Novels by เนตรกวี / Natekavees

“ผัวมะนาวไงครับ มะนาวชอบไหมครับแบบนี้” เสียงทุ้มร้องบอกขณะที่กำลังโยกเหนือร่างเล็ก พร้อมกับจ้องมองจุดเชื่อมของร่างกายที่ทำเอาร่างกายของเขารุ่มร้อนไปหมด “โอะ...อย่าเข้ามาแรงสิคะ” มะนาวถึงกับร้องลั่นเมื่อความเป็นชายสอดแทงเข้ามาในกายสาวจนสุดทาง ทำเอาคนตัวเล็กเจ็บจุกจนต้องกัดริมฝีปาก ทำเอาคนที่มองอยู่แข็งขึงมากกว่าเดิม “ของมะนาวมันนุ่มมากเลยที่รัก...โอ้...” “พี่คินน์” เสียงหวานครางกระเส่า ขณะที่ช่วงล่างถูกกระแทกอย่างแรง เรียวขาทั้งสองแยกออกกว้างมากกว่าเดิม ยามที่ท่อนเนื้อขยับเข้าออก กลีบบางสวยก็ปลิ้นไปตามแรงกระแทกจนเขามองแล้วเสียวซ่านไม่ไหวแล้ว “เอาข้างหลังครับมะนาว พี่อยากจะแตกในตัวของมะนาวแล้ว” คินน์บอกอย่างแหบพร่า จากนั้นชายหนุ่มก็ทำการพลิกร่างเล็กให้คุกเข่าที่โซฟา แล้วเขาก็ทำการสอดกายหนาเข้าไปจากทางด้านหลังทันที “อู้ย...” มะนาวร้องเสียวเมื่อเอ็นร้อนเล่นกระทุ้งเข้ามาเต็มแรง จนหน้าขาของเขามันกระทบกับบั้นท้ายงามงอนของเธอ คินน์จับที่สะโพกสวย จากนั้นเขาก็เริ่มบรรเลงเพลงรักของตัวเองอย่างรุนแรง เพื่อจะได้ปลดปล่อยความต้องการเสียที

ตอนพิเศษ 3ไม่ต้องทำแล้วงาน “มะนาว...นี้ที่ทำงานนะครับ” คินน์บอกแบบนั้นแต่มือหนาของชายหนุ่มกลับจับหมับที่สะโพกผายของภรรยาสาวของตัวเองพร้อมกับคลึงวนไปมา “แล้วจะไม่เอาที่นี้เหรอคะ” มะนาวถามยั่วๆ แล้วเอามือบางของตัวเองลูบไล้ที่แผงอกกว้างของสามี จนได้ยินเสียงหอบหายใจถี่รัวของเขา “มะนาว...” “ไม่เอาเหรอ ว้า...แย่จังเลย งั้นไปดีกว่า” ขณะที่มะนาวกำลังลุกขึ้นจากตักของสามี มือหนาของคินน์ก็ทำการกดเอวบางเอาไว้ไม่ให้เธอขยับไปไหน จนมะนาวรับรู้ถึงบางอย่างที่อยู่ภายใต้ร่มผ้ามันกำลังแข็งชูชัน “มะนาวครับ” “อุ้ย...อะไรแข็งๆ คะเนี่ย” เสียงหวานร้องบอกพร้อมกับยิ้มให้กับสามีที่กำลังหน้าแดงเพราะถูกพิษรักเล่นงาน “มะนาว...ยั่วพี่แล้วจะไปไหนครับ” “ก็พี่คินน์ไม่เอาเอง” เธอบอกอย่างออดอ้อน “ยังไม่ได้บอกว่าไม่เอาเลย เอาครับ อยากมากด้วยตอนนี้ แต่อย่าเสียงดังไปนะ คนข้างนอกจะได้ยิน ตอนนี้คนเข้ามาร้านอาหารเยอะแล้ว” เสียงทุ้มบอกอย่างแหบพร่า จากนั้นชายหนุ่มก็ทำการถอดเสื้อตัวเล็กของเธอออกจากร่างกาย จนเผยให้เห็นเต้าสวยที่มีบราเซียร์โอ

“ไม่เอาไม่พูดด้วยแล้ว มะนาวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ ขอไปทำงานด้วยนะคะ มะนาวเหงา” เสียงหวานของมะนาวบอกอย่างออดอ้อนสามีของตัวเอง “ครับ...งั้นเดี๋ยวพี่ไปเตรียมอาหารรอนะ มะนาวแต่งตัวเสร็จลงมานะ” คินน์ว่าพลางก้มหอมแก้มนุ่มๆ ของเมียรักฟอดใหญ่ ฟอด!! “ค่ะ...” สองสามีภรรยาอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวก่อนที่จะออกมาที่ร้านอาหารของคินน์ตามปกติ ซึ่งตอนนี้ทุกคนในร้านก็รับรู้แล้วว่ามะนาวคือภรรยาของเจ้าของร้าน “วันนี้มะนาวไปช่วยเสิร์ฟอาหารนะคะ” “ครับ...ถ้าเหนื่อยก็ไปพักที่ห้องพี่นะ เดี๋ยวพี่เข้าไปเคลียร์เรื่องสต็อกวัตถุดิบหลังร้านก่อน” คินน์บอกมะนาว จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง “คุณลินคะ มีอะไรให้มะนาวช่วยไหมคะ” “อุ้ย...คุณมะนาว ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ ตอนนี้น้องๆ ก็ช่วยๆ กัน คุณมะนาวเข้าไปพักผ่อนดีกว่าค่ะ” “ได้ยังไงคะ ให้มะนาวช่วยเถอะค่ะ มาค่ะ ออเดอร์โต๊ะไหนเดี๋ยวมะนาวไปรับเองค่ะ” เสียงหวานบอกอย่างตั้งใจ และเธอจะไม่กลับเข้าไปพักผ่อนเด็ดขาด “แต่...” “มาค่ะ” มือน้อยของมะนาวจัดการขอแท็บเล็ต

ตอนพิเศษ 2เด็กเสิร์ฟคนสวย หลังจากแต่งงานกับสามีสุดหล่ออย่างคินน์ ตอนนี้เวลาก็ผ่านไปถึง 5 ปีแล้ว มะนาวก็ก้าวเข้าสู่สามสะพรั่งวัย 27 ส่วนคินน์ ก็ 40 ปีแล้ว ซึ่งเธอและสามีก็รักกันมาก มากถึงขนาดที่ว่าไม่อยากจะอยากได้อะไร คินน์ก็ตามใจทุกอย่าง จนทุกวันนี้กระเป๋าแบรนด์เนมแทบจะเต็มบ้าน แต่ถึงกระนั้นทุกครั้งมะนาวก็มักจะบอกสามีว่าไม่ได้อยากได้ของเหล่านี้มันเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับความรักที่เขามีให้เธอ ทำให้เธอไม่สามารถขัดอะไรได้เลย “วันนี้มะนาวไปช่วยงานที่ร้านนะคะ” เสียงหวานบอกพร้อมกับเดินไปติดกระดุมเสื้อให้สามีอย่างเช่นที่เคยทำทุกวัน และเมื่อเธอเข้ามาใกล้ มือหนาของคินน์ก็ทำการรวบเองบางของมะนาวเอาไว้ จนเธอแนบชิดกับร่างกายของเขาโดยปริยาย “ไปให้เหนื่อยทำไมครับมะนาว อยู่บ้านเฉยๆ ก็พอแล้วนะ” คินน์มองใบหน้าสวยของมะนาวความรักและหลงในเวลาเดียวกัน ยิ่งนับวันมะนาวก็ยิ่งสวยขึ้นมากในสายตาของเขา และนอกจากเธอจะทำหน้าที่แม่ของลูกได้ดีแล้ว หน้าที่ของเมียไม่เคยขาดตกบกพร่องแลยสักครั้งเดียว “ก็มะนาวอยากออกไปทำอะไรบ้าง อยู่แต่บ้านมันเบื่อค่ะ อีกอย่างเจ้าแสบสองคนก็ไปเล่นที่

