บทที่ 11 ขอโทษ
ไม่ทันได้เดินเข้าคอนโด ก็เจอคนใจร้ายยืนดักรออยู่ข้างหน้าแถมยังทำเสียงไม่พอใจใส่กันอีก
“ลิตา!!!”ฉันไม่สนใจเขาแล้วรีบเดินเข้าคอนโดไปแต่กลับโดนเขา เดินเข้ามาดักตรงหน้า
“ลิตา!!! ไม่ได้ยินที่ผมเรียกเหรอ!!!!”
“ได้ยินค่ะ ”
“แล้วทำไมยังไม่หยุด”
“แล้วทำไมฉันต้องหยุด”
“หนิลิตา คุณหยุดประชดฉันสักทีได้ไหม”
“ฉันไม่ได้ประชดคุณ”
“แล้วคุณเป็นอะไรของคุณ”
“😒”ฉันไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ เขาไม่รู้ตัวจริงๆเหรอว่าตัวเองอะไรผิด อยากจะบ้าจริงๆ
“ทำไหมมองหน้าผมแบบนั้น”
“นี่คุณไม่รู้ตัวจริงๆเหรอคุณกรคุณ!!!!”
“โอเคผมขอโทษ”
“ขอโทษฉันทำไม!!!!”
“ที่ผมทำแบบนั้นผมมีเหตุผล”เหตุผลอะไร ฉันไม่เห็นมันจะมีเหตุผลอะไรเลย
“เหตุผลอะไร!!!! ฉันยังหาเหตุผลไม่ได้เลย อ่อมีสิ ฉันลืมไปคุณไม่แคร์อยู่แล้วหนิ ยังไงคุณก็เลือกพวกเธอ!!!!”
“ลิตา!!!! มันจะมากเกินไปแล้ว”
“หึ...”
“ถ้ายังเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้ฉันว่าฉันเองก็ไม่มีอะไรจะคุยกับเธอแล้วเหมือนกัน”พูดจบเขาก็เดินจากไปทันที เขาคงไม่แคร์ฉันจริงๆ
“คนบ้า!!! คุณมันบ้าที่สุดดดด”
รุ่งเช้า
วันนี้เป็นวันที่ฉันจะต้องไปคุยงาน และเลือกพรีเซ็นเตอร์ให้กับทางบริษัทของคุณกรคุณ
“ไม่อยากเจอเขาเลย”ฉันบ่นเบาๆ
“บ่นอะไรค้าบบ”
“พี่บอสสส......”
“บ่นอะไรพี่ได้ยินนะ”
“ป่าวค่ะ พี่บอสไปทำอะไรยัยแสบค่ะมาบ่นให้ลิตาฟังทั้งวันเลย”
“55555 บ่นว่าอะไรเหรออ”
“อยากฟังจริงๆเหรอคะ?”
“ใช่ครับ😁”
“อยากจะฆ่าพี่บอสวันหล่ะ 10 รอบ เขาบอกว่าพี่ชอบกวนเขา”
“55555555”
“ไอ่บอส”
“ว่าไงครับคุณท่านประธาน”เขาพูดโดยไม่มองหน้าฉันเลยสักนิด
“เดียวแกช่วยเขาประชุมแทนฉันหน่อยนะ”
“ทำไมว่ะ”
“พี่กรรรร....”อยู่ๆก็หญิงสาวแต่งชุดนักศึกษารัดติ่วมาเกาะแขนคุณกรคุณ
“รอนานไหม”
“ไม่ค่ะ”
“พี่บอสลิตาไปรอในห้องนะคะ😊”ฉันเดินเข้ามาในห้องประชุมทันที
“ทะเลาะกันเหรอ”
“ป่าวค่ะ เออ.....ลิตาว่าเราเริ่มคุยงานกันเลยดีกว่านะคะ”
ฉันเริ่มคุยงานกับพี่บอสแทน เราเริ่มเลือกพรีเซ็นเตอร์กัน ลงความเห็นว่าจะเอาเนตไอดอลที่ดังอยู่ในตอนนี้ นั้นก็คือคุณ เคไลน์
กรคุณ
“อลิสกลับไปก่อนนะ”ผมหันไปพูดกับเธอ
“แต่พี่กรเป็นคนโทรชวนอลิสเองนะคะ”
“พอดีพี่มีงานด่วน”
“แต่!!!”
