LOGINShare
บทที่ 369
Related chapters
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 370
สมองของเขาทำงานกำลังอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ต้องคิดหาเหตุผลออกมาสักข้อ ไม่เช่นนั้นเขาไม่สงสัยเลยว่าฉู่เฉินจะเงื้อมมือฟันกระบี่ลงมาตัดศีรษะของเขา! “หลินฟางเจิ้ง อาก็มีวันนี้เหมือนกันนะ!” หลินชือหย่าที่อยู่ทางด้านข้างเห็นหลินฟางเจิ้งคุกเข่าต่อหน้าฉู่เฉิน ไม่กล้าขยับเลยสักนิดเดียว น้ำตาในดวงตาพลันคลอเบ้า เธอหยิบขวดไวน์บนโต๊ะขึ้นมาแล้วฟาดใส่ศีรษะของหลินฟางเจิ้งแรง ๆ เพล้ง!ขวดไวน์แดงถูกฟาดจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ เลือดผสมกับไวน์แดงไหลนองพื้นทว่าตั้งแต่ต้นจนจบ หลินฟางเจิ้งไม่กล้าส่งเสียงร้องแม้แต่คำว่าเจ็บ “พ่อแม่ของหนูไม่เคยใจดำกับอา ทำไมอาต้องใช้หนอนกู่ทำร้ายพวกเขาจนตายด้วย!” หลินชือหย่าคว้าคอเสื้อของหลินฟางเจิ้งโดยที่น้ำตานองหน้า ตะโกนถามเสียงดัง“ชือหย่า เธอฟังอานะ อะ...อาไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน อา...”เพียะ!หลินชือหย่าสะบัดมือตบหน้าหลินฟางเจิ้งไปหนึ่งฉาดก่อนจะกัดฟันกล่าวว่า “ไม่ได้ตั้งใจ? งั้นหนอนกู่บนตัวหนู อาจะอธิบายว่ายังไงอีก!”เมื่อเผชิญหน้ากับการซักถามติดต่อกันของหลินชือหย่า หลินฟางเจิ้งก็น้ำท่วมปากฉู่เฉินหรี่ตาเล็กน้อย เอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า “หลินฟางเจิ้ง คุณเองก็ก่อกรรมทำ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 371
อะไรนะหลินฟางเจิ้งมองหนอนกู่ที่กระดุกกระดิกอยู่ในฝ่ามือของฉู่เฉิน ดวงตาเบิกกว้าง หนอนกู่เหล่านี้ก็คือสิ่งที่เขาตั้งใจหามาจากทางเหมียวเจียง จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าขอเพียงโดนพิษหนอนกู่กลืนวิญญาณ ก็เท่ากับว่าขาข้างหนึ่งได้ก้าวเข้าประตูนรกแล้ว?“คะ...คุณฉู่ ผะ...ผมผิดไปแล้วจริง ๆ หนอนกู่นี้...”ฉู่เฉินยิ้มเย็นชาแล้วกล่าวว่า “ถ้าไม่อยากตายตอนนี้ ก็กินหนอนกู่ลงไป คุณไม่มีทางเลือกที่สาม!”“แต่คุณวางใจได้ ผมมีวิธีการควบคุมหนอนกู่ในร่างคุณ ขอเพียงคุณเชื่อฟัง หนอนกู่ในร่างคุณก็จะไม่ออกฤทธิ์ตลอดกาล!” “ไม่อย่างนั้น ผมรับรองว่าคุณอยู่ไม่เกินสามเดือน!”อึก! หลินฟางเจิ้งกลืนน้ำลาย ตอนนี้เขามีความคิดอยากตายแล้วจริง ๆ นี่เท่ากับว่าขุดหลุมฝังตัวเองไม่ใช่เหรอ?แต่ตอนนี้เขารู้ดีว่า ถ้าไม่ทำตามคำพูดของฉู่เฉิน เขาจะต้องตายทันที! เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลินฟางเจิ้งก็หยิบหนอนกู่ตัวนั้นขึ้นมาด้วยมือสองข้างที่สั่นเทา ก่อนจะหลับตาแล้วกลืนลงไปตรง ๆทันทีที่หนอนกู่ลงคอ หลินฟางเจิ้งตัวสั่นยะเยือกอย่างควบคุมไม่อยู่เขาอยากคายหนอนกู่ตัวนั้นออกมามาก แต่เขาอาเจียนอยู่เนิ่นนานก็ไม่มีประโยชน์เลย ถึงขนาดที่ถ่มแม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 372
