หลังจากจี้ซือหานออกไปแล้ว ซูชิงผู้ช่วยส่วนตัวของเขาก็เดินถือยาเข้ามาเขาส่งยาให้กับซูหว่าน แล้วพูดด้วยความเคารพ "คุณซู รบกวนด้วยนะครับ"มันคือยาคุม เพราะจี้ซือหานไม่ได้รักเธอ เขาจึงไม่ต้องการให้เธอท้องทุกครั้งหลังจากเสร็จกิจ เขามักจะให้ซูชิงเอายามาให้ แถมกำชับให้ซูชิงดูให้เห็นกับตาว่าเธอกินไปแล้วจริงๆซูหว่านมองดูยาเม็ดสีขาว ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้งไม่รู้ว่าเป็นเพราะหัวใจล้มเหลว หรือเพราะถูกจี้ซือหานทิ่มแทงอย่างไรความปราณี เอาเป็นว่าเธอเจ็บปวดจนรู้สึกหายใจลำบาก"คุณซู..."ซูชิงเห็นเธอเงียบไป ก็รีบเรียกสติ กลัวว่าเธอจะไม่ยอมกินซูหว่านมองเขานิดนึง ก่อนจะรับยามาโดยไม่พูดอะไร เธอใส่มันเข้าปากล้วกลืนลงไปโดยไม่แม้แต่จะดื่มน้ำสีหน้าเป็นกังวลของซูชิงหายเป็นปลิดทิ้ง เขาหยิบเช็คกับโฉนดบ้านออกมาจากแฟ้มเอกสาร แล้ววางไว้ตรงหน้าซูหว่าน"คุณซู นี่เป็นค่าตอบแทนที่ประธานจี้มอบให้คุณ นอกจากบ้าน และรถหรูแล้ว ยังมีเงินอีกจำนวนสองร้อยห้าสิบล้านบาท กรุณารับไว้ด้วยครับ"ก็นับว่าใจป๋าอยู่หรอกแต่น่าเสียดายตรงที่ สิ่งที่เธอต้องการมาโดยตลอด ไม่ใช่เงินซูหว่านเงยหน้ามองซูชิงแล้วยิ้มบางๆ

"อะไร? อะไรนะ?"โจวโจวราวกับได้ยินความลับระดับชาติ แล้วเขย่าจ้าวหยูด้วยความตื่นเต้น "ไหนบอกว่าคนแซ่จี้อะไรนั่นไม่สนใจผู้หญิงไม่ใช่หรอ? ฮีมีนางในดวงใจได้ไงอะ? หรือบริษัทเรากำลังจะมีท่านประธานเป็นผู้หญิง?"จ้าวหยูตีมือโจวโจวเบาๆแล้วหัวเราะ "ดูยัยคนนี้ นี่มันท็อปซีเคร็ทระดับสิบเลยนะ ขนาดในแวดวงไฮโซเค้ายังไม่รู้กันเลย แถมยังพูดในออฟฟิศท่านประธานอีก!"โจวโจวดึงแขนเสื้อจ้าวหยูแล้วอ้อน "คุณพี่หยูโปรดกรุณาเฉลยให้น้องทีค่ะ!"ตอนนี้เองจ้าวหยูจึงกดเสียงต่ำ "ประธานจี้กับลูกสาวท่านประธานของเราโดนจับคู่ให้กันตั้งแต่เด็กๆ เค้าว่ากันว่า ประธานจี้เคยขอคุณหนูหนิงแต่งงานเมื่อห้าปีก่อน""แต่คุณหนูหนิงน่ะสิ ชีปฏิเสธประธานจี้เพราะเรื่องเรียน สองคนนั้นก็เลยทะเลาะกันใหญ่โต แล้วขาดการติดต่อกันไปตั้งห้าปี แต่คุณหนูหนิงเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก ประธานจี้ก็ไปรับที่สนามบินด้วยตัวเอง นี่ก็บอกได้แล้วว่าประธานจี้รักจริงหวังแต่งซีอีโอหญิงคนนี้แน่แท้"โจวโจวยกมือขึ้นปิดปาก ดวงตาทั้งสองข้างเบิกโพล่ง สีหน้าเต็มไปด้วยควมตื่นเต้น "แม่เจ้า! นี่มันพล็อตเรื่องในซีรีส์เกาหลีชัดๆ!"ซูหว่านรู้สึกหายใจไม่ออก ใบหน้าของเธอซีดมา

ซูหว่านกดหัวใจที่เจ็บปวดจนแทบหยุดเต้น พยุงร่างให้เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะเธอจะลาออก ต้องลาออกให้เร็วที่สุด เวลาของเธอเหลืออีกไม่มาก เธอไม่อยากใช้เวลาในละวันไปกับการเห็นเขาทั้งสองคนพลอดรักกันเธอกลัวจะควบคุมตัวเองไม่ได้ กลัวจะเผลอตัวพุ่งเข้าไปถามจี้ซือหานว่าทำไมต้องใช้เธอเป็นตัวแทน!หลังจากเขียนจดหมายลาออกเสร็จ ก็ไปให้ผู้รับผิดชอบประจำออฟฟิศผู้บริหารอย่างสวีหานอนุมัติสวีหานไม่ได้มีภาพจำดีๆต่อเธอมากนัก เมื่อเห็นเธอจะลาออก ก็แค่พูดรั้งพอเป็นพิธี จากนั้นก็อนุมัติให้ขั้นตอนการลาออกจะมีผลในหนึ่งเดือน ซูหว่านจึงไม่สามารถจากไปได้อย่างทันที ได้แต่ใช้สิทธิ์ลาพักร้อนครึ่งเดือนเธอทำงานที่อิงฮว่ามาห้าปี วันหยุดที่สะสมมาทั้งหมดก็ได้สิบห้าวันพอดี หากจะใช้สิทธิ์ทั้งหมดก่อนลาออกก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติสวีหานเห็นเธอดูท่าทางรีบร้อนมาก ก็กรอกตาใส่อย่างทนไม่ไหว "ฉันอนุมัติวันฃาให้เธอก็ได้ แต่หมดพักร้อนแล้วต้องรีบกลับมาส่งต่องาน"ซูหว่านตอบกลับ "ค่ะ" สั้นๆ แล้วหยิบกระเป๋าเดินออกจากอิงฮว่าอินเตอร์เนชั่นแนลทันทีขณะกำลังเดินออกจากบริษัทด้วยท่าทางรีบร้อน ก็บังเอิญเจอกับหลินเจ๋อเฉิน ประธานแห่งหลินกรุ๊ป

