ตอน ผู้หญิงขัดดอก
พายุพาผู้หญิงที่พ่อของเธอทิ้งไว้ให้ เป็นผู้หญิงขัดดอกของเขา กลับมาที่ เพ้นท์เฮ้าส์ของเขา และเธอก็เดินตามเขาเข้ามาด้วยความหวาดกลัว เพราะคนที่ดึงแขนเธอให้เดินตามเข้ามาเขาดูน่ากลัวมากๆ “ ชื่ออะไร ” พอเข้ามาในห้อง พายุก็ปล่อยแขนเธอแล้วหันไปมองหน้าเธอ และถามชื่อเธอออกไป “ นิ นิชาคะ ” คนตัวเล็กตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ ฉันชื่อพายุ จำชื่อฉันไว้ให้ดี เพราะต่อจากนี้เธอคือ ผู้หญิงขัดดอกของฉัน ” เขาพูดกับเธอออกไป “ หมายความว่ายังไงคะ ” นิชา สาวน้อยที่ไม่เข้าใจ ความหมายของคำนี้ เธอเลยถามเขาออกไป “ ก็ผู้หญิงที่ฉันเอาไว้รับใช้ และสนองความต้องการของฉันไง ” พายุอธิบายออกไป เขาดูท่าทางเธอแล้ว ยังคงไร้เดียงสามาก แต่จะจริงเหมือนที่เขาคิดรึป่าวนั่น เขาต้องพิสูจน์ พายุเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องพาเด็กคนนี้มาที่เพ้นท์เฮ้าส์ ทั้งที่เขาสามารถทำเรื่องยังว่า กับเธอที่ห้องเชือดเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่เขาจ้างมาก็ได้ แต่เขากลับเลือกพาเธอมาที่นี้ “ หมายความว่า อย่านะ หนูจะไม่ยอมมีอะไรกับคุณ ” พอพายุพูดแบบนี้ นิชาก็รีบตอบปฏิเสธชายหนุ่มออกไป จะให้เธอมามีอะไรกับเขาได้ยังไง เขากับเธอเพิ่งเคยเจอกัน อีกอย่างเธอก็จะเก็บสิ่งนี้ไว้ให้กับคนที่เธอรัก “ อย่าเรื่องมาก ฉันไม่ใช่คนใจดีอะไร จะทำหรือไม่ทำ ถ้าไม่ทำก็ให้พ่อของเธอหาเงินมาใช้ฉันในวันพรุ่งนี้ หรือไม่ฉันก็แค่ส่งมันไปตาย เพราะคนที่มันไม่มีเงินมาใช้หนี้ฉันจุดจบคือตายเท่านั้น ” พายุพูดออกไป วันนี้เขาทำงานมาทั้งวัน เขารู้สึกเหนื่อยมากและเขาก็อยากที่จะระบาย ความเหนื่อยล้านี้ใส่ใครสักคน ปกติถ้าเขาทำงานเสร็จ เขาจะหาที่ระบายด้วยการที่ ลูกน้องของเขาหาผู้หญิงมาให้ ไม่ว่าจะเป็น นางแบบ ดารา เซเล็ป หรือใครก็ได้ที่ยอมขึ้นเตียงกับเขา แต่วันนี้ในเมื่อพ่อของเธอให้เธอมาทำหน้าที่นี้ มันก็ต้องเป็นเธอ “ ไม่นะ อย่าทำอะไรพ่อหนูนะ “ นิชารีบพูดออกไป และดูเหมือนตอนนี้เธอคงจะไม่มีทางเลือกมากมาย ” ถอด “ พายุที่เห็นท่าทางของเธอเหมือนแมวที่หวาดกลัว เขาจึงสั่งเธอออกไป ” ไม่ “ นิชาที่ได้ยินเขาสั่งมาแบบนั้น เธอรีบปฏิเสธออกไปทันที และรีบใช้มือกอดตัวเองเอาไว้ ” นิชา ถ้าเธอยังทำให้ฉันเสียอารมณ์อีกนิดเดียว ฉันจะส่งเธอกลับแล้วเอาตัวพ่อเธอมาแทน “ พายุพูดเสียงต่ำแล้วจ้องมองคนตรงหน้า ไม่มีผู้หญิงคนไหนเลยที่เขาสั่งให้ทำอะไรแล้วไม่ทำตามคำสั่งเขา เธอเป็นคนแรก ” ไม่นะ คุณพายุ ยอมฉันยอมแล้ว ” นิชารีบเข้ามาจับที่มือหนาของเขาแล้วส่งสายตาขอร้องอ้อนวอนเขาออกไป เพื่อไม่ให้พายุทำอะไร พ่อของเธอ “ ถอด ” เขาพูดขึ้นมาอีกครั้ง และตอนนี้คนตัวเล็กก็เริ่มถอดเสื้อยืดของเธอออก “ ถอดให้หมด ” เขากดเสียงต่ำบอกกับเธออีกครั้ง เพราะเด็กตรงหน้าถอดเพียงแค่เสื้อยืดเท่านั่น พายุเลยออกค่ำสั่งไปและยืนมองเธออย่างใจเย็น แค่เพียงเธอถอดเสื้อยืดออก เขาเห็นเพียงเนินอกที่แทบทะลักออกมาจากเสื้อชั้นในของเธอ ก็ทำให้เขาอยากเห็นของจริง มันจะใหญ่หรือเพียงแค่เธอดันทรง นิชาที่ต้องทำตามคำสั่งเขา เธอก็ต้องยอมถอดออกทีละชิ้น เธอไม่เคยจะต้องมาถอดเสื้อผ้าเปลือยกายให้ใครดูเลยสักครั้ง นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน เธอได้แต่คิดในใจ แต่เธอก็ต้องยอมทำ นิชาถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด แต่เธอก็รีบเอามือมาปิดที่หน้าอกของเธอแต่มันก็ไม่มิด ส่วนอีกมือเธอเอามาปิดที่ส่วนล่างของเธอทันที “ เอามือออก ” พายุสั่งเธออีกครั้ง เพราะถึงเธอจะถอดออกหมดแล้วแต่เธอก็ยังไม่ยอมให้เขาเห็นของสวยตรงหน้า เธอใช้มือน้อยๆปิดไว้ แต่มันก็ไม่มิดนะ “ คุณ อย่าทำอะไรหนูเลยนะ หนูยังเด็กอยู่เลยคุณไม่กลัวติดคุกเหรอ ” นิชาพูดออกไป เพราะเธอมีอายุที่อยู่ในวัยยังไม่บรรลุนิติภาวะเลย “ เธออายุเท่าไร ” พายุที่ได้ยินแบบนั้นก็ถามเธอออกไป เพราะ คนตรงหน้าเขา ใบหน้ายังเด็กอยู่มาก แต่รูปร่าง สัดส่วนของเธอไม่น่าเด็กแล้วนะ “ 17 ค่ะ ” นิชาตอบออกไป เพราะถ้าเธอตอบว่า 18 เธอคงไม่รอดแน่ “ยังเรียนมัธยม ” พายุถามออกไป เพราะถ้าเธออายุ 17 ปีจริงๆก็คงเรียนอยู่ “ ค่ะ หนูเรียนอยู่ม.6 ” นิชาตอบออกไป “ อืม งั้นเดินมานี้ ” พอเขาได้รู้อายุของเธอ เขาก็เลยต้องพับความคิดที่จะเอาเธอเอาไว้ก่อน เพราะเขาไม่ชอบมีอะไรกับเด็กน้อย แต่ในเมื่อเธอเป็น ผู้หญิงขัดดอกของเขา เธอก็ต้องทำอย่างอื่นเพื่อให้เขาได้ระบายอารมณ์ในครั้งนี้ นิชาที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้น เธอเองก็ไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปหาเขา แต่เธอโดนสายตาคมดุของเขามองมา ทำให้เธอต้องเดินเข้าไปหาเขา ว้ายยย…… พอนิชาเดินเขาไปหาเขา