ตอนที่ 4 ต่อรอง

 

หลังจากทานแกงไตปลากับขนมจีนอิ่มแล้วนายหัวชาวีก็กลับมาในห้องทำงานของตนเองอีกครั้ง เขานั่งตรวจเอกสารต่างๆ ที่มีทั้งบัญชีรายรับ รายจ่ายของสวนยาง สวนปาล์มและโรงงานแปรรูปยางพาราขนาดเล็กที่เขากับเพื่อนร่วมกันลงทุนก็รับซื้อน้ำยางจากชาวบ้านมาแปรรูปส่งบริษัทใหญ่อีกที

ชาวีมองโฉนดที่ดินที่บิดาของชมจันทร์เอามาจำนองแล้วก็ถอนหายใจเพราะจำนวนเงินที่เขาออกไปนั้นมากกว่ามูลค่าของที่ดินอยู่มาก เขาคุยเรื่องนี้กับน้าพิกุลแล้ว เธอยื่นข้อเสนอให้หลานสาวมาทำงานกับเขาเพื่อเป็นการใช้หนี้ ซึ่งชาวียังไม่ตอบตกลงเพราะไม่รู้ว่าหลานสาวของน้าพิกุลจะสวยสมกับราคาคุยหรือเปล่าแต่เมื่อเขา ได้เจอเธอก็รู้สึกว่าเงินที่จ่ายไปน่าจะคุ้ม

ชายหนุ่มโทรศัพท์ไปหาน้าพิกุลเพื่อคุยถึงข้อตกลงทันทีเพราะกลัวว่าถ้าตนเองไม่รับข้อเสนอน้าพิกุลจะพาเธอไปขายให้คนอื่น

“ว่าไงคะนายหัว เจอชมจันทร์ของพิกุลแล้วใช่ไหม”

“อืม ฉันเจอแล้ว”

“เป็นไงคะสวยถูกใจนายหัวไหม”

“ก็สวยดีนะแต่เหมือนว่าเด็กนั่นจะไม่รู้ว่านอกจากจะมาทำงานเอกสารแล้วเธอต้องทำอย่างอื่นด้วย”

“รู้สิคะ แต่ใครจะกล้าพูดกันตรงๆ ล่ะ เด็กมันไม่เคยมันก็ต้องไว้ท่าทีกันหน่อย”

“แน่ใจนะว่าไม่ได้ย้อมแมวขาย”

“ใครจะกล้าทำแบบนั้นกับนายหัวล่ะคะ ชมจันทร์ของพิกุลน่ะเพิ่งเรียนจบมาหมาดๆ แฟนสักคนยังไม่เคยมี พิกุลเอาหัวเป็นประกันเลยค่ะว่าลูกเลี้ยงของพิกุลบริสุทธิ์ผุดผ่องจริงๆ ที่พิกุลเสนอให้นายหัวก็เพราะเห็นว่าเราเป็นคนกันเอง เสี่ยสมชายเจ้าของร้านวัสดุก่อสร้างเขาก็คอยมาถามอยู่บ่อยๆ เขาสนใจชมจันทร์มากแต่รายนั้นมีลูกมีเมียแล้วพิกุลก็ไม่อยากให้ชมจันทร์ไปทำให้บ้านเขาแตก”

“เธอไม่มีแฟนแน่นะ” เขาถามย้ำเพราะไม่อยากยุ่งกับคนมีเจ้าของเท่าไหร่ เขาอยากให้ผู้หญิงที่เขานอนด้วยมีแค่เขาคนเดียว

“หนูชมจันทร์เป็นเด็กดีตั้งใจเรียนตอนไปอยู่หอก็อยู่หอกับเพื่อนผู้หญิงไม่เคยมีแฟนเลยสักคน” พิกุลรีบโฆษณาสรรพคุณของลูกเลี้ยงตัวเองเพราะรู้มาว่านายหัวคนนี้ชอบผู้หญิงสวย ชมจันทร์ลูกเลี้ยงของเธอก็สวยกว่าทุกคนในละแวกนี้อีกทั้งยังเป็นสาวบริสุทธิ์อีกด้วย

“นายหัวเจอชมจันทร์แล้ว นายหัวคิดว่าจะให้พิกุลเท่าไหร่”

“หนึ่งแสน”

“น้อยไปไหมคะ ชมจันทร์ทั้งสวยทั้งบริสุทธิ์ถ้านายหัวจะให้แค่นี้พิกุลว่าพิกุลพาไปให้เสี่ยสมชายดีกว่า”

“อย่าลืมนะพิกุลว่าโฉนดที่ดินผืนนี้ยังอยู่ที่ฉัน” นายหัวเตือนความจำ

“พิกุลไม่สนใจโฉนดที่ดินนั่นหรอกค่ะพิกุลอยากได้เงินมากกว่า”

“หมายความว่ายังไง”

“พิกุลอยากได้เงินสดสักสามแสนค่ะ”

