บทที่ 9

“ตรวจสอบ ตรวจสอบให้ละเอียด เยี่ยจิ่วโจวมันกำลังจะทำอะไรอีก!”

เสียงตะโกนเสียงหนึ่งดังขึ้นด้วยความเดือดดุดัน ประเทศอเมริกาเหนือ ประเทศแทบยุโรปทั้งหลาย ดินแดนขั้วโลกเหนือที่หนาวเหน็บ ทะเลทรายที่ไกลสุดลูกหูลูกตา...

อาคารเตรียมการรบมีกองกำลังทหารเฝ้ารักษาการณ์อย่างแน่นหนา ฐานทัพทหารที่ไม่ให้มีใครรู้จัก ช่องทางการทหารที่ลับสุดยอด เสียงดังกึกก้องข้างหูของนายทหารระดับสูงดังขึ้น!

สะเทือนใจ สะเทือนใจที่สุด!!

เทพเจ้าสงครามเข้าจู่โจมเมืองหลวงของอาณาจักรเทียนจ้าวอย่างฉับพลัน ทำลายล้างพระราชวังเทียนจ้าว ของแลกเปลี่ยนคือผู้ได้รับบาดเจ็บเป็นศูนย์ ภายในยี่สิบแปดนาที ก็สามารถนำการโจมตีที่น่าหวาดกลัวที่ร้ายแรงจนถึงแก่ความตายมาให้กับอาณาจักรเทียนจ้าว! เทพเจ้าสงคราม…หรือควรจะบอกว่า เทพเจ้าสงครามเยี่ยจิ่วโจว มีพลังงานที่แท้จริงที่น่าหวาดกลัวมาก!

เป็นข่าวที่น่าเขย่าขวัญจริงๆ!

ประเทศมหาอำนาจทั่วโลกรวมไปถึงอาณาจักรมังกร หน่วยข่าวกรองทั้งหมดกำลังทำงานอย่างเต็มกำลังสุดความสามารถ เพื่อตรวจสอบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้อย่างบ้าคลั่ง!

ประมุขแห่งอาณาจักรเทียนจ้าวที่ฮึกเหิมทะเยอทะยานผู้นั้น ไม่ใช่ว่าไปยั่วยุอะไรเยี่ยจิ่วโจวหรอกใช่ไหม

เทพเจ้าสงครามทำไมถึงได้เปิดฉากโจมตี จู่โจมแบบฉับพลันอย่างนี้

เยี่ยจิ่วโจว…คิดจะทำอะไรกันแน่!

“เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กๆ”

ขณะที่นานาประเทศทั่วโลกกำลังตกอยู่ภายใต้ความกดดัน ทำการตรวจสอบความเคลื่อนไหวของเทพเจ้าสงคราม เยี่ยจิ่วโจวก็ได้โดยสารโดยเครื่องบินรบมังกรแดงไปแล้ว และกำลังเดินทางกลับไปที่อาณาจักรมังกร

มือซ้ายคีบช่อดอกไม้สีชมพูลักษณะเหมือนดอกบัวหิมะ มือขวากุมเครื่องมือสื่อสารทางอากาศ ใบหน้าประดับด้วยรอย “ท่านประมุขไม่ต้องกังวล ผมแค่จะไปเก็บดอกไม้มาเพียงดอกเดียวเท่านั้น แต่ว่า อับดุล เลาะห์โง่เขลาไม่รู้ความ คิดอยากจะงัดข้อกับผม”

“เห็นได้ชัดว่าเล่ห์เหลี่ยมของเขายังไม่แข็งแกร่งเท่าผม เพราะฉะนั้นเลยเผาพระราชวังเทียนจ้าวได้อย่างง่ายดาย และทำให้เขาจำไปอีกนาน”

“แบบนี้นี่เอง”

ปลายสายอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ “…”

ตำแหน่งที่เป็นที่เคารพสูงสุดประมุขแห่งอาณาจักรมังกร ฟังเสียงหัวเราะอันสดใสของเยี่ยจิ่วโจว ใช้หัวแม่เท้าก็สามารถเดาได้ว่า ดอกไม้ที่เขาต้องการเก็บนั้น ต้องเป็นดอกไม้ประจำอาณาจักรของอาณาจักรเทียนจ้าวอย่างแน่นอน มีเพียงหนึ่งเดียวบนโลก หนึ่งเดียวแห่งยุค!

