บทที่ 10

เช้าวันถัดมา โรงแรมริมทะเลปินไห่

ห้องโถงจัดเลี้ยงสุดหรูหราของชั้นบนสุด เต็มไปด้วยผู้คน เสียงอวยพรวันเกิดดังขึ้นเป็นระลอกทางนั้นที ทางโน้นที ทำให้บรรยากาศในตอนนี้ลุกโชนสุดๆ !

"ตระกูลซ่งแห่งเมืองปินไห่ มอบพระพุทธรูปหยกขาวให้หนึ่งองค์! " ประตูหน้าห้องจัดงานเลี้ยง หัวหน้าพ่อบ้านตระกูลเซี่ยต้อนรับแขกด้วยรอยยิ้มดีอกดีใจ "ขอให้ท่านมีโชคลาภดุจทะเลบูรพา อายุยืนยาวเหมือนเขาทักษิณ!”

"คุณหญิงตระกูลเฉิ่น ขอให้ปู่เซี่ยอายุยืนยาวดั่งนกกระเรียน มอบผลงานจิตรกรรมของปรมาจารย์ร่วมสมัย (ภาพต้นสนนกกระเรียน) ให้หนึ่งรูป!”

"ผู้นำตระกูลจาง มอบคทาหรูอี้ทองคำหยกหนึ่งอัน ขอให้ปู่เซี่ยสมปรารถนาในทุกๆ เรื่อง..."

ปู่เซี่ย “เซี่ยจงเทียน” ใบหน้าเต็มด้วยรอยยิ้มนั่งอยู่ในตำแหน่งหัวโต๊ะของงานเลี้ยง รอยเหี่ยวย่นกระจายเต็มใบหน้าแก่ที่บานสะพรั่งเป็นดอกผักบุ้ง

“อะแฮ่ม อะแฮ่ม!”

จนกระทั่งแขกทุกคนมากันครบ เซี่ยจงเทียนกระแอมกระไอเล็กน้อยเพื่อปรับเสียง จากนั้นกดมือทั้งสองข้างลง เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม "ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคน ที่สละเวลามาร่วมงานวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของผม!"

“ตระกูลเซี่ย ของพวกเราเป็นเพียงตระกูลร่ำรวยอันดับสองของปินไห่ ได้รับคำสรรเสริญเยินยอจากทุกท่าน ก็ถือได้ว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง !”

“ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก!”

ซู่ ซ่าๆ !

เสียงปรบมือและเสียงเชียร์ดังขึ้นอยู่ครู่หนึ่ง แขกในห้องโถงจัดงานเลี้ยงทยอยส่งเสียงเชียร์ บางคนก็ส่งเสียงเยินยอซ้ำแล้วซ้ำเล่า "ตระกูลเซี่ยแห่งปินไห่ ถึงแม้ว่าจะเป็นตระกูลอันดับสอง แต่พวกเราใครบ้างจะไม่รู้ ว่าปู่เซี่ยมีคุณธรรมและบารมีอันสูงส่ง ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเซี่ยซื่อที่อยู่เมืองหลวงของอาณาจักรมังกร ซึ่งเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงโด่งดังร่ำรวยและมีอิทธิพลสูงสุดในอาณาจักรมังกร!"

"ใช่แล้ว ลูกหลานคุณเซี่ย มีคุณหนูอวี่โหรวหลานสาวที่แสนดีเลิศขนาดนี้ ตระกูลเซี่ยคงจะเบียดขึ้นมาเป็นตระกูลอันดับหนึ่งได้ในเร็วๆ นี้! "

"ว่ากันว่า คุณหนูอวี่โหรวหย่ากับไอ้สวะเยี่ยจิ่วโจวนั่นแล้วเหรอ คุณชายสวีก็กำลังสนใจในตัวคุณหนูอวี่โหรว คาดว่าเรื่องดีๆ ก็น่าจะเกิดขึ้นในเร็วๆ นี้ใช่ไหม"

"ตระกูลสวี กับตระกูลเซี่ยร่วมมือกัน ฉันรอที่จะยินดีที่ได้ยินและได้เห็น ยินดีด้วยนะ..."