พายุก็ใช้จังหวะที่เธอกล้าๆกลัวๆอุ้มช้อนเธอขึ้นมา นิชาเลยร้องออกไป และรีบเอาแขนเล็กคล้องคอเขาไว้เพื่อไม่ให้เธอตก นั่นเลยทำให้พายุ เห็นเต้าอกอวบของเธอได้เต็มตา พายุเลยพาเธอเดินขึ้นบันไดไปชั้นบนห้องนอนของเขา ระหว่างที่เขาอุ้มเธอนิชาก็ได้ร้องถามเขาออกไป ” คุณ จะพาหนูไปไหน “ เธอถามเขา ” เช็กของ “ พายุตอบออกไป และพาเธอเดินเข้ามาจนกระทั่งเตียงนอนของเขา เขาเลยโยนเธอลงบนเตียง ที่ไม่เคยมีใครได้เข้ามานอน นอกจากเขา ” ตั้งขาขึ้น “ พายุที่โยนคนตัวเล็กลงบนเตียงแล้วเขาก็สั่งเธอออกไป นิชาที่โดนสายตาคมจ้องอยู่ เธอก็ค่อยๆทำตามเขา พอนิชา ตั้งขาขึ้นทั้งสองข้างแล้ว พายุก็ได้เห็นกลีบกุหลาบสีชมพูสดตรงหน้า ที่มันปิดสนิทอยู่ เขามองมันด้วยตาป่าว ก็ทำให้รู้ว่า เธอยังไม่เคยผ่านชายใดมา พายุไม่รอช้า ใช้มือหนาข้างหนึ่งจับขาเธอ และมืออีกข้างหนึ่งส่งนิ้วร้ายเข้ามาในร่องสวาทนี้ทันที อ๊ะ โอ๊ยยยย!!! นิชาร้องออกไป เพราะอยู่ๆก็โดนเขาเอานิ้วแทงเข้ามาในร่องสวาทของเธอจนสุดนิ้วของเขา และเขาก็งอนิ้วเขาทำให้เธอเจ็บ พายุที่เช็กของแล้ว เขาสัมผัสได้ว่า นิชายังซิงจริงๆ เขาก็พอใจ และชักนิ้วออกมาจากร่องของเธอและยืนมองหน้าเธอที่ตอนนี้มีน้ำตาไหลลงมา น่าจะเพราะความเจ็บที่เขาง้อนิ้วเช็กของ “ ไปอาบน้ำ ” ตอนแรกเขากะว่าต่อให้เธอจะยังไม่เคย เขาก็จะให้เธอช่วยเขาใช้อย่างอื่นเพื่อได้ระบาย แต่พอเขาเห็นใบหน้าสวยตอนนี้ที่มีน้ำตา มันทำให้เขาชะงักไป เขาเลยให้เธอไปอาบน้ำแทน นิชาที่ค่อยๆพยุงตัวเองลุกนั่งพอได้ยินเขาพูดแบบนั้นเธอก็มองซ้ายมองขวาหาห้องน้ำทันที และก็คงจะเป็นห้องนั่นเธอเลยลงจากเตียงแล้วรีบเข้าไปในห้องน้ำทันที พายุที่เห็นคนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว เขาก็เดินลงมาที่ชั้นล่างทันที และต่อสายหา กวิน ลูกน้องของเขาให้หาผู้หญิงมาให้เขาที่คาสิโน และพายุก็ปล่อยนิชาไว้ที่เพ้นท์เฮ้าส์ของเขา แล้วขับรถออกไปที่คาสิโนทันที พอมาถึงเขาก็เดินเข้าไปที่ห้องเชือด และมีกวินยื่นรอผู้เป็นนายอยู่ “ เธอรออยู่ในห้องแล้วครับ ” กวินที่ได้รับคำสั่งจากคนเป็นนายเขาก็รีบจัดการหานางแบบมาทันที ถึงในความคิดเขา จะมีคำถามว่า ทำไมนายเขาพาเด็กน้อยคนนั่นกลับไปด้วยแล้ว นายเขายังต้องการอีกเหรอ แต่เขาก็ไม่สามารถถามคนเป็นนายได้ เพราะเขาคือลูกน้องมีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่ง “ ให้ไอชาน ซื้อข้าวไปให้นิชาที่เพ้นท์เฮ้าส์กูด้วย และก็ให้คนเฝ้าไว้ให้ดี ” ชาน คือ ลูกน้องมือซ้ายของเขา เขาก็ไม่รู้ทำไมต้องมีความห่วงยัยเด็กนั่นด้วย แต่เอาเถอะ ถือว่า ลองเลี้ยงลูกแมวดู “ นิชา ” กวินทวนชื่อออกไป เพราะเขาไม่รู้ว่าคือใคร “ ลูกสาววันรบ ” พายุตอบเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องเชือดทันที ปล่อยให้กวินยืนทำหน้า งง อยู่อย่างนั่น แต่เพียงไม่นาน กวินก็รีบโทรไปบอก ชาน ตามคำสั่งของคนเป็นนาย นิชาที่เธอหายเข้าไปในห้องน้ำเป็นเวลาชั่วโมงกว่า เธอก็ต้องออกมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำสีดำที่แขวนอยู่ในห้องน้ำ ก็คงจะเป็นของเจ้าของที่นี้แหละ เธอเลยยืมใส่ออกมาจากห้องน้ำก่อน เพื่อที่จะลงมาเอาเสื้อผ้าของตัวเองที่อยู่ชั้นล่าง ว้าย!!! พอหญิงสาวเดินลงมาที่ชั้นล่างเธอก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ เธอเลยตกใจและร้องออกไป และผู้ชายคนนั่นก็มองมาที่เธอ “ คุณนิชารึป่าวครับ ” ชานถามออกไป และมองสำรวจหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ คนที่นายเขาพาเธอมาที่เพ้นท์เฮ้าส์ของตัวเอง “ ค่ะ ” นิชาตอบออกไปและกำมือแน่น ภายในหัวเธอ คิดว่าผู้ชายคนนี้คือใคร รู้จักเธอได้ยังไง แล้วเขาเข้ามาทำไม คุณพายุไปไหน อย่าบอกนะว่า เขาไม่ยอมทำอะไรเธอแต่เขาจะให้คนอื่นมาทำเธอแทน ตอนนี้ใบหน้าสวยของนิชาเริ่มมีสีหน้าหวาดกลัว ชานเลยต้องรีบแนะนำตัวเองออกไป “ ผมชื่อ ชานครับ เป็นลูกน้องมือซ้ายของคุณพายุ นายให้ผมซื้อข้าวมาให้คุณครับ ” ชานรีบอธิบายออกไป พอเขาพูดจบใบหน้าของคนตรงหน้าก็ดีขึ้นทันที “ ขอบคุณนะคะ แล้วคุณพายุ เอ่อ… ” เธออยากจะถามว่า เขาไปไหนแต่ก็ไม่กล้า “ นายไปคาสิโนครับ เชิญคุณตามสบาย ” ชานบอกกับเธอเพราะเขาคิดว่า เธอน่าจะถามว่า นายไปไหน เขาเลยตอบออกไป และขอตัวกลับเลย พอออกมาจากห้องของนาย เขาก็จัดการกำชับลูกน้องทุกคนที่อยู่ที่นี้ให้ดูแล ผู้หญิงของนายให้ดี ตามคำสั่งของพายุทั้งหมดทั้งคู่ที่เดินทางกลับมาพร้อมกันจากร้านอาหารเธอและเขาก็เดินเข้ามาภายในเพนท์เฮาส์ของเขา พอมาถึง พายุก็รีบคายเน็คไทที่ตัวเองนั้นสวมใส่ออกเพื่อที่จะให้ตัวเองนั้นได้สบายกายมากขึ้น