“อยากได้อะไรก็ไปซื้อ”ผมยื่นบัตรเครดิตให้เธอก่อนที่จะขึ้นกลับยังห้องทำงาน ผมเปิดกล้องดูก็เจอกับลิตาที่นั่งคุยงานกับไอ่บอส พอโหมดทำงานเธอดูเป็นอีกคนนึงเลยครับ ดูเก่ง และเป็นผู้นำมากๆ แล้วนี่ผมยิ้มอะไรครับบ้าไปแล้ว หรือผมจะตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว....
“ไม่นะไอ่กร!!!!!”แต่ยังไงวันนี้ผมต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง!!!
ลิตา
“แล้วนี่ลิตากลับยังไงให้พี่ไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ ลิตาเอารถมา”
“หวาเสียดายจังง...”
“แต่ถ้าพี่บอสอยากไปหายัยแสบก็ได้นะคะ”
“พี่ไปคอนโดเราได้จริงๆเหรอ”
“ไม่ได้!!!!”ใช่ค่ะคุณกรคุณ
“มานี่!!! มาคุยกันให้รู้เรื่อง”
“ปล่อยนะคุณกร ปล่อยฉัน!!!”เขาลากฉันมายังห้องของเขา ก่อนที่จะล็อคประตู
“อะไรของคุณ!!!!”
“ทำไมถึงให้ไอ่บอสขึ้นคอนโด!!!!”
“แล้วทำไมฉันจะให้เขาขึ้นคอนโดไม่ได้”
“นี่เธอ!!!!”
“ถ้าคุณจะมาชวนฉันทะเลาะฉันขอตัว!!!”
“เดียว!!!! เรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง!!!คุณจะไปไหน”
“ก็ถ้าคุณจะมาชวนทะเลาะฉันขอบาย”
“คุณจะไม่คุยกับผมจริงๆเหรอลิตา”อยู่ก็เข้าโหมดดราม่าสะงั้น
“เออ.....”
“เหตุผลของผม ผมไม่อยากให้ทุกคนมองคุณในแง่ร้ายใช้ความรุนแรงอีกอย่างวันนั้นมีคนแอบถ่ายรูปคุณด้วย”จริงเหรอออ ฉันไม่รู้มาก่อนเลย
“โอเค ฉันขอโทษที่ฉันพูดจาแรงๆใส่คุณ”
“ฉันอารมณ์ร้อนไปหน่อย”
“ผมเองก็ขอโทษคุณ ที่พูดจาไม่ดีใส่คุณ”
ฟึ่บบ....อยู่ๆ เขาก็เข้ามากอดฉัน
“คิดถึงจัง.....”
