เมื่อผู้หญิงที่เพื่อนๆ ตั้งสมญานามว่าแม่ชีอย่างเธอจับพลัดจับผลูต้องมาเจอกับผู้ชายหน้านิ่งที่เอะอะกอด เอะอะจูบอย่างเขา อา…แล้วพ่อคุณก็ดันเป็นโรคนอนไม่หลับ จะต้องนอนกอดเธอเท่านั้นด้วย แบบนี้เธอจะเอาตัวรอดได้ยังไงล่ะ “ชอบอาหารเหนือไหม” “ชอบมากเลยคุณ ให้กินทุกวันยังได้เลย” “มากพอจะอยู่ที่นี่ไหม” “แค่กๆๆ” …………… …………………………………………………………………………………………………………………………
View Moreบทนำ
“อืม!” ชายหนุ่มครางกระหึ่มในลำคอ หลังได้ลิ้มรสหวานจากริมฝีปากอวบอิ่ม ในขณะที่เจ้าของริมฝีปากก็กำลังดิ้นขลุกขลักพยายามต่อต้านสัมผัสจากเขา
“อื้อ!” พริมรตาพยายามเบี่ยงหน้าหลบ แต่ก็ยังถูกอีกฝ่ายรุกไร้ไล่ตามไม่ยอมห่าง ราวกับว่าติดอกติดใจสัมผัสหอมหวานที่เพิ่งลิ้มลอง กอปรกับสถานที่ที่ไม่เอื้ออำนวยให้เธอหลบเลี่ยง จึงเปิดโอกาสให้เขาจู่โจมตะโบมจูบลึกซึ้งมากขึ้น
จากสัมผัสแปลกใหม่ที่เพิ่งพานพบ อา…มันช่างวาบหวาม วูบไหว ชวนให้สะท้านจนบอกไม่ถูก กระทั่งเผลอปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาฉวยโอกาสตามใจชอบ และเพราะความพลั้งเผลอของเธอมันก็ทำให้ความเป็นชายของเขาฮึกเหิมจนแทบคลั่ง มือที่ประคองอยู่ที่ท้ายทอยสาวค่อยๆ เลื่อนลงมาลูบไล้ตามเนื้อตัว
“อืม…!” เขาครางกระหึ่มอีกครั้ง เมื่อการต่อต้านในคราแรกเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นคล้อยตาม ถึงแม้จะเป็นไปอย่างเงอะงะ แต่นั่นกลับยิ่งกระตุ้นให้เขากระสันซ่านจนลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง รับรู้เพียงสัมผัสของเธอที่กำลังปลุกกำหนัดของเขาให้พลุ่งพล่าน ในขณะที่เธอเองก็ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ได้แต่ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินต่อตามแต่ที่เขาจะพาไป
มือไม้ที่ขยับลูบไล้ไปตามนวลเนื้อค่อยๆ เลื่อนต่ำลงมา กระทั่งสัมผัสกับสะโพกผายดีดเด้ง เขาไม่รอช้าที่จะบีบขยำและลูบไล้มันด้วยความปรารถนา กอปรกับเสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่เธอสวมอยู่ ครั้นพอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ เนื้อผ้าบางเบาก็ยิ่งแนบเนื้อเผยส่วนสัดครัดเคร่งให้เขาสัมผัสลึกซึ้งมากขึ้น
ใบหน้าคมค่อยๆ เลื่อนลงมาซุกไซร้ที่ลำคอระหง อา…! กลิ่นกรุ่นๆ จากกายสาวที่สัมผัสได้ มันทำให้เขาราวกับตกอยู่ในภวังค์ มันเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ให้ความรู้สึกแปลกใหม่อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน แต่เขากลับรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก ให้ตายสิ! มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก รู้แค่ว่ามันช่วยให้เขาผ่อนคลาย เคลิบเคลิ้ม แล้วก็…หลงใหล ใช่! เขากำลังหลงใหลกลิ่นหอมเย้ายวนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น และความหลงใหลก็ทำให้เขาซุกไซร้ดอมดมประหนึ่งกำลังคลั่งไคล้นักหนา
