تسجيل الدخولمشاركة
ตอนที่3 ตัวแทน
آخر تحديث:
2025-11-17 16:45:27ทุกอย่างควรจบแค่เมื่อคืนไม่ใช่เหรอ เหตุใดเธอถึงยังถูกมัดอยู่ในห้องนี้เช่นเคย สภาพของเธอที่เปลือยเปล่าส่วนเจ้าของห้องกลับไปนั่ง ริมหน้าต่างดื่มเหล้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
สถานการณ์แบบนี้เธอควรรีบหนี แต่ติดตรงมีเชือกพันธนาการเอาไว้ แผ่นหลังนั่นเริ่มขยับเธอเห็นแบบนั้นก็รีบหลับตาทำเป็นหลับไม่รู้เรื่องราว
ในคลับเฮาส์ส่วนตัวของลูเฟียที่อยู่ใกล้แม่น้ำแซนด์ ตอนนี้ลูเฟียกำลังทอดมองผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง สองมือที่ถูกเชือกมัดอยู่นั้นร่างกายเปลือยเปล่า เขามีความรู้สึกอยากปล่อยเธอแต่แล้วความคิดอีกอย่างก็เข้ามา “ยังไม่สะใจ” มือหนาจึงละมือลงจากนั้นก็ปิดประตูเดินออกไปทันที
สถานที่นัดหมายในคืนนี้คือท่าเรือสินค้าฝั่งตะวันออกของฝรั่งเศส เมื่อไปถึงเขาก็พบผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเห็นเขาก็ส่งเอกสารมอบให้ไม่พูดสิ่งใดก่อนจะขึ้นรถจากไป
ลูเฟียทิ้งบุหรี่ที่สูบอยู่ลงพื้น เปิดซองเอกสารออกมาก่อนจะอ่านหัวข้อด้านใน “รายชื่อสมาชิกประมูล” เขาปิดซองเก็บไว้ตามเดิมก่อนจะขับรถออกไปเช่นกัน
จากนั้นก็ขับรถไปยังเมืองปารีส เพื่อแวะยังซอกคนจรจัดในตรอกแห่งหนึ่งในถนนคนจร ลูเฟียนั่งอยู่ในรถให้บอดีการ์ด “เทเลอร์นายลงไปดู ว่าอยู่ด้านในไหม ถ้าอยู่ก็ลากมันออกมาให้ได้”
คนของเขาเดินลงไปหาคนคนหนึ่งที่รู้เรื่องการตายของพ่อแท้ ๆ ของเขา “ดาริโอ” ชายที่รู้เบื้องลึกเบื้องหลัง และคนที่จะให้คำตอบกับเขาได้ว่าแท้จริงแล้ว พ่อของเขาตายเพราะฝีมือมาร์โก หรือเป็นเพราะถูกวางแผนให้ตายกันแน่...
รอคอยประมาณสิบนาที เทเลอร์ก็หิ้วปีกคนที่เขาต้องการมาจนได้ ลูเฟียลงจากรถจากนั้นก็ย่อตัวมองสภาพของคนไม่ยอมปรากฏตัว
“นายต้องการอะไร”
ลูเฟียมองคนที่ต้องการ บอดีการ์ดคนสนิทของพ่อที่หายตัวไปตั้งแต่พ่อตาย ตอนแรกเขาคิดว่าอีกฝ่ายตายไป ถ้าไม่เพราะวันก่อนเห็นอีกฝ่าย มาขอความช่วยเหลือจากบอดีการ์ดคนเก่า ๆ ที่ยังทำงานให้กับจารมีนอยู่
“ลุงฟาเบียนคิดถึงผมไหมครับ”
ฟาเบียนเงยหน้ามองเจ้านายน้อยที่เคยเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็ก จากนั้น ก็หันไปอีกด้านไอเลือดออกมากองโต เพราะฟัดกับเทเลอร์มารอบหนึ่ง
“นายต้องการอะไร”
ลูเฟียหัวเราะขำ “ไม่เจอกันสิบกว่าปี ผมก็กลายเป็นคนห่างไกลเชียวหรือครับ เมื่อก่อนพ่อผมรักและเชื่อใจลุงมาก ลุงยังจำได้ไหม”
ฟาเบียนเงยหน้ามองลูเฟีย “เรื่องมันจบไปนานแล้ว คุณชายก็ได้รับการเลี้ยงดูจากคุณจารมีนอย่างดี แล้วยังจะต้องการอะไรอีกกับคนไร้ค่า อย่างผม”
“ที่ผมต้องการคือความจริง”
คิ้วฟาเบียนขมวดเข้าหากัน “ความจริงอะไร”
มุมปากลูเฟียยกยิ้มแล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
“พ่อผมตายเพราะใครกันแน่”
ดวงตาฟาเบียนเบิกตากว้าง มองเด็กน้อยในวัยเยาว์ที่ตอนนี้เติบโตขึ้นเป็นมาเฟียตัวร้ายอีกคนดูเหมือนความลับที่ผ่านมาคงต้องเปิดเผยแล้ว
“ผมต้องการให้คุณชายรับรองความปลอดภัยของผม”
อย่างไรเขาก็รักชีวิตตัวเอง แต่ก็รู้เช่นกันว่าการกลับไปครั้งนี้อาจจะไม่เหลือชีวิตรอดก็ได้...
“ผมรับปาก” ลูเฟียเชื่อว่าตัวเองจะลากคนร้ายจริง ๆ ออกมาให้ได้แน่นอน
ในเมื่อบรรลุจุดประสงค์ในคืนนี้แล้วเขาก็ควรกลับห้องได้สักที หากแต่เมื่อกลับไปถึงห้องก็พบว่าหญิงสาวที่เปลือยเปล่าอยู่บนเตียงหายไป
ตอนออกไปเขาไม่ได้ทิ้งคนของเขาไว้สักคน เพราะคิดว่าเธอคงไม่มีปัญญาที่จะหนีไปได้ มาถึงตอนนี้เขาก็คิดผิดจริง ๆ สองมือกำแน่น อย่าคิดมาเล่นกับมาเฟียแบบเขาเด็ดขาด
“ส่งคนออกไปตามให้ทั่วหากไม่พบพวกแกเตรียมถูกควักลูกตา ได้เลย”
คนที่ไม่รู้จักเขาอาจจะคิดว่าเขาพูดเล่น แต่ลูกน้องเขารู้ว่าอีกฝ่ายพูดจริงทำจริง ดังนั้นไม่ว่าพลิกแผ่นดินทั่วทั้งฝรั่งเศสเท่าไรพวกเขาก็จะหา ให้พบ
คนที่กำลังหลบหนีมาเฟียตอนนี้ใส่เพียงเสื้อเชิ้ตของคนที่ข่มเหงเธอเมื่อคืน อย่าถามถึงสภาพเสื้อผ้าเธอว่าอยู่ไหน ก็กองอยู่บนพื้นห้องที่ไม่เหลือสภาพดีที่จะใส่ได้ ก่อนจะหยิบกางเกงในตัวจิ๋วขึ้นมาใส่
เมญ่าพยายามหาที่ซ่อนคิดจะกลับไปยังที่พักของตนเองก็กลัวว่าเขาจะตามเจอ สายตาพยายามมองหาโทรศัพท์หรือขอความช่วยเหลือแต่ก็ไม่รู้จะไปหาใคร
เท้าเปลือยเปล่าเดินไปจนถึงหน้าสถานีตำรวจ ในเมื่อตำรวจมีไว้เพื่อช่วยเหลือประชาชนตาดำ ๆ เธอคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะช่วยเธอได้ ร่างบางเดินเข้าไปด้านใน
เสียงประตูดังขึ้นทำให้ตำรวจที่อยู่ด้านหน้าหันมอง สภาพหญิงสาวที่กำลังกอดอกสวมเสื้อตัวบางในสภาพอากาศที่หนาวจัด เดินไปหาตำรวจแล้วพูด “ฉันมาแจ้งความ”
สีหน้าตำรวจดูเคร่งเครียดจากนั้นก็ถามรายละเอียดต่อ
“คุณแจ้งความเรื่องอะไร”
“ลักพาตัว กักขัง และข่มขืน” เธอกัดฟันพูดคำสุดท้ายออกมาด้วยความทรมาน แม้ว่าตอนที่พวกเราอยู่บนเตียงเธอจะมีอารมณ์คล้อยตาม แต่คนแบบนั้นควรได้รับโทษบ้าง
“ไม่ทราบว่าคุณจำคนร้ายได้ไหม” เมญ่าขมวดคิ้วแล้วตอบ “จำได้” ระหว่างเสียงในทีวีก็ดังขึ้น เมื่อเธอหันมองก็พบว่าชายคนที่กระทำนั้นอยู่ในทีวี “คนนั้นค่ะ” เธอชี้ให้ตำรวจดู
อีกฝ่ายก็หันมองจากที่หน้าเครียดอยู่แล้วก็เครียดกว่าเดิม ไม่ทันจะถามอะไรเธอต่อก็มีโทรศัพท์ดังขึ้น เมญ่าพยายามมองตำรวจคนนั้นที่กำลังมองมาที่เธอ “ใช่ครับเธออยู่นี่”
أحدث فصل
รักเลือดมาเฟีย ตอนที่5 แปลกใจ