“เจ้าเด็กเยี่ย…” ในสายโทรศัพท์ ประมุขแห่งอาณาจักรมังกรกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “นายรู้ไหมว่า เทพเจ้าสงครามก่อความวุ่นวายขนาดนี้ ทำสถานการณ์ทั่วโลกตึงเครียดไปกันใหญ่!”

“ไอ้แก่ตายยากพวกนั้น โทรหาฉันราวกับคนบ้า ถามว่าฉันส่งนายไปทำภารกิจการลับอะไรหรือเปล่า จะลงมือทำอะไรพวกมันด้วยไหม”

“นายทำพวกมันตกใจไปกันหมดแล้ว!”

เยี่ยจิ่วโจวหัวเราะเบาๆ

“ไอ้แก่ตายยาก” ที่ประมุขเอ่ยถึงนั้น แน่นอนว่าต้องเป็นประมุขของประเทศเพียงไม่กี่ประเทศที่เป็นศัตรูต่ออาณาจักร ครั้งนี้พวกมันแค่เดาผิดไปแล้วเท่านั้น! เทพเจ้าสงครามจะมีเวลาว่างที่ไหนไปสนใจพวกเขาอาณาจักรเทียนจ้าวก็ยอมพ่ายแพ้ไปแล้ว ดอกวาจาสวรรค์ก็อยู่ในมือแล้ว การดำเนินการครั้งนี้ได้จบลงแล้ว!

“เลิกให้พวกเขาเดามั่วได้แล้ว” เยี่ยจิ่วโจวที่กำเครื่องมือสื่อสารอยู่ ไม่ได้สนใจเลยสักนิด “บอกพวกเขาไป ตราบใดที่พวกเขาไม่มารุกรานอาณาจักรมังกร เทพเจ้าสงครามก็ไม่ไปรังแกพวกเขาหรอก”

“หากมีใครที่บังอาจอยากจะได้อาณาจักรมังกร จุดจบของพวกมันก็จะเป็นอย่างอาณาจักรเทียนจ้าวในวันนี้!”

“ใครที่มารุกรานอาณาจักรมังกรของเรา ต้องได้รับโทษอย่างสาสม!”

ประมุขแห่งอาณาจักรมังกรปลื้มอกปลื้มใจเป็นอย่างมาก และในใจก็ปีติยินดีอย่างยิ่ง

โชคดีของอาณาจักรมังกรที่มีเทพเจ้าสงคราม ที่จงรักภักดีต่ออาณาจักรมังกรหาใครเทียบไม่ได้ ไม่ยอมใจอ่อนให้กับศัตรูเลยแม้แต่น้อย นี่คือเทพเจ้าแห่งสงคราม เยี่ยจิ่วโจว!

หลังจากวางสาย เยี่ยจิ่วโจวที่นั่งอยู่ในห้องโดยสาร ชมดอกไม้ประหลาดสีชมพูที่อยู่ในมือ สายตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ดอกวาจาสวรรค์!

มีดอกวาจาสวรรค์อยู่ในมือ ก็มีความหวังที่จะรักษาคอของจื่อชิวให้หายดี ขอเพียงแค่นำมาใช้ร่วมกันกับเทคนิคการแพทย์สมัยใหม่ นำหลอดเลือดและเส้นประสาททั้งหมดในลำคอจัดให้เข้ากัน จากนั้นก็กินยาที่สกัดมาจากก้านของช่อดอกไม้ กล่องเสียงของจื่อชิวก็จะสามารถฟื้นฟูคืนกลับสู่สภาพเดิมได้

เสียงของเธอ ความสุขของเธอ รอยยิ้มของเธอ…

ที่ทำไปในวันนี้ มันก็คุ้มแล้ว!

ทำลายล้างไปหนึ่งประเทศ เพื่อรอยยิ้มของหญิงอันเป็นที่รัก!

สามทุ่มครึ่ง ชุมชนกวนหลานเงียบสงัด ตึกเก่าทรุดโทรมที่กำลังสร้างและปรับปรุงภายใต้แสงจันทร์ยิ่งดูเยือกเย็นและเงียบเหงาขึ้นไปอีก

นอกจากปู้หุ่ยน้อยแล้ว สมาชิกสามคนของตระกูลเซี่ยยังไม่มีใครหลับเลย

ภายในห้องรับแขก เซี่ยไห่เผิงและเฉินซูอิงใบหน้าเคร่งขรึม ใบหน้าสวยของจื่อชิวซีดเผือด บางครั้งก็เงยหน้าขึ้นมองไปยังพระพุทธรูปสีทององค์เล็กที่วางอยู่บนโต๊ะทานข้าว แววตาเศร้าสลด

พลาดแล้ว!

