บทที่ 19
"ทำไมถึงนั่งหน้าหงอยแบบนั้นล่ะไม่อร่อยหรอ" เขาเอ่ยถามเธอในขณะที่เธอกำลังนั่งทานขนมของโปรดตัวเองที่เขาซื้อมาให้ คงจะคิดอะไรจนเผลอทำท่าทีให้กับเขาเห็น เพลงมีนารีบฉีกยิ้มให้กับเขาและตักขนมเข้าปาก
"ง๊าม~ อร่อยสิคะอร่อยมากๆ แล้วก็เป็นของโปรดที่เพลงชอบมากแต่..
เขาเอียงหน้าเล็กน้อยคิ้วขมวดเข้าหากันจ้องมองหน้าของเธอที่ยังไม่เอ่ยบอกประโยคสุดท้าย
"แต่อะไร"
"แต่เพลงเบื่อค่ะ อยากไปเรียนก็ยังไปไม่ได้อยากไปเที่ยวก็ไม่มีใครพาไป เฮียธารามว่างไหมคะพาเพลงไปเที่ยวหน่อยได้ไหม เพลงขอร้องนะเพลงเบื่อ" เธอจับเข้าที่แขนของเขาเขย่าเล็กน้อยใบหน้าอ้อนวอนขอให้เขานั้นพาไปเที่ยว ส่วนฝั่งตรงข้ามเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มองร่างบางที่เผยเห็นสัดส่วนถึงแม้ว่าจะมีผ้าปกคลุมก็ตาม
"ให้พาไปเที่ยวมันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ"
"ข้อแลกเปลี่ยนอะไรหรอคะ"
"ก็...
"ก็ได้ค่ะยอมทุกอย่างขอแค่เฮียพาไปเที่ยวและขอให้ได้อยู่กับเฮียสองคน เพลงยอมทุกอย่างเลยค่ะ"
หลังจากนั้นเขาทั้งสองคนนั้นเอยตกลงกันว่าจะไปเที่ยวอาทิตย์หน้าซึ่งไปทะเลแถวชะอำไม่ไกลมากเป็นบ้านพักส่วนตัวของธา
บทที่ 19"ทำไมถึงนั่งหน้าหงอยแบบนั้นล่ะไม่อร่อยหรอ" เขาเอ่ยถามเธอในขณะที่เธอกำลังนั่งทานขนมของโปรดตัวเองที่เขาซื้อมาให้ คงจะคิดอะไรจนเผลอทำท่าทีให้กับเขาเห็น เพลงมีนารีบฉีกยิ้มให้กับเขาและตักขนมเข้าปาก"ง๊าม~ อร่อยสิคะอร่อยมากๆ แล้วก็เป็นของโปรดที่เพลงชอบมากแต่..เขาเอียงหน้าเล็กน้อยคิ้วขมวดเข้าหากันจ้องมองหน้าของเธอที่ยังไม่เอ่ยบอกประโยคสุดท้าย"แต่อะไร""แต่เพลงเบื่อค่ะ อยากไปเรียนก็ยังไปไม่ได้อยากไปเที่ยวก็ไม่มีใครพาไป เฮียธารามว่างไหมคะพาเพลงไปเที่ยวหน่อยได้ไหม เพลงขอร้องนะเพลงเบื่อ" เธอจับเข้าที่แขนของเขาเขย่าเล็กน้อยใบหน้าอ้อนวอนขอให้เขานั้นพาไปเที่ยว ส่วนฝั่งตรงข้ามเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มองร่างบางที่เผยเห็นสัดส่วนถึงแม้ว่าจะมีผ้าปกคลุมก็ตาม"ให้พาไปเที่ยวมันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ""ข้อแลกเปลี่ยนอะไรหรอคะ""ก็..."ก็ได้ค่ะยอมทุกอย่างขอแค่เฮียพาไปเที่ยวและขอให้ได้อยู่กับเฮียสองคน เพลงยอมทุกอย่างเลยค่ะ"หลังจากนั้นเขาทั้งสองคนนั้นเอยตกลงกันว่าจะไปเที่ยวอาทิตย์หน้าซึ่งไปทะเลแถวชะอำไม่ไกลมากเป็นบ้านพักส่วนตัวของธา
บทที่ 18วันเวลาผ่านไปเพลงมีนาได้ออกจากโรงพยาบาลเธอนั้นกลับไปพักฟื้นที่บ้านของพี่ชาย ธารามคอยมาเยี่ยมอยู่ตลอดแต่ไม่อยู่ด้วยเธอเริ่มหายดีดูอวบอิ่มขึ้นและสดชื่นขึ้นมากการผ่าตัดเป็นไปได้ด้วยดี ส่วนอาการของเธอนั้นยังไม่หายขาด ต้องคอยไปตามนัดหมอทุกเดือน"พราวไปก่อนนะเพลงพอดีว่าพราวมีธุระด่วนญาติของคุณพ่อคุณแม่มาจากต่างจังหวัดอ่ะ ไปก่อนนะคะคุณเพลิงแล้วพราวจะรีบกลับนะ" พราวมุกเธอเดินมาบอกเพื่อนสนิทก่อนที่จะออกจากบ้านไปเพลงมีนาได้เพียงแต่ยิ้มให้กับเพื่อน"เป็นยังไงเจ้าตัวแสบวันนี้ดูสดชื่นขึ้นมากเลยนะ" คุณเพลิงเดินขยับเข้ามาใกล้น้องสาว ใช้มือนั้นลูบหัวของน้องด้วยความเอ็นดูส่งมอบรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นให้"จะทุกข์ไปทำไมล่ะคะเฮียเราจะเป็นฝ่ายทุกข์และให้เขามีความสุขทำไม ทำไมเราไม่มีความสุขเผื่ออะไรจะดีขึ้นและเผื่อออะไรจะทำให้เราชนะในเกมนี้" สายตาของเพลงมีนานั้นมองจ้องไปข้างหน้าในแววตาของเธอเปลี่ยนไปจากเพลงมีนาคนเดิมทำเอาคุณเพลิงเริ่มหวั่นตัวของน้องสาว"เพลงจะทำแบบนั้นจริงๆหรอ""เขาเป็นคนเริ่มเกมนี้ก่อนนี่คะ เพลงอยู่ของเพลงดีๆเขาเข้าม
บทที่ 17เพลงมีนาเธอฟื้นขึ้นมาดั่งคนปกติแต่ยังไม่มีเรี่ยวแรงและยังคงเจ็บแผลผ่าตัดจึงไม่สามารถขยับเคลื่อนตัวเดินได้ยังคงนอนอยู่ที่เตียงเหมือนเดิมแกร๊ก!! เธอนอนหันหลังให้กับประตูและรู้ว่าพี่ชายนั้นเข้ามาเพราะว่าเขาออกไปซื้อน้ำส้มที่เธออยากกิน"ได้น้ำส้มไหมคะเฮีย...เธอหันกลับมาที่หน้าประตูคิดว่าเป็นพี่ชายกลับเข้ามา แต่นั่นไม่ใช่ เป็นธารามต่างหากที่เดินเข้ามาพร้อมกับถุงของกินมากมาย เพลงมีนาฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าของเขา"เฮียธาราม""เป็นยังไงบ้างฟื้นขึ้นมาก็หิวเลยหรอหื้ม" เขาวางถุงของกินไว้บนโต๊ะเดินขยับเข้ามาหาเธอโดยที่ใช้มือนั้นโยกหัวของเธอเบาๆ เพลงมีนายิ้มและจับมือของธารามกุมไว้ที่แก้ม"หิวสิคะแต่การหิวไม่เท่ากับคิดถึง เพลงคิดถึงเฮียธารามมากเลย แต่ตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอ""พอดีว่ามีธุระด่วนขอโทษนะที่ทำให้รอ" เขาใช้มืออีกข้างนึงจับเข้าที่แก้มของเธอในเชิงหยอกล้อเพลงมีนายังคงส่งยิ้มหวานให้กับเขาด้วยความดีใจ"คุณรู้ไหมคะว่าทำไมเพลงถึงเกิดอาการช็อคในระหว่างผ่าตัด" ดวงตาคู่น้อยจ้องยังใบหน้าของเขาเอ่ยคำถามนิ่งๆ ยิ้มออกมาเหมือนคนไม่มีอะไรในใจทั้งๆ ที่เธอนั้นรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับธารามที่แกล้งทำเป็
บทที่ 16เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมงหมอได้ออกมาอีกครั้งพร้อมบอกว่าเพลงมีนานั้นพ้นขีดอันตรายแล้วเหลือแค่อย่างเดียวคือรอให้เธอฟื้นและยังอยู่ในอาการค่อนข้างที่ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด เขาย้ายตัวของเธอไปนอนอยู่ที่ห้องพักฟื้นมีพยาบาลพิเศษคอยเฝ้าอยู่ตลอดและให้เยี่ยมได้คุณเพลิงนั่งจับมือของน้องโดยไม่ห่างไม่ยอมกินแม้กระทั่งน้ำใจจดใจจ่อรอให้น้องสาวนั้นฟื้น ส่วนพราวมุกเป็นห่วงทั้งสองคนพยายามปลอบใจคุณเพลิงอยู่ตลอดเวลา ส่วนธารามนั้นกลับไปแล้วเขาดูเหมือนไม่ได้สนใจและไม่ได้รู้สึกอะไรในการผ่าตัดของเพลงมีนาเลยสักนิด"คุณเพลิงคะพราวขอลงไปซื้อผ้าอนามัยก่อนนะรู้สึกเหมือนจะเป็นประจำเดือน" เธอนั้นรู้สึกปวดและหน่วงท้องรู้สึกเหมือนประจําเดือนจะมาจึงบอกกับคุณเพลิงก่อนที่จะลงมาด้านล่าง"จำได้ไหมว่าเราทั้งสองคนเคยสัญญากันไว้ว่าจะไม่ทิ้งกันจำคำของเพลงได้ไหม ได้โปรดตื่นขึ้นมาหาพี่ชายคนนี้นะ" คุณเพลิงนั้นจากที่เคยเป็นผู้ชายที่มีราศีดูสง่าตอนนี้กลับเศร้าหมองลงไม่มีชีวิตชีวาใจจดใจจ่อรอน้องสาวฟื้นขึ้นมา"เฮียขอโทษสำหรับทุกอย่างเฮียยอมทุกอย่างขอแค่เพลงมีนาตื่นมานะขอร
