LOGINShare
บทที่ 331
Related chapters
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 332
อีกอย่างหมอไร้ความสามารถในเจียงจงพวกนั้น ก็ล้วนแต่ถูกเจียงไห่ตงเชิญมาวินิจฉัยดูแล้ว แม้แต่สาเหตุโรคของเจียงรั่วเหยียนก็ไม่สามารถวินิจฉัยออกมาได้ เป็นไปได้อย่างไรที่ใครสักคนจะโดดเด่นถึงขนาดที่ฮว่าจิ่วหยางยังสู้ไม่ได้?“ท่านฮว่าพูดจริงเหรอครับ? ไม่ทราบว่าตอนนี้ท่านผู้คนนั้นตอนนี้อยู่ที่ใดผมจะได้รีบส่งคน... ไม่สิ ผมจะไปหาเขาด้วยตัวผมเอง!”เจียงไห่ตงถามขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจัง“คนผู้นี้มีชื่อว่าฉู่เฉิน ก่อนหน้านี้ได้มีคลิปที่เขารักษาโรคมะเร็งเผยแพร่ไปทั่วในอินเทอร์เน็ต ตอนนั้นผมก็อยู่ในสถานการณ์จริง เห็นปาฏิหาริย์นี้ด้วยตาของตัวเอง”ฮว่าจิ่วหยางพูดขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความศรัทธาอะไรนะ?ฉู่เฉินงั้นเหรอ?เมื่อได้ยินชื่อนี้ เจียงไห่ตงก็อดที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้แม้ว่าคลิปนั้นเขาจะเคยเห็นมาก่อนแล้ว แต่ว่ามันบ้ามากที่จะรักษามะเร็งเต้านมได้ภายในเวลาเพียงชั่วโมงกว่า ตีเจียงไห่ตงให้ตายเขาก็ไม่เชื่อหรอกอีกทั้งยังมีข่าวลืออีกว่าฉู่เฉินเป็นคนหลอกลวงแต่เจียงหย่วนที่อยู่ข้างๆ กับตัวสั่นไปหมด ถามขึ้นมาอย่างตกใจว่า “ท่านพูดว่าอะไรนะครับ? เขาชื่อฉู่เฉินเหรอครับ?”ฮว่าจิ่วหยางพยักห
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 333
อีกด้านหนึ่ง ร้านกาแฟที่ห่างจากบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ไม่กี่สิบเมตรหลิ่วหรูเยียนสวมเสื้อเกาะอกและกระโปรงเอวสูง เธอชมวิวสวยข้างนอกหน้าต่างไปด้วย ดื่มกาแฟไปด้วยดวงตาที่สวยงามคู่หนึ่งจ้องมองไปที่รถตำรวจที่จอดอยู่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ เป็นครั้งคราวและแอบเยาะเย้ยอยู่ในใจของเธอขอเพียงแค่ฉู่เฉินกลับมาจากบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ เขาก็จะถูกพาขึ้นรถตำรวจไป ขอเพียงแค่จางปินไม่ปล่อยเขาไป ไม่ว่าฉู่เฉินจะพูดปากเปียกปากแฉะ ก็ยากจะแก้ต่างเมื่อถึงตอนนั้นฉู่เฉินยังจะเข้าร่วมงานการแข่งขันแพทย์แผนจีนอะไรอีกด้วยความโหดเหี้ยมของจางปิน คาดว่าชีวิตที่เหลือของฉู่เฉินคงจะต้องใช้ชีวิตอยู่ในคุกแล้วล่ะ!ขณะเดียวกันในรถตำรวจ ตำรวจหญิงหน้าตาสะสวยคนหนึ่งสวมเครื่องแบบรัดแน่นบนหน้าอกอันใหญ่โตของเธอ คลายกระดุมเม็ดที่สามที่อยู่ใต้ปกเสื้อ และพัดตัวเองด้วยมุมเสื้อหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หันศีรษะและมองไปที่เจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจหญิงอีกคนที่นั่งข้างๆ เธอ ซึ่งมีอายุราวๆ สามสิบปี มีดาวสองดวงอยู่บนไหล่ของเธอ และเธอยังคงมีเสน่ห์เหมือนเดิม “พี่เจวียน คนแซ่ฉู่นั่นหัวนอนปลายเท้าเป็นมาอย่างไรคะ ทำไมต้องให้พี่จับเขาด้วยตัวเองด้ว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 334
