EP6 - รักหรรษา ของนายมาเฟีย (หรรษา)
"แล้วนาย..."
"มึงกลับไปก่อน ไปเอาเสื้อผ้ามาให้กูด้วย กูจะรอดูอาการหรรษาอยู่ที่นี่"ไคล์เอ่ย
"ครับนาย"
หรรษาเข้าห้องผ่าตัดนานนับชั่วโมง ก่อนถูกพาตัวไปยังห้องพักฟื้น ไคล์เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะนั่งลงเฝ้าเธออยู่ที่นั่นนานกว่าสองชั่วโมง จะว่าไปเพราะเธออยู่ในที่ของเขา เลยเจอกับอันตรายเข้า
"ไคล์..."
"เป็นยังไงบ้าง"
มาเฟียหนุ่มรีบลุกขึ้นไปยืนข้างเตียงของหญิงสาวในทันที เธอมองเขาด้วยใบหน้าที่ซีดผาก มาเฟียหนุ่มเองก็ยืนมองเธอนิ่งๆ
"ถ้าทิ้งฉันไว้ที่นั่น นายกลับไปช่วยฉันทำไม นายน่าจะปล่อยให้ฉันตายที่นั่น.."หรรษาเอ่ย
"..........."
"ลูกน้องนายบอกว่านายกลับไป แต่เลือกจะทิ้งฉันไว้แล้วออกไปเลย ใจร้ายจังนะ..ฉันรอนายตั้งครึ่งวัน" หรรษาเอ่ย
"เธอไปหาฉันทำไม"
"ฉันก็ไปทุกวันนี่ ส่งข้อความบอกนายแล้วว่าเอามื้อกลางวันไปให้.."
"ฉันขอโทษที่ทำให้เธอต้องเจ็บตัวเพราะเรื่องของฉัน" ไคล์เอ่ย
"นายกลับไปเถอะ...ฉันอยู่ได้..."
"เธอเจ็บเพราะฉัน ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ"
"ไม่เป็นไร วันนี้นายก็ทิ้งฉัน ตอนนี้จะทิ้งอีก ฉันไม่ว่าหรอก.."
พูดจบหรรษาก็หลับตาลงราวกับกำลังนอนหลับ เธอลุ้นทุกนาทีว่าไคล์จะเดินออกจากห้องมั้ย แต่แล้วนาทีที่เฝ้ารอก็เกิดขึ้น เสียงประตูเปิดออกก่อนเสียงฝีเท้าจะดังขึ้นแล้วหายออกไปพร้อมเสียงปิดประตู
หรรษาลืมตาขึ้น ก่อนมองไปรอบๆ ปรากฏว่าไคล์ไม่อยู่ นี่เขาไปจริงๆตามที่เธอพูดซินะ ไม่คิดจะหน้าด้านอยู่บ้างหรือไง
"ทิ้งจริงๆด้วย เฮ้อออ ยัยหรรษา ปากพาจนอีกแล้ว ทีนี้ทำไง นอนคนเดียวได้หรือไง"
หรรษาเอ่ยบ่นก่อนมองไปรอบๆห้องห้อง เธอกลัวการนอนโรงพยาบาลคนเดียวที่สุด ไม่ชอบการอยู่คนเดียวเพราะมันน่ากลัว ตอนที่ป่วยหนักครั้งก่อน พาเพลินผู้เป็นแม่มานอนเฝ้าเธอทุกวัน แต่ตอนนี้หากบอกที่บ้านว่าอยู่โรงพยาบาลเพราะถูกยิง ทั้งพ่ออย่างดินแดน และพี่ชายอย่างกะตัญ ต้องอาละวาดใส่ไคล์จนประเทสแยกแน่ๆถ้ารู้ว่าเพราะเขาเธอถึงถูกยิง
"โอยยย แผลก็เจ็บ กลัวก็กลัว"
หรรษานอนมองรอบๆสักพัก เธอตัดสินใจค่อยๆลุกขึ้นทั้งที่แขนยังเจ็บมาก แล้วค่อนๆลากเสาร์น้ำเกลือพร้อมหยิบผ้าห่มไปนั่งที่โซฟาที่อยู่ติดผนังห้องพัก เธอรู้สึกว่าการอยู่ตรงกลางห้องมันโล่งๆ น่ากลัวแปลกๆ เลยคิดว่าอยู่บนโซฟาน่าจะน่ากลัวน้อยลงหน่อย
