ตอนที่ 1
หลายปีต่อมา
ประตูห้องทำงานผู้บริหารหนุ่ม เจ้าของตำแหน่งหนุ่มเนื้อหอมหลายปีซ้อนถูกผลักเข้ามา โดยที่เลขาหน้าห้อง ยังไม่ได้ทันได้แจ้งให้ผู้บริหารหนุ่มรับทราบ ส่งผลให้เจ้าของห้องเงยหน้ามองผู้บุกรุกโดยไม่ได้รับอนุญาตด้วยสายตาแข็งกร้าว ทว่าสาวไฮโซคนดังหาได้สนใจ เจ้าตัวเดินหน้าเชิดเข้าไปโอบรอบลำคอของผู้บริหารหนุ่มแล้วแนบปากที่แก้มสาก
“แซนด้า” คลินท์ อธิวัฒน์ คาร์เตอร์ ผู้บริหารธนาคารยักษ์ใหญ่ของอังกฤษถึงกับถอนหายใจ ก่อนจะเบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากของสาวไฮโซ
“พี่ไม่ดีใจเหรอที่แซนด้ามาหา” แซนด้า สาวไฮโซ ลูกสาวนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์เอ่ยเสียงกระเง้ากระงอด พลางเลื่อนเก้าอี้ทำงานของผู้บริหารหนุ่มออกเล็กน้อยแล้วเบียดตัวเข้าไปนั่งบนตักกว้าง แล้วยกมือโอบลำคอหวังจะทาบปากจูบ
“แซนด้า หยุดได้แล้ว”
“พี่คลินท์ รังเกียจแซนด้ามากเลยเหรอ แค่จูบก็ไม่ได้” สาวไฮโซต่อว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“กลับไปได้แล้ว พี่จะทำงาน” คลินท์บอกเสียงดุๆ สีหน้าบ่งบอกชัดว่าไม่พอใจกับการกระทำของหญิงสาว
“ก็แค่จูบมันไม่เสียเวลางานของพี่มากนักหรอก” แซนด้ายังคงเอาแต่ใจ เพราะถูกเลี้ยงดูมาแบบนี้ตั้งแต่เด็ก จึงไม่ชอบให้ใครขัดใจ
“แต่พี่ว่าเธอคงไม่ได้คิดจะทำแค่จูบ” คลินท์เอ่ยบอก เมื่อตอนนี้มือของอีกฝ่ายกำลังจะปลดเนคไทของเขา
“แล้วถ้าแซนด้าอยากทำมากกว่าจูบจริงๆ พี่คลินท์จะให้แซนด้าทำหรือเปล่า”
“เธอก็รู้ว่าพี่ให้เธอไม่ได้”
“แล้วพี่ไม่ต้องการเหรอ” แซนด้าเอ่ยถาม และนึกอิจฉาผู้หญิงที่เขาเคยพาขึ้นเตียง แต่กับเธอ ที่เป็นถึงว่าที่คู่หมั้นเขากลับเมินเฉย แม้แต่กอดยังไม่คิดทำ
“พี่ไม่ต้องการเธอ แล้วเธอก็กลับไปได้แล้ว พี่จะทำงาน” เสียงทุ้มย้ำช้าๆ ชัดๆ ด้านไฮโซสาวก็ชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่หยุดการกระทำของตัวเอง เพราะเธออยากรู้ว่าเขาจะทนได้สักแค่ไหน
“พี่คลินท์ เมื่อไหร่พี่จะสนใจแซนด้ามากกว่างานของพี่ซะที แซนด้าต้องการพี่ พี่ไม่รู้เลยหรือไง”
“พี่เคยบอกเธอไปแล้วว่างานสำคัญกับพี่มากกว่าเรื่องอื่น แต่ถ้าพี่ต้องการ พี่ก็มีผู้หญิงของพี่” คลินท์มองสายตาดุๆ มือของไฮโซสาวเลยต้องหยุด