ต่างคนต่างพูด ดูเหมือนว่าทุกอย่างที่พูดจะเข้าไปถึงส่วนลึกในหัวใจของเซี่ยจงเทียน รอยยิ้มบนใบหน้าก็พลันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

แต่ไม่รู้ว่าทำไม ตอนที่พูดถึง "ตระกูลเซี่ยซื่อ" หัวคิ้วของเขาก็ขมวดลงเล็กน้อย และยืดขึ้นอย่างรวดเร็ว

จนแขกที่อยู่ในที่นั่งไม่เห็นถึงความผิดปกติใดๆ เลย

นอกจากเซี่ยอวี่โหรว!

เธอกับสวีเจียหาวคนหนึ่งอยู่ด้านซ้าย อีกคนอยู่ด้านขวา แยกกันนั่งขนาบทั้งสองข้างของเซี่ยจงเทียน พวกเขามองหน้ากัน ยกมือปิดปากในทันที ส่งเสียง “คิกคิก” แสร้งยิ้มไม่จริงใจ “คุณปู่ค่ะ วันเกิดครบรอบปีที่เจ็ดสิบของคุณปู่ช่างสำคัญหนักหนา แต่ดูเหมือนว่าจะมีคนที่ไม่ให้เกียรตินะคะ!”

“เยี่ยจิ่วโจว เซี่ยจื่อชิว หรือว่าพวกมันจะไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไร”

“นึกไม่ถึงเลยว่าพวกมันจะไม่เห็นท่านอยู่ในสายตาเลย นี่มันจะไม่เคารพกันเกินไปแล้ว!”

“คุณปู่ว่า พวกมันควรได้รับโทษยังไงคะ!”

เซี่ยอวี่โหรวพูดจบ ทั่วทั้งห้องโถงงานจัดเลี้ยงก็พลันเงียบลงทันที

การแข่งขันกันภายในตระกูล!

เรื่องในอดีตเมื่อห้าปีก่อน แขกหลายคนต่างรู้ดีอยู่แกใจ!

ตอนแรก ตระกูลเซี่ยไม่มีลูกหลานที่เป็นผู้ชาย และเพื่อสืบต่อวงศ์ตระกูลต่อไป เซี่ยจงเทียนจึงได้ตั้งกฎพิเศษขึ้นมาว่า ให้เซี่ยจื่อชิวและเซี่ยอวี่โหรว หาลูกเขยแต่งงานเข้ามาพร้อมกัน ใครที่สามารถมีลูกชายให้ได้ก่อน คนคนนั้นก็จะได้เป็นผู้ดูแลตระกูลเซี่ยต่อไปในวันข้างหน้า และรับช่วงกิจการต่อกิจการทั้งหมดของตระกูลเซี่ย!

แต่ทว่า ในอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนนั้น คอของเซี่ยจื่อชิวได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง จนทำให้สูญเสียเสียงไปจนกลายเป็นใบ้ และเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของลูกสาวเซี่ยไห่เผิง ใช้ทรัพย์สินของครอบครัวหมดสิ้น จึงได้ทำผิดข้อห้ามของตระกูลเซี่ย!