หรรษานั่งลงบนโซฟาก่อนค่อยๆเอนตัวลงนอนขดเป็นลูกแมแล้วห่มผ้า แม้เธอจะเป็นผู้หญิงที่ร่าเริงสดใสมากแค่ไหน แต่สำหรับเรื่องการอยู่คนเดียวแบบนี้ ถือเป็นเรื่องนากลัวสำหรับเธอ เธอคือผู้หญิงสายสังคม มีโลกส่วนตัวที่อยู่คนเดียวได้เฉพาะที่บ้านปีกซ้ายเท่านั้น แม่แต่คอนโด เธอยังไม่ค่อยยอมอยู่ยาวๆนานโดยไม่กลับบ้าน
"ใจร้ายชะมัดเลย" หรรษานอนบ่นคนเดียวจนกระทั่งได้ยินเสียงบางอย่าง
ชายหนุ่มเดินกลับเข้าห้องมา เขาไม่ได้ทิ้งเธอไปไหน เพียงแต่เดินออกไปซื้อกาแฟเท่านั้น สายตาคู่คมมองร่างเล้กของคนป่วยเจ้าของห้องนอนขดตัวเป็นลูกแมวอยู่บนโซฟา
"มานอนทำไมตรงนี้?"ไคล์เอ่ย
"นายยังไม่ไปเหรอ"
"ยัง"
"ฉันเห็นนายออกไป นึกว่ากลับไปแล้ว.."
"เปล่า แค่ออกไปซื้อกาแฟ"
หรรษามองร่างแกร่งที่ยืนถือแก้วกาแฟเย็นยี่ห้อดังด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก็ถึงบางอ้อ เธอคิดไปเอง สรุปเขาแค่ไปซื้อกาแฟ ไม่ได้ทิ้งเธอไป และยังหน้าด้านเฝ้าเธอต่อทั้งที่เธอไล่แล้ว
"แล้วทำไมมานอนตรงนี้"ไคล์เอ่ย
"ฉัน..ไม่ชอบอยู่คนเดียวในห้องกว้างๆ..."
"แพนิคเหรอ??"
"ก็คงแบบนั้น"
"ลุกขึ้นไปนอนบนเตียงไป ฉันจะนั่งเป็นเพื่อนอยู่ที่นี่ไม่กลับ"
สรุปไคล์อยู่เฝ้าหรรษาจริงๆ กระทั่งช่วงค่ำ เธอนอนมองไคล์ที่กดมือถือด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เธอพิจรณาไปหน้าหล่อคมคายของเขา ไคล์น่าจะอายุเท่าๆกับเธอ หนุ่มขนาดนี้ไม่มีแฟน แต่เลือกจะมีคู่นอนเยอะแยะไปหมด เพราะที่ผ่านมาตั้งแต่เจอเขาวันแรกตอนทำการค้ากัน เขาก็มีหญิงสาวมาเกาะชวนไปนอนด้วยแล้ว และไม่เคยเห็นแฟนของเขาเลยสักครั้ง
"นายมีแฟนมั้ยไคล์"หรรษาเอ่ยถามทั้งที่นอนตะแคงข้างมองเขานิ่งๆ
"ไม่มี"
"แปลกดีนะ"
"แปลกตรงไหน?"ไคล์เอ่ย
"นายทั้งหล่อ ทั้งรวย ทำไมไม่มีแฟน"หรรษาเอ่ย
"ไม่รัก ก็เลยไม่คบเป็นแฟนแค่นั้น"ไคล์เอ่ยทั้งที่ตายังมองแต่จอโทรศัพท์
"ไม่มีคนไหนถูกใจให้นายรักเลยเหรอ"
"ฉันไม่เชื่อเรื่องความรัก ความรักคือความสกปรกของคำนิยามที่มนุษย์สร้างขึ้นมาให้มันดูดีเท่านั้น"ไคล์เอ่ยทำเอาหรรษาตกใจไม่น้อย
"ทำไมละ นายจะบอกว่านายไม่เคยมีความรักหรือไง"
