บทที่ 310

เมื่อซูหว่านเห็นภาพนี้ ขนตาของเธอก็หลุบลงน้อยๆ

จู่ๆ เธอก็คิดย้อนไปถึงอดีต เขาเองก็เคยจูงมือหนิงหว่านเดินออกไปต่อหน้าของเธอเช่นกัน

ขนาดเธอในตอนนั้นก็ยังไม่มีสิทธิ์จะพูดอะไร เธอในตอนนี้ยิ่งไม่ควรถือสาเรื่องเรื่องนี้เข้าไปใหญ่

พวกเขาจบกันแล้ว เขาจะคบกับใคร ก็ล้วนไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ...

หลังจากที่ซานซานมองส่งทั้งคู่เดินเข้าไปในรถลีมูซีนแล้ว ก็หันกลับมามองที่ซูหว่าน

เมื่อเห็นสายตาที่เป็นกังวลของเธอก่อนหน้านี้กลับมาสงบเรียบร้อยก็เข้าใจได้ในทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

"หว่านหว่าน ก็แค่ควงแขนเท่านั้น ไม่มีอะไรหรอก เธออย่าเข้าใจผิด..."

"อีกอย่างเมื่อกี้เขาก็ไม่เห็นเธอ หากว่าเขาเห็นว่าเธออยู่ ก็คงไม่ทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นหรอก..."

ถึงแม้ในใจเธอจะเอียนเอียงไปทางซ่งซือเยว่ เพราะถึงอย่างไรซ่งซือเยว่ก็เป็นน้องชายของเธอ

แต่หากว่าหว่านหว่านยังรักจี้ซือหานอยู่ เช่นนั้นเธอก็กลัวว่าหว่านหว่านจะเสียใจเพราะเหตุนี้

ซูหว่านยกริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้มน้อยๆ แล้วมองไปที่ซานซาน "ซานซาน ฉันไม่ได้คิดมาก เธอไม่ต้องเป็นห่วง"

เมื่อซานซานเห็นเธอเป็นแบบนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก กอดแขนเธอแล้วพูดกับเธอว่า