และต่อมา เซี่ยจื่อชิวถูกเซี่ยอวี่โหรววางแผนร้ายใส่ ให้ร่วมค่ำคืนแห่งความลุ่มหลงยากจะตัดใจกับลูกเขยที่แต่งงานเข้ามาเยี่ยจิ่วโจว และให้กำเนิดลูกสาวเยี่ยปู้หุ่ย ภายใต้การยุยงของเซี่ยอวี่โหรว เซี่ยจงเทียนที่เลือดเย็นไร้ความรู้สึก ก็ได้ขับไล่ครอบครัวของเธอทั้งสี่คนออกจากตระกูลเซี่ยไป ประกาศก้องว่าจะไม่ให้ไปมาหาสู่กันจนชั่วชีวิต

“หึ!” เซี่ยจงเทียนกวาดตามองไปที่ประตูทางเข้าห้องโถงจัดงานเลี้ยง ใบหน้ามีอายุอึมครึมราวกับน้ำ

เมื่อวานตอนเย็น เขาได้โทรศัพท์ไปหาด้วยตัวเอง ว่าให้เยี่ยจิ่วโจวและเซี่ยอวี่โหรวมายอมรับผิดและขอโทษก่อน แล้วตอนนี้ผ่านมากี่วัน เกือบจะเที่ยงวันแล้ว งานเลี้ยงวันเกิดก็กำลังจะเริ่มแล้ว แม้แต่เงาพวกเขาก็ยังไม่เห็นเลย

น่าเกลียดจริงๆ เลย!

“ปู่เซี่ยใจเย็นๆ ก่อนครับ” สวีเจียหาวมองสีหน้าของเซี่ยจงเทียน ยิ้มเยาะและเอ่ยขึ้นเสียงต่ำ “สวะแบบเยี่ยจิ่วโจว การที่จะจัดการกับมันไม่ใช่ยาก !”

“เพียงแค่ท่านพยักหน้า สวีคนนี้ก็ยินดีที่จะทำแทน สั่งให้คนไปเก็บกวาดครอบครัวของพวกเขาสักหน่อย!”

“จะอยู่หรือตาย ท่านเป็นคนตัดสิน!”

เซี่ยจงเทียนกระแอมกระไอ “เยี่ยจิ่วโจว! เป็นลูกเขยที่แต่งงานเข้ามาของตระกูลเซี่ย ไร้ความยำเกรง หาเรื่องใส่ตัว!”

สีหน้าของเขาโหดเหี้ยม เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเย็น “กูเองขอประกาศว่า ตระกูลเซี่ยและตระกูลสวีมีศัตรูคู่แค้นคนเดียวกัน เพียงแค่เห็นเยี่ยจิ่วโจว ก็ไม่ต้องเกรงใจ ขอให้…”

“ขอให้อะไรเหรอ!”

จู่ๆ เสียงตะโกนหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากหน้าประตูห้องโถงจัดเลี้ยง พลันหยุดเสียงของเซี่ยจงเทียนลงชั่วพริบตา

ขวับ ขวับ ขวับ!

ภายในห้องโถงจัดเลี้ยง สายตามากมายนับไม่ถ้วนหันมาพร้อมกัน และหยุดลงโดยพร้อมเพรียงกันที่ร่างของคนคนนี้

เยี่ยจิ่วโจว!

ในอ้อมกอดที่กำลังอุ้มเสี่ยวปู้หุ่ย มือขวากุมมือของเซี่ยจื่อชิว ก้าวเท้ายาวๆ เข้ามาจากประตูหน้าห้องโถงจัดเลี้ยง เดินตรงมาด้านหน้าเจ้าภาพของงาน มองเซี่ยจงเทียนอย่างเย็นชา และกวาดตามองเซี่ยอวี่โหรวและสวีเจียหาวอีกครั้ง สายตาคมราวกับแสงดาบ เย็นชาและเยือกเย็น!

ท่าทางดุร้าย ท่าทางดุร้ายอย่างปิดไว้ไม่มิดเลยสักนิด!

ถ้าหากว่าเซี่ยจงเทียนไม่ใช่ปู่แท้ๆ ของจื่อชิว ตอนนี้คงได้ตายไปแล้ว!

“แกนี่เอง!” ใบหน้าสูงอายุของเซี่ยจงเทียนพลันแข็งทื่อ จากนั้นใบหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธ

ไม่ผิดแน่ มันนี่เอง!