นิชาเองเธอมีความในใจที่อยากจะถามเขาแต่ไม่รู้ว่าถ้าเธอถามเค้าออกไปแล้วตัวของคุณพายุเองจะตอบคำถามนี้กับเธอหรือเปล่าหรือเขาจะว่าเธอยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาจนเกินไปแต่ในเมื่อความอยากรู้มีมากกว่าเธอจึงตัดสินใจที่จะถามคุณพายุ“ คุณพายุคะ ” เสียงหวานของเด็กน้อยเอ๋ยเรียกชายหนุ่มที่เป็นเจ้าหนี้และผู้ปกครองของเธอในเวลานี้ พายุเองพอได้ยินเสียงของเด็กน้อยเขาจึงมองไปที่ใบหน้าสวยใสของเธอเพื่อที่จะรอให้เธอนั้นพูดในสิ่งที่เธออยากจะพูดกับเขาแต่ระหว่างที่จะรอให้เธอพูดเค้าเองก็ขอพูดขึ้นมาเสียก่อน“ ทำไมไม่เรียกเฮีย “ ตอนอยู่ที่ร้านอาหารเค้าเองให้เธอเรียกเขาว่าเฮีย แต่ทำไมพอกลับมาถึงเด็กน้อยของเขาจึงกลับเรียกเขาว่าคุณอีกแล้วล่ะ” เอ่อ คือหนูไม่แน่ใจว่าคุณพายุอยากให้หนูเรียกว่าคุณพายุหรือว่าเฮีย ในตอนนี้ ” ใช่เป็นอย่างที่นิชาพูดออกไปเพราะเธอเองไม่แน่ใจว่าพอกลับมาถึงเพนท์เฮาส์หรือตอนที่เธออยู่กับเขาเพียงแค่สองคนนั้นเฮียพายุจะให้เธอเรี
“ อะไรนะคะเมื่อกี้คุณพายุหมายความว่ายังไงนะคะ ” นันวดี ที่ได้ยิน ชายหนุ่มแนะนำสถานะของเด็กสาวที่เดินมาข้างเขาให้กับเธอได้รู้จัก เธอเองถึงกับต้องถามย้ำในประโยคที่ได้ยินเมื่อกี้นี้อีกครั้ง คนอย่างคุณ พายุจะมีแฟนเด็กที่ดูเหมือนอายุห่างกับเขาถึงหลายปีขนาดนี้เชียวหรือ “ ผมบอกว่าคนนี้ไม่ใช่น้องสาวผมครับ เธอชื่อนิชาเป็นแฟนของผม ” เสียงทุ้ม เอ่ยบอกกับหญิงสาวที่เป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทเขาอีกครั้ง “ อ๋อ ค่ะๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะน้องนิชา นันวดี ขอเรียกว่าน้องแล้วกันนะคะคุณพายุเพราะดูเหมือนว่าน้องนิชาจะยังไม่เยอะเท่าเรา ” คำพูดที่เหมือนกับจะดูไม่เป็นอะไรแต่ภายในใจของคู่ค้าคนสวยนั้นกลับลุ่มและอิจฉาเด็กสาวที่พายุนั้นบอกว่าเป็นแฟนของเขาทั้งที่ดูแล้วทั้งสองคนไม่มีอะไรเหมาะสมกันเลยต่างจากเธอที่เหมาะสมทั้งหน้าที่ การงานฐานะ และหน้าตาทางสังคม “ ได้ค่ะ สวัสดีคุณนันวดี อีกครั้งนะคะ ” เด็กสาวร่างเล็กเมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะไม่มีอะไรกับเธอเธอเลยยกมือไหว้และยิ้มทักทายเขาอีกครั้ง แล้วพายุก็โอบเอวบาง ของเด็กน้อยมานั่งยังเก้าอี้ตรงข้ามกับคู่ค้าของเขาคนนี้ “ งั้นเราสั่งอาหารกันดีกว่าค่ะ ”