หลินเจ๋อเฉินกลับไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง เขากระชากชุดนอนส่วนบนของเธอออกตอนที่มือเย็นๆน่ารังเกียจนั่งสัมผัสที่เอวด้านหลัง ซูหว่านก็กรีดร้องออกมาเสียงดัง"หลินเจ๋อเฉิน!"เสียงดังสนั่นทำให้หลินเจ๋อเฉินหยุดลูบคลำในทันใดซูหว่านอยากจะฆ่าเขาให้ตาย "หลินเจ๋อเฉิน ถ้าวันนี้คุณกล้าข่มขืนฉัน พรุ่งนี้ฉันจะไปฟ้องศาล!"หลินเจ๋อเฉินหัวเราะเยาะออกมาราวกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก "ขนาดตำรวจฉันยังไม่กลัว เธอคิดว่าฉันจะกลัวโดนเธอฟ้อง?"ซูหว่านกำหมดแน่น เธอพูดกัดฟัน “ฉันรู้ว่าตระกูลหลินของคุณมีอำนาจ แล้วยังไง นี่มันยุคของโซเชียลมีเดีย ถ้าคุณกล้าใช้อำนาจทำผิดให้เป็นถูก ฉันก็จะแฉคุณกับพวกสื่อ!”หลินเจ๋อเฉินเลิกคิ้วอย่างไม่สะทกสะท้าน "เอาสิ ไปแฉเลย ฉันไม่ได้ขึ้นเทรนด์ทวิตนานแล้วเหมือนกัน"คำพูดของหลินเจ๋อเฉินบ่งบอกชัดว่าเขาไม่กลัว จู่ๆซูหว่านก็รู้สึกหมดแรง คนที่เธอต่อกรอยู่ไม่ใช่ประชาชนตาดำๆทั่วไป แต่เป็นลูกหลานของผู้มีอำนาจ แค่กระดิกขานิดเดียวก็ปิดข่าวได้หมด การที่เธอคิดจะสู้กับเขาก็ไม่ต่างอะไรกับเอาไม่จิ้มฟันไปงัดกับเหล็กซูหว่านค่อยๆดึงสติกลับมา ถ้าคิดจะสู้กับคนอย่างหลินเจ๋อเฉิน เธอจะใช้ไม้แ

หลังจากเตรียมอุปกรณ์จนพร้อม หลินเจ๋อเฉินก็ส่งผู้ช่วยหลินหยางมารับเธอซูหว่านถือกระเป๋าขึ้นรถไมบัคที่จอดรออยู่เธอนึกว่าหลินหยางจะพาเธอไปที่บ้านหลินเจ๋อเฉิน แต่เขากลับพาเธอมาที่ห้างสไตลิสต์และช่างแต่งหน้าหลายคนล้อมรอบเธอ ทั้งม้วนผมยาวถึงเอวเป็นลอนใหญ่ ไหนจะแต่งหน้าให้อย่างประณีตชุดราตรีราคาแพงที่ราวกับถูกสั่งจัดเพื่อให้เข้ากับสัดส่วนของเธอโดยเฉพาะ ที่ถูกสวมใส่บนเรือนร่าง งดงามไร้ที่ติยิ่งคอระหงส์ของเธอถูกประดับด้วยสร้อยเพชรหรูราคาหลายร้อยล้าน ยิ่งเสริมให้เธอดูสง่างามและสูงส่งเธอมองเงาสะท้อนที่สวยงามเปล่งปลั่งในกระจก ก็รู้สึกไม่ชิน ยิ่งไปกว่านั้นกลับรู้สึกเหมือนหนิงหว่านถ้าจี้ซือหานมาเห็นเธอในสภาพนี้ ดีไม่ดีเขาจะคิดว่าเธอตั้งใจเลียนแบบหนิงหว่านก็เป็นได้เธอหัวเราะเยาะตัวเอง รอยยิ้มที่ออกมานั้นแสนขมขื่นหลังจากแปลงโฉมเรียบร้อย หลินหยางก็ส่งเธอไปที่ไนท์คลับที่นี่เป็นสถานบันเทิงแห่งใหญ่ที่สุดในเมืองเอ คนที่มาที่นี่ล้วนเป็นเศรษฐีหรือผู้ทรงอำนาจเหตุผลก็เพราะที่นี่มีระบบรักษาความเป็นส่วนตัวอย่างเคร่งครัด และแทบไม่มีการตรวจสอบ หรือต่อให้มีก็ไม่มีทางตรวจเจออะไรดังนั้นลูกหลานผ