หลินชือหย่าพยักหน้ากล่าวว่า “วางใจเถอะค่ะ ฉันจัดการคนเดียวได้ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก”หลินชือหย่ากล่าวจบก็ไปส่งฉู่เฉินถึงหน้าประตูแล้วค่อยหันตัวกลับมาเวลานี้หลินฟางเจิ้งยังมีความน่าเกรงขามเหมือนเมื่อกี้ที่ไหนกัน?เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินชือหย่า เขาถึงขนาดไม่กล้าหายใจแรงด้วยซ้ำเมื่อครู่นี้เขาได้ยินชัดเจนมากว่ายาที่ฉู่เฉินมอบให้หลินชือหย่านี้จำเป็นต้องกินเดือนละครั้ง ต่อให้แย่งยาเม็ดนี้จากในมือของหลินชือหย่าก็ไม่มีประโยชน์ ชีวิตน้อย ๆ อยู่ในกำมือของหลินชือหย่า เขาไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะต่อต้านเลยสักนิดเดียว “หลินฟางเจิ้ง กลับไปที่บริษัทกับหนูเดี๋ยวนี้!”หลินชือหย่ากลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้องของตัวเองก่อน จากนั้นถึงค่อยเดินกลับไปที่ห้องรับแขกอีกครั้งแล้วออกคำสั่งอย่างเย็นชา“งั้น...นี่จะทำยังไงดี?”หลินฟางเจิ้งชี้ไปยังศพบนพื้นที่ยังคงมีไอร้อนลอยออกมา เอ่ยถามด้วยสีหน้าย่ำแย่“อาก็หาทางจัดการเองสิ!” หลินชือหย่าทิ้งคำพูดไว้อย่างเย็นชาแล้วก้าวเท้าเดินออกไป หลินฟางเจิ้งถอนหายใจหนัก ๆ ล้วงโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความไปหาลูกน้องของตัวเอง จากนั้นก็ตามหลินชือหย่าออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลหลินด้วย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 373
ซุนเซี่ยวเหรินส่ายหน้าเล็กน้อย และไม่ได้ตอบอะไรแต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ สีหน้าของเขาก็ยิ่งดูย่ำแย่ ผ่านไปสามนาทีเต็ม ๆ เขาถึงค่อยจขมวดคิ้วแน่นพลางพูดว่า “ประธานหลิ่ว ลูกสาวของคุณถูกพิษร้ายแรงนี่ครับ!” อะไรนะ?!หลิ่วชิงเหอได้ยินคำพูดนี้ ดวงหน้างามก็ซีดเผือดราวกับกระดาษทันที หลิ่วหรูเยียนที่แทบจะขดตัวเป็นก้อนไม่อยากจะเชื่อคำพูดของซุนเซี่ยวเหรินจริง ๆ เธอเอ่ยปากพูดอย่างยากลำบากว่า “หมอเทวดาซุนคะ ฉะ...ฉันถูกพิษอะไรคะ?” ซุนเซี่ยวเหรินขมวดคิ้วมุ่น ครุ่นคิดพลางเอ่ยว่า “คุณหนูหลิ่ว พิษที่คุณได้รับมันแปลกประหลาดมาก แม้แต่ผมก็ยังบอกชื่อไม่ได้ แต่ว่าคุณได้รับพิษมานานมากแล้ว”“จากที่ผมคาดการณ์ อย่างน้อยก็สามปีแล้ว” “นอกจากนี้ เนื่องจากซึมซับพิษมาเป็นเวลานาน ตอนนี้มันทำลายเส้นเลือดหัวใจของคุณแล้ว ดังนั้นถึงแม้ปกติดูเหมือนไม่เป็นอะไร แต่ขอเพียงพิษกำเริบขึ้นมาก็จะเป็นอันตรายถึงชีวิตแทบทุกครั้ง!” เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ซุนเซี่ยวเหรินอดมองไปทางหลิ่วชิงเหอด้วยความสงสัยไม่ได้แล้วกล่าวว่า “ประธานหลิ่ว ดูจากชีพจรของลูกสาวคุณ ก่อนหน้านี้เธอเคยอาการกำเริบอย่างน้อยสองครั้ง คุณไม่เคยสังเกตเห็นเล
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 374
