ตอน ผู้หญิงขัดดอก
พายุพาผู้หญิงที่พ่อของเธอทิ้งไว้ให้ เป็นผู้หญิงขัดดอกของเขา กลับมาที่ เพ้นท์เฮ้าส์ของเขา และเธอก็เดินตามเขาเข้ามาด้วยความหวาดกลัว เพราะคนที่ดึงแขนเธอให้เดินตามเข้ามาเขาดูน่ากลัวมากๆ “ ชื่ออะไร ” พอเข้ามาในห้อง พายุก็ปล่อยแขนเธอแล้วหันไปมองหน้าเธอ และถามชื่อเธอออกไป “ นิ นิชาคะ ” คนตัวเล็กตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ ฉันชื่อพายุ จำชื่อฉันไว้ให้ดี เพราะต่อจากนี้เธอคือ ผู้หญิงขัดดอกของฉัน ” เขาพูดกับเธอออกไป “ หมายความว่ายังไงคะ ” นิชา สาวน้อยที่ไม่เข้าใจ ความหมายของคำนี้ เธอเลยถามเขาออกไป “ ก็ผู้หญิงที่ฉันเอาไว้รับใช้ และสนองความต้องการของฉันไง ” พายุอธิบายออกไป เขาดูท่าทางเธอแล้ว ยังคงไร้เดียงสามาก แต่จะจริงเหมือนที่เขาคิดรึป่าวนั่น เขาต้องพิสูจน์ พายุเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องพาเด็กคนนี้มาที่เพ้นท์เฮ้าส์ ทั้งที่เขาสามารถทำเรื่องยังว่า กับเธอที่ห้องเชือดเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่เขาจ้างมาก็ได้ แต่เขากลับเลือกพาเธอมาที่นี้ “ หมายความว่า อย่านะ หนูจะไม่ยอมมีอะไรกับคุณ ” พอพายุพูดแบบนี้ นิชาก็รีบตอบปฏิเสธชายหนุ่มออกไป จะให้เธอมามีอะไรกับเขาได้ยังไง เขากับเธอเพิ่งเคยเจอกัน อีกอย่างเธอก็จะเก็บสิ่งนี้ไว้ให้กับคนที่เธอรัก “ อย่าเรื่องมาก ฉันไม่ใช่คนใจดีอะไร จะทำหรือไม่ทำ ถ้าไม่ทำก็ให้พ่อของเธอหาเงินมาใช้ฉันในวันพรุ่งนี้ หรือไม่ฉันก็แค่ส่งมันไปตาย เพราะคนที่มันไม่มีเงินมาใช้หนี้ฉันจุดจบคือตายเท่านั้น ” พายุพูดออกไป วันนี้เขาทำงานมาทั้งวัน เขารู้สึกเหนื่อยมากและเขาก็อยากที่จะระบาย ความเหนื่อยล้านี้ใส่ใครสักคน ปกติถ้าเขาทำงานเสร็จ เขาจะหาที่ระบายด้วยการที่ ลูกน้องของเขาหาผู้หญิงมาให้ ไม่ว่าจะเป็น นางแบบ ดารา เซเล็ป หรือใครก็ได้ที่ยอมขึ้นเตียงกับเขา แต่วันนี้ในเมื่อพ่อของเธอให้เธอมาทำหน้าที่นี้ มันก็ต้องเป็นเธอ “ ไม่นะ อย่าทำอะไรพ่อหนูนะ “ นิชารีบพูดออกไป และดูเหมือนตอนนี้เธอคงจะไม่มีทางเลือกมากมาย ” ถอด “ พายุที่เห็นท่าทางของเธอเหมือนแมวที่หวาดกลัว เขาจึงสั่งเธอออกไป ” ไม่ “ นิชาที่ได้ยินเขาสั่งมาแบบนั้น เธอรีบปฏิเสธออกไปทันที และรีบใช้มือกอดตัวเองเอาไว้ ” นิชา ถ้าเธอยังทำให้ฉันเสียอารมณ์อีกนิดเดียว ฉันจะส่งเธอกลับแล้วเอาตัวพ่อเธอมาแทน “ พายุพูดเสียงต่ำแล้วจ้องมองคนตรงหน้า ไม่มีผู้หญิงคนไหนเลยที่เขาสั่งให้ทำอะไรแล้วไม่ทำตามคำสั่งเขา เธอเป็นคนแรก ” ไม่นะ คุณพายุ ยอมฉันยอมแล้ว ” นิชารีบเข้ามาจับที่มือหนาของเขาแล้วส่งสายตาขอร้องอ้อนวอนเขาออกไป เพื่อไม่ให้พายุทำอะไร พ่อของเธอ “ ถอด ” เขาพูดขึ้นมาอีกครั้ง และตอนนี้คนตัวเล็กก็เริ่มถอดเสื้อยืดของเธอออก “ ถอดให้หมด ” เขากดเสียงต่ำบอกกับเธออีกครั้ง เพราะเด็กตรงหน้าถอดเพียงแค่เสื้อยืดเท่านั่น พายุเลยออกค่ำสั่งไปและยืนมองเธออย่างใจเย็น แค่เพียงเธอถอดเสื้อยืดออก เขาเห็นเพียงเนินอกที่แทบทะลักออกมาจากเสื้อชั้นในของเธอ ก็ทำให้เขาอยากเห็นของจริง มันจะใหญ่หรือเพียงแค่เธอดันทรง นิชาที่ต้องทำตามคำสั่งเขา เธอก็ต้องยอมถอดออกทีละชิ้น เธอไม่เคยจะต้องมาถอดเสื้อผ้าเปลือยกายให้ใครดูเลยสักครั้ง นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน เธอได้แต่คิดในใจ แต่เธอก็ต้องยอมทำ นิชาถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด แต่เธอก็รีบเอามือมาปิดที่หน้าอกของเธอแต่มันก็ไม่มิด ส่วนอีกมือเธอเอามาปิดที่ส่วนล่างของเธอทันที “ เอามือออก ” พายุสั่งเธออีกครั้ง เพราะถึงเธอจะถอดออกหมดแล้วแต่เธอก็ยังไม่ยอมให้เขาเห็นของสวยตรงหน้า เธอใช้มือน้อยๆปิดไว้ แต่มันก็ไม่มิดนะ “ คุณ อย่าทำอะไรหนูเลยนะ หนูยังเด็กอยู่เลยคุณไม่กลัวติดคุกเหรอ ” นิชาพูดออกไป เพราะเธอมีอายุที่อยู่ในวัยยังไม่บรรลุนิติภาวะเลย “ เธออายุเท่าไร ” พายุที่ได้ยินแบบนั้นก็ถามเธอออกไป เพราะ คนตรงหน้าเขา ใบหน้ายังเด็กอยู่มาก แต่รูปร่าง สัดส่วนของเธอไม่น่าเด็กแล้วนะ “ 17 ค่ะ ” นิชาตอบออกไป เพราะถ้าเธอตอบว่า 18 เธอคงไม่รอดแน่ “ยังเรียนมัธยม ” พายุถามออกไป เพราะถ้าเธออายุ 17 ปีจริงๆก็คงเรียนอยู่ “ ค่ะ หนูเรียนอยู่ม.6 ” นิชาตอบออกไป “ อืม งั้นเดินมานี้ ” พอเขาได้รู้อายุของเธอ เขาก็เลยต้องพับความคิดที่จะเอาเธอเอาไว้ก่อน เพราะเขาไม่ชอบมีอะไรกับเด็กน้อย แต่ในเมื่อเธอเป็น ผู้หญิงขัดดอกของเขา เธอก็ต้องทำอย่างอื่นเพื่อให้เขาได้ระบายอารมณ์ในครั้งนี้ นิชาที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้น เธอเองก็ไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปหาเขา แต่เธอโดนสายตาคมดุของเขามองมา ทำให้เธอต้องเดินเข้าไปหาเขา ว้ายยย…… พอนิชาเดินเขาไปหาเขา พายุก็ใช้จังหวะที่เธอกล้าๆกลัวๆอุ้มช้อนเธอขึ้นมา นิชาเลยร้องออกไป และรีบเอาแขนเล็กคล้องคอเขาไว้เพื่อไม่ให้เธอตก นั่นเลยทำให้พายุ เห็นเต้าอกอวบของเธอได้เต็มตา พายุเลยพาเธอเดินขึ้นบันไดไปชั้นบนห้องนอนของเขา ระหว่างที่เขาอุ้มเธอนิชาก็ได้ร้องถามเขาออกไป ” คุณ จะพาหนูไปไหน “ เธอถามเขา ” เช็กของ “ พายุตอบออกไป และพาเธอเดินเข้ามาจนกระทั่งเตียงนอนของเขา