“พี่คลินท์!!” แซนด้าร้อนรุ่มในอกจนอยากจะอาละวาดให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะกลัวคลินท์จะไม่อนุญาตให้เธอมาหาเขาที่ทำงานอีก สองมือของสาวไฮโซเลยได้แต่กำแน่น และพยายามระงับอาการโกรธเกรี้ยวในใจให้เบาลง
“พี่จะทำงาน เธอกลับไปได้แล้ว”
“ที่พี่อ้างงานทั้งปีทั้งชาติ เพราะพี่ยังไม่ลืมเมียของพี่ใช่ไหม พี่ถึงไม่สนใจแซนด้า”
“อย่าลากคนอื่นมาเกี่ยวเรื่องนี้แซนด้า แล้วพี่ก็เคยบอกเธอไปแล้วว่าพี่ยังไม่พร้อมจะรักใคร แล้วลูกชายของพี่ยังเล็ก พี่ต้องดูแลลูกชายของพี่ก่อน” คลินท์พยายามให้เหตุผลอย่างใจเย็น
“ลูกพี่ก็มีคุณย่าคอยดูแลให้อยู่แล้ว พี่ยังจะห่วงอะไรอีก หรือที่พี่ให้ความสนใจแต่ลูกชายของพี่ เพราะพี่ยังอาลัยอาวรณ์แม่ของลูกพี่อยู่ แต่เท่าที่แซนด้าได้ยินมา เมียของพี่ไม่มีอะไรดีสักอย่าง แล้วที่ร้ายไปกว่านั้นก็คือเมียของพี่หน้าเงิน เพราะแค่คุณย่าลองใจมันด้วยการเสนอเงินให้สิบล้าน เมียของพี่ก็เลือกเงิน แล้วก็หอบเงินหนีกลับประเทศทั้งที่เพิ่งคลอดลูกได้ไม่กี่วัน”
“มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นแซนด้า”
“พี่แน่ใจว่าไม่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น”
“ถ้าเธอไม่เชื่อ ก็เรื่องของเธอ” คลินท์ตะคอกกลับ เพราะแค่ได้ยินเรื่องในอดีตเขาก็อยากตามไปหักคอเธอให้ตายคามือนัก
‘นิธารา ผู้หญิงอย่างเธอต้องได้รับโทษที่สาสม’ คลินท์โกรธแค้นคนหน้าเงิน แค้นที่เธอทิ้งลูกของเขาไปอย่างไม่ไยดี ทั้งที่เขาบอกให้เธอรอให้เขาเรียนจบ แล้วเขาจะกลับมาหาเธอกับลูก แล้วแต่งงานกัน แต่ทุกอย่างพังทลายลงเมื่อเขาได้รับรู้ว่าเธอทิ้งเขากับลูกไปแล้ว พร้อมกับเงินก้อนโต
“ท่าทางพี่ดูยังไม่หมดรักมัน เพราะอะไรเหรอ ผู้หญิงคนนี้มันมีอะไรดี ทำไมพี่ยังรักมัน ทั้งที่พี่ก็รู้ว่ามันรักเงินของพี่มากกว่า” แซนด้าเอ่ยถามเสียงกราดเกรี้ยว
“เลิกพูดเรื่องนี้ซะทีแซนด้า แล้วก็กลับไปซะ! พี่จะทำงาน “ คลินท์เอ่ยเพื่อตัดปัญหาไม่อยากทะเลาะด้วยการไล่ไฮโซสาว
“พี่คลินท์!” แซนด้าแผดเสียงใส่ สีหน้าบ่งบอกชัดเจนว่าไม่พอใจ เมื่อโดนไล่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“กลับไปซะ!”
