ได้แค่ตัวnc

"อ่าาาาาาา/อร๊ายยยยยย" เสียงคำรามลั่นและเสียงกรี๊ดร้องของทั้งคู่ดังสะนั้นไปทั่วห้องพร้อมกับน้ำรักสีขาวขุนของร่างแกร่งที่แตกใส่รูสวาทของร่างบางทุกหยาดหยด

"เสร็จแล้วก็เอาออกไป" ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งเมินหน้าไปทางอื่นด้วยความอายที่เธอเผลอเสร็จคาของเขาไปถึงสองรอบอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ป๊อก~

"หึ" ดราก้อนเค้นหัวเราะออกมาจากลำคอก่อนจะถอดแก่นกายของเขาออกพร้อมกับน้ำรักขาวขุ่นที่ทะลักออกมาจากรูสวาทของเธอและเดินเข้าไปในห้องน้ำ

- 15 นาทีผ่านไป -

"นายไม่คิดที่จะปล่อยฉันไปใช่ไหม? " โมเน่ที่ยังคงเปลือยเปล่าและถูกล็อคเเขนไว้ที่หัวเตียงเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าคนใจร้ายเดินออกมาจากห้องน้ำ

"รู้คำตอบอยู่แล้วจะถามทำไม" ดราก้อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่

โมเน่มองการกระทำที่สบายใจของร่างแกร่งด้วยความเจ็บใจก่อนจะเอ่ยขึ้น

"ได้ ฉันจะอยู่กันนายจนกว่านายจะพอใจไม่หนีไปไหนแต่นายจะได้แค่ร่างกายของฉันเท่านั้นและเมื่อไหร่ที่นายเผลอฉันจะเป็นคนฆ่านายเอง"

แกร็ก~

"หึ ถ้าคิดว่าฆ่าฉันได้ก็ลองดู" ดราก้อนเค้นหัวเราะออกมาจากในลำคอก่อนจะเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดิมมาหยิบกุญแจในลิ้นชักปลดล็อคข้อมือให้กับเธอก่อนจะเดินออกจากห้องไปทิ้งให้ร่างบางได้แต่มองตามแผ่นหลังของเขาด้วยแววตาเกลียดชัง

ณ โกดังส่งของแถวชานเมือง

แกร็ก~

"ไง" เสียงทักทายของชายหนุ่มที่หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับดราก้อนเอ่ยทักเมื่อเห็นร่างสูงที่เป็นญาติผู้น้องของเขาเดินเข้ามาภายในโกดัง

"มาตั้งแต่เมื่อไหร่? " ดราก้อนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเอลิคญาติผู้พี่ของตนที่ปกติอยู่แต่ที่อิตาลีมาหาถึงที่

"กูจะมาตั้งแต่ตอนไหนไม่ต้องสนใจกูหรอกว่าแต่มึงทำไมมาช้า? "

"ติดธุระ" ดราก้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินไปที่ลังอาวุธ

"ธุระลงโทษเมียละสิไม่ว่า" แดเนียลเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อกับข่าวของหญิงสาวเมื่อเช้าที่ทำเอาเพื่อนรักของเขาอยู่เฉยไม่ได้ถึงขึ้นต้องไปตามตัวเธอกลับมา

"เมีย? " เอลิคเอ่ยพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น

"ยัยคุณหนูที่ผมเล่าให้พี่ฟังไงว่าเอาเลือดหัวมันออกได้ไง ฮ่าๆ " แดเนียลเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

เมื่อนึกถึงเมื่ออาทิตย์ที่แล้วที่เขาเห็นว่าเพื่อนรักของเขาหัวแตกซึ่งเกิดมาก็คงเป็นครั้งนั้นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคนอย่างดราก้อนที่เก่งไปสะทุกด้านหัวแตกได้แต่ถามยังไงก็ไม่ยอมบอกว่าไปโดนอะไรมาหรือใครทำเขาจึงพอรู้ได้ว่าน่าจะเป็นฝีมือของหญิงสาวเป็นแน่

"ผู้หญิงที่ไอน้องเวรนี้ถึงกับยอมส่งไวน์ให้น่ะหรอ"

"ใช่" เฟยหลงที่นั่งฟังอยู่นานก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างไม่คาดคิดว่าผู้หญิงแค่คนเดียวจะมีอิทธิพลกับเพื่อนรักของเขาได้ขนาดนี้

"ฮ่าๆๆ กูชักจะอยากเจอหน้าเมียมึงแล้วสิ" เอลิคหัวเราะลั่นออกมาอย่างชอบใจก่อนจะเอ่ยต่อ

"อย่ามายุ่ง" ดราก้อนเอ่ยขึ้นอย่างรำคาญพร้อมกับยืนเช็คเอกสารและอาวุธที่พึ่งได้มาว่าครบถ้วนไหม

"หวงสะด้วยวะ" เอลิคเอ่ย

"แล้วไอเอเทรนไปไหน" ดราก้อนที่กำลังตรวจเช็คเอกสารเอ่ยขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบห้องแล้วแต่ก็ไม่พบกับเอเทรน

