LOGINShare
บทที่ 14
Last Updated:
2025-04-17 10:33:28
Related chapters
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 15
“กลับครับ ต้องกลับ” เขาไม่น่าพลั้งปากพูดเลย ให้ตายสิ แล้วดูเธอทำหน้าเขา“กลับเหรอคะ ไกลไหมคะประเทศไหน” “อเมริกาจ้ะ” “ไกลจัง” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หงอยๆ ยิ้มแห้งๆ พลางก้มหน้ากินสปาร์เก็ตตี้จนเกือบหมด จากนั้นก็ดื่มน้ำตาม เรียกได้ว่าอิ่มเสียแล้ว “พี่ทำงานหลายประเทศ จึงต้องเดินทางบ่อย ไปทีละนานๆ ไหนๆ ก็จะเลี้ยงกาแฟพี่แล้ว ไหนดูซิมีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า” เขาแสร้งถามและเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่งั้นบรรยากาศหม่นแน่ๆ แต่สิ่งที่แปลกใจคือเมื่อคุยเรื่องกลับ สีหน้าของเธอก็หงอยตามไปด้วย “ตัวเล็ก” เขาเรียกชื่อเธอเมื่อเห็นว่าเธอนั่งเงียบ “เอ่อ ขาคือเล็ก...”“ถ้าเรียนสายบริหาร พี่พอช่วยได้ ไหนดูสิครับ” “ไม่รบกวนเวลาพี่เฉินจริงเหรอคะ เล็กใช้เวลาคราวละหลายชั่วโมงหาข้อมูลต่างๆ” “พี่หมดเวลากับการเห็นอะไรบางอย่างมาเป็นอาทิตย์ เหลือหนึ่งอาทิตย์กับสิ่งที่ไม่สูญเปล่า พี่ก็ยินดี” เขาพูดแปลกๆ ทำยังไงเธอถึงจะเข้าใจล่ะเนี่ย “เอ่อ แน่ใจนะคะว่าถ้าพี่เฉินช่วยตัวเล็กแล้ว จะไม่มีใครมาเห็นแบบว่า... ที่บ้านพี่เฉินอะไรอย่างเงี้ย ตัวเล็กไม่โอเคนะคะ” “หึๆ ที่บ้านพี่มีคนแต่รับใช้” เขาจะพูดเป็นนัยๆ ว่าไม่มีใครอื่น หากจะ
Last Updated : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 16
“นึกว่ามีรถส่วนตัวซะอีก” “ส่งซ่อมค่ะ อุบัติเหตุนิดหน่อยอีกเป็นเดือนกว่าจะเสร็จ” “งั้นผมว่า ไปหาอะไรรองท้องก่อนกลับ แล้วถือโอกาสไปส่งคุณผู้หญิงเลยก็ไม่เลวนะครับ จะได้ไม่ต้องนั่งแท็กซี่ มันอันตราย” โจว์ออกความเห็น เรียกได้ว่าชงเข้มๆ กันเลยจะดีกว่า“เอ่อ ตัวเล็กว่าไม่เหมาะมั้งคะ นี่ก็ทำให้พี่เฉินเสียเวลาอยู่ช่วยตั้งหลายชั่วโมง” “พี่ใช้พลังสมองช่วยโปรเจคตัวเล็กไปเยอะพอสมควร เลยทำให้หิวข้าวน่ะ แล้วไม่หิวหรือไง หืม” “ก็ตัวเล็กเพิ่งกินไปเมื่อตอนเย็นนี่คะ จำไม่ได้เหรอ” “แต่พี่หิวนี่คะ โอเค งั้นพี่ไปกับโจว์ก็ได้ ส่งตัวเล็กเสร็จพี่ค่อยไปหาอะไรกิน” เขาตัดบทแบบงอนๆ แต่ยังคงยิ้มอยู่ เหมือนคนมีแผน แต่ถ้าแห้วก็ไม่เป็นไรถือว่าพิสูจน์ใจ “เอางั้นก็ได้ครับ ขออนุญาตไปส่งคุณผู้หญิงนะครับ จะได้ปลอดภัย” “เอ่อ ตัวเล็กว่า” เธอยังไม่กล้าเพราะเพิ่งจะรู้จักกันวันแรก แต่กล้าขอให้เขาช่วยงานตั้งหลายชั่วโมงก็ไม่ต้องอายอะไรแล้ว “ถ้าตัวเล็กไม่สบายใจที่จะให้พี่ไปส่ง ก็ไม่เป็นไรค่ะ ตัวเล็กนั่งแท็กซี่ไปก็ได้ แล้วพี่จะให้โจว์ขับตาม เผื่อว่าแท็กซี่จะพาไปที่ที่ไม่ปลอดภัย” เขาไม่ทู่ซี้ ไม่ตื้อ เพราะไม่อยากทำให้เธอกลั