“แซนด้าไม่กลับ! แซนด้าจะอยู่รอจนกว่าพี่จะเลิกทำงาน” แซนด้ายื่นคำขาดเสียงแหลมสูง พลางเดินไปนั่งหน้าเชิดอยู่บนโซฟา
“ถ้าเธอรอได้ก็รอไป อีกครึ่งชั่วโมงพี่ต้องเข้าประชุม” คลินท์โต้กลับด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ
“แล้วพี่จะเลิกประชุมกี่โมง” แซนด้าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แต่ก็ต้องทน เพราะค่ำนี้เธอจะต้องเขาควงไปงานปาร์ตี้กับเพื่อนๆ
“พี่บอกไม่ได้”
“ไม่ได้ก็ไม่ได้ แต่คืนนี้พี่ต้องไปงานปาร์ตี้กับแซนด้า ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด แล้วพี่ก็ไปรับแซนด้าที่บ้านด้วย ไม่งั้นแซนด้าจะโทรไปฟ้องคุณย่าว่าพี่คลินท์ไม่สนใจแซนด้า” แซนด้ายกเอาผู้อาวุโสที่ชายหนุ่มเคารพรักมาขู่ เพราะรู้ดีว่ามันได้ผลทุกครั้ง
คลินท์มองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อนถามออกไป “งานปาร์ตี้อะไร”
ตอนอวสาน สามทุ่มตามเวลานัดหมาย คลินท์ก็เดินทางมาถึงตึกร้างตามเวลานัด จากนั้นเขาก็เดินถือกระเป๋าเงินเข้าไปในด้านใน เดินไปได้สักพักก็มีคนออกมารับพร้อมอาวุธในมือ “เงินอยู่ไหน!” หนึ่งในคนร้ายเอ่ยถามพร้อมกับมองไปที่กระเป๋า “นี่ไง” คลินท์โยนกระเป๋าเงินให้สองคนร้าย แล้วมองหาผู้เป็นย่าด้วยความเป็นห่วง ส่วนคนร้ายก็เปิดกระเป๋าดูเงิน เห็นแล้วพากันตาโต ไม่คิดว่าจะหาเงินได้ง่ายขนาดนี้ “ครบหรือเปล่าว่ะ” หนึ่งในคนร้ายเอ่ยถาม “ถ้าพวกแกกลัวฉันให้ไม่ครบ ก็นับดู แต่ปล่อยคุณย่าของฉันมาก่อน” คลิน
ก่อนอวสาน ช่วงเย็นของวันคลินท์เดินทางมาถึงบ้านของคุณหญิงฤทัยรัตน์และขอเข้าพบเจ้าของบ้าน ที่ตอนนี้คนในบ้านกำลังนั่งเล่นอยู่กับหนุ่มน้อยช่างพูด นิธาราเองก็มองลูกชายอย่างรักใคร่ แต่ดูเหมือนความสุขจะหยุดชะงัก เมื่อสาวใช้เข้ามาแจ้งว่ามีผู้ชายชื่อ คลินท์ อธิวัตน์ คาร์เตอร์ มาขอพบคุณหญิงฤทัยรัตน์ “ไปเรียกเข้ามาเลย” จบคำเจ้าของบ้าน คลินท์ก็เดินเข้ามาและทันทีที่น้องฟลินท์เห็นพ่อก็วางของเล่นแล้ววิ่งเข้าไปหา สองพ่อลูกกอดหอมกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่คลินท์จะปล่อย หนุ่มน้อยลงแล้วเข้าไปทักทายเจ้าของบ้าน ที่นั่งอยู่กับแม่สาย “นี่แม่สาย แม่ของยัยนิด” คุณหญิงฤทัยรัตน์เอ่ยแนะนำ
ตอนที่ 51บ้านคุณหญิงฤทัยรัตน์ที่ห้องรับแขกเวลานี้เจ้าของบ้านและแม่บ้านคนสนิทกำลังพากันมองหนุ่มน้อยที่มากับนิธาราเป็นตาเดียว แล้วก็สงสัยว่าเด็กคนนี้เป็นใครมาจากไหน “นิด มีอะไรก็บอกคุณหญิงไปสิ จะมัวนั่งเงียบอยู่ทำไม แล้วเด็กคนนี้เป็นใครมาจากไหน เราไปเก็บมาได้หรือไง” คนเป็นแม่สะกิดบอกลูกสาวเสียงเครียด ใจก็ภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่ใจกำลังคิดเลย