ไอ้สวะที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลเซี่ยเมื่อห้าปีก่อน ไอ้สวะที่สมัครเป็นทหารได้ห้าปีแล้วปลดประจำการกลับมา ไอ้สวะที่ก่อความวุ่นวายอย่างร้ายแรง เยี่ยจิ่วโจว!

“แกยังกล้ามาอยู่อีกเหรอ” สวีเจียหาวและเซี่ยอวี่โหรวสายตาเต็มไปด้วยการเหยียดหยามจ้องมองไปที่เยี่ยจิ่วโจว และเหลือบตามองไปที่เซี่ยจื่อชิว น้ำเสียงขี้เล่นที่แฝงไปด้วยถ้อยคำเสียดสี "กล้าดียังไง ถึงกล้ามาท้าทายคุณปู่"

“พวกแกไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วใช่ไหม!”

บริเวณรอบๆ สายตาของแขกกลุ่มใหญ่ต่างไหลมารวมกัน รวมไปถึงภรรยาของเยี่ยฉี่หมิง เฝิงเวยเวย ที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะอาหารตัวหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนัก มองพิจารณาใบหน้าของเยี่ยจิ่วโจวและเซี่ยจื่อชิว ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง

เกิดเรื่องอะไรขึ้น

เยี่ยจิ่วโจวไอ้สวะนี่ ไม่คิดเลยว่าจะมีปัญหากับปู่เซี่ย

มัน…มันอยากตายเหรอ!

“แกอยากตาหรือยังไง!” แววตาของเซี่ยจงเทียนดุร้าย จ้องมองไปที่เยี่ยจิ่วโจวอย่างโหดๆ เอ่ยขึ้นด้วยเสียงแหบแห้ง “เมื่อกี้แกถามว่า ขอให้ยังไงอย่างนั้นเหรอ”

“ฉันจะบอกแกให้เลยตอนนี้!”

“ตระกูลสวีและตระกูลเซี่ย แค่มีใครสักคนเจอไอ้สวะอย่างแก ขอให้ลงมือลงโทษได้เลย!”

ไม่สนผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย! ถึงจะฆ่าไอ้สวะอย่างแกตาย ก็เป็นเพราะแกสมควรได้รับมัน

ตู้ม!!

ไม่ทันที่เยี่ยจิ่วโจวจะได้พูดอะไร เสียงตู้มในหัวของเซี่ยจื่อชิวที่อยู่ข้างๆ ก็พลันดังขึ้น ทันใดนั้นใบหน้าสวยก็พลันซีดเซียวลง!

แย่แล้ว แย่แล้ว!

ชายชราฉับพลันใบหน้าบึ้งตึงด้วยความโกรธ มองหน้ากันไม่ติดแล้ว!

ที่ปินไห่ ตระกูลเซี่ยเป็นเพียงตระกูลร่ำรวยอันดับสอง แต่ทว่าตระกูลสวีกลับเป็นอันดับหนึ่ง! ด้วยอำนาจของสองตระกูล ต้องการที่จะจัดการกับเยี่ยจิ่วโจวคนเดียว จะไม่ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือเลยเหรอ!

แล้วยังมีเธอ พ่อแม่ของเธอ และปู้หุ่ยน้อยอีก…

รังคว่ำไซร้ ไข่ย่อมแตก จิ่วโจว ครั้งนี้คุณก่อเรื่องวุ่นวายจริงๆ ทำทุกอย่างมันพังหมดแล้ว!

“ฮือ ฮือ ฮือ…” ภายใต้ความรู้สึกกังวล เธอพยายามสะบัดมือของเยี่ยจิ่วโจวออก ใบหน้าอ้อนวอนต่อเซี่ยจงเทียน!

ขณะที่ร้องเรียกด้วยเสียงแหบแห้งอือๆ อ๊ะๆ ออกมา มือก็ทำท่าทางภาษามือที่ดูสับสนวุ่นวายออกมา

คุณปู่คะ ได้โปรดเถอะค่ะ ปล่อยครอบครัวของเราไป ปล่อยเยี่ยจิ่วโจวไป!