เขาเลยโยนเธอลงบนเตียง ที่ไม่เคยมีใครได้เข้ามานอน นอกจากเขา ” ตั้งขาขึ้น “ พายุที่โยนคนตัวเล็กลงบนเตียงแล้วเขาก็สั่งเธอออกไป นิชาที่โดนสายตาคมจ้องอยู่ เธอก็ค่อยๆทำตามเขา พอนิชา ตั้งขาขึ้นทั้งสองข้างแล้ว พายุก็ได้เห็นกลีบกุหลาบสีชมพูสดตรงหน้า ที่มันปิดสนิทอยู่ เขามองมันด้วยตาป่าว ก็ทำให้รู้ว่า เธอยังไม่เคยผ่านชายใดมา พายุไม่รอช้า ใช้มือหนาข้างหนึ่งจับขาเธอ และมืออีกข้างหนึ่งส่งนิ้วร้ายเข้ามาในร่องสวาทนี้ทันที อ๊ะ โอ๊ยยยย!!! นิชาร้องออกไป เพราะอยู่ๆก็โดนเขาเอานิ้วแทงเข้ามาในร่องสวาทของเธอจนสุดนิ้วของเขา และเขาก็งอนิ้วเขาทำให้เธอเจ็บ พายุที่เช็กของแล้ว เขาสัมผัสได้ว่า นิชายังซิงจริงๆ เขาก็พอใจ และชักนิ้วออกมาจากร่องของเธอและยืนมองหน้าเธอที่ตอนนี้มีน้ำตาไหลลงมา น่าจะเพราะความเจ็บที่เขาง้อนิ้วเช็กของ “ ไปอาบน้ำ ” ตอนแรกเขากะว่าต่อให้เธอจะยังไม่เคย เขาก็จะให้เธอช่วยเขาใช้อย่างอื่นเพื่อได้ระบาย แต่พอเขาเห็นใบหน้าสวยตอนนี้ที่มีน้ำตา มันทำให้เขาชะงักไป เขาเลยให้เธอไปอาบน้ำแทน นิชาที่ค่อยๆพยุงตัวเองลุกนั่งพอได้ยินเขาพูดแบบนั้นเธอก็มองซ้ายมองขวาหาห้องน้ำทันที และก็คงจะเป็นห้องนั่นเธอเลยลงจากเตียงแล้วรีบเข้าไปในห้องน้ำทันที พายุที่เห็นคนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว เขาก็เดินลงมาที่ชั้นล่างทันที และต่อสายหา กวิน ลูกน้องของเขาให้หาผู้หญิงมาให้เขาที่คาสิโน และพายุก็ปล่อยนิชาไว้ที่เพ้นท์เฮ้าส์ของเขา แล้วขับรถออกไปที่คาสิโนทันที พอมาถึงเขาก็เดินเข้าไปที่ห้องเชือด และมีกวินยื่นรอผู้เป็นนายอยู่ “ เธอรออยู่ในห้องแล้วครับ ” กวินที่ได้รับคำสั่งจากคนเป็นนายเขาก็รีบจัดการหานางแบบมาทันที ถึงในความคิดเขา จะมีคำถามว่า ทำไมนายเขาพาเด็กน้อยคนนั่นกลับไปด้วยแล้ว นายเขายังต้องการอีกเหรอ แต่เขาก็ไม่สามารถถามคนเป็นนายได้ เพราะเขาคือลูกน้องมีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่ง “ ให้ไอชาน ซื้อข้าวไปให้นิชาที่เพ้นท์เฮ้าส์กูด้วย และก็ให้คนเฝ้าไว้ให้ดี ” ชาน คือ ลูกน้องมือซ้ายของเขา เขาก็ไม่รู้ทำไมต้องมีความห่วงยัยเด็กนั่นด้วย แต่เอาเถอะ ถือว่า ลองเลี้ยงลูกแมวดู “ นิชา ” กวินทวนชื่อออกไป เพราะเขาไม่รู้ว่าคือใคร “ ลูกสาววันรบ ” พายุตอบเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องเชือดทันที ปล่อยให้กวินยืนทำหน้า งง อยู่อย่างนั่น แต่เพียงไม่นาน กวินก็รีบโทรไปบอก ชาน ตามคำสั่งของคนเป็นนาย นิชาที่เธอหายเข้าไปในห้องน้ำเป็นเวลาชั่วโมงกว่า