ซุนเซี่ยวเหรินกล่าวจบก็หยิบขวดแก้วออกมาจากในกล่องยาทันที จากนั้นก็เทน้ำยาด้านในใส่ถ้วยใบเล็กแล้วยื่นให้หลิ่วหรูเยียนพร้อมกล่าวว่า “คุณหนูหลิ่ว ดื่มมันแล้ว อาการของคุณก็จะคงที่ได้ในไม่ช้า”หลิ่วหรูเยียนรีบรับถ้วยยาแล้วดื่มรวดเดียวจนหมด เวลาผ่านไปไม่นาน หลิ่นหรูเยียนพลันรู้สึกได้ความง่วงงุนถาโถมเข้ามา ก่อนจะเคลิ้มหลับไปเมื่อเห็นฉากนี้ หลิ่วชิงเหอก็เอ่ยอย่างไม่เข้าใจว่า “หมอเทวดาซุน นี่คุณทำอะไรคะ?” “นี่เป็นผลข้างเคียงของน้ำยาแก้พิษ นอนหลับสักตื่นก็ไม่เป็นไรแล้วครับ แต่ผมยังคงย้ำคำพูดประโยคนั้น นี่เป็นการรักษาที่ปลายเหตุ”ซุนเซี่ยวเหรินกล่าวจบก็สะพายกล่องยาขึ้นมาแล้วหันตัวเดินจากไป “หมอเทวดาซุน!” หลิ่วชิงเหอรีบตามออกไป จนกระทั่งมาถึงหน้าประตู ซุนเซี่ยวเหรินถึงค่อยชะงักฝีเท้า เบนสายตาเล็กน้อยมองมาทางหลิ่วชิงเหอแล้วพูดว่า “ประธานหลิ่ว ความจริงคุณน่าจะรู้ว่าใครสามารถรักษาอาการป่วยของคุณหนูหลิ่วได้”“ไม่อย่างนั้น เธอคงไม่รอดมาจนถึงตอนนี้” “ถ้าเกิดผมเดาไม่ผิด คนผู้นั้นน่าจะเป็นคุณฉู่สินะ?” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลิ่วชิงเหอทำหน้าอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะเม้มริมฝีปาก ไม่เอ่ยปากพูดอะไรเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 375
ฉู่เฉินเก็บโทรศัพท์แล้วเลือกยาสิบกว่าขวดออกมา ก่อนจะยื่นให้โจวว่านคังและพูดว่า “ท่านโจว ยาพวกนี้คุณภาพไม่ผ่าน ผมจำได้ว่าผมเคยบอกคุณไปแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดของการหลอมยาคือไฟ” “ไฟห้ามแรงกินไป ห้ามรีบร้อนเกินไป ต้องทำให้ไฟคงที่ และระหว่างนั้นห้ามเปลี่ยนแหล่งเชื้อเพลิงเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นก็จะเกิดเหตุการณ์ได้รับความร้อนไม่เท่ากัน” โจวว่านคังได้ยินคำกล่าว ดวงหน้าชราก็แดงขึ้นมาแล้วเอ่ยว่า “คุณฉู่พูดได้ถูกต้อง ต่อไปผมจะระวังให้มากขึ้นอย่างแน่นอน”“อืม”ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ยื่นขวดยาบำรุงปราณหนึ่งให้โจวว่านคังแล้วพูดว่า “ท่านโจว ยาบำรุงปราณขวดนี้ถือว่าเป็นค่าเหนื่อยให้คุณ ไม่ว่าคุณกินเอง หรือว่าเอาไปขายก็ได้ทั้งนั้น “โอ๊ะ คุณฉู่ นะ...นี่จะได้ยังไงกันครับ ผมสมัครใจช่วยเหลือ ไม่ต้องการค่าเหนื่อยหรอกครับ” โจวว่านคังพูดจากใจจริงเช่นกัน ถึงอย่างไรเขาก็ได้เรียนรู้จากฉู่เฉินมาไม่น้อย“ท่านโจวไม่ต้องเกรงใจ นี่เป็นสิ่งที่คุณควรได้รับครับ” เมื่อเห็นฉู่เฉินยืนกราน ท่านโจวถึงค่อยรับไว้ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ ยาบำรุงปราณสิบเม็ดต่อหนึ่งขวดเพียงพอที่จะแบ่งกันทั้งครอบครัว สำหรับท
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 376
ขาขาวเนียนงดงามถูกห่อหุ้มอยู่ในถุงน่องสีดำ และยังเผยให้เห็นความขาวดุจหิมะนี่แม่งเอ๊ยอยากยั่วกันสุด ๆ ไปเลยใช่ไหม?เมื่อเห็นฉู่เฉินจ้องมองถุงน่องของตัวเอง กวนเหล่ยก็เม้มปากหัวเราะพลางกล่าวว่า “ประธานฉู่ วันนี้ฉันแต่งตัวดูดีไหมคะ?” “ดู...