Last Updated : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 17
“ดีมากครับ” จากนั้นทั้งสองคนก็หยุดการสนทนา ปล่อยบรรยากาศให้เงียบ เพื่อสัมผัสกับความสุขที่จอมทัพเพิ่งจะได้รับ โจว์ได้แต่แอบมองผ่านกระจกมองหลัง แล้วนึกเอ็นดูเจ้านายเหลือเกิน ท่าจะเป็นเอามาก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว และอย่างที่โจว์บอก ถ้าใจตรงกันคงรอกันได้ นี่แค่วันแรกที่ได้คุยกันยังรู้สึกไม่อยากให้เวลามันหมดลง เธอจะรู้สึกเหมือนกับเขาไหมนะ แต่ความจริงแล้ว ไม่ใช่แค่จอมทัพที่แอบมองอลินหรอก อลินเองในทุกๆ วันที่มีโรลส-รอยซ์คันนั้นแล่นผ่าน เธอเป็นต้องเงยหน้าขึ้นมอง เพราะคนที่นั่งในรถนั้นเปิดกระจก เห็นแบบนั้นทุกวันติดต่อกันเป็นอาทิตย์ จนกลายเป็นความเคยชิน แม้จะไม่รู้ว่าคนในรถจะรูปร่างหน้าตาแบบไหน เห็นแต่เพียงเสี้ยวหน้าที่แสนจะหล่อเหลาแบบลูกครึ่ง เท่านั้นก็ทำให้ใจสั่นได้ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือได้มาเจอจอมทัพในคาเฟ่ ได้รู้จัก ได้เห็นน้ำใจ ซึ่งเขาอาจจะมาจีบก็ได้ แต่เขาอบอุ่น อ่อนโยน น่าอยู่ใกล้เหลือเกิน ไม่มีท่าทีหัวงูกับเธอเลยแม้แต่นิดเดียว มีเพียงสีหน้าและแววตาเท่านั้นแหละที่พอจะมองออก ว่าเขาไม่ได้อยากจะมาช่วยเธออย่างเดียวหรอก “พี่เฉินเหรอ อายุเท่าไหร่แล้วคะ ตัวเล็กอยากถามจัง” อลินเอ่ยลอยๆ พลางนั
Last Updated : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 18
“พี่เฉินอยากจะไปไหนเหรอคะ” เธอหันมาถามทันที“พี่แค่อยากนั่งรถเล่นไปเรื่อยๆ ไม่ต้องไปแวะที่ไหนก็ได้ แค่...” เอาความจริงเขาแค่อยากใช้ทุกวินาทีอยู่กับเธอ เพราะพรุ่งนี้เขาต้องเดินทางแล้ว ทว่าเรื่องนี้ไม่ได้บอกเธอเลย“แค่นั่งรถ เท่านั้นเหรอคะ” “ค่ะ” เขาตอบสั้นๆ แววตาดูมีอะไรซ่อนอยู่เหมือนไม่สบายใจ“ถ้าหิวข้าวล่ะคะ” เธอแกล้งแหย่เขาสินะ “หึๆ” เขาได้แต่หัวเราะชอบใจก่อนจะเอานิ้วเขี่ยจมูกเธอด้วยความเอ็นดู“เดี๋ยวพกขนมไว้ในรถให้” “หึๆ ค่ะ” อลินก็ยิ้มหวานสดใสเสียจนเขามองอย่างเพลินตา ก่อนจะหักใจลุกพร้อมกับถือกระเป๋าให้เธอ จะว่าเคยชินก็ได้ เพราะตั้งแต่ทำความรู้จัก คุ้นเคย จนกลายเป็นความสนิทสนม เขาก็เทคแคร์เธออย่างเต็มที่ “เชิญค่ะ” จอมทัพบอกพร้อมกับเปิดทางให้เธอเดินก่อน ขณะที่เธอก้าวเดินเขาก็เอามือแตะที่เอวเบาๆ อย่างสุภาพ เพื่อให้ได้รู้ว่าเขาคอยคุ้มครองเธออยู่ ไม่ต้องกลัวล้มหรืออะไรทั้งสิ้น ขณะเดียวกันโจว์ผู้เป็นสารถีก็รู้หน้าที่รีบขับรถแล่นมาจอดตรงหน้าโรงแรมพอดิบพอดี พร้อมกับวิ่งมาเปิดประตูให้อลินขึ้นไปนั่งก่อน แล้วตามด้วยจอมทัพ“จะไปส่งคุณเล็กเลยไหมครับ” โจว์ถามขึ้น“ฉัน... อยากพาคุณเล็ก นั่ง