“อื้อ...พี่คินน์คนหื่น” “ก็พี่กลัวมะนาวคิดว่าพี่จะเบื่อไง งี้ต้องจัดให้ทุกคืนเลยนะ ไม่งั้นเดี๋ยวมะนาวนอนไม่หลับ” “ไม่คิดแล้วๆ” ตั้งแต่วันนั้นที่เธอเข้าใจว่าชายหนุ่มไม่รักไม่หลงใหลในตัวของเธอขนาดนั้นแต่สุดท้ายพ่อคุณก็เล่นสะกิดเธอทุกคืนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน ทั้งๆ ที่บางวันชายหนุ่มต้องตื่นเช้าแต่ก็ยังไม่หยุดภารกิจปรนเปรอเมียจนกระทั่งมีลูกชายตัวน้อยถือกำเนิดขึ้นมา “ไม่ได้หรอกครับ คำไหนต้องคำนั้นนะครับ พี่ถือว่าตอนนั้นมะนาวรับทราบแล้ว” คินน์หัวเราะในลำคอเมื่อเห็นสีหน้าของมะนาว ก็หลังจากนั้นคินน์จะไม่เคยปล่อยให้ภรรยาต้องนอนเหงาอีก “พี่คินน์...ชอบแกล้งมะนาว” “ก็มะนาวน่ารักขนาดนี้ พี่จะอดใจไหวได้ยังไงครับ” คินน์หอมแก้มซ้ายขวาของภรรยาอย่างหลงใหล “อย่าเสียงดังสิคะพี่คินน์” มะนาวร้องออกมาเมื่อเห็นว่าลูกน้อยเริ่มขยับ “งั้นขออีกยกได้เปล่า ลูกไม่ตื่นง่ายๆ หรอก ตัวเล็กมันรู้ว่าพ่ออยากจู้จี้กับแม่” คินน์มองใบหน้าพริ้มของลูกน้อยที่ยังคงหลับตาสนิทแล้วยิ้มออกมาเพราะเจ้าลูกชายเหมือนรู้ใจพ่อของตัวเองว่าอยากจะทำอะไรกับแม่บ้าง

ตอนพิเศษ 1ไม่ค่อยทำการบ้าน ช่วงนี้มะนาวรู้สึกหงุดหงิดมากเนื่องจากคินน์เอาแต่ทำงานหนัก โดยไม่สนใจอะไรเธอเลย และยังดีที่ลูกชายวัยหกเดือนเศษของเธอไม่ค่อยงอแงเท่าไหร่ แต่ถึงกระนั้นช่วงนี้สามีไม่ได้ค่อยมีเวลาทำให้เธอหายเหงาเลยสักนิดเดียว “เฮ้อ...” ช่วงระยะเวลาหลายวันคือคินน์ไม่ทำอะไรเธอเลย แม้แต่จูบก็ยังไม่เคย จนเธอหงุดหงิดใจเป็นอย่างมาก และจะให้ลุกไปอ่อยชายหนุ่มก็ยังยากเพราะเขาดูไม่สนใจอะไรเลยนอกจากงาน จนบางครั้งเธอพยายามแต่งตัวยั่วๆ ให้เขามอง แต่เขากลับไม่มองด้วยซ้ำ และยังคิดว่าชายหนุ่มเบื่อรสรักของเธอแล้วหรือไม่ “เฮ้อ...” มะนาวนอนพลิกบนเตียงไปมาและยิ่งเห็นคินน์กำลังมองหน้าจอแท็บเลตก็รู้สึกเศร้าใจมากกว่าเดิม เขาไม่สนใจเธอจริงๆ หรือเธอไม่น่าตื่นเต้นแล้วนะ “เมื่อวานดูคลิปอะไรครับมะนาว” จู่ๆ คินน์ที่กำลังนั่งอ่านงานอยู่ชะโงกหน้ามองคนตัวเล็กที่กำลังนอนพลิกไปพลิกมาบนเตียง และเขาก็อดส่ายหน้าและอมยิ้มไม่ได้ “เปล่าสักหน่อย...มะนาวไม่ได้ดูอะไร” มะนาวถึงกับเลิ่กลัก เพราะเมื่อคืนคิดว่าคินน์หลับไปแล้ว เธอเลยเปิดดูคลิปโป๊ผ่านแอปพล