วันนี้ตอนบ่าย เธอหยิบเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นบาทที่เธอเก็บสะสมมานานออกมา ไปร้านเครื่องทองกับเซี่ยไห่เผิง เพื่อซื้อพระพุทธรูปองค์อมิตายุส เตรียมไว้เป็นของขวัญวัดเกิดมอบให้กับคุณปู่เซี่ยในวันพรุ่งนี้

แต่ทว่า เมื่อสักครู่นี้! คุณปู่เซี่ยเพิ่งจะโทรศัพท์มาต่อว่าเซี่ยไห่เผิงด้วยความโกรธ แม้แต่งานวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีก็ไม่อนุญาตให้เขาและเฉินซูอิงเข้าร่วมเลยด้วยซ้ำ ขีดเส้นความสัมพันธ์รักษาระยะห่างกับลูกชายคนเล็กมากไปแล้ว! เขากัดฟันอีกครั้ง และเล่าทุกอย่างที่เยี่ยจิ่วโจวทำอีกรอบหนึ่ง

เรื่องที่บ้าคลั่งก่อความวุ่นวายที่สนามประลองสุนัข กระทืบสวีเจียหาว และทุบตีสวีหู่…

สร้างความเสียหายมากมายให้กับตระกูลสวี!

“เยี่ยจิ่วโจว…นึกไม่ถึงเลยว่าแกจะสร้างความวุ่นวายถึงขนาดนี้!” เซี่ยไห่เผิงยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ฝ่ามือตบลงไปบนโต๊ะอย่างแรง กัดฟันจนเกิดเสียงดัง กรอดๆ!

ตั้งแต่ที่ถูกขับไล่ออกมาจากตระกูลเซี่ย เขาจินตนาการถึงมันอยู่ตลอดเวลา หวังว่าคุณปู่จะถอนคำพูด ให้ครอบครัวของเขากลับคืนสู่ตระกูลอีกครั้ง วันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีครั้งนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุด! แต่ เยี่ยจิ่วโจวที่เพิ่งปลดประจำการกลับมา ได้สร้างเรื่องวุ่นวายมากมายขนาดนี้ และได้ทำลายโอกาสเดียวของเขาไปแล้ว

พวกเขา อย่าได้คิดเลยที่จะกลับไปที่ตระกูลเซี่ยอีกครั้ง!

“จื่อชิว” เฉินซูอิงมองเซี่ยจื่อชิวที่นั่งอยู่ตรงข้าม สีหน้าตึงเครียด “คุณปู่บอกว่า ให้ลูกพาปู้หุ่ยกับเยี่ยจิ่วโจว ไปร่วมงานวันเกิดท่านที่บ้าน อธิบายเรื่องทั้งหมดต่อหน้าท่าน แล้วก็ขอโทษสวีเจียหาวกับสวีหู่”

“ถึงตอนนั้น ลูกไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น เยี่ยจิ่วโจวเป็นคนก่อเรื่องวุ่นวาย ถ้าคุณปู่จะตำหนิหรือกล่าวโทษ หรือตระกูลสวีต้องการที่จะแก้แค้น ก็ให้มันรับผิดชอบเอง!”

ใบหน้าสวยของเซี่ยจื่อชิวยิ่งซีดเผือด กัดริมฝีปากแน่น ยกมือขึ้นทำท่าทางภาษามือ

“พ่อคะ แม่คะ หนูกับจิ่วโจว…”

ตึง ตึง ตึง!

ท่าทางภาษามือที่เพิ่งจะเริ่มขึ้น ประตูนิรภัยของห้องรับแขกก็ถูกเคาะจากคนที่อยู่ด้านนอกดังขึ้นเบาๆ

“แกเองเหรอ” เซี่ยไห่เผิงลุกขึ้นไปเปิดประตูห้อง มองเยี่ยจิ่วโจวที่ยืนอยู่หน้าประตู พลันเดือดพล่านเป็นฟืนเป็นไฟ!

ไอ้สารเลวนี่!

ปลดประจำการกลับมา เรื่องที่ควรทำไม่ทำ ก่อปัญหาใหญ่โตให้ครอบครัวพวกเขา! ตอนเที่ยงไม่ยอมพักกลางวัน ตอนบ่ายก็ไม่ออกไปหางานทำ หายวับไปกับตาไม่เห็นแม้แต่เงา! จื่อชิวกับปู้หุ่ยน้อยก็รอให้มันกลับมาทานข้าวเย็นด้วย รอจนถึงสองทุ่มกว่า แต่ว่ามันเพิ่งกลับมาเอาตอนนี้!

