Mag-log inอริยาหรือน้องป๊อป คุณอาจฟังดูชื่อทำไมคุ้น ๆ จะไม่คุ้นได้อย่างไรในเมื่อแม่ฉันท้องในปีที่คุณป๊อบอรียาเป็นนางสาวไทย น้องป๊อป...ชื่อน่ารักดีนะคะ แต่แม่เรียก .....อี่หล้า เพื่อนเรียก......อี่ปอบ
view moreอริยาหรือน้องป๊อป คุณอาจฟังดูชื่อทำไมคุ้น ๆ จะไม่คุ้นได้อย่างไรในเมื่อแม่ฉันท้องในปีที่คุณป๊อบอรียาเป็นนางสาวไทย
น้องป๊อป...ชื่อน่ารักดีนะคะ แต่แม่เรียก .....อี่หล้า เพื่อนเรียก......อี่ปอบ นั่นแหละค่ะ อริยา...อย่างน้อยตอนนี้ชื่อจริงฉันก็ใกล้เคียงกับดาราดัง ฉันก็ค่อนข้างดังนะคะ มีผู้ติดตามในเฟซบุ๊กหลายพันคน นามปากกา...อาริ....สร้างชื่อเสียงให้ฉันตั้งแต่วัยรุ่น นิยายรักวัยรุ่น...นิยายวัยใส..ของฉันเป็นที่นิยมอย่างมาก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ยุค รุ่งเรืองของฉันอีกแล้ว เมื่อบรรณาธิการบอกว่า “ตอนนี้นิยายใส ๆ มันขายยาก พี่อยากให้เราลองเพิ่มบทเลิฟซีนเข้าไปบ้าง” “นิยายหนูก็มีจูบนะคะ” “จูบมันน้อยไป..อย่างน้อยก็ต้องมีลากผู้ชายขึ้นเตียงบ้าง” “ลากผู้ชายขึ้นเตียงเลยเหรอคะ มันแรงไปไหมคะ” “ไม่แรง ดูอย่างของหนูนาสิ มียิ่งกว่านั้นอีก ผู้ชายสองหญิงหนึ่งเลยนะ ขายดีมาก” “คนเดียวก็พอไหมคะ ใช้อะไรหลายคน” “เออ..เท่านี้แหละงานฉันยุ่ง ไปเขียนมาแล้วกัน สองเดือนให้ส่งต้นฉบับด้วย” . . แล้วน้องอริยาของเราจะทำอย่างไร อ่านมาก็เยอะนะบทเลิฟซีน และก็ยังชอบอ่านด้วย แต่ปัญหาคือจะแค่ลอกเขามาเขียนมันก็หน้าด้านเกิน นักเขียนชื่อดังอย่างเราจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร ************ “ผมอุ้มนะ” เขาพูดพร้อมทั้งอุ้มเธอแนบอกตอนเดินขึ้นบันได แล้วเขาก็พาเธอมาถึงหน้าห้องนอนของเธอ “เปิดประตู” ชายหนุ่มสั่งคนที่อยู่ในอ้อมกอด เขาวางเธอลงบนที่นอน “เดินเข้าห้องน้ำเองได้ไหม” “ได้ค่ะ ได้” อริยารีบตอบเพราะไม่อยากจะคิด ถ้าเขาต้องอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำแล้วจะเป็นอย่างไร หลังจากชายหนุ่มเดินออกจากห้องไปเธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก อยู่ใกล้เขาใจเธอสั่นตลอด ไม่รู้ว่าอยู่ใกล้เขาไปนาน ๆ จะเป็นโรคหัวใจไหม เสียงเคาะประตูนอกห้องทำให้อริยาต้องรีบขยับตัวไปเปิดประตู ภาพที่เห็นตรงหน้าคือเมฆาในชุดนอนผ้าแพรสีกรมท่า ...