บทที่ 17 ของคนรักเก่า (3) จบตอน

“กรี๊ด!” เมษากรีดร้องออกมาอย่างผู้พ่ายแพ้ แต่เธอจะไม่ยอมหรอกนะ เธอจะเอาคืนมะนาวให้สาสมกับสิ่งที่มันบังอาจทำกับเธอเลย

          “ออกไป!” มะนาวชี้นิ้วไล่สองแม่ลูกออกจากบ้านด้วยความโมโห บวกกับสภาพจิตใจของเธอตอนนี้มันเกินจะรับไหวแล้ว เรื่องของคินน์ทำเอาเธอเจ็บปวด ยิ่งเห็นเขาหวงแหนภาพนั้น มันก็ยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่าเธอนั้นไม่ได้มีความสำคัญอะไรสำหรับเขาเลยสักนิดเดียว

          สองแม่ลูกเดินกระแทกเท้าออกจากบ้าน จากนั้นมะนาวก็รีบเดินไปล็อกประตูบ้านของตัวเอง พรุ่งนี้คงต้องให้ช่างเอากลอนมาเปลี่ยนใหม่ยกแผงเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง แต่จะให้เปลี่ยนตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้มันเริ่มเย็นแล้วด้วย

          “ฟู่...”

          มะนาวเดินไปทำกับข้าว ยังดีที่ในตู้เย็นพอมีอะไรเหลือให้กินบ้าง เพราะเธอไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ที่บ้านของคินน์ จวบจนตอนนี้เขาก็ไม่คิดจะโทรมาง้ออะไรเลย เขาคงคิดว่าเธอเป็นคนผิดจริงๆ แต่ช่างเถอะ อยู่กับคนที่เขาไม่มีใจ อ้อนวอนให้ตายเขาก็ไม่ตามมาหรอก

          คิดดังนั้นมะนาวก็เริ่มลงมือทำกับข้าว แล้วเลือกไปทำรายงานต่อให้เสร็จ และคิดว่าพรุ่งนี้เธอจะกลับมาเป็นมะนาวที่เข้มแข็งคนเดิม ครั้งนี้มันคืออกหักครั้งแรก ถ้าเราสามารถสู้ไหว ครั้งต่อไปก็คงแข็งแกร่งมากกว่าเดิม

          “เฮ้อ...เลิกคิดถึงผู้ชายคนนั้นได้แล้ว เขาไม่เคยเห็นค่าอะไรเธอด้วยซ้ำ”

          มะนาวกินข้าวทำงานเสร็จก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมเข้านอน เนื่องจากพรุ่งนี้เช้ามีงานรับน้องที่คณะ ทำให้เธอต้องไปช่วยเพื่อนในการดูแลน้องๆ ด้วย

          หลังจากที่ทะเลาะกับมะนาวแล้ว คินน์ก็เร่งออกจากบ้านเพื่อระงับสติอารมณ์ของตัวเอง เพราะเขาไม่อยากจะต้องกลายเป็นคนโมโหร้ายไปมากกว่านี้ และเมื่อออกมาขับรถเล่นสองชั่วโมงเพื่อให้อารมณ์ของตัวเองกลับมาเป็นปกติ เสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น และพบว่าเป็นเบอร์ของนรินดาคนที่เขาแอบรักมาตลอดสี่ปี ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงหักเลี้ยวรถมาจอดข้างทางทันที

          ติ๊ด!

          “สวัสดีครับ”

          (ลุงคินน์...น้องควีนเองนะคะ วันนี้คุณแม่คุณพ่อพาน้องควีนมาเที่ยวที่ญี่ปุ่นด้วย น้องควีนเลยโทรศัพท์หาลุงคินน์เพราะอยากให้ลุงคินน์เห็น) รอยยิ้มที่แสนสดใสของน้องควีนทำให้คินน์เริ่มมาคิดอะไรได้ ที่ผ่านมาเขาแอบรักนรินดามาตลอด และสิ่งที่เขามีให้เธอเสมอมาคือความหวังดี และวันนี้หญิงสาวและลูกก็ดูมีความสุขมาก เคย์เดนก็ดูแลหญิงสาวดีจนเขาอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าวันนั้นเขาไม่ยอมปล่อยนรินดาไป มันจะเกิดอะไรขึ้น หญิงสาวจะต้องจมอยู่กับความทุกข์ตลอดไปหรือไม่

