บทที่129 มิได้ตั้งใจ

เรื่องราวเมื่อหลายเดือนก่อน ได้หวนเข้ามาในห้วงความทรงจำของหญิงสาวอีกครั้ง

ร้านขนมชื่อดังของเมืองหลวง ร่างระหงในชุดสีดำแดงยืนเลือกขนมอยู่ด้วยความเพลิดเพลิน อ๊ะ! หญิงสาวส่งเสียงอุทานเบา ๆ เมื่อร่างงามเกือบที่จะล้มลงสู่พื้น นางรู้สึกว่าต้นแขนเรียว ถูกดึงเอาไว้แต่ด้วยอีกฝ่ายออกแรงมากไปหรือไม่ นางรู้สึกตัวก็เมื่อร่างกายปะทะเข้ากับอกแกร่งของเจ้าของมือ ด้วยความตกใจทำให้นางส่งเสียงกรีดร้องออกมา

แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็พลันได้เกิดขึ้นอีกระรอก เมื่อปากของนางถูกปิดลงอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง ด้วยอาการตกตะลึงทั่วร่างแข็งค้างไปโดยไม่รู้ตัว

เพี๊ยะ! ใบหน้าหล่อเหลาสะบัดตามแรงฝ่ามือ หลังจากริมฝีปากของหญิงสาวเป็นอิสระ

“บังอาจยิ่งนักที่กล้าล่วงเกินข้า”

หญิงสาวแห้วเสียงดังใส่กับผู้ที่ล่วงเกินนาง เพราะมิว่าจะเป็นผู้ใด ก็ถือว่าเป็นการหมิ่นเกียรตินางอย่างไม่น่าให้อภัย

“หึ! นิสัยเสียมิเคยเปลี่ยน สมแล้วที่ไร้บุรุษสู่ขอ”

แม้จะรู้ว่าตนเองทำผิดต่อหญิงสาว แต่เพราะคนตรงหน้าคือท่านหญิงผู้เหย่อหยิ่ง เลยทำให้เขานึกอยากที่จะกลั่นแกล้งนางขึ้นมาแทน ใช่ว่าเขาจะไม่ร