลวแล้ว...มีคนที่เลวกว่าพวกกูอีก' มอสเอ่ยพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา ก่อนที่จะส่งสัญญาณทางสายตาบอกร่างบางที่ยืนอยู่บนเวทีให้หันไปมองตามเขา ซึ่งพราวดาวที่เห็นแบบนั้นก็มองตามไปแล้วก็ต้องชะงักเบิกตากว้างออกมา
'แพทริค...' เจ้าของใบหน้าเรียวสวยเอ่ยหลังจากที่เห็นร่างสูงของหนึ่งในเพื่อนของเธอถือดอกกุหลาบมากมายเดินตรงเข้ามา
'...เอากับพวกมันด้วยเหรอเนี่ย!'
'หึ เอาห่าอะไร ก็ไอ้เวรแพทนี่แหละ เป็นคนคิดแผนการนี้' สิ้นเสียงมอสเอ่ยบอก พราวดาวก็ชะงักมองหน้าเพื่อนตัวสูงที่กำลังเดินถือดอกกุหลาบเข้ามายังเธอด้วยแววตาคาดโทษเอาเรื่อง
'ยินดีด้วยนะ ว่าที่ดาวโรงเรียน'
'ไอ้แพทริค!! ฉันจะฆ่านาย!!'
หกปีต่อมา..."จะกลับกี่โมง" เสียงแพทริคมองหน้าถามภรรยาตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า"ยังไม่รู้เลยอะ ทำไม""เดี๋ยวลูกถามหา""อย่าเวอร์ อยากมีนักไม่ใช่เหรอ เลี้ยงเองสิ" เจ้าของใบหน้าเรียวสวยตอบกลับคนรักไปด้วยความประชดประชันหมั่นไส้ไม่จริงจัง"..." แพทริคก็นิ่ง"ไปละ ดูลูกให้ดีด้วย แล้วก็อย่าตามใจลูกให้มาก" พูดจบ พราวดาวก็เดินตรงไปยังรถสปอร์ตราคาแพงที่คนรักเพิ่งซื้อให้ใหม่ได้ไม่กี่เดือน ขับออกไปจากบ้านหลังใหญ่ด้วยความรวดเร็ว โดยมีสายตาของแพทริคที่มองตามรถหรูไปนิ่ง ซึ่งวันนี้พราวดาวได้มีนัดออกไปเจอกับวาเลนเพื่อนสนิทของเธอ"ป๊า! พิมพราวปีนต้นไม้อีกแล้ว" เสียงพีร์พูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปยังต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีร่างน้อยของเด็กสาววัยสี่ขวบกว่ากำลังปีนเล่นอยู่ แพทริคที่ได้ยินก็รีบเดินเข้าไปดูด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะเห็นร่างน้อยของลูกสาวคนเล็กของตัวเองกำลังปีนเล่นอยู่บนต้นไม้ด้วยความซุกซนโดยมีพีร์คนเป็นพี่ชายยืนมองหน้าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง"พิมพราว! ให้ตายเถอะ" ชายหนุ่มที่ตอนนี้อายุแตะเลขสามพึมพำด้วยสีหน้าปลงไปกับความดื้อซนของคนเป็นลูก เขากับพราวดาวมีลูกทั้งหมดสองคน ซึ่งก็คือพีร์อายุห้าขวบกว่า และพิมพราวที่อา
หนึ่งปีต่อมา...@ปารีส"จะไปไหน" เสียงแพทริคเอ่ยถามคนรักขึ้นหลังจากที่คนตัวเล็กทำท่าจะลุกขึ้นจากเตียงนอนเมื่อเห็นว่าเขาเดินเข้ามา โดยตอนนี้ทั้งสองได้มาพักผ่อนท่องเที่ยวยังต่างประเทศตามความต้องการของพราวดาว"ฮ ฮะ...กะ ก็จะไปอาบน้ำไง""ยังไม่ต้องอาบ""ทำไมล่ะ""ก็ยังไม่ได้เอากันเลย จะรีบอาบไปทำไม เดี๋ยวก็ต้องเลอะ" คำพูดตรง ๆ ของคนเป็นสามีเอ่ย ทำเอาร่างเล็กที่นั่งอยู่ชะงักไป ตอนนี้ทั้งสองได้แต่งงานจดทะเบียนกันแล้วเป็นที่เรียบร้อยหลังจากที่เรียนจบปริญญาโทได้ไม่กี่เดือน"..." พราวดาวนั่งนิ่งเผลอแสดงสีหน้าบางอย่างออกมา"สีหน้าแบบนั้น คืออะไร" แพทริคก้มลงถาม คนตัวเล็กที่ได้ยินจึงได้โอกาสรีบเอื้อมมือไปคว้าแขนหนาของอีกคนเข้ามาออดอ้อน"ที่รัก~""..