หล่อใบ้หล่อง่าว “ผมเอาน้ำมาให้ เผื่อคุณหิวน้ำตอนกลางคืน” “ขอบคุณค่ะ” “เออ..ฝันดีนะครับ” “คะ..อ๋อค่ะ ฝันดีค่ะ” แก้มที่ร้อนผ่าวของอริยา เธอรู้ทันทีว่าตอนนี้เธอคงหน้าแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงอีก ทั้งสองต่างคนต่างมองหน้ากันอย่าเก้อเขิน ก่อนที่ชายหนุ่มจะขอกลับห้องนอนของตัวเอง เมฆาเองเมื่อเข้ามาในห้องนอนของตัวเองแล้ว เขายังคงอึ้งกับภาพที่เห็นอริยาที่อยู่ในชุดนอนกางเกงขาสั้นเสื้อแขนกุดดูแล้วน่ารัก เหมาะกับเธอมากแล้วยอดอกที่ดันชุดนอนนั่นอีก แทบทำเขาตบะแตกจับเธอกินตั้งแต่คืนแรก ได้แต่บอกตัวเองว่าให้ใจเย็น ๆ อริยาก้มมองหน้าอกตัวเอง เมื่อกี้เธอเปิดประตูให้เขาทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน ก็อย่างว่าใครเขาจะใส่ชั้นในเวลานอน “อ่อยดีนัก เจออีป๊อปอ่อยกลับบ้างเป็นไง” อริยาที่นั่งมองตัวเองในกระจก ยิ้มอย่างพอใจ ถึงเธอจะไม่เคยมีแฟน แต่เรื่องอ่อยผู้ชายเธอก็มีสกิลอยู่บ้างเหมือนกัน ถึงหน้าไม่สวยแต่นมใหญ่รับรองคุณเมฆาไม่พ้นมืออี่หล้าของแม่แน่นอน ‘เดี๋ยวน้องจะเอาลูกเขยไปฝากนะจ้าว’ หลังจากได้อ่อยผู้ชายแล้วอริยาก็นอนหลับฝันดีมีความสุขตลอดคืน ผิดกับผู้ชายข้างห้องที่ตอนนี้นอนไม่หลับเพราะอะไรต่ออะไรมันชี้โด่ชี้เด่ไม่ยอมลงนี่แหละ ******************************* นิยายเรื่องนี้เป็นภาษาถิ่น (เหนือ) เยอะแต่มีคำอธิบาย ขอให้อ่านตัวอย่างก่อนนะคะ แล้วค่อยตัดสินใจซื้อเมฆาเดินกลับไปที่รถอีกครั้ง หยิบตะกร้าจากหลังรถกระบะสี่ประตู วางตะกร้าไว้ตรงหน้าคนท้องที่ตอนนี้กำลังพิงหลังกับเสาของกระท่อม มองออกไปยังต้นมะหลอดตรงหน้ากระท่อมไม่มีผนังทำให้ลมเย็นสบายพัดผ่านตลอดเวลา เสียงน้ำไหลเย็นยิ่งทำให้เธอชอบกระท่อมนี้เป็นอย่างมาก“อยู่นี่นะครับ เดี๋ยวพี่ไปเด็ดมาให้” เมฆาถือตะกร้าใบเล็กพร้อมทั้งกรรไกรสำหรับตัดกิ่งตรงไปยังต้นมะหลอด หลายปีก่อนไม่รู้อะไรดลใจให้เขาปลูกผลไม้ต้นนี้ ออกลูกปีแรก พร้อมกับลูกของเขาเลย