ตอนพิเศษ2 ปีผ่านไป~~~งานแต่งงานที่จัดขึ้นนะ ตึกที่สูงที่สุดในประเทศไทย ทุกคนต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว“คุณแม่ คุณแม่ เสร็จรึยังค่ะ”สาวน้อยหน้าตาน่ารัก แต่งชุดเจ้าหญิงวิ่งมาพร้อมกับ ดอกไม้ช่อโต“เสร็จแล้วค่ะ คุณแม่สวยไหม”ลิตาเจ้าสาวของงานนี้ยืนขึ้น พร้อมกับโอบกอด ลูกสาวของตน“สวยมากค่ะ คุณพ่อเองก็หล่อมากเช่นกัน”“จริงเหรอ”สาวน้อยกระซิบบอกกับผู้เป็นแม่“ช่ายค่ะ แต่คุณลุงปรินหล่อกว่าค่ะ”ลิตาได้ยินเช่นนั้นถึงกับหัวเราะออกมาก เพราะพี่ปรินเองก็ติดสาวน้อยดาเนียร์เอามากๆ ทุกครั้งที่เขากลับมาประเทศไทย เขาจะ รีบมาหาดาเนียร์ทันที“ปะ เราไปกันเถอะ”เสียงเพลงงานแต่งกดังขึ้น ลิตาเจ้าสาวเดินออกมาพร้อมกับลูกสาวของตน“ล๊า ลา ลา ล๊า ลา”ดาเนียร์ฮัมเพลงตามเสียงดนตรีที่ในงานได้เปิดขึ้น ลิตาเองก็ได้แต่อมยิ้มเมื่อเมื่อเห็นลูกสาวฮัมเพลงอย่ามีความสุข“ลุขปริน...”ทันทีที่สาวน้อยได้เห็นปรินเข้าก็ได้ปล่อยมือลิตาและรีบไปหาปรินทันที“คิดถึงลุงไหม...”“มากค่ะ”จากนั้นดาเนียร์ก็ไม่ได้สนใจใครอีกเลยตัดภาพมาบนเวที เจ้าบ่าวสาวเริ่มสวมแหวนให้กันจากนั้น ลิตาก้มลงกราบโดยที่กรคุณเอามือรองเอาไว้“น่ารักจริ
บทที่ 41 เป็นแฟนกันนะ เสียงเปียโนดังขึ้น ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน ส่วนพี่ปรินก็มีท่าทางแปลกๆ อยู่ก็หยิบดอกไม้ขึ้นมา ทั้งๆที่ตอนเข้ามาฉันไม่เห็นมันด้วยซ้ำ“ลิตาครับ”“เอออ....”เหมือนฉันจะรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร“เป็นแฟนกับพี่นะ”ทุกสายจับจ้องมาที่ฉัน“เป็นแฟนกับพี่นะครับ”“..........เอออ”“เออ........”ฉันควรทำยังไงดี ถึงความรู้สึกที่ฉันมีต่อพี่ปรินมันมากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้พอที่จะทำให้ฉันตอบรับคำขอของเขา“เออ......”“โอเค พี่เข้าใจแล้วครับ ไม่เป็นไรครับ ถ้าอย่างนั้นช่วยรับดอกไม้จากพี่ก็พอ”พี่ปรินพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับฉัน“พี่ปรินไม่โกรธลิตาใช่ไหมคะ”“ไม่ครับ พี่เข้าใจ😊”หลังจากทานขข้าวกันเสร็จ ฉันกับพี่ปรินก็มานั่งคุยกันในรถ“ลิตาขอโทษพี่จริงๆนะคะ”“ลิตารู้ไหมว่าพี่รู้สึกดีใจที่สุดเลยที่ลิตาปฏิเสธพี่”“ทำไมเหรอค่ะ”“ก็เพราะพี่อยากให้ลิตาชอบพี่ด้วยใจจริง ไม่ใช่เพราะพี่ดีกับลิตา”“ทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้ค่ะ”“เจอกันเวลาไหนถ้าคนมันไม่ใช่มันก็ไม่ใช่”“แต่พี่ขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”“อะไรคะ”“เรื่องของกรคุณ”“พี่รู้ลิตายังรักเขาอยู่ทำไมถึงไม่กลับไป”“ลิตาไม่อยากเจ็บอีกแล้วค่ะ”