“วันนี้อย่าบอกว่าพวกคุณมาเลย แม้ว่าคนของกรมตำรวจมาทั้งหมดก็อย่าได้คิดจะนำตัวนายท่านไป!”ระหว่างที่พูดอินซู่ซู่ก็ยื่นมือไปหยิบกระบี่สั้นออกมา“หืม?”จ้าวเจวียนมองไปที่อินซู่ซู่ด้วยสายตาเย็นชาทีหนึ่ง มองไปที่กระบี่สั้นในมือของเธอ หัวเราะขึ้นมาอย่างจองหอง “คุณกล้าชักกระบี่ออกมาต่อกรกับตำรวจงั้นเหรอ? รู้ไหมว่าโทษของการทำร้ายตำรวจคืออะไร?”เมื่อประโยคนี้ออกไป ฉู่เฉินก็ดึงอินซู่ซู่ไปข้างหลังเขา พูดกับเธอว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ กลับเข้าไปฝึกวิชาซะ”“นายท่าน แต่พวกเธอ...”หึ!โจวน่าส่งเสียงหึออกมา “ฉู่เฉินหากยังกล้าขัดขืนอีก พวกเรามีเหตุผลในการยิงพวกคุณข้อหาขัดขืนการจับกุมนะ!” เมื่อประโยคนี้สิ้นสุดลง โจวน่าก็หยิบปืนพกขึ้นมาทันที นำปากกระบอกปืนสีดำเล็งไปที่ฉู่เฉินฉู่เฉินหัวเราะออกมาอย่างเฉยชา สายตาของเขากวาดมองไปยังยอดหยกคู่ที่เกือบจะโผล่ออกมาของโจวน่า เขาหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “อย่าหุนหันพลันแล่นไปสิครับ แม้ว่าพวกคุณจะมาจับผม อย่างน้อยพวกคุณก็ต้องมีหมายจับมาหรือเปล่าครับ?”“เบิกตาของคุณดู ดูให้ดีๆ !”จ้าวเจวียนดึงหมายจับที่อยู่ตรงหน้าอกของเธอยับยู่ยี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจ็ก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 335
อินซู่ซู่เมื่อเห็นว่าฉู่เฉินถูกนำตัวไปกับตา เธอก็เริ่มตื่นตระหนกแม้ว่าฉู่เฉินจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่เธอก็รีบออกไปจากบ้านใหญ่ตระกูลฉู่และรีบมุ่งหน้าไปยังเทียนเฟิ่งวิลล่าทันทีตอนนี้คนที่จะช่วยเหลือฉู่เฉินได้ก็เห็นจะมีแต่โจวเทียนเฟิ่งแล้วมั้ง?เธอหวังเพียงแค่ว่าในตอนหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้โจวเทียนเฟิ่งคงจะไม่ยืนดูเฉยๆ จึงจะดีหลิ่วหรูเยียนที่ถูกผลักล้มลงกับพื้น มองดูฉู่เฉินที่เดินจากไปไกล ก็โมโหจนกระทืบเท้า!ฉู่เฉินมันกล้าดีอย่างไร!จนถึงตอนนี้แล้วเขายังกล้าทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้กับเธออีก มันสมควรตายจริงๆ !“แม้ว่าจางปินจะปล่อยแกไป แต่ฉันไม่มีทางปล่อยแกไปแน่!”หลิ่วหรูเยียนตะโกนไปทางรถที่ขับออกไปไกลอย่างสุดเสียงจ้าวเจวียนที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับ ก็มองฉู่เฉินผ่านกระจกหลัง “จนถึงตอนนี้แล้ว แกยังมีอารมณ์มาทะเลาะกันอีกเหรอ? ดูท่าแกคงไม่รู้จริงๆ สินะว่าอยู่กับตายเป็นอย่างไร”ฉู่เฉินเม้มริมฝีปากของเขา “ผมใช่ว่าอยากจะว่าคุณนะ แต่คุณจะต้องชดใช้แสนสาหัสกับสิ่งที่คุณทำวันนี้อย่างแน่นอน”“บางคน บางเรื่อง ไม่ได้ง่ายแบบที่คุณคิดหรอกนะ”พูดเสร็จฉู่เฉินไม่อยากจะสนใจจ้าวเจวียนอีกต่อไป เขาจึงเอ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 336
