ตอนที่ 47 ข้าก็เรียนรู้มาจากท่าน

มือของเขาเริ่มลุกลามไปทั่วเรือนร่างของนางที่เขาเฝ้าคิดถึง แม้แต่ตอนหลับก็ฝันถึงนาง ปากเขายังไม่ยอมผละออกจากปากอิ่มของนาง

นางเริ่มหายใจหอบขึ้นเพราะหายใจไม่ทัน เขาจึงเริ่มพลิกตัวให้นางอยู่ด้านบนแทน

“ฮูหยิน วันนี้ต้องเป็นหน้าที่เจ้าเสียแล้วล่ะ เพราะว่าข้าเจ็บไหล่อยู่”

นางเริ่มก้มลงมาจูบเขา และนิ้วมือสากน้อยๆ ของนางก็เริ่มจัดการแผงอกกว้างนั้นไปเรื่อยๆ นางพึ่งรู้สึกว่ากล้ามเนื้อตรงแผงอกกว้างนั้นช่างแน่นและน่าหลงใหลเพียงใด ก่อนนางจะส่งลิ้นน้อยๆ ลงไปลองลิ้มรสปลายยอดอกสีแดงช้ำของเขา แม่ทัพหนุ่มที่มิเคยถูกทำเช่นนี้มาก่อนถึงกับส่งเสียงออกมาอย่างพอใจ

“อาาา ซูเย่ เจ้าเรียนรู้ไวมาก อาาา ช่างดีจริง อาาา ฮูหยิน”

“ข้าก็เรียนรู้มาจากท่าน”

นางเริ่มไต่ลงด้านล่าง เข้าไปหาลำเอ็นท่อนใหญ่ที่แข็งรออยู่ด้านล่าง มันแข็งกว่าครั้งใดที่นางเคยเห็น เขาเกร็งจนเห็นเส้นเอ็นโดยรอบที่ปูดโปนออกมารอบๆ นั้น

ซูเย่ส่งลิ้นเข้าไปดั่งเป็นการปลอบประโลมมัน ก่อนที่จะส่งเข้าไปรับความอบอุ่นจากปากนาง

“อาาาา ซูเย่ ช่างดีนัก ข้าา อาาา อืยยยยฮูหยินนน เจ้าช่างกล้ายิ่งนัก ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว เจ้าช่วยหันหลังมาหน่อยสิ”

เขาจับบั้นท้ายนาง และค