ครั้นเมื่อยิ่งซุกไซร้ ความต้องการส่วนลึกก็ยิ่งถูกปลุกให้ลุกฮือ มือที่ลูบไล้สัมผัสแค่ภายนอก ก็ค่อยๆ สอดเข้าไปสัมผัสภายใต้เสื้อแนบเนื้อตัวเล็ก ผิวเนียนนุ่มของแผ่นหลังที่สัมผัสได้ทำให้นึกอยากรู้ว่าด้านหน้าจะเนียนนุ่มกว่ากันสักแค่ไหน ไม่รอช้ามือที่กำลังลูบไล้อยู่ด้านหลังก็ค่อยๆ เลื่อนมาสัมผัสความเนียนนุ่มที่ด้านหน้า อา…! ไม่ใช่แค่เนียนนุ่ม แต่ยังอวบอัดครัดเคร่งและดึงดูดให้เขาลองบีบขยำดู ให้ตายสิ! ความนุ่มหยุ่นของก้อนเนื้อกลมกลึงทำให้เขานึกอยากเปลี่ยนธารน้ำตกแห่งนี้ให้เป็นเตียงนุ่มๆ ซะเหลือเกิน แต่เหมือนความปรารถนาของเขาจะไม่เป็นผล เพราะทันทีที่ทรวงสล้างถูกสัมผัส สติสัมปชัญญะที่เคยหลุดลอยก็คืนกลับมา
“อื้อ…!” เธอผลักอกเขาออกแรงๆ ด้วยความตกใจ ทำคนที่เผลอไผลไปกับความมัวเมาในกลิ่นกายสาวถึงกับหงายหลังล้มตึงโดยไม่ทันตั้งตัว เปิดโอกาสให้เธอรีบวิ่งหนีไป ในขณะที่เขายังนั่งสับสนกับความรู้สึกเบื้องลึกที่มันจู่โจมเข้ามา โดยเฉพาะกลิ่นหอมจางๆ ที่ยังตราตรึงอยู่ในความรู้สึก อา…! กลิ่นนั้นมันคืออะไร ทำไมเขาถึงได้รู้สึกโหยหามันมากขนาดนี้ แล้วเขาต้องทำยังไงถึงจะได้สัมผัสมันอีกครั้ง กระทั่งเขาหันไปเห็นบางอย่าง แน่นอนว่ามันทำให้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ถูกจุดขึ้นที่มุมปาก
บทที่ 61 “แต่ฉันกลัวทำคุณขายหน้านี่นา งานใหญ่ขนาดนี้ ด้านในคงมีแต่คนใหญ่คนโตมีฐานะ แต่ฉัน…” เธอมองสถานที่โอ่อ่าที่ขนาดยังไม่เข้าไปด้านในยังหรูหราขนาดนี้ เห็นแล้วก็ยิ่งขาดความมั่นใจ แต่ยังไม่ทันพูดจนจบ เขาก็ก้มลงมาประกบปิดปาก ราวกับไม่อยากฟังคำพูดแสลงหูเหล่านั้น แต่ทันใดนั้นเอง แสงแฟลชจากกล้องจำนวนมากที่สาดมาที่พวกเขา ทำให้เธอผงะด้วยความตกใจ ต่างกับเขาที่ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นแต่อย่างใด ราวกับรู้อยู่แล้วว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น มือข้างหนึ่งจึงตวัดรัดรอบเอวบาง ราวกับกำลังปกป้องและประกาศสถานะกลายๆ “ปกติไม่ค่อยเห็นพ่อเลี้ยงพิมายออกงานสักเท่าไหร่ ทำไมวันนี้ถึงยอมมางานนี้ล่ะคะ หรือว่าตั้งใจจะมาประกาศข่าวดีในงานนี้” นักข่าวคนนึงรีบยิงคำถาม ราวกับกลัวว่าเขาจะหนีหาย ก็พ่อคุณดันเป็นเซเล็ปคนดังที่หาตัวจับยาก อีกทั้งยังขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายที่หวงชีวิตส่วนตัวที่สุด กว่าจะได้รูปได้ข่าวแต่ละที บรรดาเหยี่ยวข่าวทั้งหลายถึงกับต้องปลอมตัวเป็นนักท่องเที่ยวเพื่อเข้าไปเก็บรูปเขาในไร่เขา แต่มันก็คุ้มค่า เพราะลงข่าวทีไรก็เรียกกระแสจากสาวๆ ได้ทุกครั้งไป พอมาวันนี้ที่เขามาปรากฏตัวในง