ดวงตาที่สดใสและโต พร้อมด้วยรอยหัวเราะที่ชัดเจนและมองเห็นได้สองรอยใต้เบ้าตาใต้จมูกอันบอบบางราวกับหยกของเธอที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่เริ่มไหลลงมาเล็กน้อย มีริมฝีปากสีแดงสดน่ามองสองข้าง เผยให้เห็นฟันที่ขาวราวกับหยกอีกทั้งเธอยังจัดอยู่ในรูปร่างอวบเล็กน้อยไม่เพียงแต่เจ้าเนื้อ ทั้งยังใหญ่ในที่ควรจะใหญ่ งอนในที่ที่ควรจะงอนขาเปลือยที่ยาวและสง่างามใต้โต๊ะแม้จะไม่ได้ประดับประดาอะไรแต่ก็ดูสวยงามตามฉบับสำหรับโจวน่าที่อยู่ข้างๆ เธอก็ไม่ได้แพ้หลิ่วหรูเยียนเลย โดยเฉพาะบั้นท้ายที่โค้งงอนนั้น เพียงแค่มองเธอแค่ครั้งเดียวก็สามารถกระตุ้นความต้องการของผู้ชายได้เลยแม้หน้าอกจะไม่ได้ใหญ่โตเท่าจ้าวเจวียน แต่มันก็ถือว่าใหญ่พอสมควรถ้าวัดด้วยสายตาแล้วอย่างน้อยก็ต้องสามสิบหกอี!เพียงแต่ว่าขาสวยเล็กราวยาวคู่นั้น ใครก็ตามที่แต่งงานกับความงามอันน่าหลงใหลเช่นนี้ก็คงได้เสพสุขอย่างหนำใจไปตลอดชีวิตเลยล่ะ“ทำให้เขาได้สติก่อน”ดวงตาของฉู่เฉินเต็มไปด้วยการคุกคามขณะที่เขาจ้องมองทั้งสองคน เขากลับไม่ได้ตอบอะไร จ้าวเจวียนได้หมดความอดทนแล้ว เธอเหลือบมองโจวน่าที่อยู่ด้านข้างเมื่อเห็นว่าโจวน่าหยิบกระดาษที่พรินต์ออ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 337
ในตอนนั้นเอง โจวเทียนเฟิ่งที่กำลังอยู่ในห้องอาบน้ำของวิลล่า แช่น้ำด้วยกลีบดอกไม้ นมสีขาวขุ่นกระเพื่อมเล็กน้อยในอ่างอาบน้ำ ในขณะที่มือเรียวเล็กของเธอค่อยๆ ยกมันขึ้น นมในอ่างอาบน้ำก็ไหลลงมาที่คอของเธอ และตกลงบนยอดหยกสูงของเธอนี่เป็นวิธีการดูแลผิวที่โจวเทียนเฟิ่งชอบที่สุดในหลายปีที่ผ่านมานี้ เธออายุสามสิบกว่าแล้ว และด้วยการอาศัยเทคนิคลับนี้ที่เธอสามารถทำให้ผิวของเธอขาวและเรียบเนียนได้ไม่ด้อยกว่าเด็กสาวในขณะที่โจวเทียนเฟิ่งกำลังเพลิดเพลินกับแสงแดดและอาบน้ำนมอยู่นั้น ข้างนอกประตูก็มีเสียงเคาะประตูอย่างร้อนรนดังขึ้นมา“อาเจ๊ แย่แล้วล่ะ เกิดเรื่องแล้วครับ!”ข้างนอกประตูมีเสียงของจงอาหู่ที่ดูร้อนรนดังขึ้นมาหืม?โจวเทียนเฟิ่งอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดกับจงอาหู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามรบกวนตอนฉันอาบน้ำ? ยังไม่รีบกลับไปอีก!”“แต่ว่า...”ไม่รอให้จงอาหู่พูดจบ โจวเทียนเฟิ่งก็ตัดบทขึ้นมาอย่างรำคาญ “แต่ว่าอะไร! ต่อให้ฟ้าถล่มก็ต้องรอให้ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วค่อยพูด ออกไปซะ!” จงอาหู่จิปาก หันหน้าไปมองอินซู่ซู่ที่สีหน้าวิตกกังวล“เจ้าสำนักเฟิ่ง นายท่านถูกคนของกรม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 338
...“ท่านหลงแย่แล้วล่ะครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว คนของสำนักเฟิ่งเคลื่อนไหวแล้วครับ!”คนที่เข้ามารายงานรีบร้อนวิ่งเข้ามาในห้องของจางหลงอย่างกระวนกระวาย เช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผากของเขาอะไรนะ?จางหลงขมวดคิ้ว สูบซิการ์ พูดขึ้นมาอย่างกลัดกลุ้มใจ “โจวเทียนเฟิ่งนางพวกนั้นบ้าไปแล้วเหรอ? เธอไม่กลัวถูกกรมตำรวจไปหาที่บ้านหรืออย่างไร?”จิ!พูดถึงตรงนี้จางหลงก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมา พูดกับคนที่มารายงานว่า “ไป ไปถามมาให้แน่ชัด สำนักเฟิ่งจะมาไม้ไหน...”“ท่านหลง!”