"ไม่"
"ลองรักฉันมั้ยละ ฉันน่ารักนะ"หรรษาเอ่ย
"นี่เธอกำลังเสนอตัวเองให้ฉันอยู่หรือเปล่า?"ไคล์เอ่ยพรางละสายตาจากหน้าจอ
"แค่อยากให้นายลองสัมผัสความรักไง ความรักไม่ได้น่ากลัวเสมอไปสักหน่อย"
"สำหรับฉัน มันไม่ได้น่ากลัว มันน่าขยะแขยง"
"ใจแข็งจัง"หรรษาเอ่ย
"เธอก็เหมือนกัน อย่ามารักฉันเข้าละ เพราะฉันไม่เคยให้ความรักกับใคร สำหรับฉัน ผู้หญิงก็แค่คู่นอน เธออย่าเอาตัวเองเข้ามา"ไคล์เอ่ย
"ตัดทางแต่เริ่มแล้ว แต่ถ้าฉันทำให้นายรักได้โดยที่ไมไ่ด้เป็นแค่คู่นอนละ"หรรษาเอ่ย
"มันเป็นไปไม่ได้ อย่าเสียเวลาเลย อย่ามาเสียตัวให้ฉันแบบนั้น"ไคล์เอ่ย
"นายเลยทิ้งฉันไว้วันนี้ใช่มั้ย เพราะนายพยายามผลักฉันออก"หรรษาเอ่ยอย่างเข้าใจสถานการณ์
"อืม"
"ไม่จริงหรอก คนเราไมไ่ด้ไร้หัวใจ มีอะไรกันทุกวันมันจะไม่รู้สึกอะไรก้แปลกไปนะ"หรรษาเอ่ย
"แบบนั้นฉันก็ไม่เคยรัก ไม่เคยรู้สึก ทฤษฏีเธอใช้ไม่ได้ผลหรอก"
"อะไรกัน นายมีผู้หญิงที่มีอะไรด้วยทุกวันด้วยเหรอ ใครกัน!"
"นั่นเรื่องส่วนตัวฉัน"
"ไม่รู้ละ ฉันคิดว่าฉันทำให้นายเปลี่ยนความคิดได้"หรรษาเอ่ย
"เอาความมั่นใจมาจากไหน พยายามไปมันจะเสียเปล่า"
"ได้ซิ มันต้องได้ ฉันเชื่อว่าความรักดีๆไม่เคยทำร้ายใคร ฉันเชื่อในรักแรกพบด้วย"หรรษาเอ่ย
"เธอจะบอกว่าเธอรักฉันตั้งแต่แรกพบ?"
"ของนายฉันถูกชะตา ถูกใจต่างหาก แต่ฉันเคยเหมือรรู้สึกรักแรกพบกับใครคนนึง แม้จะช่วงเวลาสั้นๆ แต่ถึงทุกวันนี้ฉันยังไม่ลืมเลย"หรรษาเอ่ย
"เรื่องไร้สาระ"ไคล์เอ่ย
"ไม่ไร้สาระสักหน่อย เอาเป็นว่าฉันจะชนะใจนาย"
"เฮ้อ…”
EP57 - รักหรรษา ของนายมาเฟีย (หรรษา)"เราก็มีคนที่สองบ้างซิ ฉันก็อยากมี""นายท้องมั้ยละ""เธอก็ตลก โคอี้ครับ อยากมีน้องมั้ยครับ"ไคล์เอ่ย"อยากมีค่ะคุณพ่อ น้องตัวเล็กๆ""โอเค คืนนี้นอนกับคุณยายนะครับ พ่อจะผลิตน้อง โอ๊ยหรรษา ตีทำไมเนี้ย""ทะลึ่ง!""ก็ถ้าลูกอยู่จะทำได้ไงละ""ยังอีกๆอีตาบ้า""โอ๊ย หรรษา ทำไมมือหนักแบบนี้เนี้ย"ทุกคนพากันหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นหรรษาตีไคล์รัวๆไม่หยุด เมื่อได้รับรู้ข่าวดีถึงสองข่าวในเวลาเดียวกัน ทำคฤหาสน์หลังใหญ่หลังนี้ดูมีชีวิตชีวามากขึ้นไปอีกบ้านปีกซ้าย"หรรษา