ดูดีสิ แต่ว่าครั้งหน้าไม่ต้องแต่งตัวเยอะขนาดนี้แล้วนะ”ฉู่เฉินกลืนน้ำลายทีละอึก ก่อนจะผลักประตูเดินเข้าไปในห้องทำงานทันทีที่เข้าไปในห้อง กลิ่นควันหลังสงครามใหญ่ก็โชยเข้ามาในจมูก ฉู่เฉินรีบหันหน้าไปพูดกับกวนเหล่ยว่า “ขอยืมใช้น้ำหอมของคุณหน่อย” กวนเหล่ยพยักหน้าติดต่อกันพลางพูดว่า “ได้ค่ะ” ไม่นานฉู่เฉินก็ใช้น้ำหอมไปเกือบครึ่งขวด อากาศทั่วทั้งห้องทำงานเปลี่ยนเป็นสดชื่นขึ้นไม่น้อยเช่นกันหลังจากที่กวาดตามองโซฟากับโต๊ะทำงานที่แทบจะไม่มีร่องรอยว่าผ่านสงครามใหญ่ใด ๆ ฉู่เฉินถึงค่อยกลับไปนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความสบายใจ“ประธานฉู่ เมื่อวานฉันเสียเวลาไปสองชั่วโมงกว่าถึงจะทำความสะอาดห้องทำงานเสร็จนะคะ เหนื่อยจนปวดเอวปวดหลังแล้ว ถ้าคุณไม่เชื่อก็ดูสิคะ ตรงนี้บวมอยู่นิดหน่อย” กวนเหล่ยพูดพลางถลกมินิสเกิร์ตที่แทบจะคลุมสะโพกอวบอิ่มไม่มิดขึ้นมาทันที เผยสะโพกอ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 377
“ทุกคนเชิญนั่งค่ะ”กู้รั่วเสวี่ยเชิญทุกคนให้นั่งลงพลางสั่งให้กวนเหล่ยไปชงชา ดวงตาของหลิวฉางเจียงไม่เคยละสายตาไปจากต้นขาของกวยเหล่ยเลยตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับว่าแทบจะควักนัยน์ตาลงมาติดบนตัวกวนเหล่ยฉู่เฉินเห็นฉากนี้ก็อดลอบขำไม่ได้ หลิวฉางเจียงช่างเป็นคนจริง ๆ ไม่รู้ว่าถูกสวมเขามากเท่าไหร่แล้ว ยังคิดอะไรกับเลขาของเขาอีก “ประธานหลิว มีคำพูดอะไร คุณก็พูดกับคุณฉู่ตรง ๆ ได้เลยค่ะ” กู้รั่วเสวี่ยนิ่วหน้า กวาดตามองหลิวฉางเจียงแวบหนึ่ง ลอบด่าในใจว่าไอ้แก่หื่นกามนี่ “อะ...อ้อ ใช่ ๆๆ!” หลิวฉางเจียงถึงค่อยเก็บสายตารุกรานอย่างเต็มเปี่ยมกลับมา ก่อนจะหันหน้ามองไปทางฉู่เฉินแล้วพูดว่า “คุณฉู่ ฉางเจียงกรุ๊ปของเราอยากเป็นตัวแทนจำหน่ายยาบำรุงปราณของคุณในมณฑลซานมาก ๆ เลยครับ ไม่ทราบว่าประธานฉู่มีเงื่อนไขอะไรสำหรับร้านตัวแทนจำหน่ายบ้างไหมครับ?” ฉู่เฉินดื่มน้ำชาพลางขมวดคิ้วกล่าวว่า “เงื่อนไขไม่สูงครับ เพียงแต่ว่าเรื่องส่วนแบ่ง ทางคุณจำเป็นต้องยอมถอยมากหน่อย”“หมายความว่ายังไงครับ?” หลิวฉางเจียงมองฉู่เฉินอย่างไม่เข้าใจ ตามกฎในวงการยา ทุกคนจะได้ส่วนแบ่งกันคนละครึ่ง ถึงอย่างไรฝ่ายหนึ่งมีสิน
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1058
หลินเยว่หรูพูดจบก็รูดคีย์การ์ดห้องทันที ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทลั่วหัวเอ๋อร์อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นถึงค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของหลินเยว่หรูว่าต้องการโยนเคราะห์ให้คนอื่น ลั่วหัวเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วค่อยเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง .....อีกทางด้านหนึ่ง เมื่อหลินซานมาถึงเจียงจง ฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยก็เดินออกมาจากทางออกของเมืองชิงหลงที่อยู่ในเจียงจงพอดี เมื่อเห็นฉู่เฉิน หลินซานก็รีบเข้าไปต้อนรับแล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มว่า “คุณฉู่ ผมได้รับคำสั่งจากคุณนายให้มารับคุณครับ” ฉู่เฉินมองหลินซานแวบหนึ่งแล้วขมวดคิ้วกล่าวว่า “คุณนาย? คุณนายไหน?”