Share

บทที่ 1192

Author: โม่เสียวชี่
ได้ยินดังนั้น แววตาของฮองเฮาก็หม่นลง

เมล็ดพันธุ์เล็กๆ ที่เฉียวเนี่ยนปลูกไว้ในใจนาง ในที่สุดก็เริ่มหยั่งรากแตกหน่อ

มามาเป็นคนของฮองเฮา ย่อมรู้ดีว่าฮ่องเต้ในตอนนี้คือองค์รัชทายาทปลอมตัว

เช่นนั้น นางจะไปพูดสิ่งใดกับองค์รัชทายาทกัน?

ยังไม่ทันที่ฮองเฮาจะคิดต่อ มามาก็กลับมาแล้ว

กลับมีสีหน้าร้อนรนเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย “ฮองเฮา ท่าไม่ดีแล้วเพคะ!”

หว่างคิ้วของฮองเฮาขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว มองท่าทางของมามา ไฟโทสะในใจเริ่มลุกลาม “เหตุใดจึงตระหนกนัก?”

“ฮ่อง... ฮ่องเต้... ไม่ ไม่ใช่สิ ต้องเป็น เป็นองค์รัชทายาท...”

ช่างร้อนรนจนเกินไปจริงๆ

เฉียวเนี่ยนลดสายตาลง ไม่เผยรอยยิ้ม

ฮองเฮามองเฉียวเนี่ยนแวบหนึ่ง แล้วหันกลับไปยังมามา แววตาเต็มไปด้วยโทสะ “ตกลงว่ามีอะไรกันแน่?”

“อะ... องค์รัชทายาททรงถูกวางยาพิษแล้วเพคะ!”

ได้ยินดังนั้น ฮองเฮาก็ลุกพรวดขึ้นมา

แต่เพราะลุกเร็วเกินไป ศีรษะพลันมึนงง ร่างกายโอนเอนไป เกือบล้มลง

ยังดีที่มีนางในประคองไว้

นางสั่นเสียงถาม เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ “ถูกวางยาพิษ? พิษอันใด? อยู่ดีๆ เหตุใดถึงถูกวางยาพิษได้?”

มามาหน้าสลดสั่นศีรษะรัว “บ่าวก็ไม่รู้เหมือนกันเพคะ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1200

    เฉียวเนี่ยนเดินมาถึงตำหนักหย่งอัน และได้เจอกับเสี่ยวชวนจื่อพอดีทั้งสองเข้าใจตรงกันโดยไม่ต้องพูด เฉียวเนี่ยนจึงก้าวไป เดินตามหลังเสี่ยวชวนจื่อแต่เพียงไม่กี่ก้าว ก็ถูกกลุ่มทหารรักษาพระองค์ขวางเอาไว้ยังดีที่เสี่ยวชวนจื่อมีตำแหน่งสูงหน่อย ทหารรักษาพระองค์เหล่านั้นไม่เพียงจำเขาได้ ยังค้อมกายคำนับเขาด้วย “คารวะชวนกงกงขอรับ”เสี่ยวชวนจื่อพยักหน้าน้อยๆ มองพวกเขาแล้วเอ่ยว่า “เกิดเรื่องอันใดขึ้น เหตุใดถึงได้มีการเคลื่อนไหวใหญ่โตเช่นนี้?”ก็ได้ยินทหารรักษาพระองค์คนหนึ่งว่า “เรียนชวนกงกง นางปีศาจที่ลอบวางยาพิษฮ่องเต้และองค์รัชทายาทได้หลบหนีไปแล้ว พวกข้าน้อยกำลังตรวจค้นอยู่ ไม่ทราบว่าท่านกงกงพบเจอนางบ้างหรือไม่?”เสี่ยวชวนจื่อทำหน้าแปลกใจ “พวกเจ้าหมายถึงเฉียวเนี่ยน คนที่เป็นผู้บัญชาการหน่วยแพทย์แห่งโรงหมอหลวงหรือ?”“ใช่แล้วขอรับ”“วันนี้ข้าไม่เห็นนางเลย แต่นางปีศาจผู้นี้จิตใจอำมหิตนัก ไม่รู้ว่ายังจะใช้วิธีการใดลอบทำร้ายบรรดาเชื้อพระวงศ์อีก พวกเจ้าจงรีบไปค้นหา ต้องหาตัวนางให้พบให้จงได้!”"ขอรับ!"ทหารรักษาพระองค์ได้รับคำสั่ง ก็รีบก้าวเข้าไปในตำหนักหย่งอันเสี่ยวชวนจื่อจึงพาเฉียวเนี่ยนเ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1199

    เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ทั้งสองคนก็ค่อยๆ ปล่อยมือเฉียวเนี่ยนกลับรีบหันไปมองทั้งสอง “แล้วพวกเจ้าเล่า?”เมื่อครู่ฮองเฮาเห็นกับตาว่าพวกเขาพานางออกมา หากนางไม่กลับไป ฮองเฮาย่อมไม่ปล่อยพวกเขาไว้แน่ทว่าทั้งสองกลับมองหน้ากันแล้วยิ้ม “พวกข้าน้อยอยู่ในกองทหารรักษาพระองค์มานาน มนุษย์สัมพันธ์ดีมาก! ต่อให้เกิดเรื่องขึ้น พรรคพวกในกองทหารรักษาพระองค์ก็จะคอยดูแลพวกเราเอง”“ท่านหญิงเฉียววางใจได้ เมื่อครู่ตอนพวกเราพาท่านออกมา ฮองเฮาไม่ได้มองหน้าพวกเราเลยแม้แต่น้อย ไม่เป็นอะไรหรอกขอรับ”เฉียวเนี่ยนมองทั้งสอง แววตาเต็มไปด้วยความกังวลพวกเขาพูดเรื่องนี้อย่างง่ายดาย แต่ทว่านางจะไม่รู้ได้อย่างไร ว่าพวกเขากำลังปลอบใจนางเห็นเฉียวเนี่ยนเป็นเช่นนี้ จั๋วเหยียนก็เก็บรอยยิ้ม ส่งสายตาจริงจังมองเฉียวเนี่ยน “ท่านหญิงเฉียว ไม่ว่าอย่างไร พวกเราก็พาท่านออกมาแล้ว ไม่ว่าท่านจะไปหรือไม่ ความผิดของพวกเราพี่น้องก็ยังคงอยู่”จั๋วลี่ก็เอ่ยขึ้นทันที “ใช่แล้วขอรับ ท่านหญิงเฉียว หากไม่ไปตอนนี้ก็จะไม่ทันแล้ว”ได้ยินดังนั้น เฉียวเนี่ยนกำหมัดแน่น ก่อนจะคำนับทั้งสองอย่างลึกซึ้ง “บุญคุณที่ช่วยชีวิตในครั้งนี้ เฉียวเนี่ยนผู้นี้จ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1198

