บทที่ 664

หลินเย่ว์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเฉียวเนี่ยนจะพูดถึงขนาดนี้

เขาข่มความโกรธในใจลง พยายามควบคุมระดับเสียงของตนเอง “ที่แท้วันนี้มาหาข้า ก็เพื่อเรื่องนี้สินะ”

พูดจบ เขามองไปที่เฉียวเนี่ยน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความผิดหวัง “เจ้ารู้ใช่ไหมว่าท่านแม่ป่วย ตั้งแต่ข้าเข้ามาจนถึงตอนนี้ เจ้าถามถึงสักคำไหม? ข้ารู้ เจ้าเกลียดข้า เกลียดจวนโหว แล้วก็เกลียดที่ท่านแม่เคยเป็นคนแนะนำเจ้ากับหมิงอ๋อง แต่เนี่ยนเนี่ยน นางก็ยังเป็นแม่ของเจ้า เป็นคนที่ตั้งท้องสิบเดือน สูญเสียแทบครึ่งชีวิตเพื่อคลอดเจ้าออกมานะ! เจ้าใจดำถึงเพียงนี้ ไม่แยแสนางแม้แต่น้อยเลยหรือ?”

พูดมาถึงตรงนี้ หลินเย่ว์ก็ยกจอกสุราขึ้นดื่มหมดรวดเดียว จากนั้นราวกับว่ายังไม่พอ ก็หยิบไหสุราขึ้นมาดื่มอึกใหญ่อีกคำ จึงพูดต่อ “หลินยวนกลับมาด้วยตัวเอง วันนั้นข้าเห็นนางก็ตกใจมาก นางแต่งตัวเหมือนขอทาน ตัวสกปรกมอมแมมไปหมด ยิ่งกว่าตอนที่เจ้า...”

หลินเย่ว์เผลอจะพูดว่า เทียบกับตอนที่เฉียวเนี่ยนออกมาจากกรมซักล้าง ยังน่าสงสารยิ่งกว่า

แต่ยังไม่ทันพูด ก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสม

ตอนนั้นเฉียวเนี่ยนดูดีกว่าหลินยวนที่แต่งตัวเป็นขอทานก็จริง

แต่ก็เป็นเพราะนางใส่ชุดนางกำนัล แต่งต