Last Updated : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 19
“อยากกลับหรือยังครับคุณท่าน” โจว์เปิดหน้าต่างบานเล็กและถามขึ้น ขณะที่จอดรถให้จอมทัพฟังเสียงคลื่นลมทะเล ทว่าจอมทัพไม่ตอบแต่กลับก้มลงมองเจ้าตัวเล็กที่หลับอยู่บนตักไปสักพักแล้ว โดยมีเสื้อสูทของเขาคลุมสะโพกเอาไว้ให้ มือหนาลูบไล้ศีรษะเธออย่างอ่อนโยน “อยากอยู่แบบนี้นานๆ แต่... กลับก็ได้ พรุ่งนี้เราต้องเดินทาง” จอมทัพบอกเสียงหม่นพลางถอนใจ ก่อนจะก้มลงมองอลินอีกครั้ง“ก็ได้ครับ” โจว์ตอบเสียงหม่น เพราะรู้สึกสงสารเจ้านายเหลือเกิน คงตัดใจน่าดู เวลามีความสุขมันช่างน้อยเหลือเกิน เขาคิดก่อนจะออกรถ แล้วเลี้ยวกลับออกไปจากถนนริมหาดหัวหิน ใช่ เขาพาเจ้านายมาไกลถึงที่นี่ ขับมาเรื่อยๆ เพื่อให้เจ้านายอยู่กับสาวน้อยที่เจ้านายน่าจะเผลอตกหลุมรักเข้าให้แล้วล่ะ แต่คนระดับจอมทัพมีหรือที่จะเอ่ยมันออกมา เขาเป็นคนปากหนักพอสมควร ตลอดเส้นทางที่นั่งรถกลับ อลินก็ยังนอนหนุนตักจอมทัพอยู่ เธอหลับด้วยความอ่อนเพลียเพราะทั้งเรียนและทำรายงานทั้งวัน ทั้งคืน ไหนจะต้องมานั่งรถเล่นกับจอมทัพอีก ทว่าพอใกล้จะถึงกรุงเทพฯ อลินก็รู้สึกตัวเพราะเขาขยับเล็กน้อย เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นและพบว่าตนเองยังนอนหนุนตักเขาอยู่ พร้อมทั้งมีเสื้อสูทของเข
Last Updated : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 20
“ได้ครับ ผมจะรอที่รถนี่แหละตรงลานจอดรถนะครับ” โจว์ตอบพลางสังเกตสีหน้าเจ้านาย น่าแปลกที่เจ้านายไม่มีสิ่งใดแอบแฝงที่ดวงตา มีแต่ความหม่นหมองให้เห็น และเมื่อคุยกันเสร็จจอมทัพจึงได้ขึ้นไปสั่ง อลินที่ชั้น 18 ระหว่างขึ้นลิฟต์เขาก็กุมมือเธอเอาไว้อย่างทะนุถนอมโดยไม่ได้เอ่ยอะไร นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้มาส่งเธอและขึ้นมาจนถึงห้อง อลินคงเป็นลูกผู้ดีมีเงินแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่อยู่คอนโดราคาแพงๆ แถมยังอยู่ชั้นสูงอีกต่างหาก แต่เรื่องนี้เขาไม่จำเป็นต้องถาม สักวันเมื่อถึงเวลาก็รู้เองนั่นแหละ “เอ่อ ขอบคุณนะคะพี่เฉินที่มาส่งเล็ก” อลินเอ่ยขึ้น เมื่อเธอเปิดประตูห้องเรียบร้อยแล้ว และหันกลับมาขอบคุณเขา ซึ่งยืนอยู่หน้าห้อง “ครับ... เอ่อ” ดูเหมือนเขาเสียความมั่นใจไปไม่เหมือนกับบุคลิกภายนอกเอาเสียเลย เธออยากรู้เหลือเกินว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ มีความประหม่า หวาดหวั่นชอบกล“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะคะ พี่เฉิน” เธอบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริง พยายามยิ้มให้ แต่ดูสีหน้าเขาเถอะ “ฝันดีจ้ะ วันนี้ขอโทษที่พาไปเหลวไหล กว่าจะกลับมาก็ ตี 2 แล้ว” “ไม่เป็นไรค่ะ เอ่อ เล็ก ขอตัวนะคะ” เธอพูดพร้อมกับค่อยๆ ก้าวเข้าไปในห้อง แล้วหันกลับมาปิดประต
