บทที่ 1422

ของปลอมในวงการวัตถุโบราณแทบจะไม่มีความหมายอะไร ในเมื่อทุกคนต่างก็ทำงานอยู่ในอุตสาหกรรมเดียวกัน ต่อให้พวกเขาถูกหลอก พวกเขาก็จะปล่อยเรื่องให้เลยตามเลย

การเสียเงินเปล่าไปในสายงานนี้หมายความว่าคน ๆ นั้นยังเก่งไม่มากพอ แทบจะโทษคนอื่น ๆ ไม่ได้เลย

แต่การซ่อนสารกัมมันตรังสีไปทำร้ายคนอื่นนี่มีค่าเท่ากับการดีดตัวเองออกนอกวงการ

ดวงตาของดาร์เรนกระตุก รอยยิ้มฝืน ๆ ฉายขึ้นมาบนใบหน้าของเขา เป็นรอยยิ้มที่บริสุทธิ์ดั่งอัญมณีสีขาว

“นายน้อยไนส์เวลล์ครับ ต้องมีข้อผิดพลาดบางอย่างแน่นอน! ผมเป็นคนที่นำเจ้าอัญมณีนี้มาที่นี่เอง ผมถึงกับประเมินอัญมณีเองด้วยซ้ำ เพราะมันมีลักษณะพื้นผิวที่ดีมาก ถ้าหากมีอะไรผิดปกติแล้วล่ะก็ ผมไม่มีทางขายมันให้คุณแน่นอน…”

“เลิกพูดเรื่องไร้สาระสักที!”

อาเวลพูดตัดบทดาร์เรนในทันควัน

“พวกเราที่นี่ก็โตเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว เข้าประเด็นเลยดีกว่า ในเมื่อแกพยายามจะพิสูจน์ว่าแกไม่ได้มีจุดประสงค์มุ่งร้าย งั้นก็ได้ กลืนเจ้านี่ลงไปให้หมดสิ นอกจากฉันจะเชื่อแกแล้ว ฉันจะยอมคุกเข่าขอโทษแกด้วย! ฉันจะยอมให้ร้านวัตถุโบราณของตระกูลฟลินน์เทคโอเวอร์ตลาดวัตถุโบราณทั้งหมดของบัควู้ดไปได้เลย!”

“แต่ถ้า