บทที่ 247

พี่สะใภ้ทั้งสองของซู่หลานตะโกนเสียงดัง พวกนางทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นด้วยขาที่อ่อนแรง

พวกนางถูกองครักษ์หยุดไว้รวมทั้งไม่อาจแม้แต่จะแตะต้องลูก ๆ ของตัวเองได้ พวกนางทำได้แต่เพียงเฝ้าดูเด็กทั้งสามตกลงไปในน้ำเท่านั้น

น้ำที่เย็นราวกับน้ำแข็งกลืนร่างเด็ก ๆ เหล่านั้นทันที พี่สะใภ้ใหญ่ของตระกูลอันจ้องมองอย่างโกรธเคือง นางพยายามอย่างยิ่งที่จะรีบเร่งไปหาซูชิงอู่

“หยุดนะ พวกเขาเป็นเพียงเด็ก พระชายาเสวียน เหตุใดท่านจึงโหดร้ายไร้เมตตาถึงเพียงนี้? แม้แต่กับเด็กท่านก็ไม่อาจปล่อยไป?”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ซูชิงอู่ก็เลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วมองไปยังพี่สะใภ้ใหญ่อันที่กำลังพูดอยู่ นางยิ้มมุมปาก จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "นี่โหดร้ายงั้นหรือ? เจ้ายังไม่เคยเห็นความโหดร้ายที่แท้จริงเลย"

นางโบกมือเบา ๆ ทันใดนั้น องครักษ์ที่อยู่ด้านหลังก็ดึงเด็กทั้งสามที่กลายเป็นไก่ตกน้ำออกจากสระน้ำแข็งทันที

ในวันที่อากาศหนาวจัดในเดือนสิบสอง เด็กทั้งสามตัวสั่นด้วยความหนาวเย็นและไม่อาจส่งเสียงใดได้เลย

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาต่างก็เป็นเพียงเด็ก แต่เคอเอ๋อร์นั้นมีอายุเพียงสามปีเท่านั้น หากเขาตกลงไปในสระน้ำแข็งเช่นนี้