เรามีลูกกันอีกคนมั้ย"ไคล์ที่นอนกอดเมียสาวในช่วงค่ำคืนนั้นเอ่ยถามขึ้น"ทำไมถึงอยากมีอีก นายไม่รู้หรอกว่าการเลี้ยงเด็กคนนึงมันยากขนาดไหน"หรรษาเอ่ย"ใช่ไง ฉันไม่รู้ว่ามันยาก เพราะตอนโคอี้ฉันไม่เคยมีโอกาศได้เลี้ยงเขา ฉันเลยอยากมีอีกคนไง ฉันอยากรู้ทุกอย่าง อยากเป็นคนดูแลลูกเอง เธอท้องอีกสักคนนะ"ไคล์เอ่ย"นายก็พูดง่ายเนอะ ทำอย่างกับฉันตกลงแล้วลูกจะเข้าท้องมาเลยงั้นแหละ"หรรษาเอ่ย"เธอตกลงมั้ยละ""อืม""ฉันจะพาลูกเข้าท้องเธอให้เลย""คะ..ไคล์ กรี๊ดดดด"คืนนั้นท่วงท่าลีลาของมาเฟียหนุ่มที่บรรเลงให้กับเมียสาวมันพ
EP46 - รักหรรษา ของนายมาเฟีย (หรรษา)"ไปทำงานวันนี้ระวังตัวนะ"หรรษาเอ่ย"ครับ ฟ่อดดด เดี๋ยวรีบกลับ""วันนี้ฉันจะแวะไปดูคุณพ่อนายหน่อย ฉันรู้ว่านายยังไม่พร้อมจะเจอพ่อ เดี๋ยวฉันไปดูเอง"หรรษาเอ่ย"ขอบใจนะหรรษา เธอเข้าใจฉันมากที่สุดแล้วจริงๆ"ไคล์เอ่ย"เราเป็นสามีภรรยากันนะ"ผ่านมาหลายวัน หรรษาดูมีความสุขขึ้นมาก ตั้งแต่ที่ไคล์เริ่มไปทำงานกับกะตัญพี่ชายฝาแฝด เพราะตอนนี้เธอรู้สึกว่าทุกคนคือครอบครัวเดียวกัน ทุกคนในบ้านยอมรับไคล์ และไคล์เองก็ดีกับเธอและลูกมากๆ"มามี้ขา คุณพ่อมาหรือยังคะ"เสียงโคอี้เอ่ยถามผู้เป็นแม่เมื่อเห็นว่าเริ่มมืดแต่ไคล์ผู้เป็นพ่อก็ยังไม่กลับมา ตั้งแต่ไคล์มาอยู่ด้วย โคอี้ก็ติดไคล์มาก มากกว่าแม่แบบเธอที่เลี้ยงมาตั้งแต่เกิดด้วยซ้ำ ไคล์เองก็ติดลูกมากเช่นกัน แม้ว่าตลอดชีวิตเขาจะอยู่กับปมที่เกลียดคำว่าครอบครัว ไม่ชอบเด็ก ไม่อยากมีความรักก็ตาม แต่พอมีโคอี้เข้า โลกทั้งใบของเขาก็ยิ่งเปลี่ยนไป แม้ตอนที่ความรักของหรรษาเป็นคนพังปมในใจของเขา แต่จิตใจกลับถูกฟื้นฟูเพราะโคอี้เลยจริงๆ"คุณพ่อยังทำงานอยู่ค่ะ เดี๋ยวมามี้ลองโทรหาคุณพ่อก่อนนะคะว่าจะกลับตอนไหน"หรรษาเอ่ยกับลูกสาวก่อนกดโทรหาไคล์
EP45 - รักหรรษา ของนายมาเฟีย (หรรษา)"ไม่สักหน่อย วันนี้ฉันสนุกมาก มีความสุขมากด้วย ฉันไม่เคยใช้ชีวิตวัยรุ่นในช่วงที่ควรทำเรื่องพวกนี้เลย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันก็คงไม่เคยได้ทำมันนะ"ไคล์เอ่ย"จริงเหรอ""อืม เธอทำดีมากแล้วหรรษา ฉันรักเธอนะ""ฉันก็รักนาย""รักหรรษาของฉันจริงๆ ตื่นเต้นทุกวัน5555""เดี๋ยวนายจะโดนนะไคล์""เดี๋ยวนะ เมื่อก่อนหรรษาของฉันไม่ได้ดุแบบนี้นะ"ไคล์เอ่ย"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้มานานแล้วนะ"หรรษาเอ่ย"เมื่อก่อนเธอแสบ แต่ฉันพูดอะไรเธอฟังตลอด ทำไมตอนนี้เป็นแบบนี้แล้ว"ไคล์เอ่ย"เมื่อก่อนฉันไม่มีสถานะอะไรกับนาย ฉันชอบนาย ยอมนายทุกอย่างเพื่อได้อยู่ใกล้ๆนาย แต่นายก็ใจร้ายมากไง ตอนนี้ฉันมีสถานะกัลนายแล้ว ถึงเวลาฉันบ้าง""เมื่อก่อนเธอเสียใจมากใช่มั้ยหรรษา""นายสนใจด้วยเหรอ นายรู้มั้ย ครั้งแรกของฉันก็เกิดขึ้นกับนาย แต่มันควรจะสวยงาม แต่เปล่าเลย มันมีแต่ความเจ็บปวด มีเสร็จนายก็ทิ้งฉัน ไม่ได้สนใจฉัน นายรู้มั้ยว่านั่นคือสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตฉัน ฉันให้นายไป แต่...""ฉันขอโทษหรรษา""อืม ช่างมันเถอะ ตอนนั้นฉันไปตามนายเอง""ชีวิตฉันต่อจากนี้ จะชดเชยให้เธอทุกอย่างไปตลอดชีวิตของฉัน ฉ
EP44 - รักหรรษา ของนายมาเฟีย (หรรษา)ปังๆๆๆๆๆๆๆ หรรษาที่ยื่นปืนออกไปยิงแต่สายตายังคงมองไคล์กับสาวๆที่ยืนมองเขาข้างๆโดยที่ไม่ได้มองเป้าแต่อย่างใด สายตาเธอมันน่ากลัวจนไคล์นิ่งไป แต่ทุกนัดก็เข้าเป้าหมดเช่นกัน"ถ้าปืนจริง ยิงกระบานครบทุกนัดเหมือนกัน!"หรรษาเอ่ยสาวๆนักศึกษาที่ยืนอยู่ถึงกับพากันหน้าไม่ดีเมื่อได้ยินหรรษาที่ท่าทางยิงปืนแม่นแบบนั้นเอ่ย พวกเธอถึงรู้ว่าหรรษามากับไคล์ ส่วนทางด้านไคล์ที่ยืนเอามือกุมขมับ เพราะตอนที่ออกจากร้านเสื้อผ้ามา หรรษาเอาแต่พูดว่าวันนี้เธอจะเป็นสาวหวานๆดูสักวัน แต่ตอนนี้ลุคสาวหวานไม่หลงเหลือสักนิด"นายเป็นอะไรไคล์""ก็เธอบอกว่าวันนี้จะเป็นสาวหวานไง ทำไมออกอาการอีกแล้ว"ไคล์เอ่ย"ก็ดูพวกนังชะนีน้อยพวกนั้นดิ อยากจะงายนายเข้าไปทั้งตัว ไม่ได้มองเลยว่าเขามากับเมีย"หรรษาเอ่ย"ใจเย็นๆ น้องพวกนั้นเขาก็แค่ปรบมือเอง ช่างเถอะ""น้องพวกนั้น เดี๋ยวเถอะนะ นายมันมีประวัติเลี้ยงเด็กนักศึกษา"หรรษาเอ่ย"เอ้า! อย่าพาลซิ เรื่องมันนานมาแล้ว เธอก็ขุดมาทำไมให้ทะเลาะกัน พอๆ เดี๋ยวพาไปกินไอติม จะได้ใจเย็น" ไคล์เอ่ยพรางรั้งแขนหรรษาให้เดินตามไปยังร้านไอศกรีม"นี่ครับคุณผู้หญิง กินแล้วจะ