“คุณนายของบ้านชื่อหลินเยว่หรูครับ!”หลินซานรีบแนะนำตัวเองฉู่เฉินถึงค่อยพยักหน้า แล้วจูงมือหลิงเสวี่ยเดินไปยังรถเอสยูวีที่จอดอยู่ทางด้านข้าง“ไปกันเถอะ”ฉู่เฉินจูงหลิงเสวี่ยมานั่งที่เบาะหลัง แล้วออกคำสั่งอย่างเฉยชา หลินซานสตาร์ตรถทันที ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังโรงแรมในชานเมืองปินเฉิน หลายชั่วโมงต่อมา รถก็จอดอยู่ที่หน้าประตูโรงแรม“คุณฉู่ครับ เนื่องจากโรงแรมนี้อยู่ใกล้กับตระกูลลั่วมากที่สุด ดังนั้นเลยจัดเตรียมห้องเพ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1057
เมื่อลั่วเทียนเต๋อเอ่ยคำพูดนี้ออกมา ลั่วหัวเอ๋อร์ก็อดรู้สึกหนักอึ้งในใจไม่ได้!เธอเคยเจอเจ้าสำนักน้อยคนนั้นแค่ครั้งเดียว แต่ว่าต่อให้เห็นผ่าน ๆ แค่แวบเดียวเท่านั้น เธอก็ดูออกได้ไม่ยากว่า นั่นเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ดูดีแค่ภายนอกตามมาตรฐานเลย ถ้าต้องแต่งกับผู้ชายแบบนั้นจริง ๆ ชีวิตนี้ของเธอมีหวังได้จบสิ้นแล้วไม่ใช่หรือไง?และถ้าครั้งนี้กัวเฟิงช่วยตระกูลลั่วให้ผ่านพ้นวิกฤติได้จริง ๆ เธออยากปฏิเสธการแต่งงานก็คงไม่ได้แล้ว“เจ้าสำนักน้อย? ไอ้กัวเฟิงนั่นมันตัวอะไรกัน! ลูกสาวฉันจะไปแต่งงานกับเขาได้ยังไง!”หลินเยว่หรูกัดฟันกรอด ดึงลั่วหัวเอ๋อร์ให้มาอยู่ด้านหลังตัวเอง ก่อนจะเอามือชี้หน้าลั่วเทียนเต๋อแล้วพูดว่า “ไอ้คนแซ่ลั่ว คุณเป็นคนหาเรื่องเอง เลิกลากพวกเราแม่ลูกเข้าไปเกี่ยวข้องได้แล้ว” พอลั่วเทียนเต๋อได้ยินคำพูดนี้ โทสะก็พุ่งพล่านขึ้นมาเช่นกัน ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “ดี! คุณมันแพศยาไร้ยางอาย รีบไสหัวออกไปจากบ้านตระกูลลั่วเดี๋ยวนี้เลยนะ!”“ไม่ต้องพึ่งตระกูลหลินของพวกคุณ ฉันก็จัดการเรื่องนี้ได้อยู่ดี!” อะไรนะ?หลินเยว่หรูถลึงตาใส่ลั่วเทียนเต๋อ กัดฟันกรอแล้วกล่าวว่า “คุณ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1056
“ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณฉู่”หลินเยว่หรูขอบคุณเป็นล้นพ้นแล้ววางสายไปแต่หลินเจิ้งไท่ที่อยู่ทางด้านข้างกลับมองไปยังฉู่เฉินด้วยความสงสัยเขาอยู่ระดับสร้างรากฐานชั้นเจ็ด แต่หลินเยว่หรูกลับให้ฉู่เฉินช่วยต่อกรกับยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานชั้นเก้าเหรอ?ลูกสาวของเขาคงไม่ได้โดนฉู่เฉินเอาจนโง่งมไปแล้วใช่ไหม?แต่พอขบคิดให้ละเอียด ด้วยสถานะของฉู่เฉินในตอนนี้ ระดับสร้างรากฐานชั้นเก้ายังไม่อยู่ในสายตาเขาจริง ๆ ต่อให้ฉู่เฉินเป็นแค่คนธรรมดา แต่ใครจะกล้าแตะต้องเขาแม้กระทั่งปลายนิ้ว? “หัวหน้าจ้าว เมื่อกี้คุณบอกว่าจะพาผมไปส่งที่เจียงจงเหรอครับ?” ฉู่เฉินวางโทรศัพท์ลง จิบชาแล้วเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “แน่นอนสิครับ ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่คุณฉู่มาที่เมืองชิงหลง ผมกับผู้เฒ่าหลินจะต้องออกมาต้อนรับสิบลี้ ไปส่งสิบลี้อย่างแน่นอน” จ้าวเต๋อฉวนพรูลมหายใจยาวออกมา ในที่สุดก็จะได้ส่งไอ้ตัวซวยคนนี้ออกไปสักทีเมื่อเห็นฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยลุกขึ้น หลินเจิ้งไท่ก็รีบตามไป คนทั้งกลุ่มมุ่งหน้าตรงไปทางทางออกฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของเจียงจงทันที ......อีกทางด้านหนึ่ง หลินเยว่หรูเพิ่งจะวางโทรศัพท์ลง ลั่วเทียนเต๋อก็ตบโต๊ะด้วย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1055
“คุณฉู่ ตอนนี้ลูกชายของฉันฟื้นแล้ว หมอบอกว่าพักอีกหน่อยก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ที่ฉันโทรหาคุณครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ แต่...”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ หลินเยว่หรูลังเลอยู่นาน ก่อนจะกล่าวต่อ “ไม่ทราบว่าช่วงนี้คุณฉู่พอจะมีเวลาว่างไหมคะ?”“ช่วงนี้... คงไม่มีเวลาไปไปเยี่ยมเยียนเส้นทางที่ร่มรื่นของคุณหรอกครับ”ขณะที่ฉู่เฉินกล่าว ก็หันศีรษะไปมองหลิงเสวี่ยที่อยู่ข้างๆเมื่อเทียบกับหลิงเสวี่ยแล้ว สุดท้ายหลินเยว่หรูก็ยังด้อยกว่าอยู่ระดับหนึ่งไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่ในแง่ของความอดทน แม้ว่าหลิงเสวี่ยจะเป็นมือใหม่ แต่ความอดทนของเธอก็ดีกว่าหลินเยว่หรูไม่น้อยหลังจากศึกหนักเมื่อคืนนี้ หลิงเสวี่ยไม่เพียงแต่ไม่อ่อนเปลี้ยเพลียแรง แต่กลับได้รับการพัฒนาอย่างลึกซึ้ง ยิ่งกว่านั้น หลิงเสวี่ยยังมีร่างกายพิเศษซึ่งมีคุณสมบัติในการบำรุงฉู่เฉินไม่น้อยเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว หลินเยว่หรูยังคงมีร่างกายเป็นกระถางรับซึ่งเป็นเพียงการเล่นสนุกเท่านั้นและฉู่เฉินก็ไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆหลินเยว่หรูที่ปลายสายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า “คุณฉู่คะ ฉัน... ฉันมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณค่ะ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1054
แม้แต่ฉู่เฉินเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมืองเล็กๆ ในโลกแห่งการหยั่งรู้ใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอ?งั้นจะยังเดินเที่ยวทำไม มันเดินให้ทั่วไม่ได้อยู่แล้ว“หัวหน้าจ้าว ศูนย์กระจายวัตถุดิบยาของเมืองชิงหลงอยู่ที่ไหนครับ พาผมไปดูหน่อย”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบแม้จะค้นหาในคลังวัตถุดิบยาของสำนักชิงอวิ๋นและคลังยาของวังเทียนเจี้ยนแล้ว ฉู่เฉินก็ยังคงไม่พบหญ้าเทียนเซียง สถานการณ์ของอวี้ลู่เริ่มไม่มั่นคงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว จำเป็นต้องหาวิธีโดยเร็วที่สุดและเอาหญ้าเทียนเซียงอีกสองต้นมาให้ได้“ไม่ทราบว่าคุณฉู่ต้องการซื้อวัตถุดิบยาอะไรครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะมอบมันให้กับคุณฉู่ครับ”จ้าวเต๋อฉวนกล่าวด้วยสีหน้าประจบสอพลอตราบใดที่ฉู่เฉินพอใจ บางทีอาจจะไล่เขาออกไปได้เร็วขึ้น“หญ้าเทียนเซียง”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบออกมาสามคำ ทั้งจ้าวเต๋อฉวนและหลินเจิ้งไท่ต่างก็ชะงักไป แต่ในวินาทีต่อมา สีหน้าของทั้งสองก็กลับมาเป็นปกติในทันที“คุณฉู่ครับ วัตถุดิบยาแบบนี้ ในเมืองชิงหลงเราก็ไม่มีเช่นกัน ถ้าไม่เชื่อ คุณสามารถตามผมไปที่ตรวจสอบที่ถนนขายวัตถุดิบยาด้วยตนเองได้เลยครับ!”