ในช่วงเวลาบ่าย หลังจากที่พายุได้คุยงานกับ ลูกค้าของเขาและได้มีการพูดคุยและตกลงกันที่จะไปทานข้าวร่วมกันในมื้อเย็นของวันนี้ พายุได้ให้ชานพานิชาไปที่ห้างและทำการเลือกซื้อเสื้อผ้าพร้อมกับไปยังร้านช่างแต่งหน้า ชื่อดัง ที่อยู่ภายในห้างสรรพสินค้านั้น โดยแน่นอนว่าพายุจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกคนของเขาได้เลยถึงแม้ว่าเธอจะยังเด็กแต่ในเมื่อเธอรู้ว่าลูกค้ารายใหญ่คนนี้คิดไม่ดีกับเขาและไม่คิดว่าเขาเป็นเพียงแค่นักธุรกิจที่ทำร่วมกันแต่ทุกครั้งที่เธอมีโอกาสเธอจะเข้าหาพายุอยู่เสมอพายุจึงคิดว่าเค้าจะใช้วิธีนี้ในการที่จะ ทำให้เธอรู้ว่าเขามีคนของตัวเองอยู่แล้ว “ คุณพายุแน่ใจหรอคะว่าจะให้นิชาไปด้วยจริงๆ ” เธอยังคงถามย้ำกับชายหนุ่มออกมาถึงแม้ว่าเค้าจะยืนยันว่าให้เธอไปด้วยหลายรอบแล้วแต่เธอก็ ไม่มั่นใจอยู่ดีเพราะเกรงกลัวว่าจะไปทำให้เขาขายขี้หน้านั่นเอง และยิ่งเธอรู้ว่าลูกค้าคนนี้เป็นลูกค้าคนสำคัญที่ทำธุรกิจกับคุณพายุมานานเธอเองยิ่งไม่อยากทำอะไรให้เขา ขายหน้า “ ฉันว่าเธอถามคำถามนี้กับฉันหลายรอบแล้วนะนิชาปกติเธอไม่ใช่คนเซ้าซี้อะไรแบบนี้นะฉันสั่งอะไรเธอก็ทำตลอดแต่ทำไมครั้งนี้เธอถามฉันมากจัง ” เพราะตั้งแต่อยู่กันมาน
ในระหว่างที่พายุเดินออกมาผ่านคนที่กำลังนินทานิชาอยู่เค้าก็ใช้สายตามองไปยังคนกลุ่มนั้นและคนพวกนั้นพอเห็นสายตาของเขาก็รีบปากและเดินหนีพร้อมกับก้มหัวให้เขาในทันทีพายุได้แต่มองหน้าพนักงานพวกนั้นและก็จะให้กวินตามมาจัดการทีหลังเพราะเขานั้นไม่ชอบให้ใครมาว่าให้นิชานั้นเสียหาย นิชาไม่ใช่อีหนูของเขา แต่ตอนนี้เธอคือความสุขอย่างหนึ่งของเขา แกร๊กพายุเปิดประตูห้องทำงานของตัวเองเข้ามาก็เห็นว่าตอนนี้เด็กน้อยของเขานั้นตื่นมาแล้วและเธอเองก็นั่งเล่นโทรศัพท์ของเธอรอพอเธอเห็นเค้าใบหน้าสวยหวานของนิชาก็ยิ้มหวานให้พายุในทันที “ คุณพายุ ไปทำงานมาหรอคะ ” ไม่ต้องเดาให้ยากเลยถ้าพายุออกจากห้องทำงานนี้ก็คงไม่พ้นห้องประชุมหรือคุยงานกับลูกค้าเพราะนิชามาที่นี่กับพายุหลายรอบแล้วเธอจึงพอรู้ในการทำงานของเขาเพราะความหัวไวของนิชาเธอจึงรู้ว่าพายุนั้นจะทำอะไรบ้างในแต่ละ “ ไปคุยงานกับลูกค้ามา ตื่นนานหรือยังแล้วหิวหรือเปล่า ” เมื่อเช้าเค้าจับมิชากินจนทำให้เธอนั้นไม่ได้ทานข้าวเช้าและแน่นอนว่าพอมาถึงบริษัทเธอก็หลับตั้งแต่บนรถจนกระทั่งเขาไปทำงาน นานกว่า 2 ชั่วโมงที่เธอนั้นหลับอยู่เพราะเห็นว่าเธอตื่นแล้วพายุเลยถามเด็กน้อยขอ