ไม่รอให้จางหลงพูดจบ ลูกน้องคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาด้วยความเร็ว หอบหายใจพูดว่า “เกิดเรื่องแล้วครับ ผู้มีพระคุณของท่านถูกปีศาจโลหิตของเขตซีเฉิงจับกุมไปครับ!”อะไรนะ!จางหลงได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็เผยให้เห็นความอาฆาต!กล้ายุ่งกับฉู่เฉิน นั่นก็หมายถึงกล้าต่อกรกับจางหลง!ในเจียงจงนี้เขาได้ประกาศไปทั่วแล้วว่าฉู่เฉินเป็นผู้มีพระคุณของเขา ใครกล้าแตะต้องฉู่เฉินก็เท่ากับว่าแตะต้องจางหลงเหมือนกัน!“ให้คุณไป๋มากับฉัน แล้วไปพบเจียงเหวินป๋อจากเขตซีเฉิงด้วยกัน!”เมื่อพูดจบ จางหลงก็เรียกลูกน้องที่มารายงานเรื่องไว้ หรี่ตาทั้งสองข้างลงเล็กน้อยแล้วพูดว่า “แจ้งลูก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 339
“เสียงข้างในนั่นมันอะไรกัน?”หนึ่งในตำรวจมองไปยังทางเดินห้องสอบปากคำด้วยความสงสัย“เป็นไปได้สูงว่าพี่เจวียนน่าจะใช้วิธีพิเศษในการสอบปากคำหรือเปล่า อาชญากรครั้งก่อนก็เป็นตัวอย่างแล้วนี่”ตำรวจอายุราวๆ สามสิบกวาดสายตามองไปข้างในแวบหนึ่ง หลังจากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารในมือของตัวเอง เห็นได้ชัดว่าไม่ได้นำเรื่องนั้นมาใส่ใจเลยสักนิด อีกทั้งยังไม่ได้ตรวจสอบดูความผิดปกติตรงนั้นด้วย“พี่หลี่ ผมว่ามันแปลกๆ นะครับ แม้ว่าจะเป็นวิธีการที่ไม่ปกติ แต่มันก็ไม่ควรเป็นเสียงแบบนี้ไหมครับ?”ตามมาด้วยเสียงจากทางเดินที่ดังขึ้นมาเรื่อยๆ แม้แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มยังสังเกตถึงความผิดปกติเรื่องแบบนี้ ไม่เคยกินหมูก็จะไม่เคยเห็นหมูวิ่งงั้นเหรอ?อย่างน้อยก็คงต้องเคยดูหนังเพศศึกษาบ้างใช่ไหม?“นายคงยังไม่รู้สินะว่าอาญชากรครั้งก่อนไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมสารภาพ นายรู้ไหมว่าพี่เจวียนให้เขาปริปากสารภาพอย่างไร?”คนที่ชื่อหลี่เกอตบเข้าที่ไหล่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มนั้นแล้วยิ้ม“ไม่... ไม่รู้ครับ...”เจ้าหน้าที่ตำรวจมองไปที่ห้องสอบปากคำอย่างไม่สบายใจ เขาไม่ได้กังวลจ้าวเจวียน แต่เขากังวลโจวน่าแฟนสาวของเขาเขา
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1060
ชายหนุ่มหญิงสาวเหล่านี้แต่ละคนล้วนมีกลิ่นอายของผู้บำเพ็ญเพียร ต่อให้เป็นคนที่มีพลังฝึกปรืออ่อนด้อยที่สุดก็มีพลังฝึกปรือราว ๆ ระดับหลอมปราณชั้นแปดต่อให้เป็นปรมาจารย์ที่สามารถสั่นคลอนทั้งเมือง เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขาก็ไม่มีค่าพอให้เอ่ยถึงเลย และตู้หรงเฉิงก็เป็นตัวตนที่อยู่จุดสูงสุดในกลุ่มพวกเขา ด่าตู้หรงเฉิงก็เท่ากับด่าพวกเขาทุกคน!สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ พวกเขาดูไม่ออกจริง ๆ ว่าฉู่เฉินมีอะไรโดดเด่นเหนือคนอื่น ราวกับว่าไม่มีแม้กระทั่งคลื่นพลังลมปราณเลยสักนิดดัยว คนธรรมดาคนหนึ่งถึงกับกล้าสบประมาทผู้บำเพ็ญเพียรเนี่ยนะ? “ไอ้หนู คุณบ้าดีเดือดมากเลยนะ”ตู้หรงเฉิงหรี่ตา ลมปราณระดับสร้างรากฐานชั้นหนึ่งรอบกายพลันระเบิดออกมา พรืด!