คนฟังมองแล้วส่งเสียงดังฮึในลำคอ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดอ่างน้ำอุ่นขึ้นมาชำระล้างกายหลังจากที่ต้องพ่นน้ำลาวาออกมาตลอด ทั้งคืนในใจได้แต่นึกสงสัยว่าร่างกายนั้นมีอะไรดีถึงทำให้เขาไม่รู้จักเหนื่อยตัดมาทางคนที่กำลังอยู่บนเตียงพอเห็นเขาเข้าไปในห้องน้ำนาน เธอก็ขยับลงจากเตียงหยิบผ้ามาสวมใส่แล้วออกไปนอกห้อง หันมองทางขวามือเป็นกระจกและมุมโซฟาที่มองเห็นแม่น้ำ ก่อนจะหันมองตรงหน้า ที่เป็นมุมครัวเล็ก ๆ พอจะมองหากาแฟและเครื่องดื่มน้ำเมาได้เมญ่าเดินไปแล้วเลือกหยิบกาแฟแทน หันมองเครื่องทำน้ำร้อนก็เทน้ำลงไปแล้วเสียบปลั๊ก คงเพราะเสียงดังด้านนอกห้องเลยทำให้คนที่กำลังอาบน้ำสบายลืมตาขึ้นมาแล้วหยิบผ้าขนหนูมาพันท่อนล่างจากนั้นก็เดินออกมามองอีกคนที่กำลังชงกาแฟอยู่เมญ่าที่หันมามองพอดียกแก้วกาแฟขึ้นแล้วถาม “กาแฟไหมคะ”เขารู้สึกแปลกใจที่อีกฝ่ายมีท่าทีที่แตกต่างจากเมื่อคืนอย่างเห็น ได้ชัด “เธอจะมาไม้ไหนอีก”หญิงสาวเดินถือกาแฟมานั่งที่โซฟาแล้วยกแก้วกาแฟขึ้นเป่า ความร้อนก่อนจะจิบมันทีละนิดให้ความอุ่นร้อนของกาแฟทำให้ร่างกายอบอุ่น “อืมรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย”คนแปลกใจยังคงเดินตามมาแล้วนั่งฝั่งตรงข้ามหญิง
รักเลือดมาเฟีย ตอนที่4 หรือว่าฝัน
แย่แล้ว!! ในใจเธอร้องขึ้นมาแล้วรีบหันหลังหนี ตำรวจก็รีบเรียกเธอเอาไว้ ตอนแรกเธอก้าวเท้าเร็ว พอตำรวจใกล้ถึงตัวเธอก็รีบวิ่งอย่างรวดเร็วกลายเป็นว่าตอนนี้ไม่ว่ามาเฟียพวกนั้นหรือตำรวจล้วนไว้ใจไม่ได้เลย สองเท้าเปล่ารีบวิ่งไปตามถนนคิดว่าจะรอดมือพวกเขาแล้ว ระหว่างที่กำลังจะพ้นหัวถนนจู่ ๆ ก็มีรถคันหนึ่งมาจอดขวางแสงไฟที่ส่องมายังหน้าเธอทำให้เธอรีบหันหลัง แต่ก็มีรถอีกคันมาจอดขวางเหมือนเดิม เธอหันมองอย่างหวาดกลัวได้แต่มองเงาปีศาจที่ก้าวลงจากรถ จากนั้นเมื่อมองเห็นชัดเจนเธอก็รู้ว่าเธอหนีไม่พ้นแน่นอน“ถ้าคุณอยู่ที่อื่นคุณอาจจะหนีพ้น แต่ในฝรั่งเศสนี้ไม่ว่าคุณไปอยู่ตรงไหนก็ไม่รอดสายตาผม ฉะนั้นขึ้นรถ!” ปลายเสียงเขาเหมือนรำคาญที่เธอทำให้วุ่นวายทั้งเมือง“ฉันไม่ไป”คำนั้นทำให้เธอได้เห็นกรามเขาขบเข้าหากันอย่างหมดความอดทน “เธอควรรู้ว่าโทษของการขัดคำสั่งผมเป็นยังไง” เขาเดินขยับเข้าหาเธอ จนใกล้ถึงเมญ่าก็รีบวิ่งไปอีกทางแต่สุดท้ายก็ไม่พ้นเขา เธอถูกมาเฟียร้ายแบกขึ้นบ่า สองปากเธอพยายามร้องขอให้คนช่วย แต่ขอโทษ คนพวกนั้นพอเห็นว่าเป็นใครก็ปิดปากเงียบสนิท สายตาเธอยังมองเห็นตำรวจที่ตามมาทำเป็นมองไม่เห็นด้วยสุด