บทที่ 40 คำขอร้อง ก่อนหน้านี้ประมาณ 2 เดือนที่แล้ว พี่ปรินได้คุยกันกับฉัน เรื่อง โปรเจคที่ต่างประเทศ เขาขอร้องให้ไปทำถึงที่ เพราะตอนแรกเราตกลงกันไว้ว่าเราจะทำที่ไทย แต่ตอนนี้มันข้อเสนอดีๆ ที่เขาเสนอมาที่ให้ฉันทำงานที่นู้น บอกตอนแรกไม่คิดจะไปหรอก ไหนจะลูก ไหนจะอาหารการกิน แต่พอเกิดเรื่องของพี่คุณขึ้น ฉันเลยคิดที่จะไปอยู่ที่นั้นขึ้นมา เขาตามง้อฉันหนักมาก ฉันกลัวใจตัวเอง เลยคิดที่จะหนีเขาไปก่อนตัวเองจะกลับอยู่ในสภาพจิตใจแบบเดิมๆ แต่มีอีกเรื่องนึง ที่ฉันต้องคิดหนัก เรื่องยัยแสบ ดูเหมือนเธอจะโกรธฉันมาก แต่ฉันไม่มีเวลาที่จะอธิบาย เอาไว้ให้ฉันจัดของ เก็บของเสร็จแล้วฉันจะไปคุยกับยัยแสบ “เห้อออ เสร็จซะที“อ้าว ยัยแสบไปไหนมา”“กินข้าว”เธอพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“แสบๆ มาคุยกับพี่ก่อน”“เรื่องอะไรคะ”เธอเปิดประตูมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ“มานี่”ฉันเลยพาแสบเดินมายังห้องนั่งเล่น พร้อมกับให้เธอนั่งข้างๆกับฉัน“ฟังพี่ก่อนนะ”“😒”ฉันเลยเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับแสบฟัง ว่าฉันไม่อยากกลับไปหาพี่คุณอีกแล้ว และนี้เป็นวิธีเดียวที่ทำให้พี่ตัดใจจากเขาได้“โดย
บทที่ 39 คิดดี ฉันเดินลงมาจากดาดฟ้าด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด เดินลงมาก็เจอแจงยืนรออยู่“พี่ลิตาเป็นไงบ้างค่ะ”“พี่ขออยู่คนเดียวสักพักนะ”ฉันพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“ทำไมต้องกลับมาเจอกันด้วย มาอธิบายอะไรตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว เหอะหงุดหงิดชะมัด”ก๊อกๆ....“ทำอะไรอยู่ครับ”“คุณปริน....”“น้อยใจจริงๆ”“เออ...พี่ปริน...”“5555555 เป็นไงบ้าง อารมณ์ดีขึ้นยัง”“คะ?”เขามองหน้าฉันก็รู้แล้วเหรอ“ปะไปกินข้าวกัน”ร้านอาหาร“ตามสบายเลยนะ”พี่ปรินพูดขึ้นพร้อมกับยื่นเมนูมาให้ฉัน เขาเป็นแบบนี้มาตลอด“จริงๆพี่ปรินไม่ต้องตามใจลิตามากขนาดนี้ก็ได้นะคะ อยากกินอะไรก็สั่งเลยค่ะ”“ลิตากินอะไรพี่ชอบหมดแหละ เพราะอะไรรู้ไหม”“เพราะอะไรคะ?”“ก็เพราะลิตาคือคนที่พี่ชอบไง”ฉันเผลออมยิ้มออกทันที เขาหยอดฉันจนฉันเริ่มจะรู้ทันขึ้นเรื่อยๆ“ไม่เขินเหรอ”“ลิตาชินแล้วค่ะ”“อ้าว....แล้วเมื่อไหร่จะรับรักพี่หละ”“เออ......”คำถามของเขาทำให้ฉันสตั้นไปสักพัก“5555พี่ไม่รีบ เรากินข้าวเถอะ”“ค่ะ😊”ฉันเคยคุยเรื่องแบบนี้กับพี่ปรินแล้ว ฉันไม่อยากคบกับเขาเพราะเพียงเพราะว่าเขาดีกับฉัน ต่อให้หลายๆคนพูดว่าคบกันไปเดียวก็รักกันเอง ฉ
