ตอนที่176 พี่เยี่ย

หมับ! อวี้หลานมองไปยังแขนของตนเอง ก่อนจะมองเจ้าของมือ หญิงสาวคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้แก่พี่ชาย

“น้องมิเป็นอันใดเจ้าค่ะท่านพี่ อย่าได้เป็นกังวลไปเลยเจ้าค่ะ”

ตลอดทางเดินสู่ด้านในตัวเรือน สายตามากมายมองมาที่นาง มีทั้งสงสารและเย้ยหยัน อวี้หลานหาได้ใส่ใจกับสายตาเหล่านั้นไม่ ถึงนางจะไร้มารดาคอยดูแลตั้งแต่เล็ก ก็มิได้หมายความว่านางต้องลดเกียรติของตนเพียงเพื่อต้องการเอาชนะ

จวิ๋นอ๋องพร้อมด้วยโอรสธิดา นั่งอยู่ในตำแหน่งอันทรงเกียรติ ยิ่งเป็นการเพิ่มความโดดเด่นให้แก่สายตาของผู้คน มือบางบีบกันแน่น อวี้หลานพยายามที่จะข่มกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ให้ลึกที่สุด

เมื่อสิ้นสุดพิธีทั้งหมด หญิงสาวได้ขอออกไปเดินเล่นยังสวนดอกไม้เพื่อผ่อนคลาย หมับ! แขนกลมกลึงถูกคว้าเอาไว้ ก่อนที่หญิงสาวจะก้าวไปยังด้านหนึ่งของสวน

“อ๊ะ! อื้อ!”

มือหนาปิดลงบนเรียวปากงาม ร่างบางพยายามที่จะดิ้นรนให้หลุดจากการเกาะกุม

“ชู่ว์! ท่านหญิงข้าเอง เยี่ยคัง” องครักษ์หนุ่มกระซิบข้างหูของผู้เป็นนาย ก่อนค่อย ๆ เอามือออก

“เจ้า...”

คำพูดของหญิงสาวต้อง