บทที่ 47 หว่านสาวงามแห่งทิศใต้ และหลิงสาวงามแห่งทิศเหนือ

“ตอนนี้เซี่ยซีหว่านก็เปรียบเสมือนสิ่งที่ทุกคนรังเกียจ หนูจะรอดูว่าเธอยังมีหน้าที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกไหม พี่ซูซีก็จะไม่ต้องการเธออีกต่อไป ถึงเวลานั้นพี่ซูซีก็จะยังคงเป็นของหนู และหนูก็จะสามารถแต่งงานเข้าตระกูลซูและเป็นคุณนายได้!” เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเริ่มตั้งตารอคอยอนาคตที่สดใสของเธอ

หลี่ยู่หลานกอดเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยและพูดว่า “เสี่ยวเตี๋ยไม่ต้องกังวลนะ มีแม่อยู่ทั้งคน ใครหน้าไหนก็ไม่สามารถแย่งเอาความสุขของลูกกับเหยียนเหยียนไปได้”

“ค่ะ” เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพยักหน้าอย่างแรง ขณะเดียวกันเมื่อเธอนึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “ยังไงก็ตาม ท้ายที่สุดแล้วเซี่ยซีหว่านก็เป็นลูกสาวของพ่อ แม่คิดว่าพ่อจะไม่ช่วยเหลือเธอเลยอย่างนั้นเหรอคะ?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้หลี่ยู่หลานก็ยิ้มเยาะเย้ยและพูดว่า “ต่อให้เซี่ยซีหว่านถูกฆ่าโดยใครบางคน พ่อของลูกก็จะไม่เสียใจสักนิด”

“ทำไมคะ แต่แม่คะ หนูรู้สึกว่าพ่อชอบแม่ของเซี่ยซีหว่านมาก แต่ทำไมพ่อถึงไม่ชอบเซี่ยซีหว่านมากขนาดนั้นล่ะคะ?”

หลี่ยู่หลานเม้มริมฝีปากของเธออย่างประหลาด “เสี่ยวเตี๋ยลูกไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของผู้ใหญ่หรอก ต่อไปอย่าถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก”

เมื