บทที่ 5

ธาม....

"เอ้อไอ้ธามวันนี้กูสองคนมีเรื่องจะเซอไพรส์มึงด้วยว่ะ" ไอ้บอสบอกกับผม

"เรื่องอะไรวะ" ผมถามมันด้วยความสงสัยเพราะมันไม่ใช่วันเกิดหรือวันสำคัญอะไร

"ไอ้วินมันกลับมาแล้วนะ"

"ใช่แล้วมันก็อยากมาเจอมึง"

".........." ผมเงียบเมื่อได้ยินชื่ออดีตเพื่อนรัก

"มึงจะว่าอะไรหรือเปล่าถ้า...ไอ้วินมันจะมาที่นี่" ไอ้ภพพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังรวมถึงไอ้บอสที่ทำหน้าเครียดไปด้วย

"ถ้ามันอยากจะมาก็มาดิ" ผมตอบไปสั้นๆ พร้อมกับยกแก้วเหล้าเข้าปาก

"ถ้างั้นกูโทรให้มันขึ้นมาเลยนะ"

"หมายความว่าไง" ผมถามไอ้บอส

"ก็มันรออยู่ข้างล่างคอนโดมันมาพร้อมพวกกูนี่แล่ะแต่มันไม่กล้าขึ้นมา"

"มึงโทรให้มันขึ้นมา"

"โอเคเพื่อน"

เวลาต่อมา...

ผมนั่งมองหน้าไอ้วินอดีตเพื่อนรักเพื่อนสนิทที่ตอนนี้ผมกับมันไม่ได้เป็นเพื่อนกันแล้วส่วนสาเหตุก็มาจากเรื่อง..ผู้หญิง

"ไม่เจอมึงนานเลยนะไอ้ธามมึง..สบายดีนะ" นี่คือคำพูดประโยคแรกของไอ้วินที่พูดกับผมหลังจากที่ผมกับมันไม่ได้เจอหน้ากันไม่พูดกันเลยมาสองปีเต็มๆ เพราะมันย้ายไปเรียนที่อื่นพร้อมกับป่านเมียมัน

"อืมม แล้วมึงอ่ะสบายดี??"

"ก็...ดี"

"หมายความว่าไงวะก็ดี" ผมถามมันเพราะดูท่าทางมันเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ

"กู...เลิกกับป่านแล้ว" ถามว่าผมรู้จักป่านไหม ผมรู้จักนะพราะว่าป่านคือผู้หญิงคนแรกและคนเดียวที่ไอ้วินหลงรัก ย้อนกลับไปเมื่อสองปีก่อนตอนนั้นพวกผมเรียนอยู่ปีสองส่วนป่านก็เรียนอยู่คณะเดียวกันกับพวกผมแต่ไม่ได้สนิทกันแต่ผมก็ยอมรับว่าป่านสวยมากแต่ผมเป็นพวกไม่ชอบเข้าหาใครก่อนต่อให้สวยมากแค่ไหนก็ตาม จนวันนึงป่านเดินมาบอกว่าเธอชอบผมชอบมานานแล้วแต่ไม่กล้าบอกซึ่งผมก็ไม่ได้แปลกใจอะไรนะเพราะมันคือเรื่องปกติที่มีผู้หญิงมาบอกชอบ โดยที่ผมไม่รู้ว่าไอ้วินมันแอบชอบป่านมาก่อนเพราะมันไม่เคยบอกจนกระทั่งมันเห็นว่าผมเริ่มพูดคุยกับป่านบ่อย บอกตามตรงเลยนะตอนนั้นผมก็อยากเอาแล่ะสวยขนาดนั้น จนกระทั่งมันมาสารภาพแล้วก็มาขอร้องให้ผมเลิกยุ่งกับป่านซึ่งผมก็ยอมทำตามที่มันขอร้องนะเพราะสำหรับผมเพื่อนสำคัญที่สุดถ้าให้เลือกผู้หญิงกับเพื่อนผมเลือกเพื่อน แต่ป่านก็ยังมาตามตื้อตามตอแยผมอยู่ไม่เลิกจนไอ้วินมันเข้าใจผิดคิดว่าผมหักหลังมัน ผมกับมันทะเลาะกันเพียงเพราะผู้หญิงแค่คนเดียวแม้ว่าไอ้ภพไอ้บอสจะช่วยยืนยันว่าผมกับป่านยังไม่ได้มีอะไรกันแต่มันก็ไม่เชื่อ

สุดท้ายไม่รู้เกิดอะไรขึ้นไอ้วินมันลาออกจากมหาลัยโดยที่ผมกับมันยังไม่ได้เคลียร์ใจกันเลย แล้วหลังจากนั้นไม่นานป่านก็หายไปไม่มาเรียน จนวันหนึ่งผมไอ้ภพกับไอ้บอสก็รู้ว่าสองคนนั้นย้ายไปเรียนต่อต่างประเทศด้วยกันโดยที่ไอ้วินเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้กับป่านแถมยังมีเรื่องเซอไพร์สอีกนั่นก็คือป่านท้องกับไอ้วินและนั่นจึงเป็นสาเหตุที่ไอ้วินมันพาป่านไปเรียนต่อเมืองนอก