หลิงเสวี่ยที่นั่งอยู่ข้างฉู่เฉินเห็นแบบนั้นก็แทบจะหลุดหัวเราะออกมาทันทีระดับสร้างฐานชั้นหนึ่งก็ไม่เลวจริง ๆ แต่นั่นต้องดูด้วยว่าเทียบกับใคร อย่าว่าแต่ฉู่เฉินเลย แค่เธอก็สามารถตบตู้หรงเฉิงให้ตายได้ในฝ่ามือเดียว! เพียงแต่ว่า ตอนที่ออกจากโลกแห่งการหยั่งรู้ ฉู่เฉินใช้ยันต์ซ่อนวิญญาณเก็บซ่อนลมปราณของพวกเธอสองคนไว้ ดังนั้นดูแล้วถึงไม่ต่างอะไรจากคนธรรมดาต้องพูดว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1059
เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา หลินซานก็อึ้งไปด้านหนึ่งคือหลินเยว่หรูกับลั่วหัวเอ๋อร์เข้าพักแล้ว อีกด้านหนึ่ง ฉู่เฉินก็เป็นแขกผู้มีเกียรติที่หลินเยว่หรูเชิญมาจะปล่อยให้ฉู่เฉินถูกเมินตรงนี้ไม่ได้หรอกใช่ไหม?แต่ตู้หรงเฉิงคนนี้ หลินซานเองก็ล่วงเกินไม่ไหวเช่นกันต่อให้เป็นตระกูลหลินก็ต้องไว้หน้าตระกูลตู้เล็กน้อย ถึงอย่างไรคนหนุนหลังของตระกูลตู้ก็แข็งแกร่งไม่ธรรมดาพอเห็นหลินซานอึ้งอยู่กับที่ ตู้หรงเฉิงก็เอ่ยด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยว่า “ว่ายังไง ลูกน้องตระกูลหลินอย่างคุณกล้าไม่ไว้หน้าผมด้วยเหรอ?” เมื่อคำพูดนี้ออกมา กลุ่มชายหนุ่มหญิงสาวที่อยู่รอบ ๆ ก็พากันมองไปทางหลินซานด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ในขณะเดียวกัน ชายร่างกำยำที่แต่งกายทะ มัดทะแมงไว้ผมเกรียนคนหนึ่งก็มองหลินซานอย่างพิจารณาด้วยสายตาเย็นชาหลังจากสิ้นเสียงของตู้หรงเฉิง“คุณชายตู้เข้าใจผิดแล้วครับ ผะ...ผมแค่...”ในตอนนี้เอง ชายร่างท้วมวัยกลางคนผู้หนึ่งเดินลงมาจากชั้นสอง ก่อนจะเอ่ยตัดบทหลินซานว่า “ท่านทั้งหลาย เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอครับ?”ตู้หรงเฉิงหันหน้าไปมองชายวัยกลางคนแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งเล็กน้อยว่า “คุณเป็นเจ้าของ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1058
หลินเยว่หรูพูดจบก็รูดคีย์การ์ดห้องทันที ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทลั่วหัวเอ๋อร์อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นถึงค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของหลินเยว่หรูว่าต้องการโยนเคราะห์ให้คนอื่น ลั่วหัวเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วค่อยเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง .....อีกทางด้านหนึ่ง เมื่อหลินซานมาถึงเจียงจง ฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยก็เดินออกมาจากทางออกของเมืองชิงหลงที่อยู่ในเจียงจงพอดี เมื่อเห็นฉู่เฉิน หลินซานก็รีบเข้าไปต้อนรับแล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มว่า “คุณฉู่ ผมได้รับคำสั่งจากคุณนายให้มารับคุณครับ” ฉู่เฉินมองหลินซานแวบหนึ่งแล้วขมวดคิ้วกล่าวว่า “คุณนาย? คุณนายไหน?”“คุณนายของบ้านชื่อหลินเยว่หรูครับ!”หลินซานรีบแนะนำตัวเองฉู่เฉินถึงค่อยพยักหน้า แล้วจูงมือหลิงเสวี่ยเดินไปยังรถเอสยูวีที่จอดอยู่ทางด้านข้าง“ไปกันเถอะ”ฉู่เฉินจูงหลิงเสวี่ยมานั่งที่เบาะหลัง แล้วออกคำสั่งอย่างเฉยชา หลินซานสตาร์ตรถทันที ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังโรงแรมในชานเมืองปินเฉิน หลายชั่วโมงต่อมา รถก็จอดอยู่ที่หน้าประตูโรงแรม“คุณฉู่ครับ เนื่องจากโรงแรมนี้อยู่ใกล้กับตระกูลลั่วมากที่สุด ดังนั้นเลยจัดเตรียมห้องเพ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1057
