บทที่ 15 ความจริง 1

บทที่ 15

ความจริง

จางซินอีพร้อมด้วยกับหลี่เฉินเจาเดินออกมาจากมุมอับที่ไม่มีใครสังเกตเห็นตั้งแต่แรก พวกเขาทั้งสองเดินเข้ามายังในกระโจมพร้อมกับเย่เจียวหั่ว แต่เพราะหลิวหนิงอันหลับตาอยู่จึงไม่รับรู้ว่าทั้งสองเข้ามาด้วย

ใบหน้าหวานที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา พลันซีดเผือดด้วยความตกใจ

เหตุใดทั้งคู่จึงมาอยู่ในกระโจมของนาง

“ขออภัยที่ข้าต้องเอ่ยแทรก แต่ฮูหยินน้อยโปรดอย่าได้เข้าใจท่านโหวผิดเลยเจ้าค่ะ ท่านโหวหาได้นอกกายนอกใจท่านไม่ แต่เป็นเพราะสตรีแพศยานางนี้ต่างหาก นางใช้เล่ห์เหลี่ยมโดยให้สาวใช้ไปตามท่านโหวมาที่กระโจม พวกข้าทั้งสองก็เป็นห่วงนางจึงติดตามมาด้วยกัน แต่ไม่คิดเลยว่า เฮ้อ...” จางซินอีถอนหายใจออกมาอย่างยากลำบาก สีหน้าของนางทั้งทุกข์ใจและสมเพชหลิวหนิงอันนัก

“จะ จ้าอย่ามาผายลมอันใดที่นี่นะ”

“ข้าหรือมาผายลม เป็นเจ้ามากกว่าที่ดึงทึ้งเสื้อผ้าของตนเอง แล้วเข้ามาโอบกอดท่านโหว ปากก็ร้องตะโกนให้คนช่วย นี่คงหวังจะแต่งเข้าจวนโหวใช่หรือไม่เล่า”

“มะ ไม่ใช่นะ” หลิวหนิงอันเซถลาไปด้านหลัง

นอกจากในกระโจมจะมีห่าวเย่วเล่อที่เข้ามา ยังมีสาวใช้ของนาง และบรรดาคนที่เข้าร่วมงานล่าสัตว์ด้วย ทุกคนอาจจะไม่ได้เ