หนูขอโทษคุณปู่แทนจิ่วโจวด้วยนะคะ!

ขณะที่ “พูด” ใบหน้าสวยกลั้นน้ำตาที่ไหลราวกับสายฝนเอาไว้ไม่อยู่ ท่าทางเหมือนว่ากำลังจะคุกเข่าลงตรงหน้าเซี่ยจงเทียน

ทว่า

“จื่อชิว อย่าทำ!” เยี่ยจิ่วโจวเหยียดมือออกไป ประคองร่างบอบบางของจื่อชิวไว้แน่น!

ตาทั้งสองข้างมองตรงไปยังเซี่ยจงเทียน แล้วกวาดสายตามองไปยังผู้คนทั้งงาน เอ่ยขึ้นเสียงเย็น “ทุกท่านครับ พวกท่านคิดว่า เยี่ยคนนี้กับคุณปู่เซี่ย ใครผิดใครถูกเหรอครับ”

"ถ้าหากคิดว่าเยี่ยคนนี้มีความผิด ก็แค่พูดมันออกมา เยี่ยคนนี้ก็จะตั้งใจรับฟังด้วยความเคารพ!"

“ถ้าหากคิดว่าคุณปู่เซี่ยผิด ก็ให้รีบออกไป เพื่อเลือดจะได้ไม่กระเซ็นเปื้อนบนเสื้อของพวกท่าน!”

ทุกคน “…”

หัวเราะครื้นเครง!

“เป็นแค่ลูกเขยที่แต่งงานเข้ามา ไม่นึกเลยว่าคำพูดอวดดีจะออกมาจากปากแก เลือดกระเซ็นงั้นเหรอ แกคิดว่าแกเป็นใครกัน!”

“การมางานวันเกิดในวันนี้ไม่เสียเปล่าเลย เปิดโลกมากเลย ได้เจอคนบ้าด้วย!”

“คิดว่าตระกูลสวีกับตระกูลเยี่ยเป็นฝ่ายยั่วยุจริงๆ เหรอ พูดจาไร้ยางอาย ช่างน่าตลกจริงๆ เลย…”

เซี่ยจื่อชิวยิ่งกระวนกระวายใจขึ้นไปอีก ดึงแขนเสื้อของเยี่ยจิ่วโจวอย่างต่อเนื่อง พยายามสุดชีวิตที่จะทำภาษามือ

จิ่วโจว คุณบ้าไปแล้วเหรอ รีบปล่อยฉัน ฉันจะไปคุกเข่าต่อหน้าคุณปู่ ขอรับโทษด้วยตัวเอง

ไม่อย่างนั้น คุณได้ตายแน่ๆ!

“ฟู่!” เยี่ยจิ่วโจวค่อยๆ พ่นลมหายใจยาวๆ ออกมา สายตาเด็ดเดี่ยวแน่วแน่

พวกตัวตลก หัวเราะกันพอหรือยัง!

"วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบปีที่เจ็ดสิบของคุณปู่เซี่ย เยี่ยคนนี้พาภรรยามาเพื่ออวยพรวันเกิด!" เขายืดอกขึ้น เอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น "จะตีจะฆ่ากัน ก็เอาไว้คุยทีหลัง ก่อนที่ตอนนั้นจะมาถึงก็ต้องมอบของขวัญวันเกิด เพื่อแสดงความยินดีก่อน!"

"ขอให้คุณปู่เซี่ย เจริญรุ่งเรือง สมหวังทุกความปรารถนา!"

“เข้ามา!”

โครม!!

ทันทีที่เยี่ยจิ่วโจวพูดจบ ทันใดนั้นดังกระหึ่มจนน่าตกใจจนดังเข้ามาจากประตูทางเข้าห้องโถงจัดเลี้ยง

แสงแวววาวของโลงศพไม้เนื้อทอง!