EP43 - รักหรรษา ของนายมาเฟีย (หรรษา)หลังจากวางสายไป หรรษาแทบไม่เป็นอันทำงาน กระทั้งคุยกับลูกค้าเสร็จ เธอรีบขับรถกลับบ้านทันที ไม่นาน ภาพยางของรถหรูที่บดกับถนนเพราะเบรคเต็มแรงก่อนที่รองเท้าส้นสูงที่พาร่างเล็กของเจ้าของมันลงจากรถมา"ไคล์ โคอี้ ไคล์""หรรษา เธอตะโกนทำไมเนี้ย" เสียงไคล์ที่เดินออกมาเอ่ยขึ้น"อะไรเสียหายมั้ย มีอะไรเจ็บมั้ยอ่ะ" หรรษาเอ่ยพรางสำรวจร่างกายของสามีหนุ่มจนเขากดขำ"เธอนี่ตลกจังเลยนะหรรษา ฉันอยู่แต่ที่บ้านไม่ได้ไปไหน จะเป็นอะไรได้ยังไง"ไคล์เอ่ย"ก็วันนี้นายไปหาพ่อกับเฮียมาไม่ใช่หรือไง"หรรษาเอ่ย"ก็ใช่ แล้วทำไม?""นึกว่าพ่อจับนายให้เฮียซ้อมอะวิ""คิดมาก ฉันแค่ไปคุยเรื่องงาน"ไคล์เอ่ย"งาน??""อืม แล้วนี่ทำไมกลับมาไวจัง เธอขับรถหรือบินมา""บินมา เอ้ย ขับรถ"ในคืนนั้นระหว่างที่นอนหลับด้วยกันกับไคล์ในห้องนอน เธอไมไ่ด้หลับและมองใบหน้าของสามีหนุ่มที่นอนข้างๆแล้วรู้ทันทีว่าวันนี้เธอเป็นห่วงเขามากแค่ไหน เมื่อคิดได้แบบนั้น หรรษาลุกขึ้นไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ก่อนเปิดไอแพดของตัวเองก่อนจดโน๊ตสิ่งที่เธอคิดจะทำลงไปกระทั่งไม่รู้ตัวว่าเธอเผลอหลับไปตอนไหน ไคล์ที่ตื่นมาไม่เห็นเมียสาว ก็
EP42 - รักหรรษา ของนายมาเฟีย (หรรษา)"พาลูกลงมาไม่เรียกเลย เดี๋ยวนายจะโดน"หรรษาเอ่ยหรรษาที่ท่าทางเอาเรื่องต่างจากหรรษาที่หวานๆคนเดิม ทำเอาโคอี้ที่ไม่เคยเห็นโหมดนี้ของแม่ตัวเองก็เอ่ยกับไคล์ผู้เป็นพ่อขึ้น"มามี้ผีเข้าค่ะคุณพ่อ""55555""ขำอะไร เดี๋ยวนายจะโดนนะไคล์"หรรษาเอ่ย"ขำเธอนั่นแหละ โคอี้ครับ เมื่อก่อนมามี้เป็นนักบู้นะ ฟันแหลกเลย"ไคล์เอ่ย"หู้ววว มามี้เท่จังเลยค่ะ""เดี๋ยวมามี้จะฟันพ่อให้ยับคนแรกของวันนี้เลย"หรรษาเอ่ยเสียงหัวเราะดังมาจากบ้านปีกซ้ายในยามเช้า กะตัญที่เดินมาดูหลานก็แอบยืนมองก่อนกดยิ้มบางๆ ตอนนี้หรรษาดูมีความสุขมากๆ โคอี้เองก็เช่นกัน อย่างน้อย หลานก็ไม่ขาดพ่อ เรื่องที่ผ่านมาเขาจะปล่อยให้คนสองคนได้เคลียร์กันเอง เพราะท้ายที่สุดแล้ว ผลลัพท์มันก็เป็นของทั้งสองคนไม่ใช่คนอื่นผ่านมาหลายวัน หรรษาที่ความทรงจำกลับมาจนจำเรื่องราวต่างๆได้ ตลอดหลายวันนี้เะอไปหาหมอโฮมเพื่อตรวจอาการป่วยอยู่เป็นระยะๆ มันเป็นเรื่องที่ดีที่อาการของเธอดีขึ้นตามลำดับ"มามี้กับคุณพ่อนั่งมองหน้ากันทำไมคะ??"โคอี้เอ่ยเมื่อเห็นไคล์ผู้เป็นพ่อนั่งอยู่ที่โซฟา ส่วนหรรษาผู้เป็นแม่ยืนกอดอกมองหน้าไคล์อยู่แบบนั้น