ถ้ารู้ว่าเมียชอบกินจะปลูกสักไร่เก็บมะหลอดเพียงไม่นานก็ได้กลับมาเยอะเต็มตะกร้าหวายใบเล็ก คนหิวน้ำลายเกือบฟูมปากแล้ว“ล้างก่อนนะ ทำไมต้องเช็ดกับเสื้อแบบนั้น” เมฆาตกใจเมื่อเธอ เอาผลมะหลอดถูกับเสื้อตัวเองเพื่อให้ผิวด่างสีขาวของมะหลอดหลุดออกไป“ก็ง่ายดี ไม่ต้องล้างก็ได้ค่ะ ปลอดสารพิษไม่ใช่เหรอคะ” อริยายิ้มตาแป๋วให้ แต่เมฆาก็ไม่ยอม ดึงผลมะหลอดในมือเธอใส่ลงในตะกร้าตรงไปยังก๊อกน้ำเปิดล้างผลมะหลอดอย่างเบามือเพื่อไม่ให้ช้ำ จากนั้นก็ใช้ผ้าขนหนูที่เตรียมมาเช็ดเปลือก ผิวสาก ๆ ก็หลุดออกเกลี้ยงเกลาอริยาฝานมะหลอดออกอย่างชำนาญ ปอกรอบเมล็ด เพื่อเอาเมล็ดออกมา ได้เนื้อมะหลอดจนเ
“เดี๋ยวพี่ทำให้น้องก่อน” คำว่าทำให้น้องก่อน อริยาถึงกับร้อนไปทั้งใบหน้า เขาจะทำอะไรให้เธอก่อน ใบหน้าหล่อเหลา หนวดเป็นตอกำลังขึ้นมาบ้างนิดหน่อยเธอนอนหอบหายใจเมื่อเขา จูบไล่ลงจากปลายคาง ซุกไซ้ซอกคอขาวเนียน ดูด ดุนดัน ยอดถันสีสด และขนาดใหญ่ขึ้นฟูอิ่มสีชมพู มืออีกข้างปรนเปรอดอกไม้เบื้องล่างไม่หยุด ถูกรุกเร้าทั้งสองเต้าและดอกไม้งามกลางกาย เธอสั่นไหว อ่อนระทวยไปทั้งร่าง ทุกอย่างบนร่างเธอกำลังจะแหลกสลาย ไม่ไหวแล้ว“อ๊า” เสียงหวานร้องครางพร้อมปลดปล่อยน้ำหวานเปื้อนเปรอะมือหนา ใบหน้าคมยิ้มหวานอย่างพอใจ“ร้อนเร็ว” คำชมแสนสยิว ก่อนที่เขาจะก้มหน้าเข้าหาดอกไม้งาม บั้นท้ายกลมกลึงถูกช้อนขึ้น สายตาของเธอจ้องมองภาพตรงหน้า เขากำลังดูดกลืนและไล้ลิ้มชิมเธอไม่หยุด ความสุขสมเพิ่งผ่านไปไม่นาน ถูกกระตุ้นอีกครั้ง และอีกครั้ง“เสียว” เธอบอกเขาเสียงเบา มือขยี้ผมเขา กดเขาให้จมกับดอกไม้ของเธอ ปรนเปรอเธอ เธอแอ่นกายส่วนล่างเข้าหาปากเขา อยากให้เขาใช้ปากกับเธอมากกว่านี้ ทำมากกว่านี้ รักเธอให้มากกว่านี้เพียงไม่นานเสียงกรีดร้องของเธอก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง เป็นอีกครั้งที่เธอสุขสม เธออ่อนแรงกับการเสร็จสมรุนแรงสองครั้งติด