นิธารามองหน้าลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ยกมือลูกศีรษะเล็กอย่างรักใคร่ ก่อนจะหันมาก้มลงกราบขอโทษมารดาและคุณหญิงฤทัยรัตน์ ที่ท่านเมตตาส่งเสียเงินทองให้เธอไปเรียนแต่เธอกลับทำให้ท่านผิดหวัง แล้วยังปิดบังเรื่องนี้มาหลายปี “ยัยนิด เป็นอะไรนะเรา จู่ๆ ก็มากราบแม่กับคุณหญิง” คนเป็นแม่เอ่ยถามลูกสาวเสียงสั่น
ตอนที่ 50 วันต่อมานิธาราขับรถไปยังบ้านของราชันแต่เช้าตรู่ หลังจากเมื่อคืนอีกคนกลับเข้ามาบอกว่าต้องอยู่เฝ้าผู้เป็นย่า เพราะท่านไม่ค่อยสบาย ที่เธอก็อยากจะเข้าไปเยี่ยมเหมือนกัน แต่กลัวไปแล้วจะยิ่งทำให้ท่านเครียด เธอจึงตัดสินใจไม่ไปและเช้ามืดวันนี้เธอก็ตั้งใจจะพาลูกชายไปกราบขอโทษผู้มีพระคุณและมารดา หลังจากเธอปิดบังเรื่องมีครอบครัวเอาไว้ เกือบสี่ปี ที่เธอเก็บเงียบ ไม่ยอมบอกใครแม้กระทั่งเพื่อน ที่วันนี้เธอตัดสินใจมาที่ร้านของเพื่อนก่อนไปบ้านผู้มีพระคุณ“นิด! ไปอุ้มลูกใครมาเนี่ย” ศุภิสราที่ไม่ได้เจอหน้าเพื่อนนานเอ่ยทัก และดีใจมากๆ ที่เพื่อนโทรมาหาว่าจะมาหาที่ร้าน แต่เมื่อเห็นหน้าเพื่อนแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเพื่อนรักมาพร้อมเด็กฝรั่ง หน้าตาน่ารัก“เข้าไปคุยในร้านนะ แล้วในร้านมีคนเยอะหรือเปล่า”“ไม่มีเลย”“งั้นเข้าไปในร้านก่อนนะแล
ตอนที่ 49 “แล้วผู้หญิงคนนั้นก็จะมาอยู่กับตาคลินท์หลานของย่า” คนอยากชังหน้าเมียของหลานชายพึมพำออกมาเบาๆ แต่ก็พอให้แซนด้าได้ยิน “เอ่อ...” แซนด้าถึงกับพูดไม่ออก เพราะรู้ดีว่าผู้อาวุโสไม่ชอบเมียของหลานชายจนถึงกับเอาชีวิตเด็กตัวเล็กๆ มาข่มขู่ จนอีกฝ่ายต้องเผ่นกลับประเทศ “หนูไม่ต้องพูดหรอก เพราะถ้าย่ายังอยู่ ย่าไม่มีวันให้ตาคลินท์ได้อยู่กับผู้หญิงคนนั้น” “โธ่...คุณย่า” “นี่ก็ดึกแล้ว ย่าว่าหนูไปพักผ่อนเถอะ” 
ตอนที่ 48นิธาราเดินกลับห้องพักไปอย่างคนใจลอย หลังจากมาถึงบ้านพักแล้วเธอกับคุณคลินท์ก็พากันไปเดินเล่นรับลมสักครู่ก็พากันกลับเข้าบ้าน แล้วก็เจอกับแซนด้าที่เข้ามาขอคุยธุระกับคุณคลินท์แบบส่วนตัว เธอเลยเดินกลับห้องพักตามลำพัง แต่ขณะที่กำลังจะถึงห้องพักท่อนแขนก็ถูกกระชากอย่างแรง“นิด!”“พี่สิริ!”“ใช่! พี่เอง”“พี่...พี่มีธุระอะไรกับนิดเหรอคะ” ถามไปก็พยายามปลดมือของอีกคนไปด้วย“เธอแอบมีลูกมีผัวอยู่แล้วทำไมต้องปิดบังพี่”“พี่สิริ!”“ตกใจมากหรือไงที่พี่รู้ความจริง”“นิด...นิดขอโทษค่ะ”“คิดว่าขอโทษแล้วจะจบง่ายๆ หรือไง” สิริบีบแขนเล็กจนเจ้าของแขนหน้าเบ้ด้วยความเจ็บ“พี่สิริ นิดเจ็บ” นิธาราพยายามดึงแขนออกจากมือของคู่หมั้นหนุ่ม“แล้วทีเธอหลอกพี่ล่ะ แล้วไหนจะทำเป็นเล่นตัวกับ พี่อีก สะใจเธอมากใ