รักเลือดมาเฟีย ตอนที่3 ตัวแทน
ทุกอย่างควรจบแค่เมื่อคืนไม่ใช่เหรอ เหตุใดเธอถึงยังถูกมัดอยู่ในห้องนี้เช่นเคย สภาพของเธอที่เปลือยเปล่าส่วนเจ้าของห้องกลับไปนั่ง ริมหน้าต่างดื่มเหล้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียดสถานการณ์แบบนี้เธอควรรีบหนี แต่ติดตรงมีเชือกพันธนาการเอาไว้ แผ่นหลังนั่นเริ่มขยับเธอเห็นแบบนั้นก็รีบหลับตาทำเป็นหลับไม่รู้เรื่องราวในคลับเฮาส์ส่วนตัวของลูเฟียที่อยู่ใกล้แม่น้ำแซนด์ ตอนนี้ลูเฟียกำลังทอดมองผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง สองมือที่ถูกเชือกมัดอยู่นั้นร่างกายเปลือยเปล่า เขามีความรู้สึกอยากปล่อยเธอแต่แล้วความคิดอีกอย่างก็เข้ามา “ยังไม่สะใจ” มือหนาจึงละมือลงจากนั้นก็ปิดประตูเดินออกไปทันทีสถานที่นัดหมายในคืนนี้คือท่าเรือสินค้าฝั่งตะวันออกของฝรั่งเศส เมื่อไปถึงเขาก็พบผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเห็นเขาก็ส่งเอกสารมอบให้ไม่พูดสิ่งใดก่อนจะขึ้นรถจากไปลูเฟียทิ้งบุหรี่ที่สูบอยู่ลงพื้น เปิดซองเอกสารออกมาก่อนจะอ่านหัวข้อด้านใน “รายชื่อสมาชิกประมูล” เขาปิดซองเก็บไว้ตามเดิมก่อนจะขับรถออกไปเช่นกันจากนั้นก็ขับรถไปยังเมืองปารีส เพื่อแวะยังซอกคนจรจัดในตรอกแห่งหนึ่งในถนนคนจร ลูเฟียนั่งอยู่ในรถให้บอดีการ์ด “เทเลอร์นายลงไปดู ว่าอยู่ด้
รักเลือดมาเฟีย ตอนที่2 ปลดโซ่
ไอ้บ้า!! ไม่จูบคนแปลกหน้าแต่เอากับคนแปลกหน้าได้ พูดจบเขาก็ใช้ท่อนเอ็นใหญ่กระแทกเข้าไปพรวดเดียว “อยากอยู่แล้วก็ไม่บอก”บอกบ้านแกนะสิ เธอไม่ได้อยากเสียหน่อยเพียงแต่อาจจะเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์อาจจะยังคงอยู่ พอได้รับท่อนเอ็นที่ใหญ่เท่ากำปั้นเข้ามา เอวหนาขยับโยกได้ไม่ทันไรน้ำรักของเธอก็ไหลออกมา สามัคคีกับท่อนเอ็นใหญ่ช่วยให้เขารุกล้ำเข้ามามากขึ้นมากขึ้นที่ว่าคือไม่ถึงครึ่งลำด้วยซ้ำ คนอะไรใหญ่เป็นบ้า แม้แต่แฟนเธอก็ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้ พวกเราคบกันก็จริงแต่เธอก็ไม่เคยยอมมอบสิ่งนี้ให้ พอคิดถึงแฟนสารเลวนั้นเธอก็คิดว่าในเมื่อหวงเอาไว้ก็ถูกหักหลังดังนั้นแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเล่นตัวอีกคิด ๆ ไปแล้วโลกนี้ก็มีผู้ชายอีกเยอะ เธอจะได้กินผู้ชายไม่ซ้ำหน้า จะได้สมกับเวลาที่เสียไปถึงหนึ่งปี คนคิดประชดชีวิตเงยหน้ามองคนตรงหน้ามองเขาโยกเอวเร่งขึ้นเรื่อย ๆปากไม่อยากร้องก็ต้องร้องเมื่อท่อนเอ็นทั้งหมดไล่พรวดเข้ามา ได้สำเร็จร่องรักของเธอแน่นจนเบียดขยับตัวไม่ได้ “อ๊ะ” เมญ่าส่งเสียงลูเฟียเหมือนชะงักเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความคับแน่น แต่เมื่อเห็นหญิงสาวจิกเกร็งครางเสียงต่ำเขาก็คิดว่าคงคิดมากไปเอง เขาคงไม่ใช่คนแรกของ
รักเลือดมาเฟีย ตอนที่1 บทนำ
ลูเฟียวางมือถือที่มีรูปพวกเขาสองคนลงไป จากนั้นก็หันมอง คนเป็นพ่อที่ไม่ใช่พ่อแท้ ๆ จารมีน เพราะว่าพ่อจริง ๆ ของเขาก็คือ ดาริโอ ชายผู้ซึ่งถูกมาร์โกพ่อของเจด้าฆ่าตายด้วยมือต่างหากก่อนหน้าที่เขาจะรู้ความจริงนั้น เขากับเจด้าค่อนข้างสนิทกันพอสมควร แต่พอรู้ว่าอีกฝ่ายฆ่าพ่อตัวเอง เขาก็ถอยห่างโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำแต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องยอมรับว่าเขารักเธอไปแล้ว และตอนนี้ ก็ยอมรับจริง ๆ ว่าไม่ว่าเขาจะพยายามเท่าไรหัวใจของเจด้าก็ไม่มีให้เขา อีกเช่นกันเสียงดนตรีที่กำลังกึกก้องอยู่เบื้องหน้าทำให้เขารู้สึกรำคาญใจ จึงลุกขึ้นมองไปยังกระจกตรงหน้าเพื่อมองไปยังนักท่องเที่ยวราตรียามค่ำคืนกำลังโยกย้ายสะบัดท่ามกลางแสงสีและแสงไฟ สายตาเขาสะดุดตากับผู้หญิงคนหนึ่งรูปร่างท่าทางคล้ายกับเจด้าหญิงที่เขารักเหลือเกิน อีกฝ่ายกำลังโยกย้ายเต้นตามจังหวะด้วยชุดเดรสสั้นสีแดงเกาะอก ผู้ชายที่อยู่ใกล้เมื่อเห็นก็รีบไปคว้าเอวมากอดแต่หญิงสาวแทนที่จะดีใจกลับโวยวายแล้วรีบผลักเขาออกจากตัว จากนั้นก็เดินโซซัดโซเซเดินได้ไม่นานก็รู้สึกรำคาญรองเท้าส้นสูง จึงถอดทิ้งแล้วเดินเท้าเปล่าลูเฟียรู้สึกถูกใจจึงยกมือ
قد تعجبك أيضًا
ผู้หญิงของมาเฟีย
Davide6.0K وجهات النظرToxic Lie รักร้ายลวงหลอก
Sherlina4.3K وجهات النظرมาเฟียคลั่งรัก (Love as first sex)
จินต์พิชา4.0K وجهات النظرHeartless Stakes เดิมพันรักมังกรไร้ใจ
Hz.Bloom4.8K وجهات النظرผมนี่แหละลูกชายปะป๊ามาเฟีย
ธันยรัศมิ์242 وجهات النظرกลสวาท คุณชายมาเฟีย Black Love
MaNIE-STORY3.4K وجهات النظرข้ามภพมารักมาเฟีย
Madam Hangover338 وجهات النظرEvil Lady กับดักรักนางมารร้าย
อิษสรา | ISSARA2.0K وجهات النظر