“น้องเป็นยังไงบ้าง” เมฆาอุ้มเธอขึ้นมาแนบอกพร้อมทั้งถามอย่างเป็นห่วง เขาอุ้มเธอมายังชั้นสองของบ้านและตรงไปยังห้องนอนของทั้งสอง“พี่เมฆ หายาดมให้น้องหน่อย”“พ่อจ๋า แม่เป็นอะไร” น้องดาวที่เห็นเมฆาอุ้มอริยาขึ้นมาบนบ้านก็วิ่งมาถามอย่างเป็นห่วง“ไม่ได้เป็นอะไรคุณลูก ไหนมาให้คุณแม่หอมหน่อย” อริยาเรียกหาน้องดาวให้เข้ามาหา“ไม่เป็นอะไรแล้วทำไมพ่อต้องอุ้ม”“แม่น่าจะมีน้องให้น้องดาวมั้งคะ” อริยายิ้มหวานบอกเด็กหญิงตรงหน้า น้องดาวถึงกับตาโต เธอรอคอยน้องมาปีหนึ่งแล้ว ตั้งแต่ที่กลับจากภูเก็ต พ่อบอกว่าจะมีน้อง น้องดาวก็เฝ้ารอแล้วรออีก ก็ไม่มีสักที ในที่สุดวันนี้ วันนี้ก็มาถึง วันที่แม่บอกว่าเธอกำลังจะมีน้อง“จริงหรือเปล่าคะ” น้องดาวหันไปถามผู้เป็นพ่ออย่างตื่นเต้น“เดี๋ยวให้แม่เข้าไปตรวจก่อนนะครับ น้องไปตรวจเร็ว” เมฆาเร่งให้อริยาไปตรวจผลการตั้งครรภ์ อย่างว่านั่นแหละทุกคนรอคอยกันเหลือเกินว่าเมื่อไหร่เธอจะท้อง“อุ้มหน่อย” คนสำคัญของครอบครัวรีบอ้อนสามี ให้อุ้มเธอไปห้องน้ำ เมฆารีบตรงเข้าอุ้มเธอไปยังห้องน้ำทันที น้องดาวนั่งอยู่บนเตียงให้กำลังใจผู้เป็นพ่อและแม่ผ่านไปไม่ถึง 10นาที เสียงกรี๊ดลั่นของพ่อเลี้ยง
“อี่นิ พวกมึงมีผัวหมด กูก็ต้องไข้ได้นิ แต้ก่ออี่หล้าม่วนกว่าปอยหลวง[1]” เจ้พุธเอ่ยถามอริยา “อะหยัง ม่วนกว่าปอยหลวง” อริยานิ่วหน้า อะไรที่เจ้พุธบอกว่าม่วนกว่าปอยหลวง “ก็อันนั้นนะกะ ตี่ผัวเมียเขาทำกั๋น” คนถามอย่างเจ้พุธ ทำท่าม้วนอายเพราะความยังไม่เคยมีผัว “...” อริยากะพริบตาปริบ ๆ มันม่วนก่อ ก็ ม่วนขนาด[2] แต่จะพูดออกไปให้เจ้พุธกับเจ้อ้อมฟังจะดีไหม “อี่หอยหลอด บ่าต้องอาย ถ้าม่วนก็พยักหน้าสามที บ่าม่วนก็ส่ายหน้า” เจ้พุธเสนอทางเลือกเพราะดูแล้วเพื่อนเหมือนกำลังเขินอาย อริยารีบพยักหน้าทันที เพราะ มันม่วนขนาดนัก แต่ไม่กล้าพูดออกมา เดี๋ยวเสียภาพพจน์ พ่อเลี้ยงเมฆาผู้แสนดี อบอุ่น หึ ใครจะรู้เวลาเขาอยู่กับเธอสองคน เขาจะกลายร่างเป็นเสือหิว กินได้บ่อยทุกครั้งที่มีโอกาส อี่พ่อเลี้ยงหื่น ...อี่พ่อเลี้ยงกินจุ...อี่พ่อเลี้ยงอึด บทที่ 33 สิ้นสุดการรอคอยจะครบหนึ่งปีของการแต่งงาน ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า อะไรต่ออะไรผ่านไปเร็วมาก นิยายของอริยากำลังติดท็อปชาร์ต ในเวบออนไลน์ชื่อดัง จากนักเขียนนิยายวัยรุ่นชื่อดัง ตอนนี้นิยายของอริยา โด่ง