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็นิ่งเหลือบสายตาลงมองไปยังคนรัก"เรายังไม่ต้องทำกันได้ไหมอะ เขาขออีกปะ..." ยังไม่ทันที่เรียวปากเล็กจะพูดจบ"จำคำพูดฉันได้ไหมที่บอกเธอไว้""ฮะ""ถ้าถัดอีกปี จะโดนอะไร""อ อึก..." ร่างบางเม้มปากแน่นกลืนน้ำลายลงคอไปทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน"...ตะ แต่...""ปีนี้เราเที่ยวกันเยอะมาก ฉันใช้วันหยุดที่มีในการพาเธอท่องเที่ยวไปเกือบทุกโซนแล้วพร
สองปีผ่านไป...(มีรูป)"รูปน่ารักจัง..." เสียงพราวดาวยิ้มเอ่ยขณะที่กำลังนั่งดูรูปวาดในมือที่ได้มาเป็นของขวัญวันเรียนจบปริญญาโทจากวาเลนเพื่อนสนิทของเธอ โดยวันนี้เป็นวันรับปริญญาโทของเธอกับแพทริค หลังจากที่ทั้งสองหมั้นหมายกัน พราวดาวก็ตัดสินใจชวนคนรักเรียนต่อเพื่อที่จะนำความรู้ที่ได้มาในการทำหน้าที่การงานให้ดียิ่งขึ้น แถมใบปริญญายังสามารถทำให้แพทริคดูดีมีความภูมิฐาน ซึ่งคนตัวสูงก็ไม่ได้ขัดอะไรคนตัวเล็ก ทั้งสองต่างทำงานและช่วยกันค้นคว้าความรู้จนในที่สุดก็ได้บรรลุเป้าหมายไปอีกขั้น"...เรียนจบเพราะนายเลยนะเนี่ย" พราวดาวยิ้มบอก อย่างที่หลายคนรู้ ในเรื่องการเรียนนั้น พราวดาวไม่ได้เก่งสักเท่าไร โชคดีที่มีแพทริคคอยช่วยคอยดูและอธิบายให้ ทำให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี"หึ" เจ้าของใบหน้าหล่อที่ถูกคนรักชมเชยก็หัวเราะยิ้มออกมา ซึ่งสองปีหลังมานี้ แพทริคค่อนข้างที่จะสุขุมขึ้นเนื่องจากงานที่เขารับผิดชอบอยู่ทำให้ภาพลักษณ์ของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนไป ทว่าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปซะหมด ในเวลาที่อยู่กับพราวดาวสองต่อสอง เขาก็ยังคงเป็นแพทริคคนเดิม เพียงแค่ว่าไม่ได้ดูขี้เล่นเท่าเมื่อก่อน พราวดาวเองก็เข้าใจแถมยังรู้สึกชอบ
สองเดือนต่อมา...@งานหมั้นงานหมั้นของหนุ่มสาวถูกจัดขึ้นเล็ก ๆ เรียบง่ายภายในบ้านหลังใหญ่ของเจ้าสัวทรงอิทธิพล โดยมีบรรดาแขกคนสนิทของทั้งสองเท่านั้นที่เข้ามาร่วมงาน"สวยจัง" เสียงทุ้มของแพทริคหันไปเอ่ยชมคนรักสายตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหลงใหลไม่ปกปิด"เก็บอาการหน่อย" พราวดาวยิ้มกระซิบบอกคนตรงหน้า"ทำไมต้องเก็บด้วย ก็เมียฉันสวย""โอ๊ย! รำคาญ" แม้ปากจะบอกไปแบบนั้น ทว่าแก้มใสก็แดงระเรื่อขึ้นมาในทันที ก็คู่หมั้นหนุ่มเล่นเอ่ยชมกันต่อหน้าขนาดนั้น ร่างบางจะไม่รู้สึกเขินอายได้ยังไง"เฮ้ย ไอ้เจ้าบ่าวหนุ่มครับ เก็บทรงหน่อย" เสียงมอสที่ยืนอยู่เอ่ยแซวคนเป็นเพื่อน"..." แพทริคก็ไม่สนใจยังคงจ้องมองไปยังคนรักไม่หยุด กระทั่งสองคนต้องเข้าพิธีการไหว้ผู้ใหญ่ โดยมีสุรชัย นภา แล้วก็อภิชัยต่างนั่งกันอยู่ตรงหน้า คู่หมั้นบ่าวสาวก็ค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปไหว้ยังอภิชัยที่นั่งอยู่ก่อน"ขอให้ทั้งสองมีความสุขมาก ๆ กับคู่ชีวิตที่เลือก ไม่ว่าจะมีอุปสรรคอะไร ก็ให้ผ่านพ้นมันไปได้ด้วยดี...""...ฝากดูแลพราวด้วยนะแพทริค แม้ภายนอกจะดูเข้มแข็งมาก แต่พราวดาวก็ไม่ได้เข้มแข็งมากขนาดนั้น""..." พราวดาวก็ก้มหน้าน้ำตาคลออีกครั้ง ก่อนจะถ