บทที่ 60 “เฮ้อ!” มีนาก้มมองของที่ตกอยู่คนแรกแล้วก็พ่นลมหายใจแรงๆ ด้วยความโล่งอก “ก็แค่เสื้อเอง นี่ไงเห็นไหมก็แค่ชุดพะ…” มีนาหยิบชุดที่ตกอยู่ขึ้นมาโชว์ พลันทุกอย่างก็กลับมานิ่งสงัดอีกครั้ง เมื่อชุดที่คนหวังดีถืออยู่มันคือชุดพยาบาล แล้วก็ไม่ใช่พยาบาลธรรมดา แต่มันเป็นพยาบาลคอสเพลย์ที่เว้าตรงนั้นแหวกตรงนี้ เห็นแล้วครูศิรีถึงกับยกมือทาบอกทำท่าประหนึ่งจะเป็นลม ไม่เพียงแต่ครูศิรีที่ตกใจ พริมรตาเองถึงกับตาโตไม่แพ้กัน พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นสายตาคมกริบของคนขับผ่านทางกระจกมองหลัง ทำให้เธอรีบก้มหน้าหลบสายตาทันที ตอนนี้บรรยากาศบนรถดูจะอึมครึม แต่เธอกับเขากลับเอาแต่ลอบมองกันผ่านกระจกมองหลังตลอดเวลา โดยเฉพาะพ่อคนขับที่ขยันส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้ซะเหลือเกินกระทั่งถึงโรงพยาบาลเหตุการณ์วุ่นวายก็เกิดขึ้น ศิศิราเพื่อนของเธอถูกพาตัวไปจากคนรัก ทำให้สถานการณ์ทุกอย่างดูตึงเครียด เธอสงสารเพื่อนที่ถูกกีดกันความรัก แล้วก็เห็นใจคนรักของเพื่อนที่ทำท่าเหมือนใจจะขาดด้วย สุดท้ายจึงเดินเข้าไปปลอบ อย่างไม่รู้จะทำอะไรได้ดีกว่านี้ “ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะท่านรอง ฉันกับมัดหมี่จะพ
บทที่ 59 กระทั่งอะไรๆ ก็ดูจะเป็นใจไปหมดซะทุกอย่าง เพราะนอกจากเธอจะกำจัดพริมรตาออกไปให้พ้นๆ หน้าแล้ว ยังเหมือนเป็นการส่งอีกฝ่ายให้ไปลงนรกด้วยความสะใจอีกด้วย แต่ทุกอย่างก็ดูผิดพลาดไปหมด เมื่อพริมรตาดันมาหนีไปซะก่อน สุดท้ายคนที่ถูกผลักให้ลงนรกจึงกลายเป็นเธอซะเอง มิหนำซ้ำพ่อที่เธออยากได้นักหนาก็ยังไม่ใยดี โทษว่าเป็นความผิดของเธอกับแม่ที่ทำให้พริมรตาต้องหนีไป “แม่! ถ้าแม่ช่วยขวัญกำจัดมัน ขวัญสัญญาว่าจะยอมตามที่แม่บอกทุกอย่าง แม่อยากให้ขวัญไปเป็นเมียเก็บใคร ขวัญก็จะทำ ขอแค่แม่ยอมช่วยขวัญก็พอ นะแม่นะ” เสียงของพาขวัญดึงเอาสติที่หลุดไปกับเรื่องอดีตของดวงแขกลับมา “อือ! อยากให้แม่ทำอะไรก็ว่ามา” ได้ยินคนคำตอบของผู้เป็นแม่แล้ว พาขวัญถึงกับแสยะยิ้มเยือกเย็น “ทำตามแผนเดิม จับตัวมันไปประเคนให้ไอ้เสี่ยนั่นเหมือนเดิม” “เอ๊ะ! ยัยขวัญนี่ยังไง แม่ก็บอกอยู่ว่าไอ้เสี่ยนั่นมันไม่…” ผู้เป็นแม่พยายามจะท้วงติง แต่ก็ถูกลูกสาวแทรกขึ้นมาอีก “ขวัญไม่เชื่อหรอกนะว่าไอ้เสี่ยนั่นมันจะไม่สนใจ ถ้าเราเอาตัวนังพรีมไปประเคนให้มันถึงที่ ลองถ้าเราเอานังพรีมไปป้
บทที่ 58 “ขอโทษ ผมผิดไปแล้ว ได้โปรดปล่อยลูกผมไปเถอะ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้กับใครอีก ผมรู้แล้ว เข้าใจแล้วว่าหนูพรีมรู้สึกยังไง ให้โอกาสผมเถอะ แล้วผมก็จะไม่ทำอีก” เสี่ยมาโนชที่อยู่ในสภาพสะบักสะบอมเลือดกลบปาก หันมาขอร้องพ่อเลี้ยงหนุ่มอย่างคนหมดสภาพ ไม่เหลือแม้กระทั่งความโอหังอีกต่อไป “งั้นมึงจงจำความรู้สึกตอนนี้เอาไว้ให้ดี เพราะถ้ามีคราวหน้า กูจะไม่ใช่แค่ขู่ แต่กูจะทำให้มึงจำไปจนวันตาย มึงก็เห็นแล้วว่าคนอย่างกูทำอะไรได้บ้าง แล้วก็ได้มากกว่าที่มึงคิดมากแค่ไหน เอามันไปส่งที่เดิม” พูดจบเขาก็หันไปสั่งคนของตัวเอง แต่ยังไม่ทันที่เสี่ยนั่นจะถูกหิ้วปีกออกไป พ่อเลี้ยงหนุ่มก็พูดขึ้นมาอีก“ฉันต้องการให้แกเลิกส่งเสียเลี้ยงดูสองแม่ลูกนั่นซะ ตัดท่อน้ำเลี้ยงทั้งหมดที่แกเคยให้ อะไรที่เรียกคืนได้ ก็เอามันคืนไปให้หมด ทำได้รึเปล่า” นี่ไม่ใช่คำถาม เมื่อน้ำเสียงนั้นมันช่างคาดคั้น อีกทั้งสายตาคมกริบก็ราวกับจะแผดเผาคนที่คิดจะขัดใจ “ได้ๆๆ ผมจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด” เสี่ยมาโนชรีบตอบรับโดยไม่เสียเวลาคิด ก่อนจะถูกลากออกไปในเวลาต่อมา “ฉิบ…! แล้ว” หลังจากที่เสี่ยนั่นถูกลากออกไป เ