เธอก็ต้องออกมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำสีดำที่แขวนอยู่ในห้องน้ำ ก็คงจะเป็นของเจ้าของที่นี้แหละ เธอเลยยืมใส่ออกมาจากห้องน้ำก่อน เพื่อที่จะลงมาเอาเสื้อผ้าของตัวเองที่อยู่ชั้นล่าง ว้าย!!! พอหญิงสาวเดินลงมาที่ชั้นล่างเธอก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ เธอเลยตกใจและร้องออกไป และผู้ชายคนนั่นก็มองมาที่เธอ “ คุณนิชารึป่าวครับ ” ชานถามออกไป และมองสำรวจหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ คนที่นายเขาพาเธอมาที่เพ้นท์เฮ้าส์ของตัวเอง “ ค่ะ ” นิชาตอบออกไปและกำมือแน่น ภายในหัวเธอ คิดว่าผู้ชายคนนี้คือใคร รู้จักเธอได้ยังไง แล้วเขาเข้ามาทำไม คุณพายุไปไหน อย่าบอกนะว่า เขาไม่ยอมทำอะไรเธอแต่เขาจะให้คนอื่นมาทำเธอแทน ตอนนี้ใบหน้าสวยของนิชาเริ่มมีสีหน้าหวาดกลัว ชานเลยต้องรีบแนะนำตัวเองออกไป “ ผมชื่อ ชานครับ เป็นลูกน้องมือซ้ายของคุณพายุ นายให้ผมซื้อข้าวมาให้คุณครับ ” ชานรีบอธิบายออกไป พอเขาพูดจบใบหน้าของคนตรงหน้าก็ดีขึ้นทันที “ ขอบคุณนะคะ แล้วคุณพายุ เอ่อ… ” เธออยากจะถามว่า เขาไปไหนแต่ก็ไม่กล้า “ นายไปคาสิโนครับ เชิญคุณตามสบาย ” ชานบอกกับเธอเพราะเขาคิดว่า เธอน่าจะถามว่า นายไปไหน เขาเลยตอบออกไป และขอตัวกลับเลย พอออกมาจากห้องของนาย เขาก็จัดการกำชับลูกน้องทุกคนที่อยู่ที่นี้ให้ดูแล ผู้หญิงของนายให้ดี ตามคำสั่งของพายุทั้งหมดนิชาที่ตั้งแต่วันที่พายุไม่อยู่ เธอก็ไปเรียนและกลับเพ้นท์เฮ้าส์ทันที ไม่ได้ไปแวะไหนแต่อย่างใด ใจจริงเธออยากจะส่งข้อความหาเขา เพราะเขาเงียบไปหลายวัน เธอเริ่มที่จะเป็นห่วงเขา แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะทักไป เธอทำได้แค่รอเขาโทรมาหรือส่งข้อความมา แต่มันก็ไม่มีเลย พายุหายเงียบไปเลย นิชาเลยมักจะใจลอยและคิดถึงเขาในช่วงหลายวันที่ผ่านมาจนตอนนี้ “ นิชา ๆ ” เพลินขวัญเรียกเพื่อนสนิทของเธอหลายครั้งแต่นิชาก็เหม่อลอยจนเธอต้องตะโกนออกไป “ ห๊ะๆ แกจะตะโกนทำไม ” นิชาที่กำลังคิดว่าพายุหายไปทำงานหรือว่าหายไปไหน เธอเลยไม่ได้สนใจคนรอบข้าง จนกระทั้ง เพลินขวัญตะโกนที่ข้างหูของเธอ เธอเลยได้สติกลับมา “ เป็นอะไรเรียกตั้งหลายครั้งแล้ว ” เพลินขวัญถามขึ้น “ ป่าวๆ ” นิชารีบตอบเพื่อนออกไป “ ไม่เป็นอะไรแน่นะ ” เพลินขวัญถามเธอออกไปอีกครั้ง “ อืม วันนี้วันเกิดฉันเย็นนี้เราไปหาอะไรกินที่ห้างกันมั้ย “ นิชาชวนเพื่อนของเธอออกไป เพราะเธอไม่อยากกลับไปนอนเหงาอยู่ที่เพ้นท์เฮ้าส์คนเดียว ” นิ ฉันขอโทษนะ วันนี้ฉันไม่ว่างอะ แม่ฉันใช้ฉันไปธุระแทน “ เพลินขวัญที่รู้สึกผิด ทุกปีเธอจะไปกินข้าวกับนิชา แต่ปีนี้เธอมีความจำเป็นต้องไป