เมื่อฉู่เฉินได้ยินก็หรี่ตาลง สายตาพิจารณาของ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1053
“กลับเหรอ? ไม่ต้องรีบ ผมกำลังอยากไปเดินเล่นในเมืองพอดี”ฉู่เฉินเอามือข้างหนึ่งไพล่หลังและชี้ไปที่เมืองชิงหลงซึ่งอยู่ไม่ไกลอะไรนะ?หยาดเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่ขมับของจ้าวเต๋อฉวนทันที มองไปทางฉู่เฉินแล้วกล่าวว่า “คุณฉู่ครับ เมืองชิงหลงทรุดโทรมมาก เกรงว่ามันจะไม่เข้าตาของคุณฉู่หรอกครับ”ฉู่เฉินแค่นเสียงเย็น มองสำรวจจ้าวเต๋อฉวนและกล่าวว่า “นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่สำนักชิงอวิ๋นของคุณเป็นฝ่ายยั่วยุผม คุณคิดว่าผมฉู่เฉินเป็นคนยังไง? ที่พวกคุณเรียกมาก็มา ไล่ไปก็ไปงั้นเหรอ?”หลังจากที่กล่าวคำนี้ออกมา แม้แต่จ้าวเต๋อฉวนก็ยังยืนตะลึงอยู่กับที่“ฉู่เฉิน แกอย่ารังแกคนอื่นมากเกินไปนัก”หลินฮ่าวกัดฟันจ้องฉู่เฉินด้วยความโกรธฉู่เฉินคนนี้ไม่ใช่แค่คำว่าเกินไปสองคำจะมาอธิบายได้แล้ว แทบจะไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลยในเมืองชิงหลง ไม่ต้องพูดถึงการตบคนตระกูลหลินของพวกเขา และยังข่มขู่ครั้งแล้วครั้งเล่า นี่มันอวดดีเกินไปแล้วในขณะนี้ จู่ๆ จ้าวเต๋อฉวนก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวหลายสายกำลังสอดส่องมาทางนี้ ในใจพลันหนักอึ้ง ก่อนจะยกเท้าเตะหลินฮ่าวลงไปกองกับพื้น“นี่แกมีสิทธิ์อะไรมาพูด?”ตอนนี้ใน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1052
สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ก็ตบใบหน้าอีกด้านของหลินฮ่าว ตบซ้ำไปสองครั้งเสียงดังสนั่น“ไอ้คนแซ่ฉู่!”หลินฮ่าวโกรธจัดจนแทบคลั่ง!เห็นชัดว่าเขาพาคนมาดักฆ่าฉู่เฉิน แต่ผลลัพธ์ล่ะ?ฉู่เฉินไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แต่เขากลับโดนตบหน้าไปหกเจ็ดครั้งติดต่อกันจนแก้มบวมเป่งแล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?“ฉู่เฉิน ฉันแนะนำให้แกทำแต่พอดี ไม่งั้น...”เมื่อหลินเจิ้งไท่กล่าวไปได้เพียงครึ่งประโยค ฉู่เฉินก็หันขวับมามองหลินเจิ้งไท่และกล่าวแทรกด้วยรอยยิ้มเยาะ “ถ้าคุณไม่พูด ผมคงเกือบลืมคุณไปแล้ว”“เมื่อกี้คุณเพิ่งพูดว่าอะไรนะ? ฆ่าผม?”เพียะ เพียะ!ตบที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดลงบนใบหน้าชราของหลินเจิ้งไท่อย่างจังเสียงตบดังสนั่นสองครั้งติดต่อกัน หลินเจิ้งไท่ตกตะลึง และทุกคนในตระกูลหลินต่างก็ตกตะลึงเช่นกันหลินเจิ้งไท่ลูบใบหน้าชราที่ถูกตบจนแดงก่ำด้วยความไม่เชื่อ ราวกับตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะเขาเป็นใคร?เขาอยู่ไหน?นี่คือในเมืองชิงหลง และตระกูลหลินก็เป็นหนึ่งในสามตระกูลใหญ่ของเมืองชิงหลง ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นผู้นำตระกูลหลินไม่ต้องพูดถึงการโดนตบเลย ปกติแล้วใครจะกล้าแม้แต่มาขึ้นเสียงกับเขา?แล้ววันนี้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1051