บทที่ 57 เสี่ยมาโนชถูกหิ้วแขนเข้ามาด้วยสภาพสะบักสะบอม แต่พอเงยหน้ามาแล้วเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่งไขว่ห้างอยู่กลางห้อง เสี่ยนั่นก็ตะโกนออกมาด้วยความเดือดดาลทันที“ไอ้สารเลว ฝีมือมึงใช่ไหมที่สั่งให้คนไปเผาโกดังกู” เสี่ยนั่นถูกผลักให้คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา แต่มันกลับลุกและกระโจนจะเข้าไปทำร้ายเขาด้วยความแค้นเคือง “ผัวะ!” เขาตวัดเท้าเข้าเต็มหน้าจนเสี่ยมาโนชล้มหน้าคว่ำลงไป “วันนี้กูแค่เผาบ่อนเผาโกดังมึง แต่ครั้งหน้าถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับคนของกู กูจะตามไปเผาบ้านมึง รวมถึงตัวมึงด้วย” เขาว่าพลางลากคอมันขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นก็ผลักลงไปอีก ใช่! วันนี้ทั้งบ่อนและโกดังเก็บไม้เถื่อนทุกที่ของมันถูกเขาส่งคนไปเผา บ้างก็แจ้งตำรวจให้เข้าไปจับกุม กิจการทุกอย่างของมันจึงถูกเขาทำลายในพริบตา อีกทั้งตัวมันเองก็ยังถูกจับมาอีก “กูไปทำอะไรให้มึง ทำไมมึงต้องทำกับกูขนาดนี้หาไอ้สารเลว” เสี่ยมาโนชมองมองพ่อเลี้ยงหนุ่มด้วยสายตาเคียดแค้น แต่กลับถูกพฤกษ์ตบหน้าด้วยกระบอกปืน เพราะบังอาจมาด่าเจ้านายเขา “ผัวะ!” เสี่ยนั่นล้มคว่ำลงไปอีก “หึๆ เท่าที่จำได้ กูฝากไอ้
บทที่ 56 “เฮ้ย! สายแล้ว ทำไมคุณไม่ปลุกฉันเนี่ย” เธอลุกขึ้นหันรีหันขวางด้วยความลนลานโดยที่ยังไม่รู้ตัว ทำเอาคนที่นั่งดูอยู่นัยน์ตาเป็นประกายวิบวับทันที “จำได้ว่าเมื่อกี้คุณเพิ่งโวยวายที่ผมปลุกคุณ” เขายังคงยิ้มกริ่มขณะมองสำรวจไปทั่วทั้งเนื้อตัวของเธอ “ก็เพราะใครล่ะที่ทำให้ฉันนอนไม่พอจนหงุดหงิดไปหมด เพราะคุณนั่นแหละ เพราะคุณคนเดียว ทำฉันไปทำงานสายเลยเห็นไหมเนี่ย โอ๊ย! แล้วฉันจะไปทันไหมเนี่ย” เธอบ่นงึมงำพลางเดินไปเดินมา โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังกลายเป็นอาหารตาให้พ่อเสือกลัดมัน แล้วพ่อเสือตัวนี้ก็อยากจะจับเนื้อสมันตรงหน้าทอดกลืนลงท้องเต็มทีแล้วเหมือนกัน “ไม่ทันก็ให้เขาไล่ออกไปเลยสิ ผมจะได้อยู่กับคุณทั้งวันทั้งคืน” เขาว่าพลางมองเธอตาเชื่อม และสายตาเขาที่ไม่ได้จับจ้องอยู่ที่หน้าก็ทำให้เธอเริ่มเอะใจ กระทั่งก้มมองตัวเอง “กรี๊ด…! คนบ้า คนเลว คุณมันลามกที่สุดเลย” เธอโวยลั่น ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที แต่ก็ยังไม่วายได้ยินเสียงเขาตะโกนไล่หลังมาอีก “ให้ผมช่วยอาบไหม” คนมีน้ำใจมายืนรออยู่หน้าประตู ด้วยหวังลึกๆ ว่าเธอจะยอมรับน้ำใจ แ
Comments