“ไม่ดีตรงไหน ฉันทำอะไรผิดล่ะ” “นี่นายยังไม่รู้ตัวเลยเหรอ นายปล้ำฉันนะ นายยังมีหน้ามาบอกตัวเองไม่ผิดอีกเหรอ” ใบหน้าหวานแดงก่ำเพราะไม่เข้าใจคนตัวโตที่ไม่ยอมสำนึกอะไรเลย “ก็บอกจะรับผิดชอบเธอก็เล่นหนีหายหน้าไปเป็นอาทิตย์เนี่ย ตอนงานแต่งเพทายกับมิลค์กี้เธอก็เอาแต่หลบหน้าฉัน” วาโยไม่รู้ใจของผู้หญิงคนหนึ่ง การที่หญิงสาวหลบหน้าเขามันทำให้เขากระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก “ฉันบอกแล้วไงว่าถ้านายแค่อยากรับผิดชอบก็ลืมๆ เรื่องคืนนั้นไปเถอะ ฉันไม่ได้คิดอะไรแล้ว” หญิงสาวหันไปทางอื่นพร้อมกับความรู้สึกที่เจ็บลึก เธอไม่ต้องการแค่นั้น มันอาจจะดูโลภเกินไปแต่ใครจะทนอยู่กับผู้ชายที่แค่ต้องการรับผิดชอบเราแค่นั้นล่ะ “แล้วต้องการอะไรอีกหือ” เสียงเข้มบอกอย่างออดอ้อนเมื่อคนตัวเล็กกำลังทำเหมือนงอนเขาเสียนี่ “เปล่า” “ถ้างั้นบอกรักก่อนสิ ละเดี๋ยวจะให้อย่างอื่นด้วย” จู่ๆ ชายหนุ่มก็โพล่งบางอย่างออกมา ญาณินเลยเงยหน้ามองคนตัวโตอย่างสงสัยกับคำพูดของเขา “อะไรของนาย” “รักฉันไม่ใช่ไง ไม่คิดจะบอกรักผัวตัวเองหน่อยเหรอ” คำพูดของวาโยสร้างคว

“ถ้านายต้องการแค่รับผิดชอบฉันไม่เอาหรอก เพราะฉันไม่อยากอยู่กับคนที่ไม่ได้รักฉัน ปล่อยนะ ฉันโทร.ให้ที่บ้านมารับแล้ว ฉันจะไม่รบกวนคนอย่างนายอีกต่อไป!” ก่อนจากวาโยเห็นว่าญาณินมีน้ำตาที่ขอบตาจนอยากจะเอามือหนาไปปาดคราบน้ำตาของคนตัวเล็ก แต่ก็ต้องชะงักมือกลับเพราะถ้าทำอะไรมากกว่านี้เธออาจจะโกรธ วาโยมองญาณินที่เดินออกจากห้องด้วยหัวใจที่หดหู่ ไม่รู้ทำไมคำพูดของเธอมันฉายเข้ามาในความคิดซ้ำๆ ถ้าเธอไม่ต้องการความรับผิดชอบแล้วต้องการอะไรกันแน่ ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์วันนั้นญาณินก็แทบไม่ได้ออกไปไหน จนกระทั่งเพิ่งผ่านพ้นงานแต่งของเพื่อนรักอย่างมานิตายิ่งได้เห็นว่าเพื่อนมีความสุขเธอก็ยินดี แต่สักพักก็รู้สึกหดหู่ใจเมื่อหันมามองความรักของตัวเอง เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อดี ความบริสุทธิ์ก็ถูกวาโยช่วงชิงไปจนไม่เหลือชิ้นดี ถามว่ารู้สึกดีไหมคงตอบว่าใช่ มันไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ทางกายแต่มันมากกว่านั้น เธอชอบวาโยมาตั้งนานแล้ว นานจนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเริ่มชอบตอนไหน ตลอดระยะเวลาการเป็นเพื่อนกันเธอพยายามไม่สนิทกับชายหนุ่มมากไปกว่าเพื่อนคนอื่นในกลุ่มเพราะกลัวว่าสักวันความรู้ส