          “น้องควีน”

          (พี่คินน์คะ...เดี๋ยวน้ำตาลกับน้องควีนซื้อของไปฝากนะคะ คุณเคย์เดนเขาบอกจะเอาไปให้ด้วย) รอยยิ้มที่แสนสดใสของนรินดาทำให้เขานึกถึงรอยยิ้มเปลี่ยนโลกของมะนาว ผู้หญิงที่ทำให้เขาหัวและยิ้มให้ตลอดเวลา แต่เมื่อครู่เขากลับเอาอดีตของตัวเองไปทำร้ายรอยยิ้มของเธอ

          ใบหน้าที่เศร้าหมองของมะนาวทำเอาเขารู้สึกผิดขึ้นมา หลังจากที่คุยกับนรินดาและน้องควีนเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็บึ่งรถกลับบ้านของตัวเองทันที จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปข้างในเพื่อมองหาคนตัวเล็ก และคาดหวังว่าเธอจะยังนั่งรอเขาดังเช่นทุกวัน

          ‘พี่คินน์กลับมาแล้ว วันนี้มะนาวลองทำแกงเทโพมาให้ลองชิม ไม่รู้ว่าพี่คินน์ชอบไหม จะรสมือถึงพ่อครัวที่ร้านพี่คินน์หรือเปล่า’

         

          เสียงเจี้ยวจ๊าวของมะนาวทำให้เขานึกถึงจนต้องหลุดออกจากภวังค์ของตัวเอง เนื่องจากตอนนี้เขาจะต้องไปง้อมะนาวก่อน ไม่รู้ว่าเธองอนเตลิดไปถึงไหนแล้ว

          “มะนาว...อยู่ไหน ทำไมไม่เปิดไฟในบ้านเลย”  คินน์ตะโกนเรียกคนที่เขาคิดว่าอยู่ในบ้าน ไม่รู้ว่าเธองอนแล้วไปนอนหรือยังเพราะตอนนี้มันเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว

          คินน์เดินมายังห้องครัวที่เกิดเหตุก่อนหน้านี้ และเมื่อเขาเปิดไฟก็พบว่าที่พื้นยังมีเศษกระจกจากกรอบรูปร่วงกระจายอยู่ แต่สิ่งที่ทำเอาเขาต้องขมวดคิ้ว คือรอยเลือดที่พื้น แสดงว่าเธอโดนเศษกระจกบาดอย่างนั้นเหรอ

          เมื่อคิดดังนั้นชายหนุ่มก็วิ่งออกจากตรงนี้แล้วเข้าไปในห้องนอนของตัวเองทันที แต่สุดท้ายก็ไม่พบร่างเล็กของมะนาวเลย และเมื่อเปิดตู้เสื้อผ้าเขากลับพบกับความว่างเปล่า จะเหลือก็แค่เสื้อผ้าและกระเป๋าที่เขาซื้อให้เธอเท่านั้น

          มือหนาจัดการโทรศัพท์หามะนาว แต่ปลายสายกลับปิดเครื่อง ทำให้เขาติดต่อเธอไม่ได้ ความเป็นห่วงมันเข้ามาในใจ ไม่รู้ป่านนี้หญิงสาวจะเป็นยังไงบ้าง คำพูดของเขาก่อนหน้านี้มันคงรุนแรงมากจนเธอเก็บข้าวของออกจากบ้านของเขาแบบนี้

          คินน์พยายามนึกและคิดว่าจะทำยังไงถึงจะหาตัวมะนาวพบ และคิดว่าหญิงสาวน่าจะต้องกลับบ้านของตัวเองอย่างแน่นอน เพราะบ้านหลังนั้นเขาคืนให้เธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

          “คิดจะหนีพี่อย่างนั้นเหรอมะนาว ฝันไปเถอะ” ชายหนุ่มทำการหยิบกุญแจรถจากนั้นขับไปหาหญิงสาวที่บ้าน