“ รูดขึ้นรูดลงแบบนี้นิชา ” พายุพูดกับเธอและใช้มือตัวเองมากำมือเล็กของเธอแล้วสอนเธอไปด้วย พอเขานำทางไปสักพัก นิชาก็เริ่มทำได้ พายุเลยปล่อยให้นิชาทำไปเรื่อยๆ “ ทีนี้ใช้ปากนิชา เอามันเขาปากของเธอ ” เขาพูดขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้นิชาก็เงยมองหน้าเขา แต่ความอยากรู้อยากลองก็ทำให้นิชาเริ่มใช้ลิ้นเลียวนที่ปลายหัวเห็ดของเขา และเอามันเข้าปากเธอไป อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ่า นิชา อ่า ทันทีที่ปากเล็กครอบครองลำกายใหญ่เข้าไปในโพรงปากของเธอ เธอผลุบเข้าผลุบออก และเลียวนเหมือนคิดว่ามันเป็นไอติมแท่งโปรดปรานยังไงยังงั้น ซี๊ดดดด นิชา อ่า พายุที่โดนความนุ่มนิ่มในปากของเธอสัมผัสก็ครางชื่อเธอออกมา และมือหนาตอนนี้เริ่มขยุ้มที่ผมคนตัวเล็กและจับศรีษะที่ล็อกไว้ พร้อมเด้งสวนขึ้นมาในบางครั้ง แต่ทุกครั้งที่เขากระแทกสวนมา นิชาก็เริ่มรู้สึกเจ็บในลำคออาจจะเพราะความยาวของเขา อ๊อก อ๊อก บ๊วบ บ๊วบ “ อ่า ปากเธอโครตนุ่มเลยนิชา ” พายุยังคงคำรามออกไปและตอนนี้เขาก็เริ่มจะถึงจุดหมายแล้ว เพียงไม่นานพายุก็ล็อกใบหน้าของนิชาและกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาในปากของเธอหลายต่อหลายครั้งจนคนตัวเล็กแทบจะสำลักมันและหายใจไม่ทัน แต่ในที
เช้าวันต่อมา พายุก็มาส่งนิชาที่หน้าโรงเรียนเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือวันนี้เขาขับรถมาส่งเธอเองไม่ได้ใช้คนขับ “ ขอบคุณนะคะ ที่มาส่งหนู ” พอถึงโรงเรียนนิชาก็หันไปยกมือไหว้และขอบคุณพายุ ทันที “ เลิกเรียนก็มารอที่เดิม ” พอเห็นนิชาไหว้เขา เขาก็พูดกับนิชาออกไป และยื่นเงินให้เธอเหมือนเมื่อวาน จนเธอต้องพูดขึ้น “ เงินที่คุณพายุให้หนูเมื่อวานยังไม่หมดเลยคะ ” เธอบอกกับเขา และพายุก็มองหน้าเธอแล้วพูดขึ้นว่า “ ปกติพ่อของเธอให้มาโรงเรียนวันละเท่าไหร่ ” เขาถามเพราะจะได้ให้เธอถูก “ คุณพ่อให้นิชาอาทิตย์ละ 2000 ค่ะ “ นิชาตอบเขาออกไป ” พอใช้เหรอ “ พอพายุได้ยินว่า เธอได้อาทิตย์ละสองพัน เขากลับไม่อยากจะเชื่อ เพราะโรงเรียนที่นิชาเรียนอยู่มันนานาชาตินะ ได้เงินแค่นี้จะพออะไร ขนาดเขาเองกินข้าวมื้อๆนึงยังตั้งหลายพัน ” พอคะ ยังเหลือด้วยซ้ำ “ นิชาตอบเขาออกไป เพราะว่าสำหรับเธอแล้ว เธอไม่ได้ใช้อะไรมากมาย ที่หมดไปก็เพราะค่ารถโดยสารมากกว่า เพราะข้าวเธอก็ทานที่โรงเรียน ” งั้นเอาแบบนี้นิชา ฉันจะให้เธอเป็นรายอาทิตย์เหมือนพ่อของเธอแล้วกัน ส่งเลขบันชีเธอให้ฉัน ส่วนเงินนี้เก็บไว้ เผื่อเธออยากได้อะไร