Last Updated : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 21
“พี่รู้” สิ้นคำของเขาเธอก็ขยับตัวออก พร้อมกับจับมือทั้งสองของเขาเอาไว้แล้วรั้งให้เดินตามมาที่ห้องนอน เธอไม่ได้ยั่วเขาหรอก ไม่ได้ยั่วจริงๆ พอมาถึงห้องเธอก็เอาหมอนและผ้าห่มอีกชุดให้เขานอนข้างๆ เตียงเธอนั่นแหละ“อย่างน้อยก็มีหมอนกับผ้าห่ม” เขาแกล้งแซวและยิ้มมุมปาก“ทนปวดหลังสักคืนนะคะ” “จะลองทนดูค่ะ” เขาตอบก่อนจะวางหมอนกับพื้นก่อนจะนั่งลง ส่วนเธอก็ขยับขึ้นนอนบนเตียง ทว่านอนขอบๆ หน่อยเพราะอยากเห็นหน้าเขา “เรามีรั้วในใจใช่ไหมคะ” อลินถามเพื่อหยั่งเชิงเขา“ตราบเท่าที่ตัวเล็กร้องขอ” จอมทัพตอบ จากนั้นเธอก็ยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปจับแก้มเขาเพื่อเป็นการขอบคุณ ทว่าจังหวะเดียวกันนั้นเขาก็ขยับปากจูบที่มือเธอพร้อมกับสบตากันอยู่ “ฝันดีนะคะพี่เฉิน” อลินเอ่ยเสียงหวานและเบา เขาจึงเอื้อมมือไปลูบศีรษะเธอบ้างแล้วจึงเอ่ย“ฝันดีค่ะตัวเล็ก” เขาบอกด้วยความเอ็นดู ก่อนจะยิ้มหวานแล้วจึงเอนตัวลงไปนอน อลินถึงกับถอนหายใจเบาๆ แล้วจึงปิดไฟ ทั้งคู่ยังไม่ได้หลับตาหรอก หากแต่นอนตะแคงมองกันในความสลัว เพราะภายในห้องไม่ได้มืดมาก เนื่องจากเธอเปิดไฟที่หัวเตียงเอาไว้เล็กน้อย แต่ชั่ววินาทีเธอก็เอื้อมมือลงมาหาเขา เพราะว่าเตียงไ
Last Updated : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 22
“เอ่อ แล้ว... พี่เฉินละคะ” อลินถามพลางมองไปรอบๆ แต่ก็ไร้วี่แวว จังหวะเดียวกันนั้นโจว์ก็หยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงขนาดเล็กออกมาวางให้เธอบนโต๊ะ“เอ่อ อะไรคะเนี่ย” อลินถามด้วยความสงสัยพลางเงยหน้ามอง“แล้วพี่เฉินล่ะคะ คุณโจว์ยังไม่ตอบเล็กเลย” “คุณท่าน เอ่อ ฝากสิ่งนี้เอาไว้ให้คุณตัวเล็ก” โจว์บอกพร้อมกับดันกล่องสีแดงนั้นเข้าไปให้เธอใกล้ๆ “คุณโจว์ สีหน้าคุณโจว์ดูไม่สู้ดีเลย พี่เฉินไม่ได้มาด้วยเหรอคะ”“ผมขอโทษครับ ขอโทษที่นัดคุณตัวเล็กมาโดยที่คุณท่านไม่ได้มาตามนัด ท่านต้อง... ต้องไป ต้องเดินทาง”“ดะ ดะ เดินทาง ไป... ไปอเมริกา” เธอถามเสียงสั่นเลยทีเดียว “ครับ ต้องไปอเมริกาห้าถึงหกเดือน วันนี้คือวันเดินทาง”“พี่เฉินไม่เคยบอกว่าเป็นวันนี้ ทำไมไม่บอก” อลินแทบจะชาไปทั้งตัว ภาพของค่ำคืนที่ผ่านมามันปะเดปะดังเข้ามาในห้วงคำนึง นี่หรือเปล่าที่เขาอยากอยู่กับเธอนานๆ เป็นเพราะว่าเขาต้องไปแล้วหรือ เขาจะทิ้งเธอไปอย่างนั้นหรือ“ทำไม ทำไมพี่เฉินไม่บอกเล็กสักคำ ว่าต้องไป แล้วเมื่อคืนเรา...” “เปิดดูกล่องนั่นหน่อยสิครับ” เขาบอกอีกครั้งเมื่อเธอยังไม่ยอมเปิด ว่าแล้วเธอก็หยิบมาเปิดดูด้วยมืออันสั่นเทา แล้วภายในคือแห