ในสายตายังมีครอบครัวอยู่ไหม มีจื่อชิวมีพวกเธอสองคนแม่ลูก มีพ่อตาแม่ยายอยู่ไหม

ลูกสาวแต่งงานกับไอ้สวะแบบนี้ ยังไม่ดีเท่าให้แต่งกับหมา เพราะหมามันยังรู้จักเฝ้าประตู!

“พ่อครับ แม่ครับ” เยี่ยจิ่วโจวเดินเข้าไปในห้องรับแขก มองดูพระพุทธรูปสีทององค์เล็กๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะทานข้าว เขาก็พลันเข้าใจขึ้นมาในทันที

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!

พวกเขากำลังปรึกษากันเรื่องงานวันเกิดของคุณปู่เซี่ยในวันพรุ่งนี้อยู่แน่ๆ แม้แต่ของขวัญวันเกิดก็ซื้อแล้ว!

“พรุ่งนี้ แกกับจื่อชิว ปู้หุ่ย ต้องไปร่วมงานวันเกิดด้วยกัน!” เซี่ยไห่เผิงจ้องเขม็งไปดวงตาของเยี่ยจิ่วโจว กำปั้นกำเข้าและคลายออกสลับกัน

สุดท้ายก็หันกลับไปมองสีหน้าซีดเผือดของเซี่ยจื่อชิว แล้วกัดฟันแน่น "ถึงตอนนั้น เอาพระพุทธรูปทององค์นี้ไปด้วย ขอความเมตตาจากคุณปู่ดีๆ หวังว่าท่านจะปล่อยแกไป!"

“สำหรับตระกูลสวี…”

“แกก็พึ่งตัวเองให้มากๆ เถอะนะ!”

พูดจบ ก็ลากเฉินซูอิงกลับห้องนอนไปด้วยความโกรธ!

“จื่อชิว” เยี่ยจิ่วโจวมองตามพ่อตาแม่ยายจากไปแล้ว ถึงได้หันหน้ามามองเซี่ยจื่อชิว หยิบดอกวาจาสวรรค์ออกมาจากกระเป๋า รอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้า “ตอนเที่ยงผมไปอาณาจักรเทียนจ้าวมา นี่เป็น…”

เซี่ยจื่อชิวปิดหูแน่นๆ น้ำตาราวกับสายฝนไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้

โกหก เขากำลังโกหกอีกแล้ว!

เยี่ยจิ่วโจว คุณมันไม่ได้เรื่อง ฉันจำได้แล้ว! อุบัติเหตุรถยนต์ตอนในนั้น พ่อกับแม่ของคุณเสียชีวิตทั้งคู่ และคุณจำใจต้องแต่งงานกับตระกูลเซี่ย เป็นสามีของฉัน ฉันจำได้ ฉันจำได้ทั้งหมด! แต่คุณสมัครไปเป็นทหาร ห้าปีที่ทำสงครามปราบปราม นิสัยใจคอหนักแน่นขึ้นได้ไหม เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาหน่อยได้ไหม

เสียเงินเช่าขบวนรถ ขอฉันแต่งงาน ทำให้ฉันเซอร์ไพรส์ ฉันซาบซึ้งมันมากๆ แล้วก็ขอบคุณมากๆ

แต่ของพวกนั้นมันไม่จริง!

ความจริงก็คือ คุณต้องได้รับโทษจากตระกูลสวี ได้รับโทษจากคุณปู่ ฉันสามารถรับผิดชอบมันร่วมกันกับคุณได้! แต่คุณก็ต้องหยิบเอาความกล้าหาญออกมา หยิบเอาหน้าที่ของลูกผู้ชายออกมา ต้องไม่หวาดหวั่นเผชิญหน้ากับทุกสิ่ง ไม่สามารถหลบหนีได้!

ไปอาณาจักรเทียนจ้าว…

ทำไมคุณถึงไม่บอกว่าไปบนอวกาศมา คุณจะโกหกฉันไปถึงเมื่อไหร่

“…” เยี่ยจิ่วโจวไม่พูดไม่จาไปชั่วขณะ เก็บดอกวาจาสวรรค์ขึ้นมาช้าๆ สายตามีปรากฏความเยือกเย็นขึ้นมาแวบหนึ่ง!

คุณปู่เซี่ย ตระกูลสวี

พรุ่งนี้วันเกิดครบรอบ พวกแกรอฉันก่อนเถอะ!