เมื่อลั่วเทียนเต๋อเอ่ยคำพูดนี้ออกมา ลั่วหัวเอ๋อร์ก็อดรู้สึกหนักอึ้งในใจไม่ได้!เธอเคยเจอเจ้าสำนักน้อยคนนั้นแค่ครั้งเดียว แต่ว่าต่อให้เห็นผ่าน ๆ แค่แวบเดียวเท่านั้น เธอก็ดูออกได้ไม่ยากว่า นั่นเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ดูดีแค่ภายนอกตามมาตรฐานเลย ถ้าต้องแต่งกับผู้ชายแบบนั้นจริง ๆ ชีวิตนี้ของเธอมีหวังได้จบสิ้นแล้วไม่ใช่หรือไง?และถ้าครั้งนี้กัวเฟิงช่วยตระกูลลั่วให้ผ่านพ้นวิกฤติได้จริง ๆ เธออยากปฏิเสธการแต่งงานก็คงไม่ได้แล้ว“เจ้าสำนักน้อย? ไอ้กัวเฟิงนั่นมันตัวอะไรกัน! ลูกสาวฉันจะไปแต่งงานกับเขาได้ยังไง!”หลินเยว่หรูกัดฟันกรอด ดึงลั่วหัวเอ๋อร์ให้มาอยู่ด้านหลังตัวเอง ก่อนจะเอามือชี้หน้าลั่วเทียนเต๋อแล้วพูดว่า “ไอ้คนแซ่ลั่ว คุณเป็นคนหาเรื่องเอง เลิกลากพวกเราแม่ลูกเข้าไปเกี่ยวข้องได้แล้ว” พอลั่วเทียนเต๋อได้ยินคำพูดนี้ โทสะก็พุ่งพล่านขึ้นมาเช่นกัน ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “ดี! คุณมันแพศยาไร้ยางอาย รีบไสหัวออกไปจากบ้านตระกูลลั่วเดี๋ยวนี้เลยนะ!”“ไม่ต้องพึ่งตระกูลหลินของพวกคุณ ฉันก็จัดการเรื่องนี้ได้อยู่ดี!” อะไรนะ?หลินเยว่หรูถลึงตาใส่ลั่วเทียนเต๋อ กัดฟันกรอแล้วกล่าวว่า “คุณ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1056
“ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณฉู่”หลินเยว่หรูขอบคุณเป็นล้นพ้นแล้ววางสายไปแต่หลินเจิ้งไท่ที่อยู่ทางด้านข้างกลับมองไปยังฉู่เฉินด้วยความสงสัยเขาอยู่ระดับสร้างรากฐานชั้นเจ็ด แต่หลินเยว่หรูกลับให้ฉู่เฉินช่วยต่อกรกับยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานชั้นเก้าเหรอ?ลูกสาวของเขาคงไม่ได้โดนฉู่เฉินเอาจนโง่งมไปแล้วใช่ไหม?แต่พอขบคิดให้ละเอียด ด้วยสถานะของฉู่เฉินในตอนนี้ ระดับสร้างรากฐานชั้นเก้ายังไม่อยู่ในสายตาเขาจริง ๆ ต่อให้ฉู่เฉินเป็นแค่คนธรรมดา แต่ใครจะกล้าแตะต้องเขาแม้กระทั่งปลายนิ้ว? “หัวหน้าจ้าว เมื่อกี้คุณบอกว่าจะพาผมไปส่งที่เจียงจงเหรอครับ?” ฉู่เฉินวางโทรศัพท์ลง จิบชาแล้วเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “แน่นอนสิครับ ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่คุณฉู่มาที่เมืองชิงหลง ผมกับผู้เฒ่าหลินจะต้องออกมาต้อนรับสิบลี้ ไปส่งสิบลี้อย่างแน่นอน” จ้าวเต๋อฉวนพรูลมหายใจยาวออกมา ในที่สุดก็จะได้ส่งไอ้ตัวซวยคนนี้ออกไปสักทีเมื่อเห็นฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยลุกขึ้น หลินเจิ้งไท่ก็รีบตามไป คนทั้งกลุ่มมุ่งหน้าตรงไปทางทางออกฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของเจียงจงทันที ......อีกทางด้านหนึ่ง หลินเยว่หรูเพิ่งจะวางโทรศัพท์ลง ลั่วเทียนเต๋อก็ตบโต๊ะด้วย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1055