บทที่ 38 ความจริง 5 เดือนผ่านไป ความรู้สึกฉันมีดีขึ้นเยอะ เพราะคุณปริน ฉันมีคุณ ปรินคอยดูแล ส่วนท้องของฉันก็เริ่มโตขึ้น ยัยแจงก็น่ารักเธอช่วยฉันทำงาน ส่วนยัยแสบตอนนี้ติดพี่บอสมาก เพราะทั้ง2คน ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ส่วนพี่คุณ ฉันได้ยินว่าเขาควงผู้หญิงไปทั่ว พี่เคอร์บี้ชอบโทรมาบอกฉันบ่อยๆว่าพี่คุณเป็นหนักกว่าเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจเขาแล้ว เพราะว่าสิ่งเดียวที่สำคัญสำหรับฉันคือ ลูก “คุณแม่ดูอารมณ์ดีขึ้นมากเลยนะครับ ส่วนลูกก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ดีมากครับ”ฉันได้แต่อมยิ้มและลูบท้องตัวเอง ลูกฉันต้องแข็งแรงและปลอดภัย“เสร็จแล้วเหรอ”“ค่ะ คุณปรินรอนานไหมคะ”“ขออะไรอย่างได้ไหม”“อะไรเหรอค่ะ”“เรียกพี่สิ เรียกคุณแล้วดูห่างเหินยังไงไม่รู้”“ค่ะพี่ปริน”พี่ปรินยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน“ปะ...พี่เริ่มหิวแล้ว”ฉันกับพี่ปรินเดินกำลังจขะเดินออกจากโรงพยาบาลแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะพี่คุณกับพี่ขวัญเดินมา“พี่คุณ....”ฉันหน้าเสียทันทีหมับบ...พี่ปรินคว้ามือฉันมาจับและเดินตรงไปหาทั้ง 2 คน“หึ....”“อ้าวน้องลิตา”“สวัสดีค่ะพี่ขวัญสวัสดีค่ะคุณกรคุณ”“..
บทที่ 37 คนใจดีและคนอบอุ่น บริษัทเซนโทรไวฟ์ จริงๆมีงานอีกเยอะที่จะต้องทำ มันเลยทำให้ฉันต้องลุกขึ้นแต่งตัวและมาทำงาน แต่ก็แอบโดนคุณปรินดุไปนิดหน่อย “พี่ลิตา สวัสดีค่ะ”แจงเดินเข้ามาทักฉัน“อืม”“พี่ลิตาไม่สบายหรือคะ”“อืมนิดหน่อย”“เออ....”เหมือนแจงมีเรื่องจะพูดกับฉัน แต่เธอก็มั่วแต่อ่ำๆอึ้งๆ“มีเรื่องอะไรก็พูดมา”“คือเมื่อคืน....”“พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่”“เมื่อคืน แจงเห็นคุณกรเข้า....”“พี่เลิกกับเขาแล้ว”ไม่ทันให้เธอได้พูดจบ ฉันเลยพูดบอกเธอไป“จริงเหรอคะ”“อืม”“ดีใจไหม”“ดีใจมากค่ะ”ฉันถึงขั้นขมวดคิ้วทันที“พี่ลิตา ฟังแจงก่อนค่ะ แจงมีเรื่องจะเล่าให้พี่ฟัง”หลังจากนั้น ฉันกับแจงมานั่งปรับความเข้าใจกัน เธอขอโทษฉันที่ก่อนหน้าที่เธอทำตัวไม่น่ารักกับฉัน เธอบอกเธออิจฉาฉันแต่ในขณะเดียวกันเธอก็รักฉันเหมือนพี่สาว เธอบอกเธอหลงผิดเพราะผู้ชายคนเดียว นั้นก็คือพี่คุณ แต่พอเธอได้รู้จักพี่คุณเธอเลยเกลียดเขามากจริงๆ“แจงขอโทษพี่จริงๆ แจงรู้สึกผิดจริงๆ”เธอร้องไห้ออกมาหนักมาก จนฉันต้องเข้ามากอดเธอ“อืมไม่เป็นไรพี่เข้าใจ”“ที่แจงบอกพี่ว่าแจงดีใจที่พี่เลิกกับคุณกร แจงมีเ