"ทำไมวะ" ผมถามมันด้วยความสงสัย

"เพราะป่านคิดว่ากูไม่ได้รวยเหมือนเมื่อก่อนแล้วไงเลยขอเลิกกับกู" พอมันพูดแบบนี้พวกผมสามคนก็หันมามองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจเพราะครอบครัวไอ้วินก็ถือว่ารวยมากๆ ทำไมมันถึงบอกว่าไม่รวย

"อะไรวะไม่รวยพ่อแม่มึงก็ออกจะรวย"

"นั่นดิกูไม่เข้าใจมึงพูดให้มันเคลียร์ๆ ดิ๊" ไอ้ภพถาม

"ช่างมันเหอะ พวกมึงรู้แค่ว่าตอนนี้กูอยู่กับลูกแค่สองคนก็พอ"

"ทำไมยัยนั่นถึงทำแบบนี้วะ" ไอ้ภพยังบ่นไม่เลิกแต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไร

"แล้วลูกมึงไม่ถามหาแม่เหรอวะ"

"ไม่อ่ะ"

"แล้วมึงจะเอายังไงต่อ"

"ก็ไม่เอาไง ตอนนี้กูพาลูกย้ายกลับมาอยู่ที่นี่แล้วเพราะพ่อแม่กูสงสารหลาน ส่วนแม่ของลูก.....กูไม่สนใจใจแล้วผู้หญิงเลวๆ แบบนั้นจะไปตายที่ไหนก็ไป ตอนนี้ไม่แน่นะอาจจะกำลังหาที่เกาะใหม่อยู่ก็ได้ หึ" ไอ้วินพูดพร้อมกับมองหน้าผมแต่สายตาที่มันมองมามันแปลกๆ เหมือนมันไม่พอใจอะไรผมสักอย่าง หรือผมคิดมากไปเองก็ไม่รู้

"แล้วมึงมองหน้ากูทำไมวะไอ้วิน" ผมถามมันเพราะข้องใจในสายตาที่มันมองมา

"เปล่าๆ ไม่มีอะไร ว่าแต่คืนนี้กูขอเมาได้มั้ยวะ กูอยากเมาจะได้ลืมความทุกข์"

"ได้ดิเพื่อนเมาให้เต็มที่ไปเลยผู้หญิงเลวๆ แบบนั้นไม่ต้องไปเสียดาย หาเอาใหม่"

"อืมมม" ผมสามคนนั่งมองไอ้วินยกขวดเหล้าเทใส่แก้วแล้วกระดกดื่มรวดเดียว มันคงเครียดเรื่องเมียมัน

"อาหารเสร็จแล้วค่ะจะให้ยกมาเลยมั้ยคะ"

"ไม่ยกมาแล้วกูกับเพื่อนจะแดกกันยังไงถามโง่ๆ" ผมหันไปตะคอกใส่ยัยพะพายที่เดินเข้ามาบอก

"น้องพายไปยกมาเลยก็ได้นะครับพี่อยากชิมกับแกล้มฝีมือน้องพาย^^" ไอ้บอสหันไปบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างน่าหมั่นไส้

"ค่ะ" ยัยพะพายพยักหน้าก่อนจะเดินกลับไปที่ครัวพอคล้อยหลังไปผมก็ด่าไอ้บอสทันที

"มึงจะพูดดีกับยัยนั่นทำไมวะก็แค่แม่บ้าน"

"แม่บ้านแล้วไงวะเค้าก็คนเหมือนกันมึงกับกูมั้ย"

"นั่นดิมึงอ่ะหัดพูดกับน้องเค้าดีหน่อยดิวะไอ้ธามถ้าไม่มีน้องพายใครจะมาทำความสะอาดห้องทำกับข้าวให้มึงแดก"

"แล้วทำไมกูต้องพูดดีด้วย อีกอย่างกูมีปัญญาจ้างแม่บ้านมาทำไม่จำเป็นต้องเป็นยัยยาจกนี่"

"มึงก็นะจะรังเกียจอะไรน้องพายนักหนา กูมาที่นี่ทีไรก็เจอมึงด่ามึงว่าน้องเขาตลอด"

"ก็กูไม่ชอบขี้หน้ายัยนี่กูเกลียดครอบครัวยัยนี่มาตั้งแต่ไหนแต่ไรพวกมึงสองตัวก็รู้ ครอบครัวที่แม่งคิดแต่จะมาหาผลประโยชน์จากย่ากูไม่จบไม่สิ้นกูไม่เข้าใจว่าย่ากูทำไมต้องเอ็นดูยัยนี่แถมยังใช้ให้ยัยนี่มาดูแลทำความสะอาดห้องกูมาอยู่ใกล้กูรู้ทั้งรู้ว่ากูไม่ชอบกูเกลียดก็ยังให้มา" ผมระบายกับเพื่อนด้วยความไม่พอใจ