Last Updated : 2025-04-17
Latest chapter
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 43
จอมทัพ หมดสิ้นความอดทนต่อความบริสุทธิ์ของตัวเอง และทิ้งความโกรธ เคียดแค้นที่มีต่ออลิน แค่อลินเท่านั้น เพราะถึงอย่างไรเธอก็คือผู้หญิงที่เขารักและรอคอยมานานหลายเดือนที่จะได้พบเจอ ที่จะได้บอกคำว่ารัก วันนี้จึงเป็นวันที่เขาทนต่อความต้องการของหัวใจไม่ได้อีกแล้วเขารักเธอเกินกว่าที่จะทำร้ายเธอได้แต่อย่าลืมว่าเขามีความแค้นต่อคนอื่น ที่เป็นคนทำร้ายได้เอสจนกระทั่งตาย ฉะนั้นความรักที่เขามีต่ออารมณ์ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นเรื่องของพี่ชายอลิน ถูกส่งตัวไปยังบ้านในเวลากลางดึก คนของโจว์ทำงานอย่างนี้เชื่อ ไม่ให้ใครรู้เลยว่าพวกเขาขับรถมาจอดหน้าบ้าน และนำร่างมาทิ้งไว้ ด้วยเพื่อจะได้ด้วยทุกคนในบ้านออกมาดูติ้งหน่อง! ติ้งหน่อง! เสียงดังขึ้น 2 ครั้ง พร้อมกับได้ยินเสียงเปิดประตูเลขข้างรั้วราวกับมีโจรยอง ทำให้คนในบ้านพักกันตื่น อันดับแรกคือคนรับใช้ผู้ชายเดินออกมาดูลาดเลา ก็เห็นเรื่องของคนๆนึงนอนอยู่ที่ งานหน้าบ้าน เขาจึงวิ่งออกไปดูอย่างรวดเร็ว แล้วจำได้ว่านี่คือ“คุณคีย์” คนรับใช้ถึงกับบูชาด้วยความตกใ
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 42
“อยาก... อ่า พี่เฉิน เลียสิคะ เลียตรงนั้น” ในที่สุดก็เอ่ยขอร้องออกมาอย่างไม่อาย เพราะความต้องที่ใกล้จะแตก และไม่พูดเปล่าเธอกลับเอียงเนินเนื้อเข้าหากปากร้อน และเมื่อได้ยินเธอเอ่ยเช่นนี้ก็ทำให้เขาพอใจอย่างมาก ไม่รอช้าตวัดลิ้นเลียลงไปบนร่องเสียว ลากจากล่างขึ้นบน ปลายลิ้นทำเอาเธอสะดุ้งและดีดดิ้น พลางเม้มปากและกดกลั้นลมหายใจได้แต่ห่อปากพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เพราะไม่ให้มีเสียงครางเล็ดลอดออกมา“เลียแล้ว ดูดด้วยหรือเปล่า” เขาถาม พลางฝังลิ้นเลียให้หนักหน่วงขึ้นกระทั่งปลายลิ้นสัมผัสกับเม็ดสวาทที่ตอดตุบ เขาก็กระดกลิ้นเลียระรัวเร็ว“อ๊ะ อ๊ะ พี่เฉิน เลียเม็ดเสียวและดูดแรงๆ สิคะ เล็ก เล็กจะไม่ไหวแล้ว” เธอกรีดร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน พร้อมกับน้ำหวานเหนียวๆ ทะลึกไหลออกมาให้เขาได้ดูดเลียคำโต“อูยยยย พี่เฉินขา ซี๊ดดดด อ่า”“ทูนหัวของพี่ น้ำเยอะ น้ำหวานมาก”“เล็กจะ... จะตายอยู่แล้ว จะไม่ไหวแล้วค่ะ” ยิ
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 41
