บทที่ 166 ถ้าเพียงเธอตาย

หลังจากคืนนั้นระหว่างพวกเขา หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปในพริบตา

เมื่อถึงเวลาเลิกงานจากสจ๊วต อินดัสตรี้ ชายหนุ่มรีบหยิบกุญแจรถจากโต๊ะแล้วรีบไปที่ชั้นใต้ดิน

เขาเร่งเครื่องยนต์และขับออกจากห้องใต้ดิน รถพุ่งไปบนทางด่วนยกระดับ หัวใจของเขากำลังบินกลับบ้านตอนนี้

ในช่วงฤดูหนาวตอนค่ำ คฤหาสน์สจ๊วตจะถูกปกคลุมไปด้วยชั้นที่อ่อนนุ่มของพลบค่ำ ท้องฟ้าก็จะมืดเร็วมากเช่นกัน มีเพียงไฟถนนสองข้างทางเท่านั้นที่กะพริบเปิดและปิด ประตูเหล็กดัดสีดำดูราวกับว่ามันแข็งกว่าในตอนฤดูร้อน อย่างไรก็ตามสีดำทำให้คฤหาสน์ทั้งหมดดูไร้ชีวิตชีวาและน่าเบื่อมาก

เมื่อเปิดไฟหน้า รถเบนท์ลีย์สีดำกำลังขับเข้าไปในประตูที่เปิดอยู่ มีใบไม้แห้งอยู่ที่พื้นซึ่งคนสวนของคฤหาสน์ไม่สามารถเก็บกวาดได้ทันเวลา เมื่อรถเบนท์ลีย์ขับผ่านใบไม้แห้งก็ม้วนและปลิวไปก่อนที่จะตกลงมาในวงกลมอีกครั้ง

เขาผลักประตูให้เปิดและก้าวออกจากรถ เขาเดินด้วยฝีเท้าที่มั่นคง เขามีร่างกายที่สูงและล่ำสันดังนั้นเขาจึงเป็นผู้นำด้านแฟชั่นอย่างแท้จริงเมื่อสวมเสื้อผ้า สวรรค์มองดูชายคนนี้ด้วยความโปรดปรานที่แม้แต่เส้นผมของเขาแต่ละเส้นก็ยังได้รับความสมบูรณ์แบบ

“คุณกลับมาแล้ว นายท่าน” ตาม