พายุเดินอุ้มเด็กน้อยของเขาขึ้นมายังห้องทำงานของเขาเอง โดยมีชานเป็นคนอำนวยความสะดวกให้เจ้านายตลอดทาง ตั้งเเต่กดลิฟต์ จนกระทั้งเปิดปะตูให้ พายุค่อยๆว่างเด็กน้อยของเขาลงบนโซฟาตัวใหญ่สีดำ ของเขาอย่างเบามือ ดดยการกระทำที่พายุทำนี้อยู่ในสายตาของชาน ทั้งหมด นับวัน เจ้านายของเขาชักจะไม่ห่างเด็กน้อยคนนี้เเล้วสิ เเละถ้าเเบบนี้วันหนึ่งที่ ไอวันรบพ่อเลี้ยงของเธอมีเงินมาใช้หนี้ เเล้วเเบบนี้เจ้านายของเขาจะทำยังไงต่อ เเต่ถึงเเม้จะมีเปอร์เเซ็นเพียงเเค่ 1 เปอร์เซ็นก็ตามที่มันจะหาเงินมาใช้หนี้นายของเขาได้ “ งานวันนี้ ของกูมีอะไรบ้าง ” นอกจากจะมีประชุมในช่วงบ่ายเเล้วที่เขารู้ เเต่อื่นๆเขายังไม่รู้ตารางงานของช่วงเช้าเลย พายุจึงได้เอ่ยถามชานถึงตารางงานของเขา เพราะกวิน เเยกจากเขาไปตั้งงเเต่ที่มาถึงบริษัทเเล้ว มันคงไปจัดการ เรื่องที่คนจะต้องเอาผมกับเด็กน้อยไปพูดในทางไม่ดีแล้วเเหละ ที่กวินมันรีบไปจัดการ เพราะว่า วันนี้ผมอุ้มนิชาเดินขึ้นมานั้นสิ ร้อยพ่อพันเเม่ ไม่มีหรอกที่จะไม่นินทาเจ้านายลับหลัง ต่อให้เจ้านายจะดีเเค่ไหนก็ตาม “ มีคุยงานกับ คุณ นันวดี ครับ ” นันวดีคือลูกค้ารายใหญ่ของผม ที่ทำธุรกิจร่วมกัน
หลายวันต่อมา ช่วงนี้เป็นช่วงที่นิชานั้นปิดเทอม และรอรายงานตัวในรั่วมหาลัยนั้นเอง ตอนแรกนิชาเธอก็เลือกเรียนมหาวิทยาลัยของรัฐ เพราะไม่อยากรบกวนคุณพายุมากจนเกินไป แต่คุณพายุกลับไม่ยอม ให้เธอเรียน ที่มหาลัยของรัฐ ก็เลยทำให้เรื่องเรียนต่อของเธอ พี่ชาน ต้องเป็นคนจัดการให้และมหาลัยที่เธอนั้นเรียนต่อก็คือมหาลัยเอกชนชั้นนำระดับประเทศแน่นอนว่ามหาลัยนี้ไม่ใช่แค่จะมีเงินเพียงอย่างเดียวที่จะเข้ามาเรียนที่นี่ได้แต่คนที่เข้ามาเรียนที่นี่เรียกได้ว่าเป็นลูกหลานของคนมีเงินและตระกูลใหญ่ซะส่วนมากต่างจากเธอถึงแม้ว่าฐานะทางบ้านของเธอจะอยู่ในระดับที่ปานกลาง แต่คือก็สามารถเข้ามาเรียนที่นี่ได้ด้วยอำนาจของคุณพายุนั่นเองจะว่าไปมหาลัยนี้ก็เป็นมหาลัยของญาติของคุณพายุนั้นเอง เธอจึงไม่ต้องทำอะไรเลย เพียงแค่รอไปรายงานตัวในวันเปิดเรียนก็เท่านั้น “ แต่งตัวเสร็จรึยังนิชา ” วันนี้พายุมีเข้าบริษัทในช่วงเช้า และเขาก็ไม่ยอมให้นิชาอยู่เพ้นเฮ้าส์เพียงคนเดียว เพราะตั้งแต่ที่เธอเรียนจบม.ปลาย เขาไปไหนมาไหนก็พาเธอไปด้วยทุกที่“ เสร็จแล้วค่ะ ”นิชาเธอก็เพิ่งแต่งตัวเสร็จ และเดินออกมาจากห้องแต่งฃตัวด้วยชุดกระโปรงสีครีม ไม่ได