“เรื่องเธอนั้น คือไหน” เธอแกล้งทำเป็นใครสือและจำไม่ได้“ถ้าจำไม่ได้ เราก็มาทบทวนกัน” เขาบอกด้วยน้ำเสียงกดต่ำ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหาเธอ หญิงสาวก็เบื่อหน้าหลบ เขาอาศัยจังหวะรวดเร็ว กุ้มลงฝังจุบตรงซอกคอ“อื้อ! หยุดนะ” เธอถึงกับทางอู้อี้ไม่ชอบ พยายามผลักไสเข้าออกไปให้พ้น ทว่ายิ่งดิ้นก็ยิ่งกระตุ้นให้เขาใช้ใบหน้าหนักขึ้น ปากร้อนก็ดูดเม้มหน้าหนัก ร่างกายแทบชิดจนสัมผัสได้ถึงส่วนนั้นของเขามันขึงแข็ง“อย่าทำแบบนี้ คุณเมามากแล้ว” เธอพยายามดันเขาออกแต่ดูจะไร้ผล“เมาสิดี จะได้ทำอะไรได้เต็มที่”“นี่ อย่า คุณกำลังเริ่มต้นแก้แค้นใช่ไหม ได้โปรด อย่า” พอได้ยินคำว่าได้โปรดปุ๊บ เขาก็หยุดแล้วเงยหน้าขึ้น ทว่าเรียวปากยังคงอยู่ใกล้กับปากนุ่ม“ใช่ ผมจะเริ่มแก้แค้น แล้วตอนนี้เป็นตาคุณ” สิ้นคำเขาก็ฉุกจูบที่ปากกระจับที่เผยออ้าเตรียมจะเอ่ย ทว่าเสียงหวานถูกกลืนหาย เหลือเพียงเสียงหายใจหอบพร่า หญิงสาวเบิกตาโตด้วยความตกใจ มือน้อยก็ผลักใสไม่หยุด กระทั่งเขาคลายอ้อมกอดและยกขึ้นมาประคองใบห
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 40
จึงได้แต่กินไปเงียบๆ ไม่ต่อปากต่อคำกับเขาอีก ทว่าว่าสายตาก็อดเหลือบมองชายหนุ่มนิดหน่อย แล้วพลันเห็นที่หลังมือขวาของเขามันเป็นแผลถลอก เธอจึงพยายามจ้องว่ามันเป็นแผลสดหรือว่าแผลเก่า กระทั่งไล่ไปตามเสื้อ ลำคอก็มีรอยเลือด เธอได้แต่อ้าปากอึ้งจะไม่กล้าพูดอะไรต่อกระทั่งมื้อค่ำผ่านไป เธอก็เก็บโต๊ะอาหาร ทำหน้าที่ล้างจานโดยที่ไม่ให้เขาต้องสั่ง แต่ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น จอมทัพก็ไปค้นหากล่องยาที่ล็อกเกอร์หลังเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม จากนั้นเขาก็ยืนเช็ดแผลแล้วก็ทำแผลอยู่ตรงนั้นอลินออกมาเห็น หลังจากที่ล้างจานเสร็จ ทำให้เธออดเป็นห่วงไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นจอมทัพผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก แต่อีกร่างนึงเขาก็คือพี่ต้าเฉินของเธอ หากจะให้มองข้ามก็ดูจะเป็นไปได้ยาก จึงตัดสินใจเดินเข้าไปหา“มีอะไรให้ช่วยไหมคะ” เธอถามเสียงเบา“ไม่เป็นไร” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำลง และถอนหายใจหนักๆ“มือคุณไปโดนอะไรมาคะทำไมมันถลอกขนาดนั้น” เธอถามขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะถือวิสาสะจับสำลีมาเช็ดแผลให้เขาด้วยตัวเอง เขาก็ได้แต่มองและถอนหายใจ ยอม
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 39