    ประตูไม้เก่าดังเอี๊ยดขึ้นมา ทำเอาแสบแก้วหูถัดมาก็คือเสียงของหนักร่วงกระแทกพื้นเสียงดังทุ้มหนักนั้น ในที่สุดก็ทำให้ร่างกายที่แข็งทื่อของเฉียวเนี่ยนมีปฏิกิริยาขึ้นมาศีรษะที่ซุกอยู่ระหว่างเข่าของตนเองค่อยๆ เงยขึ้น อาศัยแสงจากฟากฟ้านอกประตูที่เริ่มสว่าง นางเห็นมีคนหนึ่งล้มอยู่ตรงหน้านางดูคุ้นตาอยู่...“นังสารเลว!”เสียงด่าทออันคุ้นเคยดังขึ้น ฮองเฮาก้าวพรวดเข้ามาจากนอกประตู ไม่รอให้เฉียวเนี่ยนตั้งตัว ก็ตรงเข้ามาคว้าคอเสื้อนางกระชากขึ้นจากพื้น“ของอยู่ไหน! เอามา!”ของ?ของอะไร?เฉียวเนี่ยนไม่ทันตอบสนองสายตานางหยุดลงที่เงาร่างตรงปลายเท้าอีกครั้งคนๆ นั้นขยับ ก่อนจะคลานลุกขึ้นแล้วคุกเข่าอย่างเรียบร้อยใบหน้าบวมเขียวคล้ำปรากฏสู่สายตาเฉียวเนี่ยนเขาคือนายสวน ใต้เท้าหยูนั่นเองเฉียวเนี่ยนถึงได้เข้าใจขึ้นมาว่าสิ่งที่ฮองเฮาต้องการคืออะไรแต่เฉียวเนี่ยนยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “หม่อมฉันไม่ทราบว่าฮองเฮาทรงหมายถึงสิ่งใด”ฮองเฮาผลักเฉียวเนี่ยนอย่างแรง “อย่ามาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้! เราส่งคนไปค้นที่จวนอ๋องผิงหยางแล้ว นังสาวใช้ของเจ้าก็ไม่รู้หายหัวไปไหนแล้ว ไม่ใช่ว่าเจ้าให้หล่อนหนีไปพร้อมร

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1197

    เฉียวเนี่ยนสีหน้าไม่เปลี่ยน เพียงเอ่ยเบาๆ ว่า “พิษในกายองค์รัชทายาท มีเพียงหม่อมฉันเท่านั้นที่สามารถแก้ได้”ได้ยินดังนี้ รอยยิ้มที่มุมปากของฮองเฮาก็ยิ่งชัดเจนขึ้น “ใช่แล้ว... เจ้านี่ช่างกุมชีวิตของเราไว้อย่างแน่นหนาจริงๆ! แม้ว่าองค์รัชทายาทจะไม่ยอมเปลี่ยนถ่ายเลือดเพื่อช่วยซูหยวน แต่เราก็ยังทำใจนั่งมองเขาตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้...”ท้ายที่สุด นางก็ถูกบุตรในไส้ของตนเองถ่วงแข้งถ่วงขาเอาไว้พูดมาถึงตรงนี้ ในแววตาฮองเฮากลับเผยความเคียดแค้นขึ้นมาอีกริ้วหนึ่งนางมองเฉียวเนี่ยน เอ่ยเสียงเย็นเยือก “เราได้สั่งให้คนพาฮ่องเต้ออกมาจากตำหนักเซวียนเหอแล้ว เป้าหมายของเจ้าบรรลุแล้ว”“แต่เฉียวเนี่ยน ซูหยวนถูกวางยาพิษจนสิ้นชีพ องค์รัชทายาทกับฮ่องเต้ก็ล้วนต่างถูกวางยาผิดด้วยเช่นกัน เรื่องนี้ ย่อมต้องมีคนรับผิดชอบมิใช่หรือ?”“บางเรื่อง ต่อให้ทำใจไม่ได้ ก็ต้องทำให้ได้! เราไม่อาจปล่อยให้เจ้าคอยกุมชะตาเอาไว้ได้ตลอด เจ้าว่าจริงหรือไม่?”“ในเมื่อเจ้าชอบลงมาเล่นน้ำขุ่นนี้นัก เช่นนั้นเราก็จะให้เจ้าลงไปเล่นให้เต็มที่! เข้ามา!”สิ้นเสียงสั่งการ ไม่นานก็มีทหารรักษาพระองค์สองนายก้าวเข้ามาจากนั้นก็ได้ยินฮองเ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1196

    ใบหน้าของหมอหลวงถังก็เปลี่ยนสีในทันที หันไปมองเฉียวเนี่ยน กดเสียงเบาเอ่ยว่า “ท่านหญิงเฉียว ไปไม่ได้นะขอรับ!”แต่เฉียวเนี่ยนกลับขมวดคิ้ว ลุกขึ้นยืน ยกยิ้มบางให้หมอหลวงถัง “ข้าไปไหนไม่ได้แล้ว”นางทำลายแผนการของฮองเฮาด้วยมือตนเอง องค์รัชทายาทถูกวางยาพิษ องค์หญิงซูหยวนสิ้นชีพแต่ในมือฮองเฮา ยังมีกองทหารรักษาพระองค์อยู่ในราชสำนัก ก็มีขุนนางกว่าครึ่งที่เป็นคนของฮองเฮาอย่างไรเสีย นางก็รู้ตัวช้าเกินไปหลายก้าวกว่าจะพบแผนการของฮองเฮา ย่อมเสียโอกาสดีๆ ไปแล้วดังนั้น เวลานี้หากสามารถทำให้ฮ่องเต้ปรากฏตัวต่อสายตาผู้คนได้ ก็ถือว่าเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดที่นางสามารถทำได้แล้วหมอหลวงถังก็รู้ดีว่าเวลานี้เฉียวเนี่ยนไปไหนไม่ได้แล้วจึงไม่ได้ห้ามอีก เพียงแต่สายตาที่มองเฉียวเนี่ยนมีแววสงสารขึ้นมาเล็กน้อยเฉียวเนี่ยนยกยิ้มบาง ก้าวออกจากห้องทำงานเมื่อมาถึงเรือนนอนของฮองเฮา เฉียวเนี่ยนกลับไม่เห็นมหาราชครูและคนอื่นๆไม่รู้ว่าฮองเฮาใช้คำพูดเช่นไร ถึงได้สามารถเกลี้ยกล่อมให้พวกเขากลับไปได้ทว่า ไม่เป็นไรองค์รัชทายาทไม่อาจแสร้งเป็นฮ่องเต้ได้อีก ต่อให้ฮองเฮาสามารถเกลี้ยกล่อมพวกมหาราชครูกลับไปได้ครั้ง

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1195

    คนที่ควรมา ก็มาครบแล้วเฉียวเนี่ยนหันกายก้าวที่ประตูห้องทรงอักษร แล้วเปิดประตูออกด้านนอก มีเสนาบดีกระทรวงพิธีการยืนอยู่พร้อมกับหลายคนที่คุ้นหน้า หลายคนกลับไม่เคยเห็นเฉียวเนี่ยนรู้ว่า ในนี้ย่อมต้องมีคนของฮองเฮาปะปนอยู่แต่นางไม่ใส่ใจความจริงได้ถูกนางผลักเข้าสู่ที่แจ้งแล้ว พวกเขาไม่มีทางเลือกเมื่อราชครูชิวเห็นเฉียวเนี่ยน ก็อดประหลาดใจไม่ได้ “ท่านหญิงเฉียว มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหรือ?”เฉียวเนี่ยนคารวะราชครูชิวด้วยความเคารพ แล้วจึงเอ่ยตอบ “องค์รัชทายาททรงถูกพิษร้าย ข้าน้อยจึงมาช่วยถอนพิษให้”ราชครูชิวพยักหน้า แต่ยังสงสัย “มิใช่ว่าองค์รัชทายาทกำลังกักบริเวณตัวเองอยู่หรอกหรือ แล้วทรงเข้าวังมาตั้งแต่เมื่อใด?”เฉียวเนี่ยนไม่ตอบ เพียงขยับตัวเปิดทางราชครูชิวก็พาเสนาบดีกระทรวงพิธีการก้าวเข้าสู่ห้องทรงอักษร เพียงเหลือบตาก็เห็นองค์รัชทายาทที่แทบจะทรุดบนบัลลังก์มังกร ก็ถึงกับตกใจ “เป็นองค์รัชทายาทจริงด้วย! องค์รัชทายาททรงเป็นอย่างไรบ้าง?”เฉียวเนี่ยนก็ยังตอบด้วยความเคารพ “พิษขององค์รัชทายาทแปลกนัก ยากจะรักษาในเวลาอันสั้น แต่ข้าน้อยจะหาวิธีถอนพิษองค์รัชทายาทให้ได้โดยเร็ว”ได้ฟังดังนั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status