“คุณฉู่ ตอนนี้ลูกชายของฉันฟื้นแล้ว หมอบอกว่าพักอีกหน่อยก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ที่ฉันโทรหาคุณครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ แต่...”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ หลินเยว่หรูลังเลอยู่นาน ก่อนจะกล่าวต่อ “ไม่ทราบว่าช่วงนี้คุณฉู่พอจะมีเวลาว่างไหมคะ?”“ช่วงนี้... คงไม่มีเวลาไปไปเยี่ยมเยียนเส้นทางที่ร่มรื่นของคุณหรอกครับ”ขณะที่ฉู่เฉินกล่าว ก็หันศีรษะไปมองหลิงเสวี่ยที่อยู่ข้างๆเมื่อเทียบกับหลิงเสวี่ยแล้ว สุดท้ายหลินเยว่หรูก็ยังด้อยกว่าอยู่ระดับหนึ่งไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่ในแง่ของความอดทน แม้ว่าหลิงเสวี่ยจะเป็นมือใหม่ แต่ความอดทนของเธอก็ดีกว่าหลินเยว่หรูไม่น้อยหลังจากศึกหนักเมื่อคืนนี้ หลิงเสวี่ยไม่เพียงแต่ไม่อ่อนเปลี้ยเพลียแรง แต่กลับได้รับการพัฒนาอย่างลึกซึ้ง ยิ่งกว่านั้น หลิงเสวี่ยยังมีร่างกายพิเศษซึ่งมีคุณสมบัติในการบำรุงฉู่เฉินไม่น้อยเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว หลินเยว่หรูยังคงมีร่างกายเป็นกระถางรับซึ่งเป็นเพียงการเล่นสนุกเท่านั้นและฉู่เฉินก็ไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆหลินเยว่หรูที่ปลายสายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า “คุณฉู่คะ ฉัน... ฉันมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณค่ะ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1054
แม้แต่ฉู่เฉินเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมืองเล็กๆ ในโลกแห่งการหยั่งรู้ใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอ?งั้นจะยังเดินเที่ยวทำไม มันเดินให้ทั่วไม่ได้อยู่แล้ว“หัวหน้าจ้าว ศูนย์กระจายวัตถุดิบยาของเมืองชิงหลงอยู่ที่ไหนครับ พาผมไปดูหน่อย”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบแม้จะค้นหาในคลังวัตถุดิบยาของสำนักชิงอวิ๋นและคลังยาของวังเทียนเจี้ยนแล้ว ฉู่เฉินก็ยังคงไม่พบหญ้าเทียนเซียง สถานการณ์ของอวี้ลู่เริ่มไม่มั่นคงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว จำเป็นต้องหาวิธีโดยเร็วที่สุดและเอาหญ้าเทียนเซียงอีกสองต้นมาให้ได้“ไม่ทราบว่าคุณฉู่ต้องการซื้อวัตถุดิบยาอะไรครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะมอบมันให้กับคุณฉู่ครับ”จ้าวเต๋อฉวนกล่าวด้วยสีหน้าประจบสอพลอตราบใดที่ฉู่เฉินพอใจ บางทีอาจจะไล่เขาออกไปได้เร็วขึ้น“หญ้าเทียนเซียง”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบออกมาสามคำ ทั้งจ้าวเต๋อฉวนและหลินเจิ้งไท่ต่างก็ชะงักไป แต่ในวินาทีต่อมา สีหน้าของทั้งสองก็กลับมาเป็นปกติในทันที“คุณฉู่ครับ วัตถุดิบยาแบบนี้ ในเมืองชิงหลงเราก็ไม่มีเช่นกัน ถ้าไม่เชื่อ คุณสามารถตามผมไปที่ตรวจสอบที่ถนนขายวัตถุดิบยาด้วยตนเองได้เลยครับ!”เมื่อฉู่เฉินได้ยินก็หรี่ตาลง สายตาพิจารณาของ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1053