“ให้คนไปส่งคีตะภัทรหรือยัง” จอมทัพเปลี่ยนเรื่องคุยทันที“เฮ้อ ครับ แต่ก็อีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึง คุณท่านครับ”“พรุ่งนี้เจอกันโจว์ ตอนนี้ฉันอยากอยู่ตามลำพัง...” เขาบอกพร้อมกับมองเข้าไปด้านใน ขณะที่อลินเดินออกมาที่โต๊ะกินข้าวอีกครั้ง“ทั้งชีวิตผมไม่เคยห้ามคุณท่านเลยในทุกๆ การตัดสินใจ เพราะคุณท่านตัดสินใจเด็ดขาดเสมอและไม่เคยพลาด แต่วันนี้ผมอาจจะขอไว้สักเรื่อง คือคุณเล็ก นั่นหัวใจคุณท่านนะ” โจว์บอกด้วยความเป็นห่วง ทำเอาจอมทัพกัดฟันแน่นพร้อมกับดวงตาเริ่มแดงก่ำ ทว่าสีหน้ายังคงดุดันเช่นเดิม ไม่รู้เจ้านายจะฟังหรือไม่ แต่โจว์อยากจะพูด“หัวใจของฉันมันแตกสลายไปแล้ว” เขาด้วยน้ำเสียงกดต่ำก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน โจว์ก็ได้แต่ถอนหายใจและหลับตาด้วยความเครียด จากนั้นจึงหันไปมองเจ้านายเล็กน้อย แล้วปลีกตัวกลับไปยังบ้านพักของตัวเอง“นั่นหัวใจของคุณนะ” คำพูดของโจว์ผุดขึ้นมาในความคิด เมื่อจอมทัพกำลังมองอลินที่กำลังตักข้าวรอ เขามองแต่เพียงเบื้องหลังของเธอ เธอก็รู้สึกได้แหละว่าเขายืนอยู่ หวังจะหั
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 38
“อ้า ฮือๆๆ ผมกลัวแล้ว ผมกลัว... อย่าฆ่าผมเลย” คีตะภัทรได้แต่กรีดอ้อนวอนและมือข้างซ้ายสั่นเทา จังหวะเดียวกันนั้นจอมทัพก็เอาปลายมีดแตะที่คางของคีตะภัทรให้เงยขึ้นช้าๆ“ผมขอโทษ” คีตะภัทรได้แต่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ขณะที่สายตาจอมทัพแข็งกระด้าง“มันสายเกินไปแล้ว” จอมทัพบอกเสียงเหี้ยม ก่อนจะจิกผมคีตะภัทรอีกครั้งจากนั้นจึงเหวี่ยงไปให้โจว์จัดการต่อ“ส่งมันกลับบ้าน ให้พ่อแม่มันดูสภาพ และบอกไปเลยว่าฝีมือฉัน เตรียมรับแรงกระแทกที่จะแรงกว่านี้”“อย่า อย่าทำอะไรครอบครัวผมเลยนะ ไว้ชีวิตเราเถอะ” คีตะภัทรได้แต่ยกมือไหว้ด้วยความหวาดกลัว ขณะที่จอมทัพมีสีหน้าเย็นชาขึ้นมาก“ขอร้องแล้วเหรอ ไม่เก่งเหมือนก่อนหน้านี้เลย”“ฮือๆๆ”“ฉันจะทำให้พวกแกตายอย่างช้าๆ ตายไปเอง เหมือนอย่างที่เกิดขึ้นกับต้าเอส ยังเหลือใครอีกนะ แม่และพี่สาวแกใช่ไหม ส่วนน้องสาวน่ะ สวยขนาดนั้น... น่าจะเอามาเล่นเกมกันซะก่อน”“อย่า... อย่าทำอะไรยัยเล็กนะ”&nbs
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 37
“น้องสาวหน้าตาสวยดีนะ” จอมทัพแสร้งพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา“ไม่ใช่แค่น้องสาวสวยครับ พี่สาวคนโตก็สวย แถมแซ่บร้าย หึๆ” โจว์แทรกขึ้นและหัวเราะราวกับมีแผน“พวกมึง ต้องการอะไรวะ” คีตะภัทรถามด้วยความหวาดกลัว ทั้งที่รู้แหละว่าต้องการชีวิต เหมือนที่ทำกับกรณ์ แต่เป็นห่วงพี่สาวและน้องเพราะเป็นผู้หญิง“ต้องการอะไรเหรอ เห็นสภาพไอ้กรณ์หรือยัง มึงก็คงมีสภาพไม่ต่างกับมัน หรืออาจจะมากกว่า”“กูจะฟ้องพ่อ จะบอกตำรวจ” คีตะภัทรบอกเสียงสั่น“ฟ้องพ่ออย่างนั้นเหรอ มึงไม่ใช่ลูกรักเขา