“ราคานี้ฉันไปผู้หญิงที่อื่นได้หลายคนเลยนะ”

“แต่พิกุลว่าสาวๆ สวยๆ อย่างชมจันทร์คงหายากสักหน่อย”

“ถ้าเธอได้เงินไปสามแสนแล้วฉันต้องคืนโฉนดที่ดินให้อีก มันก็รวมกันเกือบจะล้านแล้วนะพิกุล” นายหัวขาวีคิดว่าตนเองกำลังถูกพิกุลเอาเปรียบ อีกอย่างถ้าเขาอยากจะได้ชมจันทร์มานอนด้วยจริงๆ เขาก็มีวิธีที่ไม่ต้องจ่ายเงินมากขนาดนี้

“ใครว่าพิกุลจะเอาบ้านและที่ดินคืนล่ะ พิกุลก็แค่อยากเงิน ส่วนเรื่องบ้านกับที่ดินนายหัวจะคืนหรือไม่คืนก็แล้วแต่เลยค่ะ”

“เธอไม่อยากได้บ้านคืนจริงๆ เหรอพิกุล”

“ไม่ค่ะ ถึงเอามามันก็เป็นชื่อของชมจันทร์ตามพินัยกรรมอยู่ดี สู้พิกุลเอาเงินสามแสนไปตั้งตัวไม่ดีกว่าเหรอ” พิกุลอยากจะไปจากที่นี่เพราะตอนนี้เธอคบกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่และจะย้ายไปอยู่กับเขา

“ถ้าฉันจ่ายเธอสามแสนเธอก็จะไปจากที่นี่ใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ”

“ชมจันทร์รู้ไหมว่าเธอจะไปจากที่นี่”

“ไม่ค่ะ นายหัวอย่าบอกเรื่องนี้กับชมจันทร์นะคะ”

“พิกุลไม่ห่วงเธอเลยเหรอ”

“ห่วงก็ห่วงอยู่หรอกค่ะ แต่พิกุลก็ต้องมีชีวิตของตัวเองบ้าง นี่ก็ปีหนึ่งแล้วที่พิกุลดูแลเธอ ชมจันทร์ไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วเธอบรรลุนิติภาวะแล้ว” พิกุลคิดว่าตนเองทำหน้าที่ได้ดีที่สุดแล้ว และมันก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องให้หญิงสาวได้เติบโตตามลำพังเพราะเธอกับชมจันทร์ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดเลยสักนิด

ชาวีฟังแล้วก็รู้สึกเห็นใจทั้งสองฝ่ายแต่เขาไม่ใช่พ่อพระที่จะรับอุปการะใคร ที่เขายอมจ่ายก็เพื่อเรื่องบนเตียงเท่านั้น เบื่อเมื่อไหร่ก็คงต่างคนต่างไป ส่วนเรื่องที่ดินเขาจะลองคุยกับชมจันทร์ดู บางทีเขาอาจจะให้เธออยู่ที่บ้านของเธอต่อถ้าหากว่าเธอทำให้เขาถูกใจ

“ตกลงฉันจะจ่ายให้พิกุลสามแสน แล้วจะไปเมื่อไหร่”

“น่าจะไปเป็นช่วงที่ชมจันทร์กลับไปโรงเรียน”

“ไหนว่าเรียนจบแล้ว”

“เธอต้องไปรับใบประกาศนียบัตรค่ะ”

“อีกนานไหม”

“น่าจะไม่เกิน 10 วันค่ะ นายหัวคะพิกุลของถามหน่อยได้ไหม”

“ว่ามาสิ”

“นายหัวจะคืนบ้านให้ชมจันทร์ไหม” แม้ตัวเองจะไม่อยู่แต่ลึกๆ ก็ยังห่วงชมจันทร์อยู่ดี

“มันอยู่ที่ว่าลูกเลี้ยงของพิกุลจะทำให้ฉันพอใจมากแค่ไหน”

“ถ้าเธอทำให้นายหัวพอใจ พิกุลก็อยากให้นายหัวช่วยดูแลเธอต่อจากพิกุลด้วยนะคะ”

“ฉันไม่รับปากหรอกนะ เธอก็รู้ว่าฉันไม่เคยถูกใครนานๆ ฉันมันพวกเบื่อง่าย”

“แต่พิกุลว่าชมจันทร์ของพิกุลไม่มีทางทำให้นายหัวเบื่อแน่ๆ ค่ะ” พิกุลบอกกับนายหัวอย่างมั่นใจ

“ฉันฝากบอกชมจันทร์ด้วยว่าให้เอาของใช้ที่จำเป็นมานอนที่บ้านฉันเลย ฉันจะให้คนจัดห้องไว้ให้”

“นายหัวจะให้ไปวันไหนคะ”

“วันจันทร์ที่จะถึง ฉันบอกชมจันทร์ไปแล้ว”

“ได้ค่ะ พิกุลจะบอกให้ชมจันทร์เตรียมตัวไปคอยรับใช้นายหัว”