ทันทีที่ถึงบริษัท พายุก็เดินเข้ามาที่ห้องทำงานของเขา และ จินนี่ ( เลขาสาว ) ของเขาก็เดินตามเจ้านายเข้ามาทันที และถามออกไป “ คุณพายุรับกาแฟเลยมั้ยคะ ” เพราะทุกครั้งที่พายุมา เธอจะต้องเอากาแฟเข้ามาให้เขา “ ครับ ” พายุตอบออกไป ได้กาแฟสักแก้วก็คงจะดีวันนี้เขาตื่นเช้ามากๆ หลังจากที่จินนี่ออกไปแล้ว พายุก็ได้หยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา และมองไลน์ของคนตัวเล็กอยู่ เขาไม่แน่ใจว่า เธอจะเข้าเรียนรึยัง อยากจะไลน์ไปถามแต่ก็เลือกที่จะไม่ถามดีกว่า พายุจึงวางโทรศัพท์มือถือลง และหันมาเปิดเอกสารตรงหน้าแทน เพียงไม่นาน เลขาของเขาก็เอากาแฟมาเสริฟ วันทั้งวันพายุทำงานจนกระทั่งเย็น เขามองเวลาและเห็นว่า อีกครึ่งชั่วโมง จะเป็นเวลาเลิกเรียนของนิชา เขาจึงปิดแฟ้มงานลง และเดินออกมาจากห้องทำงานทันที “ ผมไม่เข้าแล้วนะ มีธุระ ” เขาเดินออกมาหยุดที่หน้าโต๊ะเลขาหน้าห้อง ก็แจ้งจินนี่ออกไป ปกติเขาจะกลับทีหลังพนักงานด้วยซ้ำ แต่วันนี้เขาต้องออกจาก บริษัทไว เพราะจะต้อง ไปรับเด็กที่โรงเรียน @โรงเรียนนานาชาติ ตอนที่เขาอยู่บนรถ พายุได้ส่งข้อความมาบอก นิชาแล้ว ว่าจะจอดรอ ที่หน้าโรงเรียน และเธอก็ได้เปิดอ่านเรียนร้อย และ
พายุที่ได้มาระบายกับผู้หญิงที่ กวินหามาให้เสร็จ เขาก็เดินขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องทำงานของเขาทันที พายุนั่งอยู่สักพัก ชานก็ได้เข้ามาหาเขา “ เรื่องที่นายให้ผมไปทำ ได้เรื่องแล้วครับ ” เพราะก่อนมาที่นี้เขาให้ชานไปสืบว่า ยัยเด็กนิชา ยังเรียนอยู่จริงมั้ย เธอได้โกหกเขาเพื่อเอาตัวรอดรึป่าว “ อืม ” เขาตอบชานออกไปเสียงเรียบ “ เธอยังเรียนอยู่จริงครับ โรงเรียนนานาชาติXXX ชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 ครับ นี้เป็นประวัติย่อยของเธอ ” เพราะชานมีเวลาไม่มาก เลยได้ข้อมูลมาให้คนเป็นนายน้อย พายุหยิบแผ่นเอกสารที่ชานส่งมา อ่านผ่านสายตาคร่าวๆ “ หึ อีกเดือนหนึ่งครบ 18 สินะ ” เขาพูดออกไปเพราะดูวันเดือนปีเกิดของเธอแล้ว “ ครับ ” ชานตอบคนเป็นนายออกไป เพราะเขาได้อ่านข้อมูลของเธอมาบ้างแล้ว “ ให้ใครไปเก็บของ นิชามาไว้ให้เธอ เอาชุดนักเรียนของเธอมาด้วย ” พายุออกคำสั่งออกไป เพราะถ้าเธอยังเรียนอยู่ เขาก็ต้องให้เธอไปเรียน ถึงเธอจะมีฐานะเป็น ลูกหนี้ เป็นผู้หญิงขัดดอกของเขาก็เถอะ “ครับ ” ชานรับคำสั่งคนเป็นนาย แล้วรีบออกไป ถึงเขาจะไม่เข้าใจนายตัวเอง ว่าทำไมถึงสั่งแบบนี้ สงสัยนายเขาคงเอ็นดูเธอมั่ง เพราะชานที่เห็นหน้าตาของน