และตอนนี้เขาก็ทิ้งพวกมึงไปแล้ว ไปอยู่บ้านเล็กหลังไหนก็ไม่รู้” จอมทัพบอกราวกับรู้ดี ใช่เขาสืบรู้หมดแหละ“ก็เพราะน้องมึงทำกูบ้านแตก” สิ้นคำของคีตะภัทร จอมทัพก็ลุกพรวดแล้วเดินตรงเข้าไปหา“ใช่ เอสทำบ้านแตก แต่มึงไม่มีสิทธิ์ทำกับเอสแบบนี้”“มันโง่ มันอ่อนแอเองต่างหาก เพราะมันอ่อนแอไง มันถึงตาย” สิ้นคำของคีตะภัทรจอมทัพก็เหวี่ยงหมัดต่อยไปที่ปากคีตะภัทรทันที
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 36
“ถอยไป” เธอบอกเสียงห้วน“ผมถามว่าหิวเหรอ คุณยังไม่ตอบ”“สีหน้าฉันเหมือนคนหิวเหรอคะ”“โดนสักนิดเดี๋ยวก็รู้เรื่อง” เขาหาเรื่องหื่นกับเธอไม่เลือกเวลาเลยหรือเนี่ย นี่เธอกำลังโกรธอยู่นะ เธอคิด“หยาบคาย” เธอว่า พลางกัดฟันแน่นก่อนจะเบี่ยงตัวแล้วเอาไหล่ชนเขาเพื่อให้หลบ กิริยาไม่น่ารักเอาเสียเลย แต่ก็ไม่แปลกใจหรอกหากจะทำ เขาคิด“ซักผ้าแล้ว ทำกับข้าวด้วย วันนี้อยากกินอะไรอร่อยๆ” เขาเอ่ยขึ้นพลางทำลอยหน้าลอยตา จังหวะเดียวกันเธอก็หันกลับมามอง จ้องกันเขม่ง แล้วเธอจะสู้อะไรเขาได้นอกเสียจากทำตาม ว่าแล้วจึงรีบเดินไปยังห้องซักรีด เพื่อจะได้ซักเสื้อผ้าให้กับเขาจอมทัพเดินตามไปด้วยความที่ไม่ไว้ใจในความเป็นแม่บ้านแม่เรือนของอลินเพราะเธอเป็นลูกคุณหนู คงทำอะไรไม่เป็นพอๆ กับเขานี่แหละ ซึ่งผิดคาดอลินซักผ้าได้ เพราะเป็นเครื่องซักผ้าอัตโนมัติ อยู่คอนโดก็จ้าง บ้างก็ซักเองโดยที่คอนโดมีบริการให้ซักเองด้วย ทว่าสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอต้องชะงักคือ ต้องแยกเสื้อผ้าของเขา“กางเกงใน” เธอ
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 35
“พวกมึงเป็น” ใครคีตะภัทรถาม ด้วยน้ำเสียงสั่น แต่ชายหนุ่มไม่ตอบกลับเอาปืนจ่อขมับคีตะภัทรเอาไว้แล้วกระชากให้ขึ้นไปบนรถ ส่วนรถก็ของคีตะภัทรก็จอดทิ้งเอาไว้อย่างนั้นแหละเพราะชายชุดดำไม่ต้องการทำให้มันเงียบอยากให้ทุกคนรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น จึงทิ้งรถเอาไว้ให้เป็นเบาะแส เมื่อขึ้นมาบนรถแล้วชายแปลกหน้าพร้อมคนขับรถก็แล่นออกไปจากซอยทันทีมาถึงตอนนี้คิดพยายามมองหน้าทุกคนว่าใช่คนที่รู้จักหรือไม่ แต่คิดว่าคงไม่ใช่แน่เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่เอาปืนมาจ่อสมองกัน“พวกมึงเป็นใครบอกมาเดี๋ยวนี้นะ คีตะภัทรถาม“เป็นเวรกรรม ชายแปลกหน้าตอบพร้อมกับหัวเราะในลำคอ ทำให้คีตะภัทรถลึงตามองด้วยความตกใจ และตัวสั่นเทามากกว่าเดิม นั่น ทำให้รู้แล้วว่าชายแปลกหน้าทั้งหมดนี้น่าจะเป็นคนของต้าเฉินยังไม่ผิดแน่นอน“พวกมึงเป็นคนของต้าเฉินใช่ไหม” คีตะภัทรถามเสียงสั่น“ฉลาดแล้วนี่” ชายแปลกหน้าตอบ แล้วหัวเราะชอบใจ“พวกมึงต้องการอะไร” คีตะภัทร