บทที่ 15 แววตาคู่หนึ่งจ้องมองนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะทำงานมือทั้งสองข้างกุมเข้าหากันความคิดหลายอย่างในความรู้สึกตอนนี้จนกระทั่งเวลาผ่านไปถึงเวลาที่จะต้องไปโรงพยาบาลเพื่อดูเพลงมีนาหลังจากผ่าตัดครืด! มือถือวางอยู่บนโต๊ะทำงานนั้นโชว์หน้าจอขึ้นชื่อว่าคุณแม่ มือจึงเอื้อมไปหยิบมากดรับสาย"เงียบหายไปเลยนะลูกชายเป็นยังไงบ้าง""ก็เหมือนเดิมครับสบายดี มีอะไรหรือเปล่า โทรหาผมวันนี้ปกติแล้วคุณแม่ไม่ค่อยโทรมาหาผม""ก็เห็นเงียบหายไป ไม่มีอะไรหรอกแม่แค่ฝันไม่ดีเป็นห่วงธารามเลยโทรมาหา จำเรื่องที่แม่บอกได้ไหม""ครับคุณแม่ผมจำได้""ถ้าจำได้ก็ดีอย่าให้ประวัติมันซ้ำรอย ได้สิ่งที่ต้องการก็ถอยออกมา" เขาถอนหายใจออกมาเหมือนกับกำลังเหนื่อยใจหลังจากนั้นกดวางสายจากแม่ของเขาลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องทำงาน"อุ๊ย คุณผู้ชายตกใจหมดเลยค่ะน้องดาว่าจะเอาน้ำกับกาแฟไปให้คุณผู้ชายในห้อง" เธอเป็นแม่บ้านคนใหม่ที่เพิ่งรับเข้ามาได้ไม่ถึงสามวันกิริยาและท่าทางนั้นบ่งบอกถึงความอ่อยการแต่งตัวใส่ชุดแม่บ้านก็จริง แต่ทุกอย่างรัดสัดส่วนจนเผยเห็นได้ชัดสา
บทที่ 14เพลงมีนายอมให้ทางโรงพยาบาลรักษาโดยที่ไม่ขัดขืนเชื่อคำพูดทุกอย่างของธารามที่ธารามบอก จนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้นถึงเวลาที่จะเธอจะต้องเข้าห้องผ่าตัด"เฮีย" ลืมตาขึ้นมาในช่วงตอนกลางวันเธอเห็นธารามนั้นนั่งฟุบหน้าอยู่ที่ด้านข้างเตียงของเธอจึงเรียกเขาให้ตื่นเขายกมือขยี้ตาตัวเอง ลืมตาขึ้นมาเผยรอยยิ้มให้กับสาวน้อยที่ป่วยอยู่บนเตียง มือรีบกุมมือของเธอไว้"ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่""เพิ่งตื่นค่ะ เฮียเฝ้าเพลงตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหรอคะ ทำไมเพลงถึงหลับไปนานจังเหมือนว่าเพลงหลับไปในช่วงบ่าย" เป็นเพราะฤทธิ์ยาที่หมอนั้นจ่ายให้กับเธอกินห่อนนอน เพื่อที่ให้ร่างกายเธอพักผ่อน มีพยาบาลพิเศษคอยเฝ้าอยู่ตลอดเวลาธารามพึ่งมาได้เพียงไม่นานที่เธอเห็นนั้นเขาเพียงแกล้งหลับและดูเหมือนว่าเขาเฝ้า"อืมเพลงหลับไปนาน กินน้ำก่อนไหมจะได้สดชื่น" เขาลุกขึ้นหยิบแก้วน้ำบนหัวเตียงให้กับเธอได้ดื่ม"ขอบคุณนะคะขอบคุณที่มาดูแลเพลง" เธอทำท่าทีจะลุกขึ้นจากเตียงเพราะว่าปวดท้องอยากจะเข้าห้องน้ำจนกระทั่งพลาด คนตัวเล็กเหมือนจะล้มลงจากเตียง แต่ธารามนั้นคว้าเธอไว้ได้ทัน