ตอน ผู้หญิงขัดดอก พายุพาผู้หญิงที่พ่อของเธอทิ้งไว้ให้ เป็นผู้หญิงขัดดอกของเขา กลับมาที่ เพ้นท์เฮ้าส์ของเขา และเธอก็เดินตามเขาเข้ามาด้วยความหวาดกลัว เพราะคนที่ดึงแขนเธอให้เดินตามเข้ามาเขาดูน่ากลัวมากๆ “ ชื่ออะไร ” พอเข้ามาในห้อง พายุก็ปล่อยแขนเธอแล้วหันไปมองหน้าเธอ และถามชื่อเธอออกไป “ นิ นิชาคะ ” คนตัวเล็กตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ ฉันชื่อพายุ จำชื่อฉันไว้ให้ดี เพราะต่อจากนี้เธอคือ ผู้หญิงขัดดอกของฉัน ” เขาพูดกับเธอออกไป “ หมายความว่ายังไงคะ ” นิชา สาวน้อยที่ไม่เข้าใจ ความหมายของคำนี้ เธอเลยถามเขาออกไป “ ก็ผู้หญิงที่ฉันเอาไว้รับใช้ และสนองความต้องการของฉันไง ” พายุอธิบายออกไป เขาดูท่าทางเธอแล้ว ยังคงไร้เดียงสามาก แต่จะจริงเหมือนที่เขาคิดรึป่าวนั่น เขาต้องพิสูจน์ พายุเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องพาเด็กคนนี้มาที่เพ้นท์เฮ้าส์ ทั้งที่เขาสามารถทำเรื่องยังว่า กับเธอที่ห้องเชือดเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่เขาจ้างมาก็ได้ แต่เขากลับเลือกพาเธอมาที่นี้ “ หมายความว่า อย่านะ หนูจะไม่ยอมมีอะไรกับคุณ ” พอพายุพูดแบบนี้ นิชาก็รีบตอบปฏิเสธชายหนุ่มออกไป จะให้เธอมามีอะไรกับเขาได้ยังไ
ตอน ลูกบุญธรรม นิชาสาวน้อยวัย 18 ปี ที่ได้ผู้มีพระคุณอุปการะเลี้ยงดูมาตั้งแต่เธออายุ 10 ขวบ นิชาเป็นเด็กกำพร้าที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กแห่งหนึ่ง เมื่อเธอมีอายุครบ 10 ปีก็มีคนรวยคู่หนึ่งที่อยากมีลูกมาก มาอุปการะเธอไปเลี้ยงดูเป็น ลูกบุญธรรม และเลี้ยงดูเธอมาเป็นอย่างดี จนกระทั้งวันหนึ่ง ญาดา ( แม่บุญธรรมของเธอ ) ได้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต นิชาก็ได้ใช้ชีวิตอยู่กับ วันรบ ( พ่อบุญธรรมของเธอ ) จนกระทั้งหนึ่งปีหลังจากแม่บุญธรรมของเธอจากไป วันรบก็เริ่มเล่นการพนันอย่างหนัก ติดเหล้า ติดผู้หญิง ทำให้บริษัทของเขาเข้าขั้นวิกฤต จนเริ่มกู้หนี้ยืมสินมาเรื่อยๆ @PPR คาสิโน ตุ๊บ!!! “ โอ้ย….. ” วันรบที่ถูกลูกน้องของพายุ ไปลากตัวเขามาจากบริษัทของเขาที่จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ ” นายครับ “ กวินลูกน้องคนสนิทมือขวาของพายุ เรียกผู้เป็นนาย ที่มองบุคคลตรงหน้าอยู่ด้วยสายตาราบเรียบ ” เท่าไหร่ “ พายุถามลูกน้องของเขาออกไป เพราะคนที่จะโดนลูกน้องของเขาลากตัวมาทีนี้ได้ ในห้องดำ คนคนนั้นจะต้องเป็นหนี้เขาแล้วไม่มีจ่าย หรือไม่ ก็เป็นพวกที่เป็นตัวปัญหาสำหรับเขาเท่านั่น เพราะห้องดำจะมีไว้ ใช้สำหรับพวกคนเ