“กลับเหรอ? ไม่ต้องรีบ ผมกำลังอยากไปเดินเล่นในเมืองพอดี”ฉู่เฉินเอามือข้างหนึ่งไพล่หลังและชี้ไปที่เมืองชิงหลงซึ่งอยู่ไม่ไกลอะไรนะ?หยาดเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่ขมับของจ้าวเต๋อฉวนทันที มองไปทางฉู่เฉินแล้วกล่าวว่า “คุณฉู่ครับ เมืองชิงหลงทรุดโทรมมาก เกรงว่ามันจะไม่เข้าตาของคุณฉู่หรอกครับ”ฉู่เฉินแค่นเสียงเย็น มองสำรวจจ้าวเต๋อฉวนและกล่าวว่า “นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่สำนักชิงอวิ๋นของคุณเป็นฝ่ายยั่วยุผม คุณคิดว่าผมฉู่เฉินเป็นคนยังไง? ที่พวกคุณเรียกมาก็มา ไล่ไปก็ไปงั้นเหรอ?”หลังจากที่กล่าวคำนี้ออกมา แม้แต่จ้าวเต๋อฉวนก็ยังยืนตะลึงอยู่กับที่“ฉู่เฉิน แกอย่ารังแกคนอื่นมากเกินไปนัก”หลินฮ่าวกัดฟันจ้องฉู่เฉินด้วยความโกรธฉู่เฉินคนนี้ไม่ใช่แค่คำว่าเกินไปสองคำจะมาอธิบายได้แล้ว แทบจะไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลยในเมืองชิงหลง ไม่ต้องพูดถึงการตบคนตระกูลหลินของพวกเขา และยังข่มขู่ครั้งแล้วครั้งเล่า นี่มันอวดดีเกินไปแล้วในขณะนี้ จู่ๆ จ้าวเต๋อฉวนก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวหลายสายกำลังสอดส่องมาทางนี้ ในใจพลันหนักอึ้ง ก่อนจะยกเท้าเตะหลินฮ่าวลงไปกองกับพื้น“นี่แกมีสิทธิ์อะไรมาพูด?”ตอนนี้ใน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1052
สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ก็ตบใบหน้าอีกด้านของหลินฮ่าว ตบซ้ำไปสองครั้งเสียงดังสนั่น“ไอ้คนแซ่ฉู่!”หลินฮ่าวโกรธจัดจนแทบคลั่ง!เห็นชัดว่าเขาพาคนมาดักฆ่าฉู่เฉิน แต่ผลลัพธ์ล่ะ?ฉู่เฉินไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แต่เขากลับโดนตบหน้าไปหกเจ็ดครั้งติดต่อกันจนแก้มบวมเป่งแล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?“ฉู่เฉิน ฉันแนะนำให้แกทำแต่พอดี ไม่งั้น...”เมื่อหลินเจิ้งไท่กล่าวไปได้เพียงครึ่งประโยค ฉู่เฉินก็หันขวับมามองหลินเจิ้งไท่และกล่าวแทรกด้วยรอยยิ้มเยาะ “ถ้าคุณไม่พูด ผมคงเกือบลืมคุณไปแล้ว”“เมื่อกี้คุณเพิ่งพูดว่าอะไรนะ? ฆ่าผม?”เพียะ เพียะ!ตบที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดลงบนใบหน้าชราของหลินเจิ้งไท่อย่างจังเสียงตบดังสนั่นสองครั้งติดต่อกัน หลินเจิ้งไท่ตกตะลึง และทุกคนในตระกูลหลินต่างก็ตกตะลึงเช่นกันหลินเจิ้งไท่ลูบใบหน้าชราที่ถูกตบจนแดงก่ำด้วยความไม่เชื่อ ราวกับตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะเขาเป็นใคร?เขาอยู่ไหน?นี่คือในเมืองชิงหลง และตระกูลหลินก็เป็นหนึ่งในสามตระกูลใหญ่ของเมืองชิงหลง ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นผู้นำตระกูลหลินไม่ต้องพูดถึงการโดนตบเลย ปกติแล้วใครจะกล้าแม้แต่มาขึ้นเสียงกับเขา?แล้ววันนี้