ลำกายหนากระเสือกกระสนเข้ามาในโพรงสาวอย่างรุนแรงจนเขารับรู้ว่าคนตัวเล็กกำลังกระตุกอย่างรุนแรงพร้อมกับเสียงกรีดร้องเป็นทางยาวที่บ่งบอกถึงความสุข “กรี๊ด” มือน้อยที่จับที่ต้นแขนแกร่งที่เอื้อมมาบีบเคล้นอกอิ่ม “เสร็จแล้วเหรอ ตอดแรงขนาดนี้” วาโยกระหยิ่มยิ้มเมื่อเห็นคนตัวเล็กสุขสมแล้ว ต่อไปถึงตาของเขาบ้าง และคืนนี้มันจะไม่จบเพียงเท่านี้อย่างแน่นอน วาโยเปลี่ยนท่าให้คนตัวเล็กนอนคว่ำ จากนั้นเขาก็จัดการยกสะโพกสวยขึ้นเพื่อรับกับเอ็นร้อนที่เยิ้มไปด้วยคราบน้ำรักของเธอ จากนั้นก็สวนมันเข้าไปในโพรงสาวที่ยังคงแน่นหนึบอย่างแรง “อ๊า...เจ็บ” “ทั้งเจ็บทั้งเสียวเลย” วาโยคุกเข่าแล้วเสยตัวตนร้องเข้าไปอย่างแรงจนใบหน้าหวานลู่แนบกับที่นอนหนานุ่มเพราะหมดเรี่ยวแรงจะทำอะไรต่อไป “อ๊ะ...จะทำอะไรโย” “ท่าหมาไง คราวก่อนเธอบอกฉันปากหมา วันนี้ฉันเลยจะเอาท่าหมาให้เธอดู” วาโยมองเอ็นร้อนที่ผลุบเข้าออกมาโพรงสาวจากทางด้านหลัง มันยิ่งทำให้เขาซาบซ่านอย่างไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน การที่ได้กระแทกเข้าไปในกายสาวที่ตัวเองชอบมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ก็เพิ่มความดุ

“หึหึ...ทำตัวน่ายั่วขนาดนี้ผู้ชายที่ไหนจะทนได้” “แต่นายเป็นเพื่อนฉัน นายต้องทนได้สิ เพื่อนกันใครเขาทำแบบนี้” “ไอ้เพมันยังทำกับมิลค์กี้ ทำไมฉันจะทำกับเธอไม่ได้วะ เลิกเอาคำว่าเพื่อนมาพูดได้แล้วไหม เข้าไปอยู่ในตัวแบบนี้คำว่าเพื่อนมันขาดสะบั้นไปตั้งนานแล้ว” วาโยตะโกนบอกที่คนตัวเล็กชอบย้ำคำว่าเพื่อนกับเขายิ่งนัก อยากเป็นอะไรหนักหนาเพื่อนเนี่ย “อยากเป็นอะไรหนักหนากับคำว่าเพื่อน ให้เป็นผัวเหอะ เดี๋ยวจะเลี้ยงอย่างดีเลย” “ไอ้วาโย” “เปลี่ยนจากเรียกไอ้ไปเรียกผัวแทนได้ไหม นับตั้งแต่นี้เธอเป็นเมียฉันละ ถ้ายังพูดเพื่อนๆ อะไรอีก เดี๋ยวจับปล้ำไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย” วาโยร้องขู่เพราะจะจัดการคนตัวเล็กที่ชอบเอาคำว่าเพื่อนมาอ้างตลอด ตอนนี้หญิงสาวได้สติแล้ว แต่ร่างกายเบื้องล่างตอดขนาดนี้ คำว่าเพื่อนมันก็ไม่ต้องจำเป็นแล้วไหม ญาณินรีบหุบปากของตัวเองทันทีเมื่อเจอคำขู่ของวาโย แถมชายหนุ่มยังกระหน่ำสะโพกสอบเข้ามาอย่างรุนแรง มือบางทั้งสองข้างจิกลงบนที่นอนหนานุ่ม ส่วนใบหน้าหวานหลับพริ้มเมื่อความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านไปทั่วเรือนร่าง

ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาซุกไซ้ที่ซอกคอหอมกรุ่นจากนั้นปากหยักก็ทำรอยที่ต้นคอหญิงสาวอยู่หลายจุด ก่อนจะมาหยุดที่อกอิ่มชูชันท้าทายปากของเขาเหลือเกิน จ๊วบ!! มือหนาของวาโยรวบอกอิ่มเอาไว้ในมือแล้วใช้ปากหยักเข้าครอบครองป้านสีหวานที่ล่อตาล่อใจของเขาเหลือเกิน เม็ดเล็กแต่ชูชันรับกับปากหนาได้เป็นอย่างดี “อ๊า...อย่ากัดนะ” ญาณินร้องเสียงลงเมื่อวาโยใช้ฟันคมๆ งับลงไปด้วยแรงที่ไม่มากไม่น้อยเกินจนคนตัวเล็กที่รับรู้ถึงสัมผัสรู้สึกสั่นสะท้านไปทั่วสรรพางค์ “แม่งโคตรชอบเลยรู้ไหม เด้งรับปากฉิบหายเลย” ตอนนี้วาโยสลัดความคิดว่าที่เพื่อนไม่ควรเล่นเพื่อน แต่วันนี้มันอดใจไม่ไหวจริงๆ ในเมื่อญาณินสวยสดเหลือเกิน “อ๊า...อ๊ะ...โย” “หือ อะไรจ๊ะ” วาโยเหลือบตามองคนตัวเล็กที่กำลังร้องครวญครางราวกับกำลังจะขาดใจ “เสียว” “เดี๋ยวได้เสียวกว่านี้แน่ๆ เลยคนสวย” ว่าจบวาโยก็ชันร่างกายสูงของตัวเองขึ้นเพื่อจัดการเผด็จศึกคนตัวเล็กสักที เสียเพื่อนเขาก็เอาถ้ามันทำให้ได้ตัวของหญิงสาวมาไว้ในครอบครอง ถ้ารู้ว่าเธอสวยขนาดนี้ไม่ให้เป็นเพื่อนหรอก

“ไว้ญาณินตื่นขึ้นมากูจะบอกความเลวของพวกมึงให้หมดเลย ให้เลิกคบพวกมึงซะ” ว่าจบวาโยก็พาคนตัวเล็กออกมาจากโต๊ะ จากนั้นก็พาเดินเข้าไปหลังร้านที่มีห้องพักรับรองที่เวลล์สร้างเอาไว้ มีอยู่สามสี่ห้องเพื่อเอาไว้รองรับเพื่อนๆ ที่อาจจะเมาแล้วกลับไม่ไหว “เกิดอะไรขึ้นวะวาโย” เวลล์ที่เพิ่งไปรับลูกค้ามาเดินมาเจอวาโยกำลังโอบญาณินเข้ามาข้างในด้วยสภาพราวกับกำลังละเมอ “ไม่รู้ว่าเพื่อนของญาณินเอาอะไรให้เธอกิน เธอเลยมีสภาพนี้ ผมขอยืมห้องก่อนได้ไหมจะให้ไอ้ตัวเล็กมันเข้าไปพักก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน” “เออได้ดิ จัดการเองได้ไหม เฮียมีรับลูกค้าเยอะวันนี้” “ครับไม่เป็นไร แค่ให้ยืมห้องผมก็ซึ้งน้ำใจละ” วาโยกล่าวขอบคุณเวลล์ที่เป็นเพื่อนพี่ชายคนหนึ่ง วาโยลากคนตัวเล็กเข้าไปพักผ่อนในห้องเพราะหวังให้หญิงสาวคืนสติโดยไว ไม่รู้พวกนั้นมันเอาอะไรให้ญาณินกินกันแน่ทำไมอาการของหญิงสาวถึงแปลกๆ อย่างนี้ “นอนก่อนนะญาณิน เดี๋ยวหาผ้ามาเช็ดให้” ร่างกายของหญิงสาวเริ่มร้อนขึ้นจนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้ แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปไหนมือน้อยๆ ก็คว้าหมับที่ข้อมือทันที “วาโ