เมื่อเห็นว่าคนในตระกูลหลินกำลังจะลงมือกับฉู่เฉินจริงๆ จ้าวเต๋อฉวนก็แทบจะกระอักเลือดออกมาสมองของกลุ่มคนนี้ช่างไม่เหมือนใครจริงๆ ฆ่าฉู่เฉิน นี่พวกเขาต้องการจะทำลายสำนักชิงอวิ๋นงั้นเหรอ?“พวกคุณตระกูลหลินอยากให้สำนักชิงอวิ๋นของผมจะถูกล้างบางมากนักใช่ไหม?”ครั้งนี้จ้าวเต๋อฉวนโกรธจัด คนอื่นมองสถานการณ์ไม่ออก เขายังพอเข้าใจได้ แต่หลินเจิ้งไท่อายุมากแล้ว ยังจะไร้เดียงสาเหมือนเด็กอีกงั้นเหรอ?เมื่อหลินเจิ้งไท่ได้ยินคำพูดนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่จ้าวเต๋อฉวนแล้วกล่าวว่า “หัวหน้าจ้าว คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงครับ?”ในสายตาของเขา การฆ่าฉู่เฉินจะเป็นยังไง?อย่างไรก็ตาม ว่านโซ่วเซียนเวิงและคนอื่นๆ ต้องการหยกโลหิตกิเลน และไม่เคยบอกว่าจะปกป้อง ฉู่เฉินถ้าพวกเขาไม่แตะหยกโลหิตกิเลนเรื่องก็จบไม่ใช่เหรอ?“พูดแบบนี้ได้ยังไงน่ะเหรอ? ตราบใดที่เกิดเรื่องไม่คาดฝันกับคุณฉู่ในเมืองชิงหลง ในไม่ช้าทางสำนักว่านเซียนก็จะได้รับข่าว เมื่อถึงเวลานั้นคนที่จะมาก็ไม่ใช่แค่สำนักว่านเซียนแล้ว”“สำนักเสวียนปิง รวมถึงบรรดาสำนักใหญ่ที่โด่งดังพอๆ กับสำนักว่านเซียนต่างจะส่งคนมาที่นี่ ผมขอถามคุณว่าเมื่อถึงเวลานั้นใครจะส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1050
สิ้นเสียง คนในตระกูลหลินต่างก้าวเท้าไปข้างหน้าและล้อมจ้าวเต๋อฉวนไว้ดูเหมือนว่าถ้าพูดไม่ถูกใจก็จะลงมือทันทีจ้าวเต๋อฉวนโกรธจนหัวเราะกับคนตระกูลหลิน มองสำรวจหลินเจิ้งไท่และกล่าวอย่างเย็นชา “ให้คำอธิบายกับคุณน่ะเหรอ? ผมจะอธิบายอะไรให้คุณล่ะ”หลินเจิ้งไท่สีหน้ามืดมน กัดฟันกล่าวว่า “พวกเราดักฆ่าฉู่เฉินที่นี่แล้วผิดอะไร? เจ้าสำนักก็เคยกล่าวไว้ ถ้าได้หยกโลหิตกิเลนมาก็เป็นประโยชน์ต่อสำนักชิงอวิ๋นของเราอย่างยิ่ง หัวหน้าจ้าวไม่รู้เหรอครับ?”“หึ ดักฆ่าฉู่เฉิน?”จ้าวเต๋อฉวนกัดฟันกรอดจนฟันแทบแตก มองหลินเจิ้งไท่อย่างเย็นชาและกล่าวว่า “พวกคุณคิดว่ามีแค่พวกคุณที่ได้รับข่าวว่าฉู่เฉินนำหยกโลหิตกิเลนเข้าสู่โลกแห่งการหยั่งรู้งั้นเหรอ?”“จนถึงตอนนี้ ฉู่เฉินยังคงปลอดภัยดี พวกคุณไม่คิดบ้างเหรอว่าทำไม?”หมายความว่ายังไง?เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเจิ้งไท่ก็มองไปที่จ้าวเต๋อฉวนด้วยความไม่เข้าใจ“ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าสำนักดูถูกพวกคุณตระกูลหลิน พวกคุณสร้างปัญหาให้เจ้าสำนักเก่งจริงๆ”ตอนนี้จ้าวเต๋อฉวนโกรธจนอยากจะด่าคน ไม่เคยเจอใครโง่งมขนาดนี้มาก่อน“หัวหน้าจ้าว หวังว่าคุณจะอธิบายให้ชัดเจนครับ”หลินเจิ้งไท่