"มันบอกมีธุระกลับอเมริกาไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว" แดเนียลเอ่ย

"หึ" เฟยหลงเค้นหัวเราะออกมาจากในลำคออย่างเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นของเอเทรน

"กูว่ามันซุกเมียไว้อีกคนสะมั้ง" แดเนียลเอ่ยพร้อมกับเดินมาหาดราก้อนที่กำลังตรวจเช็คของอยู่

"มัวแต่ยุ่งเรื่องคนอื่นเช็คของกันเสร็จแล้วรึไง" ดราก้อนเอ่ยขณะที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาตรวจสอบของ

"ขอลอตที่พึ่งเข้ามากูเช็คหมดแล้วเหลือแค่ส่วนของมึงแต่กูว่าจะเช็คอีกรอบไม่อยากให้ผิดพลาด" แดเนียลเอ่ยพร้อมทั้งหยิบปืนพกในลังอาวุธมาควงเล่นอย่าชำนาญก่อนที่ภายในโกดังจะเงียบลงเพราะต่างคนก็ต่างกำลังทำหน้าที่ของตัวเองเอลิคก็เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง

"เด็กนั้นมึงจริงจังหรอ? "

"...." ดราก้อนที่ได้ยินญาติผู้พี่ของตนเอ่ยก็ไม่ได้ตอบอะไรอย่างไม่ใส่ใจ

"กูขอเตือนมึงนะว่าถ้ารักเขาก็แสดงออกหน่อย"

"คนที่เมียหนีอย่างพี่สอนคนอื่นได้ด้วยหรอ? " ดราก้อนกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะเอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงเหตุการ์ณที่แฟนของญาติผู้พี่ตัวเองหนีหายไปจนทำให้เอลิคนั้นเสียศูนย์และแทบพลิกแผ่นดินตามหา

ป๊าบ!

ร่างสูงของเอลิคที่ได้ยินที่ญาติผู้น้องเอ่ยก็เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับตบหัวดราก้อนไป 1 ทีก่อนจะเอ่ยต่อ

"ตอนนี้ก็เคลียร์กันแล้วเว้ยรักกันดี กูแค่อยากจะเตือน"

"....."

"ได้เขามาแค่ตัวแต่ไม่ได้ใจเขามาด้วยมึงไม่มีทางมีความสุขหรอก"

"เรื่องนั้นผมไม่สน" ดราก้อนเอ่ยสวนกลับทันทีเพราะเขาไม่สนใจว่าเธอจะรักเขาหรือไม่ของเพียงแค่เขาได้ตัวเธอมาครองไม่ไปไหนแค่นั้นก็พอแล้ว

"กูเหนื่อยจะคุยกับมึงจริงๆ แต่มึงจำไว้นะว่าทุกการกระทำของมึงมันมีราคาที่ต้องจ่าย" เอลิคเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่ายหัวกับญาติผู้น้องที่หัวแข็งของตัวเองก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โซฟาดังเดิม

"พี่กูตั้งแต่มีเมียก็ดูเซียนเรื่องความรักไปเลย" แดเนียลที่กำลังช่วยกันกับเฟยหลงทวนสิ้นค้าอีกรอบเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อ

"กูแค่ไม่อยากให้ผิดพลาดเหมือนกู"

"ที่เมียหนีน่ะหรอ? " เฟยหลงเอ่ยขึ้นอย่างซ้ำเติมจนโดนคนพี่หันมามองค้อนด้วยหางตาก่อนจะเอ่ย

"พวกมึงเลิกย้ำกันสักที"

"....." ดราก้อนได้แต่เงียบอย่างไม่เอ่ยตอบอะไรถึงแม้จะถูกสายตาของเอลิคจ้องมาก็ตาม

- เช้าวันต่อมา -

ณ คฤหาสน์หรูของดราก้อน

"วันนี้ฉันต้องไปทำงาน" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำและเห็นว่าดราก้อนกำลังจะออกไปทำงาน

"...."

"ขอตังใช้หน่อย" เธอเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งแบมือของเงินจากดราก้อนที่ยังคงทำหน้านิ่งไม่ได้เอ่ยตอบอะไร

"...."

"ก็ในเมื่อนายให้ฉันอยู่กับนายฉันก็อยู่แต่ค่าใช้จ่ายของฉันทั้งหมดนายจะต้องเป็นคนรับผิดชอบ"

สิ้นเสียงของร่างบางดราก้อนก็หยิบกระเป๋าสตางค์หนังแบรนด์หรูของตนเองออกมาพร้อมทั้งหยิบบัตรเคดิตแบล็คการ์ดสีดำให้กับเธอก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"แค่นี้ใช่ไหม"

"วงเงินเท่าไหร่" ร่างบางรับบัตรมาก่อนจะเอ่ยถาม

"ไม่จำกัดวงเงินอยากใช้เท่าไหร่ก็ใช้" ดราก้อนเอ่ยก่อนจะหันไปมองนาฬิกาและรีบเดินออกจากห้องไป