@บ้านแพทริคตึกตึกเสียงแพทริคกับพราวดาวเดินตรงเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ด้วยสีหน้าท่าทีปกติ โดยมีแม่บ้านวัยกลางคนคอยยืนให้การต้อนรับลูกชายคนรองของเจ้าของบ้านเป็นอย่างดี"พ่ออยู่ไหน" เรียวปากหนาถาม"โต๊ะอาหารค่ะ" หลังจากที่แม่บ้านตอบกลับ ร่างสูงก็เดินตรงไปยังห้องอาหารทันที ก่อนจะเห็นว่าทุกคนต่างนั่งกันอยู่ครบ"อ้าว แพทริค" นภายิ้มทักทายยังชายหนุ่มที่เข้ามาใหม่พร้อมกับทำท่าจะเชิญชวนร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน ทว่า..."ผมมีเรื่องจะมาบอก" เสียงทุ้มพูดขึ้น ทำเอาทุกคนที่นั่งอยู่หันมองยังเจ้าของเสียง"มีอะไร" สุรชัยถาม"ผมจะแต่งงานกับพราวดาว" คนตัวสูงบอกออกไปด้วยความไม่สนใจอะไร เขาต้องการมาเพื่อที่จะให้ทุกคนรับรู้เท่านั้น"ว่าไงนะ" เจ้าสัวใหญ่มองหน้าถามคนเป็นลูกเสียงเข้ม"ผมจะแต่งงาน...""ใครอนุญาตแก""ผมนี่แหละ อนุญาตตัวเอง""ไอ้แพทริค!""ผมจะแต่ง" ปากหนายังคงย้ำบอกพ่อตัวเองออกไปท่าทางไม่แคร์อะไรแม้แต่น้อย แถมแววตายังเต็มไปด้วยความดื้อรั้นตามประสา โดยท่าทีพวกนั้นทำเอาสุรชัยโมโหทำท่าจะลุกขึ้นมาจัดการคนเป็นลูก ทว่าก็ต้องถูกนภาเอื้อมมือไปแตะข้อมือสามีตัวเองไว้"คุณคะ อย่า...""..." สุรชัยก็นั่งหอบหายใ
สามวันต่อมา..."พ่อ..." พราวดาวเดินเข้าไปหาพ่อตัวเองที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่บริเวณหน้าบ้าน"ยัยพราว" อภิชัยก็หันไปยิ้มทักทายลูกสาวเพียงคนเดียวของตัวเอง ก่อนจะเอ่ยแซว"แต่งตัวแบบนี้ ไม่เหมือนเป็นแกเลยนะ" ชายวัยกลางคนหัวเราะบอก ซึ่งเขาพอจะรู้มาจากพราวดาวแล้วว่าคนตัวเล็กได้เปลี่ยนงานจากการทำงานกลางคืนไปเป็นเลขาให้เพื่อนสนิทอย่างแพทริค อภิชัยรู้แค่นั้น แล้วก็ไม่ได้สงสัยอะไรเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของทั้งสอง"อาชัย สวัสดีครับ" แพทริคเข้ามาทักทายพ่อคนรัก"อืม กินอะไรกันมาหรือยัง" อภิชัยเอ่ยถามสองคนที่ยืนอยู่"ยังเลย พราวรอมากินพร้อมพ่อ" ว่าแล้ว คนตัวเล็กก็ชี้ไปที่อาหารมากมายที่แพทริคกำลังถืออยู่"พราว แล้วแกทำไมให้แพทริคถือคนเดียว" อภิชัยทำท่าจะเดินเข้าไปช่วย"ไม่เป็นไรครับอาชัย เดี๋ยวผมเอาไปไว้ในบ้านเลยนะครับ" แล้วคนตัวสูงก็เดินถือถุงอาหารเข้าไปภายในบ้านตามปกติ โดยมีอภิชัยที่หันไปเอ็ดใส่คนเป็นลูก"ทำไมถึงให้แพทเป็นคนทำล่ะ เขาเป็นเจ้านายแกนะ ถึงจะเป็นเพื่อนก็เถอะ""เพื่อนอะไรกันล่ะพ่อ""..." ชายวัยกลางคนทำหน้างุนงงมองหน้าลูกสาว"นั่นอะแฟนหนู""ฮะ!?""ฮ่า ๆ กำลังจะแต่งงานกันด้วย ถูกขอแต่งงานแ
Comments